เราคบกับแฟนตั้งแต่ ม.3
คบๆเลิกๆ ทุกครั้งที่เลิกกันเค้าจะเป็นคนบอกเลิกเราก่อนทุกครั้ง และทุกครั้งก็มันเป็นเรื่องที่เค้ามีคนใหม่
ฉันง้อเค้าตลอด รอ ด่า ระรานเพื่อที่จะให้เข้ากลับมาแต่ไม่เคยได้ผล
แต่แปลกเค้าจะเป็นคนกลับมาเองทุกครั้ง คือกลับมาแบบงง เราก็ยอมคืนดีกลับเค้าเช่นกัน
และครั้งนี้เค้าก็ทิ้งเราไปอีกมีคนใหม่หลายต่อหลายคน ทุกครั้งเราก็จะรอเค้ากลับมา
แต่ครั้งนี้เราเลือกที่จะตัดใจเพราะมันเกินกว่าทีจะอดทนแล้ว เราไม่เติมเงินโทรศัพท์ บล๊อคเฟส ทุกอย่างที่ไม่มีทางได้ติดต่อเค้าเพราะไม่อยากเห็นเค้ากับแฟนใหม่ เวลาผ่านไปเราก็คิดถึงเค้าแหละค่ะ แต่ดีที่น้อยลงทุกวัน 1 เดือนที่เลิกกันฉันสังเกตตัวเองว่าทำไมอวกทุกเช้าเลย กินไม่ค่อยได้ ผอมลง ง่วงนอน
และอีกอย่างประจำเดือนไม่มา เลยไปตรวจและก็
ท้ อ ง ตอนนั้นเหมือนโลกทั้งใบหยุด เครียดมากคิดต่างๆ ไหนจะที่บ้าน ไหนจะเรียน ไหนจะเด็กในท้องที่โตขึ้นทุกวัน ไหนจะเค้าที่มีแฟนใหม่ไปแล้ว เราปรึกษาได้แต่เพื่อน ที่บ้านก็ไม่กล้าไปปรึกษา เพื่อนบอกให้บอกแฟนเราเลยไปบอกแต่แฟนไม่เชื่อว่าเราท้องจริงๆ คิดว่าหลอกว่าท้องเพื่อให้กลับไป เราก้เลยไปบอกผู้หญิงคนนั้นว่าเราท้องเค้าก็หน้าด้านไม่ยอกเลิก เราเลยทำใจคือหลอกตัวเองทุกวันว่าไม่ได้ท้องหรอกเราคิดไปเอง แต่ก็ไม่กล้าตรวจใหม่ เราใช้ชีวิตทุกวันมีแต่ความเครียด นั้งร้องไห้ แต่ก้รู้ว่าทำตัวเองทั้งนั้นก้ต้องยอมรับถึงผลที่ตามมา ไปโรงเรียนจนใกล้จบ ม.5 ละ เราไม่ได้ติดต่อกับแฟนเลย ประมาณ 5 เดือนได้เราบอกเค้าไปว่าเดี๋ยวรู้เองล่ะว่าท้องหรือไม่ท้อง
วันนั้นเป้นวันตรุษจีน(ไหว้) ที่บ้านเราครอบครัวใหญ่ ญาติเราทุกคนมาทุกคนถามทำไมท้องใหญ่ เราก็แก้ตัวไปต่างๆนาๆว่าเราอ้วน แล้วพอไหว้เสร็จเราก็ไปห้างกับเพื่อน เพื่อจะซื้อของทำงาน ที่บ้านก็โทมาบอกให้มาโรงพยาบาลด่วน ซึ่งโรงพยาบาลก็ใกล้ห้างพอดี เลยไปไปถึงเค้าก็เค้นถามเราทุกอย่างเราก็ไม่บอกว่ามจริงหรอก จนท้าเค้าตรวจเค้าก็ให้ตรวจจริง แล้วก็ท้องจริง หมอบอก 9 เดือนแล้ว คืนนั้นทะเลาะกับที่บ้านหนักมาก ไม่รู้จะทำยังไงทำเค้าเสียใจขนาดนี้ และคืนนั้นก็ปวดท้องคลอดพอดี แล้วก้คลอดออกมา ที่บ้านก็พอรู้ละว่าเราท้องกับใครเพราะเราคบเค้าแค่คนเดียว เค้าเลยไปที่บ้านผู้ชาย