ประมาณเดือนเศษแล้วที่เข้ามาในพันทิพ ..
ช่วงแรกๆ มีการถกเถียงกันเรื่องตายแล้วสูญ(หรือตายแล้วเกิด)
แล้วก็ มีเรื่องนรก สรรค์ .. แล้วก็มีเรื่องปลอมปนของพราหมณ์ 108 ...
เรื่องนั้นเรื่องนี้ งมงาย (พยานาค รอยพระบาท ฯ)
จากนั้น เห็นมีการนำพระรูปนั้นมาเปรียบกับรูปนี้
แล้วก็มีการนำคำสอนของท่านนั้นๆ มาวิภาควิจาร ผิดบ้าง มิจฉาฑิฐิบ้าง
คนมีศาสนา กับ คนถือ(แบก)ศาสนา ต่างกันมากกกกกกกกกกก
คนมีศาสนา จะน้อมเอาคำสอนมาปฏิบัติ --> ผลคือ ลดละ
คนถือ(แบก)ศาสนา ชอบฟัง อ่าน --> ผลคือ ติดดี แข่งดี และ เพ็งโทษ
และยังมีอีกพวกคือ อ้างศาสนา --> ผลคือ เบียดเบียน
ลองยกตัวอย่างนะ ..
มีการพูดถึง หลวงปู่หลวงพ่อ 3 ท่าน ..
ทีนี้ก็จะมีคนเข้ามา แสดงความเห็นทำนองว่า ท่านนั้นเอามารวมกลุ่มได้ไง ท่านนั้นเป้นมิจฉาฑิฐิ <-- นี่คืออาการของกลุ่มที่ 2 คือ เพ็งโทษ(กลุ่มนี้จะมีความคิดความเห็นมาก ลงใครไม่เป้น)
เมื่อเพ็งโทษแข่งดี การอ้างศาสนา ก้เกิดขึ้น(เข้ากลุ่มที่ 3 ละ) .. ความเบียดเบียนจึงเกิดขึ้น ลักษณะของการเบียดเบียน คือ สร้างความเสียหาย ทำลาย ..
มันจะออกมาในลักษณะ .. โจมตี ฯ (โดยอ้างว่าปกป้องศาสนา)
จิตมีโทสะ ก็ให้รู้ว่ามีโทสะ (โทสะ คือ อาการไม่ได้ดั่งใจ ขัดแย้ง มันอาจจะอยุ่ในรูป ไม่เห็นด้วย หงุดหงิด มันจะแน่นๆ ขึ้นมาที่อก หรืออยู่ไม่เป็นสุข)
ทีนี้ไฟไหม้บ้านก็ไม่เห็น .. เที่ยวไปหาคนวางเพลิง .. เมื่อถลำลงไปกับอารมเป็นนิจอยู่อย่างนี้ .. แล้วจะอ้างว่าสิ่งที่ทำเพื่อปกป้องพระศาสนาได้อย่างไร
ศาสนาแท้ๆ แม้สถิตอยู่ที่ใด ความร่มเย็นย่อมเกิดขึ้น ..
ก่อนจะคอมเม้น หรือตั้งกระทู้ ให้ย้อนกลับมาดูที่ใจก่อน ว่าใจกำลังตั้งอยู่บนกุศล(ร่มเย็น) หรือ อกุศล(เร่าร้อน ร้อนวิชา)
แม้ผู้ที่ดูไฟในใจตนอยู่เป็นนิจ .. ก็คงเข้าใจเจตนาของกระทู้นี้ได้ไม่ยาก
-----------------------------------------------------------------------------
อาการของผู้ที่ทำตามพุทธประสงค์ ควรมีลักษณะอย่างไร ?
หรือจะเข้าสู่ยุคเบียดเบียนอริยะแล้วหนอ?
ช่วงแรกๆ มีการถกเถียงกันเรื่องตายแล้วสูญ(หรือตายแล้วเกิด)
แล้วก็ มีเรื่องนรก สรรค์ .. แล้วก็มีเรื่องปลอมปนของพราหมณ์ 108 ...
เรื่องนั้นเรื่องนี้ งมงาย (พยานาค รอยพระบาท ฯ)
จากนั้น เห็นมีการนำพระรูปนั้นมาเปรียบกับรูปนี้
แล้วก็มีการนำคำสอนของท่านนั้นๆ มาวิภาควิจาร ผิดบ้าง มิจฉาฑิฐิบ้าง
คนมีศาสนา กับ คนถือ(แบก)ศาสนา ต่างกันมากกกกกกกกกกก
คนมีศาสนา จะน้อมเอาคำสอนมาปฏิบัติ --> ผลคือ ลดละ
คนถือ(แบก)ศาสนา ชอบฟัง อ่าน --> ผลคือ ติดดี แข่งดี และ เพ็งโทษ
และยังมีอีกพวกคือ อ้างศาสนา --> ผลคือ เบียดเบียน
ลองยกตัวอย่างนะ ..
มีการพูดถึง หลวงปู่หลวงพ่อ 3 ท่าน ..
ทีนี้ก็จะมีคนเข้ามา แสดงความเห็นทำนองว่า ท่านนั้นเอามารวมกลุ่มได้ไง ท่านนั้นเป้นมิจฉาฑิฐิ <-- นี่คืออาการของกลุ่มที่ 2 คือ เพ็งโทษ(กลุ่มนี้จะมีความคิดความเห็นมาก ลงใครไม่เป้น)
เมื่อเพ็งโทษแข่งดี การอ้างศาสนา ก้เกิดขึ้น(เข้ากลุ่มที่ 3 ละ) .. ความเบียดเบียนจึงเกิดขึ้น ลักษณะของการเบียดเบียน คือ สร้างความเสียหาย ทำลาย ..
มันจะออกมาในลักษณะ .. โจมตี ฯ (โดยอ้างว่าปกป้องศาสนา)
จิตมีโทสะ ก็ให้รู้ว่ามีโทสะ (โทสะ คือ อาการไม่ได้ดั่งใจ ขัดแย้ง มันอาจจะอยุ่ในรูป ไม่เห็นด้วย หงุดหงิด มันจะแน่นๆ ขึ้นมาที่อก หรืออยู่ไม่เป็นสุข)
ทีนี้ไฟไหม้บ้านก็ไม่เห็น .. เที่ยวไปหาคนวางเพลิง .. เมื่อถลำลงไปกับอารมเป็นนิจอยู่อย่างนี้ .. แล้วจะอ้างว่าสิ่งที่ทำเพื่อปกป้องพระศาสนาได้อย่างไร
ศาสนาแท้ๆ แม้สถิตอยู่ที่ใด ความร่มเย็นย่อมเกิดขึ้น ..
ก่อนจะคอมเม้น หรือตั้งกระทู้ ให้ย้อนกลับมาดูที่ใจก่อน ว่าใจกำลังตั้งอยู่บนกุศล(ร่มเย็น) หรือ อกุศล(เร่าร้อน ร้อนวิชา)
แม้ผู้ที่ดูไฟในใจตนอยู่เป็นนิจ .. ก็คงเข้าใจเจตนาของกระทู้นี้ได้ไม่ยาก
-----------------------------------------------------------------------------
อาการของผู้ที่ทำตามพุทธประสงค์ ควรมีลักษณะอย่างไร ?