มีใครมาใช้ชีวิตแบบโสดๆคนเดียวในเมืองกรุงมั้ยคะ

ตามหัวข้อ
อารมณ์แบบจากบ้านนอกบ้านนามาเป็นมนุษย์เงินเดือนเมืองกรุง
ไม่รู้จักที่ทาง ไม่รู้จักใครแถวนี้
แต่มาใช้ชีวิตอยู่คนเดียว แถมอยู่แบบโสดๆ
กินข้าวคนเดียว ไปทำงานคนเดียว เดินห้างคนเดียว ดูหนังคนเดียว
ขับรถเล่นคนเดียว นั่งดินกาแฟคนเดียว
นี่ถ้านั่งกินหมูกระทะคนเดียสได้คงทำไปแล้ว
ถามว่ามีความสุขมั้ย ตอบได้เลยว่าชีวิตดี๊ดี

แต่มันจะมีบางมุม เช่น
- เวลาท้อ เวลาเครียดจากงาน จะปรึกษาใคร  ปล.อันนี้แก้ขัดได้กะเพื่อนร่วมงานด้วยกัน
- เวลาไม่สบาย ต้องดูแลตัวเองไรงี้ บางทีแบบลุกแทบไม่ไหว ก็ต้องกระกระสนซื้อยา ซื้อข้าวกิน บางทีก็แอบสงสารตัวเอง อินี่ ชีวิตรันทดสุดๆ 55
- เวลาคิดถึงคนที่บ้าน  เอาจริงๆแค่โทรหามันไม่หายคิดถึงจริงๆนะ บางอารมณ์ก็แบบอยากกลับไปกอด อยากกลับไปหอมแก้ม อยากกลับไปนอนคุยเล่นกันทั้งวัน คิดแล้วมีความสุขแท้

แต่ก็อย่างว่า ด้วยภาระและหนี้สิน ทำให้เรายังคงต้องก้มหน้าทำงานอยู่ในเมืองกรุงต่อไป

ไม่ทราบว่าเพื่อนๆในพันทิปมีวิธีจัดการความรู้สึกแบบนี้ยังไงกันบ้าง มาแชร์ได้นะคะ