เป็นครั้งแรกในการตั้งกระทู้ ผิดพลาดยังไง ขอโทษด้วยนะค่ะ
คิดอยู่นานมาก ว่าจะทำยังไงให้ความรู้สึกเฟลๆ แบบนี้หายไป
มันต้องระบาย ถึงจะหาย

เราเป็นทีมแทกวังตั้งแต่เริ่มแรก และก็คิดว่าจะเป็นจนจบ
อาจจะจบแบบเจ็บๆ ก็ไม่เป็นไร พร้อมละ

ที่ต้องมาตั้งกระทู้ เนื่องจากผ่านมาในอีพี 7 และ 8 เราแสร่ดดดดดดดดดดดมากกๆ (วิบัติเพื่อให้เห็นภาพ)
อยากหาเพื่อนที่มีอาการเดียวกัน เสียใจที่คนเขียนบท ทำร้ายแทกวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า (ใช่สิ ไอ้หัวเหลืองมันพระรอง)

เราขอเลือกฉากที่ทำให้เราน้ำตาไหลได้แบบ....ไม่สามารถอธิบายได้เพราะ (อีบร้า เมริงร้องทำมายยยยย **ขอโทษที่หยาบคายค่ะ)
ในอีพี 5 อีพี 6 ยังรู้สึกทีมเราเป็นต่ออยู่ ยิ้มได้ หัวเราะได้ แต่พออีพี 7 อีพ8 ตึ้งโป๊ะ!!! เหมือนโดนคนเขียนบท
ถีบลงมาจากยอดเขาหิมาลัย กระอักเลือดเหมือนโดนฝ่ามืออรหันต์ (เฮ้อออ เว่อร์ไปๆ)

ขอเริ่มที่ฉากนี้เลย
"ให้ฉันทำอย่างไร เธอให้ฉันมีทางเลือกไหม
ทางเลือกที่ดีกว่าเสียใจ เธอมีรึเปล่า"
เพลงนี้มาเลยค่ะ เก่าไปนิ้ดด
ตอนแรกก็ว่าจะดูแบบขำๆ แต่ชักขำไม่ออก
น้ำตามา น้ำมูกมา นี่จะดูแบบขำๆ ไม่ใช่เหรอ ถามใจตัวเอง
ไม่ต้องทำอะไร แทกวังเหมือนกำลังบอกตัวเอง
ว่าเขาควรอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เจ็บแบบเงียบๆ
ให้ รีบเดินออกมาจากตรงนั้น เหมือนตรงนั้นไม่ใช่ที่ของเรา



ฉากที่สอง
พลังแห่งการมโนเริ่มหมด ความหวังเริ่มริบหรี่ เหมือนแมลงหวี่ ตอมฝูงควาย
คิดแล้วก็เศร้าขอน้ำเปล่าเพียวๆ ทำไมคนเขียนบททำกับแทกวังแบบนี้
พอเห็นฉากนี้ปุป มิวสิคต้องมา
"ได้แต่มองเธอข้างหลัง ตรงที่เดิมอยู่ซ้ำซ้ำ
ได้แต่ส่งใจไปรั้ง หวังให้เธอมองหันมา
เป็นแค่เพียงคนคนหนึ่ง คนที่อยู่ข้างนอกสายตา
แค่คนที่ธรรมดา ที่เธอมองข้ามไป"

บางทีเราก็คิดว่านี่พระรองหรืออากาศวะ
ทำไมไร้ตัวตนแบบนี้ แอบดูตอนทำงาน
น้ำตานี่ไหลเป็นทาง ต้องทำว่าหาว
ซึ่งมันไม่ใช่ เราตะเตือนไต เหมือนถูกโหวตให้ไปยืนตรงปากเหว
ว่าเราควรจะไปต่อดีหรือเก็บกระเป๋ากลับบ้าน
ฉากนี้ไม่ต้องมีบทพูด แต่การกระทำชัดเจนมากกกก




ส่วนฉากสุดท้าย พีคมาก ปังมาก ความมั่นใจที่เคยแข็งแกร่ง
กับการรู้ตัวตนอึนบีก่อนยีอัน เริ่มหมดหวัง หมดแรง ต้องการยารักษาด่วน
คราวนี้ร้องเลย ไม่อ้างว่าหาวล่ะ นี่มันน้ำตาชัดๆ
ขาดไม่ได้มิวสิคต้องมาเหมือนเดิม
"ฉันคิดถึงคิดถึง แต่คงไปไม่ถึงไม่ถึงใจเธอ เหมือนมีอะไรอะไรกั้นเอาไว้
ขอได้ไหมได้ไหม อยากจะไปให้ถึงให้ถึง ใจของเธอช่วยเปิดใจเธอรับฉันที"

พ่อก็ไม่สนใจ แม่ก็ไม่ต้องการ แค่ต้องการคนจะคุยด้วยยังไม่มีเลย
ใจร้ายกับแทกวังจังเลยยีอัน บางทีสิ่งที่แทกวังต้องการจะคุยกับอึนบี
มันอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระก็ได้นะ น้องอาจจะไม่ได้ต้องการอะไรมาก
แค่มีคนอยู่ข้างๆ ในวันที่มันเงียบเหงาแบบนี้





คือใจหนึ่งก็เหมือนยังรอคอยว่าจะมีวันของเราบ้าง
อีกใจก็เริ่มปล่อยวางให้แทกวังอยู่ในฐานะที่คอยช่วยอึนบีเหมือนที่ยองโดช่วยอึนซัง
สู้ๆ นะ ทีมแทกวัง