ว่าด้วยเรื่องชื่อ
ของพระนางเจ้าบูเซ็กเทียน( 武媚娘 Wǔ Mèiniáng)
บูเช็กเทียน หรือ อู่เจ๋อเทียน เป็นชื่อทีเรียกกันโดยคนรุ่นหลัง ว่ากันว่าแต่เดิมนั้นนางชื่อว่า " อู่ซือ " เป็นลูกพ่อค้าไม้ แม่เป็นผู้ดีเก่าตกยากมาแต่ราชวงค์ก่อน(สุย) และครอบครัวบิดาของนาง อู่ซื่อ นั้นเคยช่วยเหลือพวกสกุลหลี่ ก่อตั้งราชวงค์ถังมาก่อนจึงมีความดีความชอบ ใด้รับการโปรดปรานอย่างมากจากฮ่องเต้ถังเกาจู่ และเมือนาง"อู่ซือ"อายุ 14ปี บิดานางก็ส่งตัวเข้าวังถวายให้เป็นนางกำนัลแก่ฮ่องเต้ถังไทจง
ถังไทจง เห็นนางอู่ซือเป็นคนสวยและฉลาดก็รับนางใว้เป็นนางในตั้งชื่อให้ใหม่ว่า "อู่เม่ย" ( 武媚) แปลว่าตรงตัวว่า น่ารัก แต่อนุชนรุ่นหลังนิยิมเรียกว่า
อู่เม่ยเนียง (อู่ ผู้ทรงเสน่ห์) และให้นางอยู่ในตำแหน่ง ไฉเหยิน( 才人)ชึ่งแปลว่านางปัญญา ทำหน้าที่คล้ายๆเลขานุการและเป็น กิ๊ก ส่วนพระองค์ด้วย
"อู่เม่ย" อยู่ในตำแหน่งไฉเหยินอยู่หลายปี ทำให้รู้โครงสร้างการเมืองการปกครอง เป็นอย่างดี แต่ฮ่องเต้ถังไทจง ก็มิใด้โปรดปรานนางเพิ่มขึ้นแต่อย่างใดกล่าวคือ มิใด้เลื่อนตำแหน่งหรืออยู่กินกับนางแบบออกหน้าออกตาจะกี่ปีๆผ่านไปนางก็เป็นใด้แค่กิ๊ก
จนกระทั้งวันหนึ่งฮ่องเต้ถังไทจงประชวนหนัก หลี่จื้อราชทายาทใด้มาเฝ้าใข้ ณ.ห้องบรรทม ราชทายาททรงปวดปัสสาวะ ก็ไปปลดทุกข์เบา ที่ฉากกั้น อู่ไฉเหยิน(อู่เม่ย)ก็ฉวยโอกาสเข้ามารับใช้ ประคองอ่างทองเหลืองที่ใส่น้ำร้อนสำหรับล้างมือ คุกเข่าอยู่ด้านข้าง ราชทายาทหลีจื้อเห็นนางหน้าตางดงามน่ารัก กลับไม่คำนึงถึงทำเนียมมารยาทคิดแกล้งนาง สบัดน้ำล้างมือใส่หน้านาง พร้อมกล่าวว่า
" หยดน้ำใส พร่างพรมพักตร์" มิคาดอู่เม่ยกลับยิ้มแย้มตอบกลับว่า
"แหงนรองรับหยาดพิรุณ"
นางมิเพียงไม่ถือสาราชทายาทที่อายุอ่อนกว่า 4 ปี แต่ยังมีใหวพรีบรับเหตุการณ์ ทำให้หลี่จื้อประทับใจใหวพริบ และความงามของนางมาก
ต่อมาถังไทจงฮ่องเต้สวรรค์คต หลี้จื้อขึ้นครองราชเป็น ฮ่องเต้ถังเกาจง
เหล่าสนมนางในของฮ่องเต้ถังไทจงที่ไม่มีบุตรด้วยกัน ถูกสั่งให้ไปบวชชี รวมทั้งอู่เม่ยด้วย
แต่ด้วยความเสน่หา ที่มีต่อกันมาแต่ก่อนฮ่องเต้ถังเกาจงจึงรับนางกลับมาเป็นสนมอีก โดยคราวนี้แต่งตั้งให้นางเป็นถึง เจาหยี ( 昭儀) ชึ่งเป็นตำแหน่งสุงสุดของนางสนม อู่เม่ยก็ใต้เต้า ผ่านการต่อสู่ช่วงชิงกันในราชสำนักอย่างหนักอยู่อีกหลายปี จนใด้ขึ้นเป็น ไทเฮา ว่าราชการหลังม่าน กุมอำนาจการปกครองใว้โดยสมบุรณ์
