ไดอารี่ ความรัก รักปนน้ำตา

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของชีวิตหนูค่ะ มันเกิดตั้งแต่หนูอายุ18 ค่ะ ตอนนั้นเรียนปวช.3 ค่ะ ตอนอยู่ชมรมอนุรักษ์สิ่งแว้ดล้อมจึงทำให้ได้สนิทกับผู้ชายหนึ่งคน เขาไม่หล่อนะแต่เขาก็เป็นคนน่ารักค่ะ เขาออดเฟรนลี่เป็นนักดนตรี ออกแนวเท่ห์ๆ เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น คุยกันถูกคอมากค่ะ แต่พอ2เดือนผ่านไป เราก็ได้รู้ความจริงบางอย่าง เราถึงกับอึ้งเลยค่ะ เขาไม่ได้มีแต่เราค่ะ เขาดันไปคุยกับเพื่อนเราด้วย ทีนี้เรื่องเกิดสิค่ะ จะฆ่ากันตาย แต่สุดท้ายก็กลับมาเป็นเพื่อนกันได้เพราะ เรามาเคลียร์กัน แล้วก็ได้มารู้ว่า ผู้ชายที่เราแย่งกันจะเป็นจะตาย เขาไม่ใช่คนดี เห็นแก่ตัว และ เลวมาก เขาคุยซ่อนกับหลายๆคน  สุดท้ายเขาก็ไม่ได้เลือกใครเลยทั้งเราทั้งเพื่อน เขามีแฟนเปนรุ่นน้องแผนกเดียวกันนี้แหละค่ะ เห็นบ่อยๆเจ็บดีค่ะ โครตเลวเลย มีควงมาโชว์เราก็เสียใจมากนะ รู้สึกเกลียดๆมาจนถึงทุกวันนี้ พอเวลาผ่านไปเรียนจบปวช. ดันได้อยู่ห้องเดียวกันกลุ่มเดียวกันอีก ยิ่งเจ็บเขาไปใหญ่ ทำได้แค่ทำใจอ่ะค่ะ เราทำอะไรไม่ได้พอมีใครถามเรื่องนี้ ว่าทนได้ไง เราก็จะบอกไปว่า จะให้เราทำยังไงล่ะ เราทำอะไรไม่ได้หลอกนอกจากทำใจ แทบอยากจะลาออก คือเราเกลียดไปแล้ว ทั้งรักทั้งเกลียดค่ะ พอเวลาผ่านมากรรมตามสนองเขาค่ะ คนที่เขาเลือกอ่ะบอกเลิกเขา เขาเฮิร์นมาก แต่มันยังเทียบกับที่เราเจ็บไม่ได้หลอก เพื่อนเราถามกับเราว่า เองรู้เรื่อง ... ยัง เราก็บอกรู้แล้ว เพื่อนเราบอกสงสารมันว่ะ เราก็บอกว่า แต่กูไม่สงสารมันเลย เพื่อนมันถามว่าทำไม เราก็บอกไปว่าสงสารมันทำไมมันยังไงเคยสงสารกูเลย ตอนนั้นกูเจ็บมากแค่ไหนก็รู้ คือเราก็ยังรักเขาอยู่นะเราว่าลึกๆเราอ่ะ แต่มันก็เกลียดอ่ะ โกธรและเกลียด ไม่นานมานี้เขาก็มาถามกับเราว่าเกลียดเขาไหม เราก็บอกว่าเกลียด เราชอบพูดตงๆจะได้เคลียร์ๆกันไป เขาก็ขอโทษแหละ เราก็ตัดบทเขาไป ว่าอย่าไปพูดถึงมันเลย เราย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เขาได้ยินอย่างนี้ก็เงียบหายไปพักใหญ่ เราก็ถามว่า เราพูดแรงไปหรือป่าว เขาก็ตอบมาว่า พูดไม่ออกอ่ะ หนูคิดว่ามันคงเปนเวรกรรมที่เราต้องชดใช้ให้เขามั้ง เลยทำบุญขออโหสิกรรมไปหวังในใจว่า จะไม่เจอแบบนี้อีก แต่ให้อภัยก็ใช้ว่าจะลืมอ่ะค่ะ เราก็ทำดีตลอดค่ะเวลาครบใคร เราคิดในใจของเรานะว่าเราทำดีที่สุดแล้ว จบก็จบแบบไม่ต้องมานั้งเสียใจว่ายังไม่ได้ทำ ยังทำได้ไม่พอ ไรงี้ สุดท้ายและท้ายสุด อยากให้เพื่อนทุกคนในนี้ที่อ่านได้แง่คิดความรักบ้าง และขอฝากแง่คิดนี้ไว้ ความดีอาจซื้อใจใครไม่ได้ แต่ซื้อความภาคถูมิใจให้กลับตัวเองได้