เจอปัญหา พี่สะใภ้ร้ายกาจ เขายุยงให้พี่ชายเรากับเราทะเลาะกัน จนพี่ชายเราต้องออกไปอยู่นอกบ้าน
แล้วแม่เราก็โกรธเรา ที่เหมือนเป็นตัวปัญหาทำให้พี่ชายตัวเองออกไปอยู่นอกบ้าน
ตอนที่ทะเลาะเราไม่เคยคิดแม้แต่จะไล่พี่ตัวเองออกจากบ้านหรอก
จนตอนทะเลาะกัน พี่ชายเราพูดเลยนะ ''ถ้ากูเจอที่ไหน กูจะกระทืบ ไม่ต้องไปเผาผีกูด้วย''
จนพ่อเราได้ยินพ่อเราพูดว่า ''หลับหูหลับตาเชื่อมันเข้าไป ถ้าจะมากระทืบลูกกู เจอกูกระทืบแน่ แล้วอะไรจะมาท้าตบ ในเฟสบุ๊ค กิริยาต่ำๆแบบนี้เอามาใช้กันได้ยังไง ก็ยุยงส่งเสริมให้เมียมาข่มน้องกันเข้าไป จะออกไปอยู่ที่ไหนกันก็ไปเลย''
ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลย ที่เห็นแม่เมินเฉยใส่เราแบบนี้ นิดหน่อยๆ ใส่อารมณ์ใส่เราตลอด
จากที่ปกติเราพูดเล่นกับแม่เราได้ หยอกกันที่ทำเป็นประจำทุกวัน กลับกลายเป็นว่า หาว่าเราแขวะใส่แม่ คอยจิกกัดว่าแม่เรา ปกติไม่เคยเป็นแบบนี้
ตอนนี้คำว่าครอบครัวไม่เคยเป็นแบบที่เราเคยเห็นเลย พ่อกับน้องรู้ ว่าพี่สะใภ้เป็นคนยุยงทำให้ทะเลาะกัน
พ่อเราพูดบอกว่า ''พ่อเชื่อในตัวลูกพ่อที่เลี้ยงมารู้ว่าเป็นคนแบบไหน แต่พี่ชายแกอ่ะ หลงเมีย เมียพูดอะไรกรอกหูก็เชื่อแม้แต่เรื่องให้พี่น้องมาทะเลาะกันเอง''
เราได้ยินจากพ่อก็สบายใจนะ แต่เหมือนทุกวันนี้แม่เปลี่ยนไปไม่พูดคุยกับเราเหมือนเดิม พลอยทำให้พ่อกับน้องไม่สบายใจไปด้วย
ส่วนกับแม่เราก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง เรานึกเรื่องนี้ทีไร เราจะร้องไห้ทุกที
ไม่รู้จะทำทางไหนให้แม่เราเข้าใจเรา พอคราวนี้พี่เราฟังอะไรจากเมียมา มาพูดกรอกหูใส่แม่เรา พาลเป็นว่าแม่เกลียดเราไปเลย
เราอ่ะสงสารพ่อกับน้องเรา ที่เหมือนดูอึดอัดไปเลย เราก็สงสารตัวเองไม่รู้จะทนรับสภาพแบบนี้ได้นานแค่ไหน
ในใจอยากย้ายออกไปอยู่ข้างนอกเอง จะได้หมดๆปัญหาไป ให้พี่เรากับพี่สะใภ้กลับเข้ามาอยู่เหมือนเดิม
แต่เราก็ทิ้งพ่อเราไม่ได้ พ่อก็อายุเยอะแล้ว อยากดูแลพ่อกับน้อง
เราก็เข้าใจแม่เรานะ แม่เราอ่ะรักพี่ชายมาก จนตอนนี้บางทีเราก็ไม่รู้จะทำยังไงดี พ่อบอกให้ปล่อยวาง แต่เราอ่ะทนสภาพที่แม่เราอ่ะหมางเมินไม่ได้ จากที่ไม่เคยมีมากก่อน
พ่อเคยพูดหลายครั้งว่า ''เดี๋ยวแม่ก็รู้เองว่า เรื่องมันเป็นมายัง สะใภ้คนนั้นมันร้ายยังไง เล่ห์เหลี่ยมจัดยังไง เดี๋ยวทุกๆอย่างก็ดีเอง''
เราพิมพ์กระทู้นี้ไป ร้องไห้ไป เหนื่อยใจที่มันเป็นแบบนี้ เราต้องไปขอโทษพี่ชายกับพี่สะใภ้เลยไหม แม่จะได้หายโกรธเรา
ขอโทษนะคะ ที่มีคำหยาบคายลงไปในนี้ด้วย แต่เป็นจากเหตุการณ์จริงๆ
ใครพอมีทางออกช่วยแนะนำเราด้วยนะคะ เราทุกข์ใจจริงๆ