และพ่อแม่เค้าและแฟนก็มาเยี่ยม พ่อแม่เค้าเป็นคนดีค่ะ ดูแลทุกอย่าง หนูไม่คุยกับใครเลยค่ะ เห็นแฟนแล้วร้องไห้ทำไมทิ้งให้กูรับความลำบากใจไว้คนเดียว สู้กับปัญญาคนเดียว ลูกหน้าเหมือนเค้ามากค่ะ หนูก็ไล่เค้ากลับไปเพราะโกรธแต่ก็รักค่ะ ที่บ้านโทรลาป่วยที่โรงเรียนให้ 1 อาทิตย์ หนูกลับมาพักฟื้นอยู่บ้านค่ะ ระหว่างทุกๆวันเค้าก็มาเยี่ยม แม่เค้ามาชวนไปอยู่ด้วยตอนแรกหนูก็ไม่ไปแต่มานั่งทบทวนแล้ว เราไม่มีพ่อมีแม่เราเคยรู้สึกแบบไหน แล้วลูกเราล่ะจะรู้สึกแบบไหน เลยตัดสินใจจะไปอยู่บ้านเค้าค่ะ ก็ขอขมากันแล้วก็ไปอยู่ด้วยกัน ทุกๆวันหนูอยู่บ้านเลี้ยงลูกแม่ผัวก็ช่วยทุกอย่างค่ะที่บ้านเค้ารักหนูมากค่ะ เว้นแต่แฟนเราที่เราเข้าไปใหม่ๆ เข้าก็ยังคบกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ หลบๆซ่อนๆ เค้าเมาทีไรก็ทุบตีเรา เค้าบอกเราทำให้เค้าจะต้องเลิกกับแฟนเค้า ทำให้เค้าไม่มีความสุข เค้าหาเรื่องทำร้ายเราทุกวัน กินเหล้าหนักมาก เราก็ทนเพราะลูกและรัก พ่อแม่เค้าปลอบและขอโทษแทนลูกเค้าทุกวัน หนูไปที่บ้านผูหญิงคนนั้นขอให้เค้าเลิกยุ่ง เค้าบอกเค้าเลิกยุ่งไปแล้ว เราก็ใช้ชีวิตไปแบบนี้ทุกวันเค้าก็เลิกกินเหล้า แต่เราก็รู้ว่าเค้ายังรักยังมีความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนนั้นอยู่
ตอนแรกเราแยกห้องนอน ตอนนี้เรานอนห้องเดียวกันอะไรเริ่มลงตัว เริ่มเป็นครอบครัวบ้างแล้ว แต่รู้ไหมค่ะไอคำว่าครอบครัวคือหนูสร้างคนเดียวโดยมีเค้าเป็นตัวประกอบฉากเท่านี้น เค้าติดเพื่อน ไปเล่น ไปเที่ยวกับเพื่อนทุกวัน ทำงานกับพ่อเค้าก็ทำๆไมทำบ้าง หนูเรียนค่ะเรียนจบ ม.6 ทำงานออฟฟิตเป็นเสมียน เรียนมหาลัยต่อโดยทุกอย่างเป็นเงินของตัวเอง ค่านมลูก ค่าแพมเพิส ค่ากินต่างๆมันคูณ 2 ไปหมด เค้าบอกหนูทุกวันว่าเค้ารัก เค้าเลิกกับผู้หญิงคนนั้นมาสองปีแล้วค่ะ แต่ทุกครั้งที่เค้าเมาก็จะพูดชื่อผู้หญิงคนนั้นตลอด แสดงว่าจิตใจเค้าแค่รู้สึกหลอกตัวเองว่ารับหนูใช่ไหมค่ะ ถ้ารักกันเค้าคงทำอะไรเพื่อไม่ให้เราเหนื่อยไปมากกว่านี้ ผู้หญิงอย่างหนูทำไมต้องเป็นคนที่ต้องรับทุกอย่าง อย่างเค้าเรียกอยู่ไปวันๆหรือเปล่าล่ะ ค่ะ เป็นของตาย เป็นแค่เมียแต่ง
เป็นคนอื่น สับสนค่ะ ไม่รู้ทำยังไงถึงรู้ว่าเค้ายังรักเราอยู่จริงๆ หรือเค้าบังคับใจตัวเอง