ในช่วงนี้ อาจจะด้วยว่าพระนางมีอายุเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว และชื่อ อู่เม่ย นั้นมันฟังดูน่ารักเกินอายุไป ทั้งยังขาดความน่าเกรงขาม ไม่สมฐานะแม่แห่งแผ่นดิน พระนางจึงคิดค้นตัวหนังสือขึ้นใหม่ใช้แทนชื่อเดิมว่า "อู่เจ้า"
คำว่า เจ้า (曌/瞾)เป็นคำผสม มาจากคำว่าเย่อ( 日ตะวัน) เยี่ย(月จันทรา) คง(空นภา)
สื่อความหมายว่าตะวันจันทราประดับนภาสวยงามยิ่งใหญ่สมฐานะพระนาง
หลังจากเป็นไทเฮาอยู่หลายปี ปลดฮ่องเต้ไปแล้วสองคนพระนางก็ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของการปกครองโดยผู้หญิงน้อยคนยากจะทำสำเร็จ
เมื่อเดือน 9 ค.ศ.690 "อู่เจ้า"ก็เปลียนชื่อราชวงค์ ถัง เป็น โจว สถาปนาตนเองเป็นฮ่องเต้ทรงพระนามว่า
เสิ้นเสินหวงตี่( 聖神皇帝) แปลว่าเทพกษัตรียาผู้ปรีชา ชึ่งเป็นการทำลายประเพณีเดิมที่โอรสสวรรค์ ต้องเป็นชายเท่านั้น และการขึ้นครองราชของพระนางยังทำให้สกุลหลี่ ขาดช่วงการสืบทอดทายาท
..............................................
อ่างอิงจากนืยาย เหยียวมารสะท้านภพ (อังกฤษ: Ri Yue Dang Kong หรือ The sun and the moon in the sky; จีน: 日月當空)" ประพันธ์โดย หวงอี้ แปลโดย น.นพรัตน
ตัวอักษรจีนจาก wikipedia
ที่มาชื่อ "อู่เจ้า" ของพระนางบูเช็กเทียน
ว่าด้วยเรื่องชื่อ
ของพระนางเจ้าบูเซ็กเทียน( 武媚娘 Wǔ Mèiniáng)
บูเช็กเทียน หรือ อู่เจ๋อเทียน เป็นชื่อทีเรียกกันโดยคนรุ่นหลัง ว่ากันว่าแต่เดิมนั้นนางชื่อว่า " อู่ซือ " เป็นลูกพ่อค้าไม้ แม่เป็นผู้ดีเก่าตกยากมาแต่ราชวงค์ก่อน(สุย) และครอบครัวบิดาของนาง อู่ซื่อ นั้นเคยช่วยเหลือพวกสกุลหลี่ ก่อตั้งราชวงค์ถังมาก่อนจึงมีความดีความชอบ ใด้รับการโปรดปรานอย่างมากจากฮ่องเต้ถังเกาจู่ และเมือนาง"อู่ซือ"อายุ 14ปี บิดานางก็ส่งตัวเข้าวังถวายให้เป็นนางกำนัลแก่ฮ่องเต้ถังไทจง
ถังไทจง เห็นนางอู่ซือเป็นคนสวยและฉลาดก็รับนางใว้เป็นนางในตั้งชื่อให้ใหม่ว่า "อู่เม่ย" ( 武媚) แปลว่าตรงตัวว่า น่ารัก แต่อนุชนรุ่นหลังนิยิมเรียกว่า
อู่เม่ยเนียง (อู่ ผู้ทรงเสน่ห์) และให้นางอยู่ในตำแหน่ง ไฉเหยิน( 才人)ชึ่งแปลว่านางปัญญา ทำหน้าที่คล้ายๆเลขานุการและเป็น กิ๊ก ส่วนพระองค์ด้วย
"อู่เม่ย" อยู่ในตำแหน่งไฉเหยินอยู่หลายปี ทำให้รู้โครงสร้างการเมืองการปกครอง เป็นอย่างดี แต่ฮ่องเต้ถังไทจง ก็มิใด้โปรดปรานนางเพิ่มขึ้นแต่อย่างใดกล่าวคือ มิใด้เลื่อนตำแหน่งหรืออยู่กินกับนางแบบออกหน้าออกตาจะกี่ปีๆผ่านไปนางก็เป็นใด้แค่กิ๊ก
