เราขอแชร์เรื่องราวที่ทำงานเราหน่อย เราขอเกริ่นก่อนว่าคำที่พิมพ์ลงไป เป็นการพูดตรงๆ ไม่ได้มีการดูถูกอะไรทั้งสิ้น เพราะถ้าใช้คำแทน มันไม่ตรงประเด็นที่เราต้องการจะสื่ออะนะ
เข้าเรื่องเลย เราเรียนจบมา ก็ได้มาเริ่มทำงานกับคุณป้า คุณป้าท่านก็จะเล่าให้เราฟังว่าใครในที่ทำงานเป็นยังไง อายุงาน ลักษณะนิสัยแต่ละคนเป็นยังไง เราฟังแล้วก็ หื้มม เค้าน่าจะช่วยสอนงานเราได้นะ อะไรทำนองนี้
แต่ทำได้สักพัก มันไม่ใช่อย่างที่คิดเลย ยกตัวอย่างคนแรก ชื่อป้า ก ละกัน การศึกษาประมาณน่าจะไม่เกินประถม ตำแหน่งเป็นรองหัวหน้า อายุงานประมาณเกือบ 30 ปี แต่ใช้พวก Microsoft Office ไม่ได้ (แต่อยากได้ PC เครื่องใหม่ = =) งานเอกสารทำไม่ได้ อะไรที่เกี่ยวกับวิชาการทำไม่ได้เลย เทียบกับตอนที่เราไปหาเพื่อนที่ทำงาน มันทำอยู่ราชการที่หนึ่ง คือบรรยากาศในที่ทำงานเพื่อน ก็ป้าๆ นี่ละ แต่ยอมรับว่าเค้าทำงานได้ นั่งพิมพ์งานกันป๊อกแป๊กๆ สบายๆ แต่ป้าคนที่เราว่านี่ทำได้อย่างเดียว คือซื้ออาหาร จัดกับข้าวกับปลา พับจดหมายใส่ซองส่ง พวกงานบริการหน่ะ แต่ก็น่าจะพัฒนาหน่อยนะ เพราะตามยุคตามสมัยเนอะ
เราเลยมานั่งคิดว่า แล้วทำงานมาได้ยังไงตั้ง 20-30 ปี โดยที่ไม่มีความสามารถอะไรเลย พอสืบไปสืบมาก็เลยทราบว่าเป็นเด็กนาย คือได้นายช่วยแหละ เพราะเรามานั่งคิดๆ สมัยตอนป้าคนนี้แกเริ่มทำงาน มันคงไม่มีเทคโนโลยีอะไรเข้าถึงเหมือนสมัยนี้หละมั้ง แต่! แต่! แต่ทำไมกับบางคนอายุพอๆ กับป้าเค้า เค้าทำงานกับเทคโนโลยีสมัยใหม่ได้ลื่นเลยหละ มันก็น่าคิดนะ
ต่อมาคนที่ 2 คนนี้อายุงานพอๆ กับคนแรก ชื่อ ป้า ข ละกัน ป้า ข นี่แกฉลาด การศึกษา ปวช. มั้งนะถ้าจำไม่ผิด เทคโนโลยีสมัยใหม่ โทรศัพท์รุ่นใหม่แกเล่นเป็นหมด คอมฯ ใช้งานโปรแกรมที่เราว่าข้างต้นก็ทำได้ แต่ขี้เกียจมากกกก เวลาผู้ใหญ่ให้ทำงานอะไร จะโบ้ยงาน เลี่ยงงาน ทำผิดพลาด ทำไม่ตรงวัตถุประสงค์ (ทั้งๆ ที่ทำได้นะ) จนผู้ใหญ่เค้าไม่ใช้อีกเลย แต่! เราจะบอกยังไงดีอะ เราก็ไม่รู้ว่าตามกฎหมายเนี้ย ถ้าบุคคลประเภทนี้ ทำงานแบบนี้ ถ้าตีไปก็เสมือนไร้ประสิทธิภาพนั่นแหละ ทางองค์กรมีสิทธิเอาออกได้ไหม? สุดท้ายความคิดเราก็ต้องจบลง เพราะรู้อีกว่า คนนี้ก็เด็กนายอีก คือเอาง่ายๆ วันๆ มานั่งเม้า นั่งคุย ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้สำคัญอะไร สิ้นเดือนรับเงิน จบ
