*** นี้เป็นกระทู้แรกและจะเป็นกระทู้สุดท้ายของเรานะค่ะ ***
ขอเกริ่นๆก่อนละกันว่า เรื่องนี่เกี่ยวกับโรงเรียนที่เรากำลังเรียนอยู่ เราแค่จะมาระบายความในใจสักหน่อย เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เมื่อ 4-5 เดือนที่แล้วโรงเรียนเราได้ทำการเปลี่ยนผอ. คนใหม่เราก็ไม่ได้อะไรเราก็เฉยๆ ช่วงแรกเข้ามาพัฒนา สีตึก!! แม่เจ้าโว้ยยย โรงเรียนมีสีสันสดใสสะจริงๆ มีจนจะครบ7สี แล้วเหตุการณ์ที่ทำใจยอมรับไม่ได้ก็เกิดขึ้นคือ ม.4,5,6 ไม่ได้ไปเข้าค่าย (ของอแงหน่อยนะงดดราม่า) พอถามเหตุผลได้คำตอบอย่างกระจ่างหูคือ งบไม่มี ! คือแบบตอนนั้นคิดในใจว่าก็งบเอาไปทาสีตึกหมดไง สดใสผอ.เลยจ้า อีกประเด็นคือ รุ่นพี่ปีที่แล้วเกือบไม่มีงานปัจฉิม เรานี่ใจหายแทนเลยค่ะ ._. (งดดราม่า) พอช่วงเวลาเปิดเทอมเราก้าวเข้าโรงเรียนขาขวาอันดับแรก เรารู้สึกมีพลังบางอย่างแบบที่ว่า ทำไมวันนี้โรงเรียนวุ่นวายจังวะ พอจะขึ้นห้อง เอ้า!!! แม่บ้านลืมเปิดอาคารหรือไงวะ ปิดหมดเลย เราก็เซงๆ มานั่งโรงอาหาร โรงอาหารก็วุ่นวาย ที่ไม่พอ ง่ายๆโรงอาหารจะแตก พอถึงเข้าแถว ผอ.ค่อยมาชี้แจงว่า *ห้ามเด็กขึ้นอาคารเรียนตอนช่วงเช้า , *ห้ามนำอาหารจากข้างนอกหรือซื้อจากเซเว่นเข้ามากินในโรงเรียนเด็ดขาด ! อีกเรื่อง ทุกทีจ่ายค่าเทอมโรงเรียนเราจะได้เงินซื้อค่าอุปกรณ์ต่างๆ รวมๆ 730 บาท แต่ตอนนี้ ! ได้เป็นคูปองแทนจ้ะ ไม่นึกถึงตอนที่แบบว่าลืมคูปองสัก 500 ไว้ในกระเป๋าประโปรงแล้วเผลอไปซักละลายไปกลับสายน้ำเครื่องปั่นผ้า บ้างหรอ ? อีกอย่างถ้าเราซื้อจากข้างนอกมาแล้ว เขาจะให้เรานำใบเสร็จแนบคูปองมาแลกเป็นเงินสดแทนได้ แต่ ! ช้าหน่อยนะเผลอๆอาจจะไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้ทางการเงินเขาบอกว่าช่วงนี้หัวหมุนมากกกกกก (น่าเห็นใจเขานะค่ะ) คือไม่น่าทำคูปองตั้งแต่แรกก็จบแล้ว ในความคิดส่วนตัวนะที่เขาทำเป็นคูปองออกมาแบบนี้ เพราะว่า กลัวว่าเด็กบางคนอาจจะโกหกพ่อแม่เรื่องตัง (ตรงนี้เราเคยทำเราเลยเข้าใจ 555) ประมาณว่าได้ตังสดมา 730 ไปซื้อของไม่ถึง 500 แต่ให้คนขายเขียนใบเสร็จว่าราคา 730 นะ เป็นไงละเงินเหลือมุบมิบสิจ้ะรอไร เราเชื่อค่ะว่าเด็กส่วนมากทำกันแบบนี้ (งดดราม่า) แต่ก่อนโรงเรียนเราจะมีลำโพงที่แบบว่า เสียงแตก บางทีประชาสัมพันธ์พูดไรฟังไม่รู้เรื่อง เดี้ยวนี้ก็เหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ เสียงช่วงพักตอนเปลี่ยนคาบเรียน