อยู่ด้วยกันไปวันๆ
คบๆเลิกๆ ทุกครั้งที่เลิกกันเค้าจะเป็นคนบอกเลิกเราก่อนทุกครั้ง และทุกครั้งก็มันเป็นเรื่องที่เค้ามีคนใหม่
ฉันง้อเค้าตลอด รอ ด่า ระรานเพื่อที่จะให้เข้ากลับมาแต่ไม่เคยได้ผล
แต่แปลกเค้าจะเป็นคนกลับมาเองทุกครั้ง คือกลับมาแบบงง เราก็ยอมคืนดีกลับเค้าเช่นกัน
และครั้งนี้เค้าก็ทิ้งเราไปอีกมีคนใหม่หลายต่อหลายคน ทุกครั้งเราก็จะรอเค้ากลับมา
แต่ครั้งนี้เราเลือกที่จะตัดใจเพราะมันเกินกว่าทีจะอดทนแล้ว เราไม่เติมเงินโทรศัพท์ บล๊อคเฟส ทุกอย่างที่ไม่มีทางได้ติดต่อเค้าเพราะไม่อยากเห็นเค้ากับแฟนใหม่ เวลาผ่านไปเราก็คิดถึงเค้าแหละค่ะ แต่ดีที่น้อยลงทุกวัน 1 เดือนที่เลิกกันฉันสังเกตตัวเองว่าทำไมอวกทุกเช้าเลย กินไม่ค่อยได้ ผอมลง ง่วงนอน
และอีกอย่างประจำเดือนไม่มา เลยไปตรวจและก็
ท้ อ ง ตอนนั้นเหมือนโลกทั้งใบหยุด เครียดมากคิดต่างๆ ไหนจะที่บ้าน ไหนจะเรียน ไหนจะเด็กในท้องที่โตขึ้นทุกวัน ไหนจะเค้าที่มีแฟนใหม่ไปแล้ว เราปรึกษาได้แต่เพื่อน ที่บ้านก็ไม่กล้าไปปรึกษา เพื่อนบอกให้บอกแฟนเราเลยไปบอกแต่แฟนไม่เชื่อว่าเราท้องจริงๆ คิดว่าหลอกว่าท้องเพื่อให้กลับไป เราก้เลยไปบอกผู้หญิงคนนั้นว่าเราท้องเค้าก็หน้าด้านไม่ยอกเลิก เราเลยทำใจคือหลอกตัวเองทุกวันว่าไม่ได้ท้องหรอกเราคิดไปเอง แต่ก็ไม่กล้าตรวจใหม่ เราใช้ชีวิตทุกวันมีแต่ความเครียด นั้งร้องไห้ แต่ก้รู้ว่าทำตัวเองทั้งนั้นก้ต้องยอมรับถึงผลที่ตามมา ไปโรงเรียนจนใกล้จบ ม.5 ละ เราไม่ได้ติดต่อกับแฟนเลย ประมาณ 5 เดือนได้เราบอกเค้าไปว่าเดี๋ยวรู้เองล่ะว่าท้องหรือไม่ท้อง
วันนั้นเป้นวันตรุษจีน(ไหว้) ที่บ้านเราครอบครัวใหญ่ ญาติเราทุกคนมาทุกคนถามทำไมท้องใหญ่ เราก็แก้ตัวไปต่างๆนาๆว่าเราอ้วน แล้วพอไหว้เสร็จเราก็ไปห้างกับเพื่อน เพื่อจะซื้อของทำงาน ที่บ้านก็โทมาบอกให้มาโรงพยาบาลด่วน ซึ่งโรงพยาบาลก็ใกล้ห้างพอดี เลยไปไปถึงเค้าก็เค้นถามเราทุกอย่างเราก็ไม่บอกว่ามจริงหรอก จนท้าเค้าตรวจเค้าก็ให้ตรวจจริง แล้วก็ท้องจริง หมอบอก 9 เดือนแล้ว คืนนั้นทะเลาะกับที่บ้านหนักมาก ไม่รู้จะทำยังไงทำเค้าเสียใจขนาดนี้ และคืนนั้นก็ปวดท้องคลอดพอดี แล้วก้คลอดออกมา ที่บ้านก็พอรู้ละว่าเราท้องกับใครเพราะเราคบเค้าแค่คนเดียว เค้าเลยไปที่บ้านผู้ชาย