กลายเป็นว่า จากเรามาเริ่มทำงาน จะถามหาความรู้จากพวกเค้าซึ่งมีประสบการณ์ในการทำงานสูง ก็ไร้บอย บางครั้งเราต้องไปสอนพวกเค้าด้วยซ้ำ ว่าทำอย่างงี้นะ อย่างงั้นนะ แล้วบางอย่างง่ายๆ เช่น หารูปในกุเกิ้ลเงี้ย ผู้ใหญ่ให้พี่ ข หาให้ ก็อ้างโน่นอ้างนี้ จนผู้ใหญ่ไม่อยากใช้ ก็เลยมาซวยที่เรา
แล้วสิ่งที่แย่กว่าคือ งานบางอย่าง เรายกตัวอย่างให้เห็นภาพละกัน เช่น ทำทะเบียน ป้า ข แกต้องทำนะ คืองานประจำของแกเลย แต่ผู้ใหญ่ไม่ไว้ใจให้เค้าทำ เพราะแกล้งทำงานผิดพลาดบ้าง แกล้งทำงานช้าบ้าง ผู้ใหญ่เลยไม่ใช้งานเพราะเบื่อ ก็เลยไปจ้างคนภายนอกมาทำให้ เรานี่ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ อะไรกันวะ แบบนี้ก็มีด้วย
ซึ่งบางงานเนี้ย พวกที่เรายกตัวอย่างมา เค้าทำกันได้แหละ แต่ไม่ทำ มันเลยมากระจุกอยู่ที่เราคนเดียว แล้วเงินเราได้น้อยกว่า 2 คนข้างอีกนะ แต่เราก็คิดอย่างเดียว ประสบการณ์และประสบการณ์ บางคนอาจจะคิดทนทำทำไม ก็ทำเพราะเอาอายุงานนั้นละ เวลาไปสมัครที่อื่นก็จะได้มีเครดิตหน่อย
สุดท้ายไม่ได้มาบ่นเพราะงานเยอะเงินน้อย หรือว่างานหนักอะไรนะ แค่อยากมาแชร์ว่า ไอ้สิ่งที่เราเจอมาเนี้ย แบบนี้ก็มีด้วย ซึ่งเราไม่ได้มองแค่ว่าองค์กรเราองค์กรเดียว เราคิดแค่ว่าถ้าองค์กรอื่น มีคนประเภทนี้อยู่ มันก็ทำให้องค์กรไม่ก้าวหน้าไปไหนหรอก ถึงก้าวก็ไปไม่ได้ไกล เพราะยอมรับว่าที่ทำงานเราถือว่าดีนะ แต่คนในองค์กรก็นะ
เรายังมองตัวเองเลยว่า เราก็ต้องพัฒนา หาความรู้ให้ตัวเองอยู่เสมอและตลอดเวลา เพราะอนาคตอีก 20-30 ปีข้างหน้า แน่นอนว่ามันต้องมีเด็กรุ่นใหม่ที่เก่งกว่าเรา ไวกว่าเรา ฉลาดกว่าเราขึ้นมาแน่ๆ เราก็ต้องเป็นส่วนช่วยพวกเค้าให้ได้ คือเราเห็นตัวอย่างจากที่ทำงานแล้วเราแบบ เอ้อ เห็นภาพอะ แล้วสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำแบบนี้แน่นอน
บางคนอ่านแล้วอาจหมั่นไส้ เราเก่งมาจากไหน เที่ยวว่าคนโน่นคนนี้ มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก คือก็ตามยุคอะเนอะ เราก็เกิดมาในยุคเทคโนโลยี แล้วเราก็สนใจและชอบศึกษาพวกนี้อยู่ตลอดเวลาด้วย มันก็เลยส่งผลมาถึงตอนทำงานนี่ละ
บ่นซะยาว ใครมีอะไรแบบนี้แชร์กันๆๆ ฮาๆ
คนที่อายุงาน 20-30 ปี เพื่อนๆ คิดว่าต้องทำอะไรได้บ้าง?