เจอพี่สะใภ้ร้ายกาจ ยุยุงทำให้พี่น้องทะเลาะกันเอง
แล้วแม่เราก็โกรธเรา ที่เหมือนเป็นตัวปัญหาทำให้พี่ชายตัวเองออกไปอยู่นอกบ้าน
ตอนที่ทะเลาะเราไม่เคยคิดแม้แต่จะไล่พี่ตัวเองออกจากบ้านหรอก
จนตอนทะเลาะกัน พี่ชายเราพูดเลยนะ ''ถ้ากูเจอที่ไหน กูจะกระทืบ ไม่ต้องไปเผาผีกูด้วย''
จนพ่อเราได้ยินพ่อเราพูดว่า ''หลับหูหลับตาเชื่อมันเข้าไป ถ้าจะมากระทืบลูกกู เจอกูกระทืบแน่ แล้วอะไรจะมาท้าตบ ในเฟสบุ๊ค กิริยาต่ำๆแบบนี้เอามาใช้กันได้ยังไง ก็ยุยงส่งเสริมให้เมียมาข่มน้องกันเข้าไป จะออกไปอยู่ที่ไหนกันก็ไปเลย''
ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลย ที่เห็นแม่เมินเฉยใส่เราแบบนี้ นิดหน่อยๆ ใส่อารมณ์ใส่เราตลอด
จากที่ปกติเราพูดเล่นกับแม่เราได้ หยอกกันที่ทำเป็นประจำทุกวัน กลับกลายเป็นว่า หาว่าเราแขวะใส่แม่ คอยจิกกัดว่าแม่เรา ปกติไม่เคยเป็นแบบนี้
ตอนนี้คำว่าครอบครัวไม่เคยเป็นแบบที่เราเคยเห็นเลย พ่อกับน้องรู้ ว่าพี่สะใภ้เป็นคนยุยงทำให้ทะเลาะกัน
พ่อเราพูดบอกว่า ''พ่อเชื่อในตัวลูกพ่อที่เลี้ยงมารู้ว่าเป็นคนแบบไหน แต่พี่ชายแกอ่ะ หลงเมีย เมียพูดอะไรกรอกหูก็เชื่อแม้แต่เรื่องให้พี่น้องมาทะเลาะกันเอง''
เราได้ยินจากพ่อก็สบายใจนะ แต่เหมือนทุกวันนี้แม่เปลี่ยนไปไม่พูดคุยกับเราเหมือนเดิม พลอยทำให้พ่อกับน้องไม่สบายใจไปด้วย
ส่วนกับแม่เราก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง เรานึกเรื่องนี้ทีไร เราจะร้องไห้ทุกที
ไม่รู้จะทำทางไหนให้แม่เราเข้าใจเรา พอคราวนี้พี่เราฟังอะไรจากเมียมา มาพูดกรอกหูใส่แม่เรา พาลเป็นว่าแม่เกลียดเราไปเลย
เราอ่ะสงสารพ่อกับน้องเรา ที่เหมือนดูอึดอัดไปเลย เราก็สงสารตัวเองไม่รู้จะทนรับสภาพแบบนี้ได้นานแค่ไหน
ในใจอยากย้ายออกไปอยู่ข้างนอกเอง จะได้หมดๆปัญหาไป ให้พี่เรากับพี่สะใภ้กลับเข้ามาอยู่เหมือนเดิม
แต่เราก็ทิ้งพ่อเราไม่ได้ พ่อก็อายุเยอะแล้ว อยากดูแลพ่อกับน้อง
เราก็เข้าใจแม่เรานะ แม่เราอ่ะรักพี่ชายมาก จนตอนนี้บางทีเราก็ไม่รู้จะทำยังไงดี พ่อบอกให้ปล่อยวาง แต่เราอ่ะทนสภาพที่แม่เราอ่ะหมางเมินไม่ได้ จากที่ไม่เคยมีมากก่อน
พ่อเคยพูดหลายครั้งว่า ''เดี๋ยวแม่ก็รู้เองว่า เรื่องมันเป็นมายัง สะใภ้คนนั้นมันร้ายยังไง เล่ห์เหลี่ยมจัดยังไง เดี๋ยวทุกๆอย่างก็ดีเอง''
เราพิมพ์กระทู้นี้ไป ร้องไห้ไป เหนื่อยใจที่มันเป็นแบบนี้ เราต้องไปขอโทษพี่ชายกับพี่สะใภ้เลยไหม แม่จะได้หายโกรธเรา
ขอโทษนะคะ ที่มีคำหยาบคายลงไปในนี้ด้วย แต่เป็นจากเหตุการณ์จริงๆ
ใครพอมีทางออกช่วยแนะนำเราด้วยนะคะ เราทุกข์ใจจริงๆ