----- ทำไม ---- ทำไม ---- และ.... ทำไม -----

เมื่อวัยเด็กเราก็ชอบเฝ้าถามพ่อแม่ว่า "ทำไม ...... ทำไม " ทำไมพระจันร์ส่องแสง ทำไมพระอาทิตย์สาดสีแดงยามอัสดง
    แต่พอล่วงพ้นเข้าวัยเรียน..จนออกมาทำงาน...เราก็มีคำถาม....แต่ ....มาวันนี้พ่อแม่ก็อาจตอบคำถามเราไม่ได้
    ผมก็เฝ้าแต่ถาม ถามไปเรื่อยๆ
   "ทำไม......คนรุ่นผมถึงต้องมาแบกรับความหวัง-ความฝันของคนรุ่นปู่รุ่นย่าเพียงไม่กี่คน......ความฝันที่เค้าอยากกลับไปในวันวาน
     สมัยที่ยังมีการลากตัวคนไปยิงทิ้งกลางสนามหลวง"
   "ทำไม......ผมถึงต้องเฝ้าดูประเทศเพื่อนบ้านเปลี่ยนแนวทางการพัฒนา-ลดอำนาจผูกขาดของชนชั้นปกครอง-เปิดประเทศ
      เตรียมรับเขตการค้าเสรี-มุ่งเข้าหาประชาธิปไตยเพื่อพัฒนาประเทศหลังจากที่ปิดประเทศคบหากับพวกเจ๊กจีนมานานปี
     ในขณะที่ประเทศเราเอง....กลับทำสวนทางชาวบ้านทุกอย่างกำลังจะย้อนกลับไปปกครองแบบอำนาจนิยมกดหัวประชาชน
      และจะไปคบหากับพวกเจ๊กจีนแบบสนิทแนบเนื้อ"
   "ทำไม.....ผมถึงต้องทนฟังคนรุ่นปู่ด่าออกทีวีทุกวัน เสี้ยมสอนให้เป็นคนดี มีคุณธรรม เสียสละเพื่อชาติ .....ในขณะที่พวกท่าน
     ก็ล้วนแต่ทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น....ไม่ได้มีคุณธรรมสูงส่งไปกว่าผมกี่มากน้อย"
   "ทำไม......ผมถึงต้องทน ทนดูประเทศตัวเองเสียโอกาศในการลงทุน เสียโอกาศสร้างอนาคตที่ดีกว่า....เพียงเพราะทัศนะของ
    คนรุ่นปู่เพียงไม่กี่คนที่เห็นว่า...ประเทศมันยังไม่พร้อม "
   ทำไม......  คำตอบมันดังแผ่วอยู่ในสายลม
      พ่อผมนั่งนิ่งอยู่นาน...นานมาก...ก่อนจะตอบมาแค่ว่า  "เพราะเราเป็นคนไทย....เราถึงต้องทน"
     ...............
     ผมได้แต่นั่งนิ่ง....แต่ผมก็มีความหวังครับ...ชีวิตคนเราสั้นนัก....แต่ผมพลันสำนึกได้ว่ายังไงคนรุ่นปู่ก็ไม่อยู่ค้ำฟ้า

    ......ผมรอได้ครับ....
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่