สวีสดีดีคะ เพื่อนๆพี่ๆสาวๆหนุ่มๆชาวออฟฟิศทุกคน
ขอเกริ่นแป๊บ เราเป็นสาววัย 26 คะ เพิ่งเลิกกลับแฟนที่คบกันมานานมาก จบลงด้วยไม่ค่อยดีคะ
หลังจากนั้นก็ได้รู้จักกับเพื่อนร่วมงานคนใหม่ ที่มีลักษณะนิสัยต้องตาต้องใจ และตรงสเปคสุดๆ เค้าออกจะเป็นคนเฟรนลี่ ><
เริ่มมีการพูดคุยสนทนากันมากขึ้นจากไลน์คุยกันก็เริ่มโทรคุยกัน รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีสิ่งที่เราตามหาไปหมด คุยกันถูกคอไปทุกเรื่องรสนิยมคล้ายๆกันอารมณ์แบบมองตาก็รู้ว่าคิดจะพูดหรือทำอะไร ช่วงนั้นเข้าข้างตัวเองและเวิ้นเว้อสุดๆ พอรู้จักกันได้สักระยะหนึ่งก็เหมือนจะเริ่มสารสัมพันธ์มีการพบเจอคุยกันนอกสถานที่ แล้วจุดพีคก็เกิดคืออยู่ๆผู้ชายก็พูดออกมาว่าเค้ามีแฟนแล้วนะ แฟนเค้าไปเรียนต่อ ตปท เราจะรอแฟนนะ อารมณ์เราแบบแล้วคุณเมิงงมาคุยกะกูรรเพื่อ...(เราเข้าใจโดยอัตโนมัติเลยว่าเค้าต้องการจะยุติ) หลังจากการกินข้าววันนั้นเราก็ทำใจ ยุติทุกอย่างที่เริ่มกันมาเลิกไลน์คุยกันเลิกโทรนอกเวลางาน แต่ปัญหามันไม่จบแค่นั้นคะ เมื่อทุกวันยังต้องติดต่องานกัน พอคุยฝ่ายเค้าก็จะถามเรื่องทั่วๆไป คือเราจะรู้กันว่าต่างคนต่างทำอะไรในช่วงอาทิตย์นั้นๆ เหมือนจะพิเศษแต่ไม่พิเศษ เหมือนจะเป็นเพื่อนแต่ใจก็ไม่เพื่อนอะคะ มันจุกๆหน่วงๆ T_T จะเดินต่อก็ไม่ได้จะถอยก็ยังต้องเจอ เค้าไปไหนก็จะมีของมาฝาก พอจะทำใจได้ก็กลับมาเหมือนเดิม ลองไปคุยกับคนใหม่คุยกันได้สักพักก็เลิกคุยไปแล้วคะ เหมือนมันยังค้างๆอึนๆ
รบกวนผู้มีประสบการณ์ทั้งหลายให้ข้อคิดหรือวิธีตัดใจทีคะ ตอนนี้พยายามมากในการแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวอยู่
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าเลยนะคะ ^^
หากต้องร่วมงานกับคนที่รู้สึกชอบ... แต่เป็นไปไม่ได้... ควรจะต้องวางตัวหรือมีวิธีตัดใจอย่างไร??
ขอเกริ่นแป๊บ เราเป็นสาววัย 26 คะ เพิ่งเลิกกลับแฟนที่คบกันมานานมาก จบลงด้วยไม่ค่อยดีคะ
หลังจากนั้นก็ได้รู้จักกับเพื่อนร่วมงานคนใหม่ ที่มีลักษณะนิสัยต้องตาต้องใจ และตรงสเปคสุดๆ เค้าออกจะเป็นคนเฟรนลี่ ><
เริ่มมีการพูดคุยสนทนากันมากขึ้นจากไลน์คุยกันก็เริ่มโทรคุยกัน รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีสิ่งที่เราตามหาไปหมด คุยกันถูกคอไปทุกเรื่องรสนิยมคล้ายๆกันอารมณ์แบบมองตาก็รู้ว่าคิดจะพูดหรือทำอะไร ช่วงนั้นเข้าข้างตัวเองและเวิ้นเว้อสุดๆ พอรู้จักกันได้สักระยะหนึ่งก็เหมือนจะเริ่มสารสัมพันธ์มีการพบเจอคุยกันนอกสถานที่ แล้วจุดพีคก็เกิดคืออยู่ๆผู้ชายก็พูดออกมาว่าเค้ามีแฟนแล้วนะ แฟนเค้าไปเรียนต่อ ตปท เราจะรอแฟนนะ อารมณ์เราแบบแล้วคุณเมิงงมาคุยกะกูรรเพื่อ...(เราเข้าใจโดยอัตโนมัติเลยว่าเค้าต้องการจะยุติ) หลังจากการกินข้าววันนั้นเราก็ทำใจ ยุติทุกอย่างที่เริ่มกันมาเลิกไลน์คุยกันเลิกโทรนอกเวลางาน แต่ปัญหามันไม่จบแค่นั้นคะ เมื่อทุกวันยังต้องติดต่องานกัน พอคุยฝ่ายเค้าก็จะถามเรื่องทั่วๆไป คือเราจะรู้กันว่าต่างคนต่างทำอะไรในช่วงอาทิตย์นั้นๆ เหมือนจะพิเศษแต่ไม่พิเศษ เหมือนจะเป็นเพื่อนแต่ใจก็ไม่เพื่อนอะคะ มันจุกๆหน่วงๆ T_T จะเดินต่อก็ไม่ได้จะถอยก็ยังต้องเจอ เค้าไปไหนก็จะมีของมาฝาก พอจะทำใจได้ก็กลับมาเหมือนเดิม ลองไปคุยกับคนใหม่คุยกันได้สักพักก็เลิกคุยไปแล้วคะ เหมือนมันยังค้างๆอึนๆ
รบกวนผู้มีประสบการณ์ทั้งหลายให้ข้อคิดหรือวิธีตัดใจทีคะ ตอนนี้พยายามมากในการแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวอยู่
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้าเลยนะคะ ^^