เคยเป็นกันบ้างมั้ย ไม่อยากมีความรัก แต่ยิ่งหนีก็ยิ่งมี

มีคนบอกว่าความรักเหมือนผีเสื้อ ถ้ายิ่งไล่ตาม มันก็ยิ่งหนีไป จขกท เคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีความรักอีก เพราะรักใครก็ผิดหวัง โดนหลอก คำโกหก สัญญาต่างๆ สุดท้ายคนที่เคยรักก็กลายเป็นคนแปลกหน้า เคยรู้สึกแย่จนกระทั่งปิดตัวเองออกจากสังคม ซึมเศร้าไปพักใหญ่ พึ่งจะเริ่มกลับมาเข้มแข็ง และมุ่งมั่นกับชีวิตได้อีกครั้งเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา

แต่ไม่นานมานี้ได้รู้จักเพื่อนคนนึง เป็นชาวต่างชาติ ไม่ใช่ฝรั่งเป็นคนเอเชียนี่ล่ะ เค้าเองก็บอกตามตรงว่าโสด อยากมีแฟน และเราก็ยังโสด แต่ก็บอกเค้าไปว่า เราให้ได้แค่เพื่อน ไม่มีทางจะเป็นอะไรได้มากกว่านั้น เราไม่ศรัทธาในความรักอีกแล้ว ถ้าต่อไปสนิทกัน เราอาจแนะนำเพื่อนผู้หญิงเราให้เค้ารู้จัก เค้าก็เข้าใจและตกลงที่จะเป็นเพื่อนกัน แต่เค้าขอว่าวันหยุดว่างๆ ก็ขอเจอ กินข้าว ดูหนังกันได้มั้ย เราก็ตอบว่าได้ ถ้ายอมรับเงื่อนไขว่าไม่ใช่การเดท แค่มาเจอกันแบบเพื่อนปกติ

พอได้มาเจอกัน เค้าพยายามนัดเจอเราทุกวันเสาร์คะ กิจกรรมก็ปกติ กินข้าว ดูหนัง นั่งคุย ไปเดิน jogging ตีแบต เค้าเป้นสุภาพบุรุษมาก เวลาเดินด้วยกันเค้าเห็นเราร้อน ก็เดินมาด้านที่แดดส่อง จะได้เอาตัวเค้าบังแดดให้เรา ถามเราตลอดว่าเหนื่อยมั้ย อยากนั่งพัก หรือดื่มน้ำมั้ย เค้าตามใจเราทุกเรื่อง ขนาดเราพูดเล่นๆ ว่าชอบผู้ชายใส่รองเท้าผ้าใบ อย่างเช่น Sketchers อีกวันเค้าก็เข้าเวปไปหาซื้อรองเท้ายี่ห้อนี้ บอกว่ากำลังกาซื้อรองเท้าคู่ใหม่พอดี

ถึงตอนนี้เค้าใช้คำว่าเดทกับเรา แต่เราก็ยังยืนยันว่าไม่ใช่การออกเดทซะหน่อย แม้ว่าเราจะประทับใจเค้า ชอบอัธยาศัย นิสัยใจคอ แต่เหมือนยังไม่กล้าไว้ใจ เชื่อใจใครง่ายๆ อีกแล้วคะ เราไม่อยากเสียความเป้นเพื่อนกันเค้า แต่ไม่อยากให้ความหวังอะไร อนาคตถ้าเค้ายังดีกับเรา ก้ออาจคบกัน แต่คงหลายปี ซึ่งตอนนั้นไม่รู้เค้าจะยอมรอได้รึเปล่า

ชอบเค้ามากขึ้น แต่ความกลัวที่ไม่อยากแฟนมันมากกว่าหลายเท่าตัว เหนื่อยใจจังคะ