เข้าเรื่องเลย เราเรียนจบมา ก็ได้มาเริ่มทำงานกับคุณป้า คุณป้าท่านก็จะเล่าให้เราฟังว่าใครในที่ทำงานเป็นยังไง อายุงาน ลักษณะนิสัยแต่ละคนเป็นยังไง เราฟังแล้วก็ หื้มม เค้าน่าจะช่วยสอนงานเราได้นะ อะไรทำนองนี้
แต่ทำได้สักพัก มันไม่ใช่อย่างที่คิดเลย ยกตัวอย่างคนแรก ชื่อป้า ก ละกัน การศึกษาประมาณน่าจะไม่เกินประถม ตำแหน่งเป็นรองหัวหน้า อายุงานประมาณเกือบ 30 ปี แต่ใช้พวก Microsoft Office ไม่ได้ (แต่อยากได้ PC เครื่องใหม่ = =) งานเอกสารทำไม่ได้ อะไรที่เกี่ยวกับวิชาการทำไม่ได้เลย เทียบกับตอนที่เราไปหาเพื่อนที่ทำงาน มันทำอยู่ราชการที่หนึ่ง คือบรรยากาศในที่ทำงานเพื่อน ก็ป้าๆ นี่ละ แต่ยอมรับว่าเค้าทำงานได้ นั่งพิมพ์งานกันป๊อกแป๊กๆ สบายๆ แต่ป้าคนที่เราว่านี่ทำได้อย่างเดียว คือซื้ออาหาร จัดกับข้าวกับปลา พับจดหมายใส่ซองส่ง พวกงานบริการหน่ะ แต่ก็น่าจะพัฒนาหน่อยนะ เพราะตามยุคตามสมัยเนอะ
เราเลยมานั่งคิดว่า แล้วทำงานมาได้ยังไงตั้ง 20-30 ปี โดยที่ไม่มีความสามารถอะไรเลย พอสืบไปสืบมาก็เลยทราบว่าเป็นเด็กนาย คือได้นายช่วยแหละ เพราะเรามานั่งคิดๆ สมัยตอนป้าคนนี้แกเริ่มทำงาน มันคงไม่มีเทคโนโลยีอะไรเข้าถึงเหมือนสมัยนี้หละมั้ง แต่! แต่! แต่ทำไมกับบางคนอายุพอๆ กับป้าเค้า เค้าทำงานกับเทคโนโลยีสมัยใหม่ได้ลื่นเลยหละ มันก็น่าคิดนะ
ต่อมาคนที่ 2 คนนี้อายุงานพอๆ กับคนแรก ชื่อ ป้า ข ละกัน ป้า ข นี่แกฉลาด การศึกษา ปวช. มั้งนะถ้าจำไม่ผิด เทคโนโลยีสมัยใหม่ โทรศัพท์รุ่นใหม่แกเล่นเป็นหมด คอมฯ ใช้งานโปรแกรมที่เราว่าข้างต้นก็ทำได้ แต่ขี้เกียจมากกกก เวลาผู้ใหญ่ให้ทำงานอะไร จะโบ้ยงาน เลี่ยงงาน ทำผิดพลาด ทำไม่ตรงวัตถุประสงค์ (ทั้งๆ ที่ทำได้นะ) จนผู้ใหญ่เค้าไม่ใช้อีกเลย แต่! เราจะบอกยังไงดีอะ เราก็ไม่รู้ว่าตามกฎหมายเนี้ย ถ้าบุคคลประเภทนี้ ทำงานแบบนี้ ถ้าตีไปก็เสมือนไร้ประสิทธิภาพนั่นแหละ ทางองค์กรมีสิทธิเอาออกได้ไหม? สุดท้ายความคิดเราก็ต้องจบลง เพราะรู้อีกว่า คนนี้ก็เด็กนายอีก คือเอาง่ายๆ วันๆ มานั่งเม้า นั่งคุย ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้สำคัญอะไร สิ้นเดือนรับเงิน จบ