ชั่งไพเราะเสนาะหูสะเหลือเกิน ! เคยดูการ์ตูนบาร์บี้ปะ ทำนองนั้นอะ เราได้ฟังแล้วมันชั่งบีบหัวใจในวัยเด็กสะเหลิอเกิน มันชวนหลับสะจริงๆ มาต่อด้วยเรื่องสนามหญ้าสิบสองล้านที่เป็นหน้าเป็นตา แต่ก่อนจะวิ่งเล่นจะเตะบอลจะทำอะไรก็ได้ ส่วนมากเด็กๆชอบไปเล็มหญ้ากิน (กรรมไม่ใช่ 555) แต่เมื่อเย็นนี้ เพมีกลุ่มบอยเฟรนของเรามาโวยวายในเฟสบุ้ค ประมาณว่า เออมีสนามไว้ทำไมเตะบอลไม่ได้เล่นไม่ได้ พอจะไปเตะที่อื่นก็ไม่ให้เตะ สงสัยต้องไปเตะบนหลังคาโดมเพราะไม่ได้ทาสีไว้ ถ้าจะเตะต้องเตะลูกบอลพลาสติก! ม.6 แล้วนะจะให้เตะลูกบอลพลาสติกแถมให้ใส่รองเท้านักเรียนเตะ ห้ามรองเท้าโกล! แม่เจ้า อยากจะบอกว่าบอยเฟรนกลุ่มนี้อะเตะบอลได้ที่ 1 นะจ้ะ ง่ายๆนักฟุตบอลของโรงเรียน เราก็เฉยๆเพราะเราคิดว่าผอ.คนใหม่คนนี้ เขาอาจจะมาสร้างกฏระเบียบให้โรงเรียนก็เป็นได้ จะมีบางพวกแบบว่า นิดๆหน่อยๆก็หาว่าเยอะ มันไม่ได้เยอะเลย แค่คุณเป็นพวกไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก แค่นั้นเอง เรื่องบ้างเรื่องคงต้องพิจารณากันไปอีกพักใหญ่ๆเพราะเราไม่เข้าข้างใคร เราแค่มาสร้างระบายความในใจแค่นั้นเองจ้า **ยาวหน่อยนะแต่ก็ขอบคุณที่อ่านกระทู้แรกขอเราจนจบ byebye 😊 **
โรงเรียนของเราน่าอยู่จริงหรอ ?
ขอเกริ่นๆก่อนละกันว่า เรื่องนี่เกี่ยวกับโรงเรียนที่เรากำลังเรียนอยู่ เราแค่จะมาระบายความในใจสักหน่อย เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เมื่อ 4-5 เดือนที่แล้วโรงเรียนเราได้ทำการเปลี่ยนผอ. คนใหม่เราก็ไม่ได้อะไรเราก็เฉยๆ ช่วงแรกเข้ามาพัฒนา สีตึก!! แม่เจ้าโว้ยยย โรงเรียนมีสีสันสดใสสะจริงๆ มีจนจะครบ7สี แล้วเหตุการณ์ที่ทำใจยอมรับไม่ได้ก็เกิดขึ้นคือ ม.4,5,6 ไม่ได้ไปเข้าค่าย (ของอแงหน่อยนะงดดราม่า) พอถามเหตุผลได้คำตอบอย่างกระจ่างหูคือ งบไม่มี ! คือแบบตอนนั้นคิดในใจว่าก็งบเอาไปทาสีตึกหมดไง สดใสผอ.เลยจ้า อีกประเด็นคือ รุ่นพี่ปีที่แล้วเกือบไม่มีงานปัจฉิม เรานี่ใจหายแทนเลยค่ะ ._. (งดดราม่า) พอช่วงเวลาเปิดเทอมเราก้าวเข้าโรงเรียนขาขวาอันดับแรก เรารู้สึกมีพลังบางอย่างแบบที่ว่า ทำไมวันนี้โรงเรียนวุ่นวายจังวะ พอจะขึ้นห้อง เอ้า!!! แม่บ้านลืมเปิดอาคารหรือไงวะ ปิดหมดเลย เราก็เซงๆ มานั่งโรงอาหาร โรงอาหารก็วุ่นวาย ที่ไม่พอ ง่ายๆโรงอาหารจะแตก พอถึงเข้าแถว ผอ.