" ลองอ่านดู
ขณะที่ทุกคนกำลังจับจ้องกับกรณีการรับ ไม่รับ และการช่วยเหลือกลุ่มโรฮิงยา มีคนกลุ่มหนึ่งที่แสดงความเห็นว่าทำไมคนไทยต้องใช้เงินภาษีของคนไทยมาเลี้ยงดูคนพวกนี้ (ที่เป็นคนอื่น) ทั้งๆที่ประเทศของเรายังมีปัญหาความยากจนและปัญหาภายในมากมาย ถ้าตอบสั้นๆกับข้อเท็จจริงเรื่องการดูแลผู้ลี้ภัยในประเทศไทย เช่น ผู้ลี้ภัยจากประเทศพม่าที่อยู่ในศูนย์อพยพทั้ง 9 แห่ง คนไทยแทบไม่ได้เสียเงินภาษีสักบาทเดียวเพื่อดูแลคนพวกนี้ (ถ้าไม่นับว่าเราต้องมีเจ้าหน้าที่ไทยไปประจำอยู่ตามศุนย์อพยพ ด้วยฐานคิดเรื่องความมั่นคง) แต่เงินจำนวนนี้มาจากรัฐบาลอียู สหรัฐอเมริกา หรือเอกชนต่างๆทั่วโลกที่บริจาคมา ซึ่งแต่ละปีมีเม็ดเงินจำนวนเกินกว่า 2 พันล้านบาท (อ้างอิงจาก TBC)ที่องค์กรเอกชนนำมาซื้ออาหาร ยารักษาโรค ที่พัก โรงเรียน ห้องน้ำ ฯลฯ เพื่อช่วยเหลือ และดูแลผู้ลี้ภัย เงินกว่าสองพันล้านบาท ได้กระจายลงไปสู่นักธุรกิจชาวไทย ที่อยู่ตามพื้นที่รอบๆศุนย์พักพิง กระตุ้นเศรษฐกิจในพื้นที่ ทั้งเรื่อง ดีมานด์การจ้างงานกับคนท้องถิ่น และ การเข้ามาอาศัยอยู่ของกลุ่มNGOs expat กลุ่มเบ้อเร่อที่ต้องจ่ายค่าโรงแรม และที่พัก รวมถึงคนในพื้นที่ก็ได้อาศัยแรงงานผู้ลี้ภัยซึ่งถูกกว่าแรงงานไทย ในการผลิตภาคเกษตรกรรม และบางส่วนในอุตสาหกรรมที่เลือกจะมาเปิดโรงงานแถวๆค่ายฯ ไม่รู้ว่าที่กร่นด่าเรื่องการช่วยเหลือผู้ลี้ภัยด้วยภาษีคนไทย ไทยมีแต่เสียเนี่ย เป็นแค่อคติเชิงชาติพันธ์หรือเปล่า เพราะตามความจริงแล้ว รัฐบาลไทย หรือ คนไทย ได้ประโยชน์กับการมีผู้ลี้ภัย เช่น กรณีผู้ลี้ภัยจากพม่า มากว่า 30 ปี จริงๆประเด็นนี้คงตั้งเป็นประเด็นดีเบตได้ทั้งวันทั้งเชิงจริยธรรม และเชิงเศรษฐกิจ และทับซ้อนกันเรื่องความมั่นคง ชายแดน ผู้อพยพ รวมถึงระดับของวิเคราะห์ซึ่งเป็นทั้งเรื่องระหว่างประเทศ และท้องถิ่น ขอเวลาไปตีลังกาคิดแล้วจะกลับมาเขียนใหม่"
ความคิดเห็นของคุณ Phuttha Wanthong ( F.B. )เรื่อง โร ฮิง ญา น่าสน ?!
ขณะที่ทุกคนกำลังจับจ้องกับกรณีการรับ ไม่รับ และการช่วยเหลือกลุ่มโรฮิงยา มีคนกลุ่มหนึ่งที่แสดงความเห็นว่าทำไมคนไทยต้องใช้เงินภาษีของคนไทยมาเลี้ยงดูคนพวกนี้ (ที่เป็นคนอื่น) ทั้งๆที่ประเทศของเรายังมีปัญหาความยากจนและปัญหาภายในมากมาย ถ้าตอบสั้นๆกับข้อเท็จจริงเรื่องการดูแลผู้ลี้ภัยในประเทศไทย เช่น ผู้ลี้ภัยจากประเทศพม่าที่อยู่ในศูนย์อพยพทั้ง 9 แห่ง คนไทยแทบไม่ได้เสียเงินภาษีสักบาทเดียวเพื่อดูแลคนพวกนี้ (ถ้าไม่นับว่าเราต้องมีเจ้าหน้าที่ไทยไปประจำอยู่ตามศุนย์อพยพ ด้วยฐานคิดเรื่องความมั่นคง) แต่เงินจำนวนนี้มาจากรัฐบาลอียู สหรัฐอเมริกา หรือเอกชนต่างๆทั่วโลกที่บริจาคมา ซึ่งแต่ละปีมีเม็ดเงินจำนวนเกินกว่า 2 พันล้านบาท (อ้างอิงจาก TBC)ที่องค์กรเอกชนนำมาซื้ออาหาร ยารักษาโรค ที่พัก โรงเรียน ห้องน้ำ ฯลฯ เพื่อช่วยเหลือ และดูแลผู้ลี้ภัย เงินกว่าสองพันล้านบาท ได้กระจายลงไปสู่นักธุรกิจชาวไทย ที่อยู่ตามพื้นที่รอบๆศุนย์พักพิง กระตุ้นเศรษฐกิจในพื้นที่ ทั้งเรื่อง ดีมานด์การจ้างงานกับคนท้องถิ่น และ การเข้ามาอาศัยอยู่ของกลุ่มNGOs expat กลุ่มเบ้อเร่อที่ต้องจ่ายค่าโรงแรม และที่พัก รวมถึงคนในพื้นที่ก็ได้อาศัยแรงงานผู้ลี้ภัยซึ่งถูกกว่าแรงงานไทย ในการผลิตภาคเกษตรกรรม และบางส่วนในอุตสาหกรรมที่เลือกจะมาเปิดโรงงานแถวๆค่ายฯ ไม่รู้ว่าที่กร่นด่าเรื่องการช่วยเหลือผู้ลี้ภัยด้วยภาษีคนไทย ไทยมีแต่เสียเนี่ย เป็นแค่อคติเชิงชาติพันธ์หรือเปล่า เพราะตามความจริงแล้ว รัฐบาลไทย หรือ คนไทย ได้ประโยชน์กับการมีผู้ลี้ภัย เช่น กรณีผู้ลี้ภัยจากพม่า มากว่า 30 ปี จริงๆประเด็นนี้คงตั้งเป็นประเด็นดีเบตได้ทั้งวันทั้งเชิงจริยธรรม และเชิงเศรษฐกิจ และทับซ้อนกันเรื่องความมั่นคง ชายแดน ผู้อพยพ รวมถึงระดับของวิเคราะห์ซึ่งเป็นทั้งเรื่องระหว่างประเทศ และท้องถิ่น ขอเวลาไปตีลังกาคิดแล้วจะกลับมาเขียนใหม่"