ปี 2518  สงครามอินโดจีนสิ้นสุดลง    อเมริกาพ่ายแพ้ยับเยิน   ซมซานกลับบ้าน
ลาวแตก   ไซ่ง่อนแตก   เรฟูจีลงเรือหนีตายเข้าไทยหลายแสนคน
ศูนย์อพยพเกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด
ปี 2518   เขมรแดงครองเขมร   ชาวเขมรหนีตายเข้าไทยนับแสน ๆ คน
ปี 2522  เวียดนามบุกเขมร  ปราบเขมรแดงราบคาบ   คนเขมรบางส่วนก็หนีตายเข้าไทยอีกหลายหมื่นคน
ช่วงหลังปี 2530   ชนกลุ่มน้อยในพม่า  หรือแม้แต่คนพม่าเอง  ก็หนีเข้าไทยหลายแสน  จนถึงวันนี้คงมีนับล้านคน
ประสบการณ์เรื่องคนหนีเข้าเมือง   ผู้ลี้ภัย   มีทั้งด้านบวกและด้านลบ
ด้านบวก  คือทำให้เรารู้วิธีบริหารจัดการ  หาทางออก  หาทางแก้ไขได้
ด้านลบ  คือสร้างความหวาดหวั่น  เพราะต้องเผชิญกับปัญหานานับประการ
วันนี้   มีกรณีชาวโรฮิงยา
จะจัดการอย่างไร  หาทางออกอย่างไร  แก้ไขอย่างไร   มีหลายหนทางที่จะบริหารจัดการได้
แต่ไม่ใช่การไล่ไปตายไหนก็ไปแน่ ๆ
อย่างที่ท่านพระไพศาล  ท่านโปรดสัตว์ไว้ว่า
การปล่อยให้เพื่อนมนุษย์ตายกลางทะเล ไม่ใช่วิถีทางที่ควรทำ ขณะเดียวกันการแบกรับภาระทั้งหมด 
ก็เป็นไปได้ยาก สิ่งที่เราน่าจะช่วยกันผลักดันให้เกิดขึ้นก็คือ การร่วมกันแบ่งเบาภาระในระหว่างประเทศ
พื่อนบ้าน โดยมีทุนสนับสนุนจากนานาชาติ ขณะเดียวกันก็ต้องได้รับความร่วมมือจากประเทศต้นทาง
เพื่อสกัดกั้นการหลั่งไหลในระยะยาว ทางออกที่เป็นไปได้นั้นมีหลายทาง แต่สิ่งสำคัญก่อนอื่นใด คือ 
ความตั้งใจที่จะช่วยเหลือเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์ และด้วยสำนึกของความเป็นมนุษย์
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1432010590
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปอลิง.  ได้ยินนายกรณ์  ขุนคลังใหญ่   พูดทางรายการอะไรไม่รู้ทางบลูตะกายเมื่อกี้
           เรื่องงบประมาณของกระทรวงศึกษาธิการที่ได้งบประมาณมากที่สุด
           ทำนองว่า  เงินเยอะแต่ใช้ไม่เป็น   และจะมีคำแนะนำ (โอ่)
           ผมได้ยินแล้วสะดุ้ง  
           เฮ้ย  นี่อดีต รมว.คลังนี่หว่า  ไหงพูดเห่ย ๆ ยังงี้ได้
           เพราะงบของกระทรวงศึกษาธิการนั้น  ได้เป็นอันดับหนึ่งทุกปีงบประมาณนั่นแหละ
           และไม่ใช่กระทรวงเขาเอาไปใช้ไม่เป็น  ไม่ใช่ใช้สุรุ่ยสุร่าย   ไม่พอใช้ด้วยซ้ำไป
           เพราะ 80 % ของงบนั้น  หมดไปแล้วกับค่าใช้จ่ายประจำ  พวกเงินเดือน ค่าจ้าง ค่าสาธารณูปโภค  ฯลฯ
           เหลือเป็นงบพัฒนาแค่หนึ่งในห้า
           ข้าราชการประเทศไทย   ราว ๆ สองล้านกว่าคน
           เป็นของกระทรวงศึกษาธิการมากที่สุด  
           ไม่รู้ว่าเป็น รมว.คลังมาได้ไง  หรือเพราะดีเอ็นเอของพรรค ปชป. ต้องแบบนี้ 
           คือถูกผิดไม่สน  ความจริงไม่มี   พูดเอาดีใส่ตัวยัดชั่วคนอื่นไว้ก่อน																															 
						
อดีตรับใช้ปัจจุบัน ปัจจุบันเพื่ออนาคตที่ดีกว่า
ลาวแตก ไซ่ง่อนแตก เรฟูจีลงเรือหนีตายเข้าไทยหลายแสนคน
ศูนย์อพยพเกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด
ปี 2518 เขมรแดงครองเขมร ชาวเขมรหนีตายเข้าไทยนับแสน ๆ คน
ปี 2522 เวียดนามบุกเขมร ปราบเขมรแดงราบคาบ คนเขมรบางส่วนก็หนีตายเข้าไทยอีกหลายหมื่นคน
ช่วงหลังปี 2530 ชนกลุ่มน้อยในพม่า หรือแม้แต่คนพม่าเอง ก็หนีเข้าไทยหลายแสน จนถึงวันนี้คงมีนับล้านคน
ประสบการณ์เรื่องคนหนีเข้าเมือง ผู้ลี้ภัย มีทั้งด้านบวกและด้านลบ
ด้านบวก คือทำให้เรารู้วิธีบริหารจัดการ หาทางออก หาทางแก้ไขได้
ด้านลบ คือสร้างความหวาดหวั่น เพราะต้องเผชิญกับปัญหานานับประการ
วันนี้ มีกรณีชาวโรฮิงยา
จะจัดการอย่างไร หาทางออกอย่างไร แก้ไขอย่างไร มีหลายหนทางที่จะบริหารจัดการได้
แต่ไม่ใช่การไล่ไปตายไหนก็ไปแน่ ๆ
อย่างที่ท่านพระไพศาล ท่านโปรดสัตว์ไว้ว่า
การปล่อยให้เพื่อนมนุษย์ตายกลางทะเล ไม่ใช่วิถีทางที่ควรทำ ขณะเดียวกันการแบกรับภาระทั้งหมด
ก็เป็นไปได้ยาก สิ่งที่เราน่าจะช่วยกันผลักดันให้เกิดขึ้นก็คือ การร่วมกันแบ่งเบาภาระในระหว่างประเทศ
พื่อนบ้าน โดยมีทุนสนับสนุนจากนานาชาติ ขณะเดียวกันก็ต้องได้รับความร่วมมือจากประเทศต้นทาง
เพื่อสกัดกั้นการหลั่งไหลในระยะยาว ทางออกที่เป็นไปได้นั้นมีหลายทาง แต่สิ่งสำคัญก่อนอื่นใด คือ
ความตั้งใจที่จะช่วยเหลือเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์ และด้วยสำนึกของความเป็นมนุษย์
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1432010590
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้