หวัดดีค่ะ
ออกตัวก่อนนะคะว่า แต่งงานแล้ว มีลูกแล้วคนนึง น่ารักมากๆ
ก็รวมๆแล้ว เหมือนจะมีความสุขนะคะ สามีก็เป็นคนดี มีความรับผิดชอบคนนึง คบกัน 3 ปี ก็แต่ง ไม่เร็วไม่ช้า ไม่ซับซ้อน แต่ตอนนั้นที่ตัดสินใจแต่งเพราะ แฟนเก่าเพิ่งแต่ง แล้วเราก็เสียใจนิดๆ คิดในใจว่า ยังงัยก็ไม่มีหวังแล้ว ก็แต่งซิค่ะ
เราควนมีความสุขกับตอนนี้นะ แต่ปันหามันอยู่ที่เราเองแหละ
เฮ้อออออ
คือที่โพส คืออยากให้เพื่อนๆ ให้ช่วยเตือนสะติหน่อย
รู้ดีว่า ต้องทำใจอย่างเดียว
เรื่องมันมีอยู่ว่า.........
คือยังคิดถึงแฟนเก่าค่ะ คิดถึงมากๆ เปรียบเทียบในใจระหว่าง สามีกับแฟนเก่าตลอด คิดตลอดว่าถ้ายังอยู่กับเค้า ชิวิตจะเป็นยังงัย จะมีความสุขมั้ย
เค้ายังใช้เบอร์เดิมอยู่นะ บางทีเราก็แอบส่งข้อความถึงเค้า "คิดถึงนะ" "เป็นงัยบ้าง" "ทำไมไม่โพสรูบบ้าง อยากเห็นหน้า" โชคดีที่เค้าตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง ตอบก็ไม่มีเยื่ิอใยมากเท่าไหร่ เราก็ทำใจว่า จะไปหวังอะไรอีก
ทั้งๆที่เลิกกันมานานมากกกกก เกือบ 8 ปีได้แล้วมั้ง
เรียนด้วยกัน แอบมองกันพักใหย่ แล้วได้คุยกันเพราะช่วยเค้าติว
พอได้คุยแล้วก็ทำมะดานะ ชอบแต่ไม่ใช่รักก (คิดว่านะ)
ที่เลิกก็เพราะเราบอกเลิกเค้าก่อน เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าไม่ชอบนิสัยเค้าเลย
เค้าเป็นคนแรงมากอ่ะ พูดก็ไม่เพราะ ตรงเกีนนน ชอบพูดว่าเราไม่สวย
ชิ หล่อตายละ แต่แฟนเก่าเค้าแต่ละคน ระดับ hot!!!!
ไม่เคยพาไปทานร้านหรูๆเลยยยย เพราะเค้าไม่ชอบคนเยอะ ลามกนิดๆ ชอบชมตัวเองให้ฟังบ่อยๆ
เวลาทะเลาะกันก็หนักมาก แต่แป็บๆก็ดีกัน เป็นแบบนี้บ่อยๆ แต่ไม่ตีกันน่ะ เราตีเค้าบ้างเล็กน้อย แต่เค้าไม่ทำเรากลับ
ส่วนข้อดีเค้าก็มีเยอะอยู่ คือชอบที่เค้าไม่เคยดูถูกคอบครัวเราเลย ออกจะอยากช่วยเหลือด้วยซ้ำ แต่เราก็ไม่เคยพาเค้าเข้าบ้านเลย ฐานะเค้าก็พอตัวอยู่ แต่เพื่อนเค้าแต่ละคนติดดินทั้งนั้น เป็นคนสะบายๆ รักสันโดษ ทำงานหนัก ไม่หว่งหล่อ ดิบ และแมนดี
รู้สึกว่า ชิวิตตอนนั้นมันโลดโผนมากก เจอหน้ากันเกือบทุกวัน ทำอะไรบ้าบอด้วยกันเยอะ
มันเหมือนพร้อมที่จะวิ่งไปกับเค้าได้ทุกเมื่อ
แล้วก็มีความทรงจำดีๆร่วมกับเค้าเยอะมากก(ไม่รู้คิดไปเองคนเดียวรึปล่าว) เราเที่ยวด้วยกัน 2 คนบ่อยๆ เราหัวเราะ ร้องไห้ แล้วคุยกันได้ทุกเรื่องเลย
แต่มีช่วงนึงที่ต้องห่างเค้าปะมาน 2 เดือน แล้วเราก็ถามตัวเองว่า เราต้องการให้ชิวิตเราต่อจากนี้เป็นแบบนี้มั้ย? คำตอบเราตอนนั้นคือ ไม่
เราคิดว่า เรากลัว กลัวว่าเค้าจะทิ้งเราไปก่อน เพื่อนของแฟนเก่าเค้าเคยบอกเราว่า เราอยุดเค้าไม่ได้หรอก เค้าไม่จริงใจกับใครหรอก
เราอยู่กับเค้าแล้วเราระแวง มันเหมือนจะมีความสุข แต่มันไม่สุดอ่ะ
แล้วเราก็ก็ทิ้งเค้าไป เค้าไม่แสดงอาการอะไรเลย เราไม่ได้เอ่ยคำว่าเลิก แต่เค้าคงเดาได้จากท่าทางของเรา
เราไม่เสียใจเลย แล้วเราก็ทิ้งเค้าอย่างง่ายดาย เราคุยคนใหม่ทันที เราไม่ติดต่อเค้า 1ปีหลังจากนั้น
ใครยังคิดถึงแฟนเก่าอยู่มั้ยค่ะ?