ค่อยมาชี้แจงว่า *ห้ามเด็กขึ้นอาคารเรียนตอนช่วงเช้า , *ห้ามนำอาหารจากข้างนอกหรือซื้อจากเซเว่นเข้ามากินในโรงเรียนเด็ดขาด ! อีกเรื่อง ทุกทีจ่ายค่าเทอมโรงเรียนเราจะได้เงินซื้อค่าอุปกรณ์ต่างๆ รวมๆ 730 บาท แต่ตอนนี้ ! ได้เป็นคูปองแทนจ้ะ ไม่นึกถึงตอนที่แบบว่าลืมคูปองสัก 500 ไว้ในกระเป๋าประโปรงแล้วเผลอไปซักละลายไปกลับสายน้ำเครื่องปั่นผ้า บ้างหรอ ? อีกอย่างถ้าเราซื้อจากข้างนอกมาแล้ว เขาจะให้เรานำใบเสร็จแนบคูปองมาแลกเป็นเงินสดแทนได้ แต่ ! ช้าหน่อยนะเผลอๆอาจจะไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้ทางการเงินเขาบอกว่าช่วงนี้หัวหมุนมากกกกกก (น่าเห็นใจเขานะค่ะ) คือไม่น่าทำคูปองตั้งแต่แรกก็จบแล้ว ในความคิดส่วนตัวนะที่เขาทำเป็นคูปองออกมาแบบนี้ เพราะว่า กลัวว่าเด็กบางคนอาจจะโกหกพ่อแม่เรื่องตัง (ตรงนี้เราเคยทำเราเลยเข้าใจ 555) ประมาณว่าได้ตังสดมา 730 ไปซื้อของไม่ถึง 500 แต่ให้คนขายเขียนใบเสร็จว่าราคา 730 นะ เป็นไงละเงินเหลือมุบมิบสิจ้ะรอไร เราเชื่อค่ะว่าเด็กส่วนมากทำกันแบบนี้ (งดดราม่า) แต่ก่อนโรงเรียนเราจะมีลำโพงที่แบบว่า เสียงแตก บางทีประชาสัมพันธ์พูดไรฟังไม่รู้เรื่อง เดี้ยวนี้ก็เหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ เสียงช่วงพักตอนเปลี่ยนคาบเรียน ชั่งไพเราะเสนาะหูสะเหลือเกิน ! เคยดูการ์ตูนบาร์บี้ปะ ทำนองนั้นอะ เราได้ฟังแล้วมันชั่งบีบหัวใจในวัยเด็กสะเหลิอเกิน มันชวนหลับสะจริงๆ มาต่อด้วยเรื่องสนามหญ้าสิบสองล้านที่เป็นหน้าเป็นตา แต่ก่อนจะวิ่งเล่นจะเตะบอลจะทำอะไรก็ได้ ส่วนมากเด็กๆชอบไปเล็มหญ้ากิน (กรรมไม่ใช่ 555) แต่เมื่อเย็นนี้ เพมีกลุ่มบอยเฟรนของเรามาโวยวายในเฟสบุ้ค ประมาณว่า เออมีสนามไว้ทำไมเตะบอลไม่ได้เล่นไม่ได้ พอจะไปเตะที่อื่นก็ไม่ให้เตะ สงสัยต้องไปเตะบนหลังคาโดมเพราะไม่ได้ทาสีไว้ ถ้าจะเตะต้องเตะลูกบอลพลาสติก! ม.6 แล้วนะจะให้เตะลูกบอลพลาสติกแถมให้ใส่รองเท้านักเรียนเตะ ห้ามรองเท้าโกล! แม่เจ้า อยากจะบอกว่าบอยเฟรนกลุ่มนี้อะเตะบอลได้ที่ 1 นะจ้ะ ง่ายๆนักฟุตบอลของโรงเรียน เราก็เฉยๆเพราะเราคิดว่าผอ.คนใหม่คนนี้ เขาอาจจะมาสร้างกฏระเบียบให้โรงเรียนก็เป็นได้ จะมีบางพวกแบบว่า นิดๆหน่อยๆก็หาว่าเยอะ มันไม่ได้เยอะเลย แค่คุณเป็นพวกไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก แค่นั้นเอง เรื่องบ้างเรื่องคงต้องพิจารณากันไปอีกพักใหญ่ๆเพราะเราไม่เข้าข้างใคร เราแค่มาสร้างระบายความในใจแค่นั้นเองจ้า **ยาวหน่อยนะแต่ก็ขอบคุณที่อ่านกระทู้แรกขอเราจนจบ byebye 😊 **