จนกระทั้งวันหนึ่งฮ่องเต้ถังไทจงประชวนหนัก หลี่จื้อราชทายาทใด้มาเฝ้าใข้ ณ.ห้องบรรทม ราชทายาททรงปวดปัสสาวะ ก็ไปปลดทุกข์เบา ที่ฉากกั้น อู่ไฉเหยิน(อู่เม่ย)ก็ฉวยโอกาสเข้ามารับใช้ ประคองอ่างทองเหลืองที่ใส่น้ำร้อนสำหรับล้างมือ คุกเข่าอยู่ด้านข้าง ราชทายาทหลีจื้อเห็นนางหน้าตางดงามน่ารัก กลับไม่คำนึงถึงทำเนียมมารยาทคิดแกล้งนาง สบัดน้ำล้างมือใส่หน้านาง พร้อมกล่าวว่า
" หยดน้ำใส พร่างพรมพักตร์" มิคาดอู่เม่ยกลับยิ้มแย้มตอบกลับว่า
"แหงนรองรับหยาดพิรุณ"
นางมิเพียงไม่ถือสาราชทายาทที่อายุอ่อนกว่า 4 ปี แต่ยังมีใหวพรีบรับเหตุการณ์ ทำให้หลี่จื้อประทับใจใหวพริบ และความงามของนางมาก
ต่อมาถังไทจงฮ่องเต้สวรรค์คต หลี้จื้อขึ้นครองราชเป็น ฮ่องเต้ถังเกาจง
เหล่าสนมนางในของฮ่องเต้ถังไทจงที่ไม่มีบุตรด้วยกัน ถูกสั่งให้ไปบวชชี รวมทั้งอู่เม่ยด้วย
แต่ด้วยความเสน่หา ที่มีต่อกันมาแต่ก่อนฮ่องเต้ถังเกาจงจึงรับนางกลับมาเป็นสนมอีก โดยคราวนี้แต่งตั้งให้นางเป็นถึง เจาหยี ( 昭儀) ชึ่งเป็นตำแหน่งสุงสุดของนางสนม อู่เม่ยก็ใต้เต้า ผ่านการต่อสู่ช่วงชิงกันในราชสำนักอย่างหนักอยู่อีกหลายปี จนใด้ขึ้นเป็น ไทเฮา ว่าราชการหลังม่าน กุมอำนาจการปกครองใว้โดยสมบุรณ์
ในช่วงนี้ อาจจะด้วยว่าพระนางมีอายุเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว และชื่อ อู่เม่ย นั้นมันฟังดูน่ารักเกินอายุไป ทั้งยังขาดความน่าเกรงขาม ไม่สมฐานะแม่แห่งแผ่นดิน พระนางจึงคิดค้นตัวหนังสือขึ้นใหม่ใช้แทนชื่อเดิมว่า "อู่เจ้า"
คำว่า เจ้า (曌/瞾)เป็นคำผสม มาจากคำว่าเย่อ( 日ตะวัน) เยี่ย(月จันทรา) คง(空นภา)
สื่อความหมายว่าตะวันจันทราประดับนภาสวยงามยิ่งใหญ่สมฐานะพระนาง
หลังจากเป็นไทเฮาอยู่หลายปี ปลดฮ่องเต้ไปแล้วสองคนพระนางก็ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของการปกครองโดยผู้หญิงน้อยคนยากจะทำสำเร็จ
เมื่อเดือน 9 ค.ศ.690 "อู่เจ้า"ก็เปลียนชื่อราชวงค์ ถัง เป็น โจว สถาปนาตนเองเป็นฮ่องเต้ทรงพระนามว่า
เสิ้นเสินหวงตี่( 聖神皇帝) แปลว่าเทพกษัตรียาผู้ปรีชา ชึ่งเป็นการทำลายประเพณีเดิมที่โอรสสวรรค์ ต้องเป็นชายเท่านั้น และการขึ้นครองราชของพระนางยังทำให้สกุลหลี่ ขาดช่วงการสืบทอดทายาท
..............................................
อ่างอิงจากนืยาย เหยียวมารสะท้านภพ (อังกฤษ: Ri Yue Dang Kong หรือ The sun and the moon in the sky; จีน: 日月當空)" ประพันธ์โดย หวงอี้ แปลโดย น.นพรัตน
ตัวอักษรจีนจาก wikipedia