และพ่อแม่เค้าและแฟนก็มาเยี่ยม พ่อแม่เค้าเป็นคนดีค่ะ ดูแลทุกอย่าง หนูไม่คุยกับใครเลยค่ะ เห็นแฟนแล้วร้องไห้ทำไมทิ้งให้กูรับความลำบากใจไว้คนเดียว สู้กับปัญญาคนเดียว ลูกหน้าเหมือนเค้ามากค่ะ หนูก็ไล่เค้ากลับไปเพราะโกรธแต่ก็รักค่ะ ที่บ้านโทรลาป่วยที่โรงเรียนให้ 1 อาทิตย์ หนูกลับมาพักฟื้นอยู่บ้านค่ะ ระหว่างทุกๆวันเค้าก็มาเยี่ยม แม่เค้ามาชวนไปอยู่ด้วยตอนแรกหนูก็ไม่ไปแต่มานั่งทบทวนแล้ว เราไม่มีพ่อมีแม่เราเคยรู้สึกแบบไหน แล้วลูกเราล่ะจะรู้สึกแบบไหน เลยตัดสินใจจะไปอยู่บ้านเค้าค่ะ ก็ขอขมากันแล้วก็ไปอยู่ด้วยกัน ทุกๆวันหนูอยู่บ้านเลี้ยงลูกแม่ผัวก็ช่วยทุกอย่างค่ะที่บ้านเค้ารักหนูมากค่ะ เว้นแต่แฟนเราที่เราเข้าไปใหม่ๆ เข้าก็ยังคบกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ หลบๆซ่อนๆ เค้าเมาทีไรก็ทุบตีเรา เค้าบอกเราทำให้เค้าจะต้องเลิกกับแฟนเค้า ทำให้เค้าไม่มีความสุข เค้าหาเรื่องทำร้ายเราทุกวัน กินเหล้าหนักมาก เราก็ทนเพราะลูกและรัก พ่อแม่เค้าปลอบและขอโทษแทนลูกเค้าทุกวัน หนูไปที่บ้านผูหญิงคนนั้นขอให้เค้าเลิกยุ่ง เค้าบอกเค้าเลิกยุ่งไปแล้ว เราก็ใช้ชีวิตไปแบบนี้ทุกวันเค้าก็เลิกกินเหล้า แต่เราก็รู้ว่าเค้ายังรักยังมีความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนนั้นอยู่
ตอนแรกเราแยกห้องนอน ตอนนี้เรานอนห้องเดียวกันอะไรเริ่มลงตัว เริ่มเป็นครอบครัวบ้างแล้ว แต่รู้ไหมค่ะไอคำว่าครอบครัวคือหนูสร้างคนเดียวโดยมีเค้าเป็นตัวประกอบฉากเท่านี้น เค้าติดเพื่อน ไปเล่น ไปเที่ยวกับเพื่อนทุกวัน ทำงานกับพ่อเค้าก็ทำๆไมทำบ้าง หนูเรียนค่ะเรียนจบ ม.6 ทำงานออฟฟิตเป็นเสมียน เรียนมหาลัยต่อโดยทุกอย่างเป็นเงินของตัวเอง ค่านมลูก ค่าแพมเพิส ค่ากินต่างๆมันคูณ 2 ไปหมด เค้าบอกหนูทุกวันว่าเค้ารัก เค้าเลิกกับผู้หญิงคนนั้นมาสองปีแล้วค่ะ แต่ทุกครั้งที่เค้าเมาก็จะพูดชื่อผู้หญิงคนนั้นตลอด แสดงว่าจิตใจเค้าแค่รู้สึกหลอกตัวเองว่ารับหนูใช่ไหมค่ะ ถ้ารักกันเค้าคงทำอะไรเพื่อไม่ให้เราเหนื่อยไปมากกว่านี้ ผู้หญิงอย่างหนูทำไมต้องเป็นคนที่ต้องรับทุกอย่าง อย่างเค้าเรียกอยู่ไปวันๆหรือเปล่าล่ะ ค่ะ เป็นของตาย เป็นแค่เมียแต่ง
เป็นคนอื่น สับสนค่ะ ไม่รู้ทำยังไงถึงรู้ว่าเค้ายังรักเราอยู่จริงๆ หรือเค้าบังคับใจตัวเอง