............ ได้มีโอกาสกลับมาดูอีกรอบคือไม่รู้ว่าดูไปกีรอบแล้วนั่งดูจนจำได้หมดแล้ว ต้องบอกว่าเรื่องนี้ ทอมแกแบกหนังทั้งเรื่องได้สุดยอดมากก
................... และอีกคนที่ลืมไม่ได้ ไอ้ลูกวอลเล่ย์บอล นักแสดงสมทบยอดเยี่ยมของเรื่อง
...................ที่ไม่มีแม้บทพูดซักคำ หน้าตาย หน้าเดียวทั้งเรื่อง พอๆกับ เบน แอฟเฟ็ก แต่กลับแสดงได้เข้าถึงอารมณ์โคตรๆๆ
....................ยิ่งซีนจากกันตอนอยู่ทะเลแล้ว  




..........  แต่พอถึงตอนที่ วิลสัน จมน้ำหายไปแล้วนั่งซึมอยู่คนเดียว
..........  มีน้ำตาซึมนิดๆๆๆๆๆ 55555555 นี่ตูอินขนาดนี้เลยรึ


ยิ่งเพลงนี้ขึ้นไม่ต้องพูดเลย ............. บางครั้งมันก็ทำให้เราย้อนถึงวันเก่าๆที่เล่นกับเพื่อนสนุกเฮฮา ตามประสา หัวเราะกัน
............. แต่พอถึงเวลาที่จะต้องจากกัน ไปใช้ชีวิตตามที่ตัวเองต้องการแล้วกลับมานั่งโหยหาวันเก่าๆแล้ว อยากย้อนเวลาจริงๆๆ
.............. ไม่รู้มีใครเป็นแบบนี้บ้างมั้ย........