กลายเป็นว่า จากเรามาเริ่มทำงาน จะถามหาความรู้จากพวกเค้าซึ่งมีประสบการณ์ในการทำงานสูง ก็ไร้บอย บางครั้งเราต้องไปสอนพวกเค้าด้วยซ้ำ ว่าทำอย่างงี้นะ อย่างงั้นนะ แล้วบางอย่างง่ายๆ เช่น หารูปในกุเกิ้ลเงี้ย ผู้ใหญ่ให้พี่ ข หาให้ ก็อ้างโน่นอ้างนี้ จนผู้ใหญ่ไม่อยากใช้ ก็เลยมาซวยที่เรา
แล้วสิ่งที่แย่กว่าคือ งานบางอย่าง เรายกตัวอย่างให้เห็นภาพละกัน เช่น ทำทะเบียน ป้า ข แกต้องทำนะ คืองานประจำของแกเลย แต่ผู้ใหญ่ไม่ไว้ใจให้เค้าทำ เพราะแกล้งทำงานผิดพลาดบ้าง แกล้งทำงานช้าบ้าง ผู้ใหญ่เลยไม่ใช้งานเพราะเบื่อ ก็เลยไปจ้างคนภายนอกมาทำให้ เรานี่ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ อะไรกันวะ แบบนี้ก็มีด้วย
ซึ่งบางงานเนี้ย พวกที่เรายกตัวอย่างมา เค้าทำกันได้แหละ แต่ไม่ทำ มันเลยมากระจุกอยู่ที่เราคนเดียว แล้วเงินเราได้น้อยกว่า 2 คนข้างอีกนะ แต่เราก็คิดอย่างเดียว ประสบการณ์และประสบการณ์ บางคนอาจจะคิดทนทำทำไม ก็ทำเพราะเอาอายุงานนั้นละ เวลาไปสมัครที่อื่นก็จะได้มีเครดิตหน่อย
สุดท้ายไม่ได้มาบ่นเพราะงานเยอะเงินน้อย หรือว่างานหนักอะไรนะ แค่อยากมาแชร์ว่า ไอ้สิ่งที่เราเจอมาเนี้ย แบบนี้ก็มีด้วย ซึ่งเราไม่ได้มองแค่ว่าองค์กรเราองค์กรเดียว เราคิดแค่ว่าถ้าองค์กรอื่น มีคนประเภทนี้อยู่ มันก็ทำให้องค์กรไม่ก้าวหน้าไปไหนหรอก ถึงก้าวก็ไปไม่ได้ไกล เพราะยอมรับว่าที่ทำงานเราถือว่าดีนะ แต่คนในองค์กรก็นะ
เรายังมองตัวเองเลยว่า เราก็ต้องพัฒนา หาความรู้ให้ตัวเองอยู่เสมอและตลอดเวลา เพราะอนาคตอีก 20-30 ปีข้างหน้า แน่นอนว่ามันต้องมีเด็กรุ่นใหม่ที่เก่งกว่าเรา ไวกว่าเรา ฉลาดกว่าเราขึ้นมาแน่ๆ เราก็ต้องเป็นส่วนช่วยพวกเค้าให้ได้ คือเราเห็นตัวอย่างจากที่ทำงานแล้วเราแบบ เอ้อ เห็นภาพอะ แล้วสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำแบบนี้แน่นอน
บางคนอ่านแล้วอาจหมั่นไส้ เราเก่งมาจากไหน เที่ยวว่าคนโน่นคนนี้ มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก คือก็ตามยุคอะเนอะ เราก็เกิดมาในยุคเทคโนโลยี แล้วเราก็สนใจและชอบศึกษาพวกนี้อยู่ตลอดเวลาด้วย มันก็เลยส่งผลมาถึงตอนทำงานนี่ละ
บ่นซะยาว ใครมีอะไรแบบนี้แชร์กันๆๆ ฮาๆ