ออกตัวก่อนนะคะว่า แต่งงานแล้ว มีลูกแล้วคนนึง น่ารักมากๆ
ก็รวมๆแล้ว เหมือนจะมีความสุขนะคะ สามีก็เป็นคนดี มีความรับผิดชอบคนนึง คบกัน 3 ปี ก็แต่ง ไม่เร็วไม่ช้า ไม่ซับซ้อน แต่ตอนนั้นที่ตัดสินใจแต่งเพราะ แฟนเก่าเพิ่งแต่ง แล้วเราก็เสียใจนิดๆ คิดในใจว่า ยังงัยก็ไม่มีหวังแล้ว ก็แต่งซิค่ะ
เราควนมีความสุขกับตอนนี้นะ แต่ปันหามันอยู่ที่เราเองแหละ
เฮ้อออออ
คือที่โพส คืออยากให้เพื่อนๆ ให้ช่วยเตือนสะติหน่อย
รู้ดีว่า ต้องทำใจอย่างเดียว
เรื่องมันมีอยู่ว่า.........
คือยังคิดถึงแฟนเก่าค่ะ คิดถึงมากๆ เปรียบเทียบในใจระหว่าง สามีกับแฟนเก่าตลอด คิดตลอดว่าถ้ายังอยู่กับเค้า ชิวิตจะเป็นยังงัย จะมีความสุขมั้ย
เค้ายังใช้เบอร์เดิมอยู่นะ บางทีเราก็แอบส่งข้อความถึงเค้า "คิดถึงนะ" "เป็นงัยบ้าง" "ทำไมไม่โพสรูบบ้าง อยากเห็นหน้า" โชคดีที่เค้าตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง ตอบก็ไม่มีเยื่ิอใยมากเท่าไหร่ เราก็ทำใจว่า จะไปหวังอะไรอีก
ทั้งๆที่เลิกกันมานานมากกกกก เกือบ 8 ปีได้แล้วมั้ง
เรียนด้วยกัน แอบมองกันพักใหย่ แล้วได้คุยกันเพราะช่วยเค้าติว
พอได้คุยแล้วก็ทำมะดานะ ชอบแต่ไม่ใช่รักก (คิดว่านะ)
ที่เลิกก็เพราะเราบอกเลิกเค้าก่อน เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าไม่ชอบนิสัยเค้าเลย
เค้าเป็นคนแรงมากอ่ะ พูดก็ไม่เพราะ ตรงเกีนนน ชอบพูดว่าเราไม่สวย
ไม่เคยพาไปทานร้านหรูๆเลยยยย เพราะเค้าไม่ชอบคนเยอะ ลามกนิดๆ ชอบชมตัวเองให้ฟังบ่อยๆ
เวลาทะเลาะกันก็หนักมาก แต่แป็บๆก็ดีกัน เป็นแบบนี้บ่อยๆ แต่ไม่ตีกันน่ะ เราตีเค้าบ้างเล็กน้อย แต่เค้าไม่ทำเรากลับ
ส่วนข้อดีเค้าก็มีเยอะอยู่ คือชอบที่เค้าไม่เคยดูถูกคอบครัวเราเลย ออกจะอยากช่วยเหลือด้วยซ้ำ แต่เราก็ไม่เคยพาเค้าเข้าบ้านเลย ฐานะเค้าก็พอตัวอยู่ แต่เพื่อนเค้าแต่ละคนติดดินทั้งนั้น เป็นคนสะบายๆ รักสันโดษ ทำงานหนัก ไม่หว่งหล่อ ดิบ และแมนดี
รู้สึกว่า ชิวิตตอนนั้นมันโลดโผนมากก เจอหน้ากันเกือบทุกวัน ทำอะไรบ้าบอด้วยกันเยอะ
มันเหมือนพร้อมที่จะวิ่งไปกับเค้าได้ทุกเมื่อ
แล้วก็มีความทรงจำดีๆร่วมกับเค้าเยอะมากก(ไม่รู้คิดไปเองคนเดียวรึปล่าว) เราเที่ยวด้วยกัน 2 คนบ่อยๆ เราหัวเราะ ร้องไห้ แล้วคุยกันได้ทุกเรื่องเลย
แต่มีช่วงนึงที่ต้องห่างเค้าปะมาน 2 เดือน แล้วเราก็ถามตัวเองว่า เราต้องการให้ชิวิตเราต่อจากนี้เป็นแบบนี้มั้ย? คำตอบเราตอนนั้นคือ ไม่
เราคิดว่า เรากลัว กลัวว่าเค้าจะทิ้งเราไปก่อน เพื่อนของแฟนเก่าเค้าเคยบอกเราว่า เราอยุดเค้าไม่ได้หรอก เค้าไม่จริงใจกับใครหรอก
เราอยู่กับเค้าแล้วเราระแวง มันเหมือนจะมีความสุข แต่มันไม่สุดอ่ะ
แล้วเราก็ก็ทิ้งเค้าไป เค้าไม่แสดงอาการอะไรเลย เราไม่ได้เอ่ยคำว่าเลิก แต่เค้าคงเดาได้จากท่าทางของเรา
เราไม่เสียใจเลย แล้วเราก็ทิ้งเค้าอย่างง่ายดาย เราคุยคนใหม่ทันที เราไม่ติดต่อเค้า 1ปีหลังจากนั้น