อยู่ในหมู่บ้านจัดสรรค์ที่ระบบความปลอดภัยดี บ้านส่วนใหญ่ไม่มีบ้านไหนติดเหล็กดัด ทว่า ความเสียหายในทรัพย์สินก็เกิดขึ้นจนได้จาก น้องแมวจรจัดที่ไม่สามารถระบุเจ้าของในหมู่บ้านนั่นเอง ตอนแรกก็มีสองสามตัว นานๆไปเอะ สี่ห้าตัว นานๆไปเอ๊ะ เป็น 10 ตัว โดยไม่สามารถระบุได้ว่าใครเป็นเจ้าของ แต่แน่นอนต้องมีคนชุบเลี้ยงคอยให้อาหารมัน ถึงอยู่และแพร่พันธุ์เพิ่มจำนวนกันได้ ทุกวันก็วิ่งๆวนๆเวียนๆอยู่บนกำแพงรั้ว กินข้าวบ้านโน้น เยี่ยวบ้านนี้ แวะขี้บ้านนั้น แม้จะรำคาญนิดๆที่ต้องโกยขี้แมวบ่อยๆ หรือต้องคอยไล่เวลาเห็นมันกำลังถ่างตูดให้เห็นตำตา แต่สำหรับผมเรียกว่ารับได้ในระดับหนึ่ง คิดซะว่าคุณธรรมค้ำจุนโลกไม่อยากรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า อย่างน้อยก็ช่วยจับหนู งู ตุ๊กแกสัดว์เล็กๆน้อยๆรอบบ้านให้ได้ แต่ทว่า ....
วันนี้เลย สดๆร้อนๆ ขณะที่ผมกำลังออกไปรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านตามปกติอยู่นั้น เดินเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะเข้าไปกินน้ำ ทันใดนั้นเงาดำสองเงาตวัดวาบผ่านหน้าประดูจภูตพราย วิ่งเข้าไปในห้องรับแขก แม้จะตะลึงไปชั่วเสี้ยววินาทีแต่สัญชาติญาณกองหน้าโกลด์รูหนู ก็บังคับตัวเองให้สาวเท้าตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว ผมยังไม่ทันปรากฏร่างครบ 32 ก็ได้ยินเสียงหง๊าวววว ดังสนั่นสวนมาจากข้างใน จากนั้นความชุลมุลสุดขีดเกินคาดถึงก็เกิดขึ้นในห้องรับแขกของผม ใช่แล้วครับ แมวจรตัวเบ้อเร้อสองตัวกำลังตะกาย ผนัง ผ้าม่าน ม่าน โปร่ง โซฟา ชนแจกัน กรอบรูปล้มตายระเนระนาด อย่างรวดเร็วจนเหมือนมี Quick Silver 2 คนมาวิ่งแข่งกันในห้องรับแขกบ้านผม แถมวิ่งด้วยความตระหนกตกใจสุดขีด แมวสองตัวนั้นวิ่งชนประตูกระจก หน้าต่างกระจกไม่เลือกด้าน เสียงดัง ตูม! ตูม!ตูม ! เพื่อพยามหนีออกไปให้ได้ เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วกมากจนผมตั้งตัวไม่ทันยืนมรึนไปชั่วขณะ เมื่อตั้งสติได้ก็แน่นอนตามสไตล์ชายบ้านๆทั่วไปนั้นเอง สมองสั่งการว่าไม้กวาดกูอยู่ไหน !! มือไวเท่าความคิดคว้าไม้กวาดได้ ก็ปรี่เข้าไปจะไล่แมว พระเจ้า แต่ทันใดนั้นก็ต้องตระหนกซ้ำตระหนกซาก พระเจ้า !!!! ซ่อยข่อยแน้ !!! น้องแมวโชว์กายกรรม วาดลวดลาย ตะกุยผ้าม่าน มุ้งลวดวิ่งลอยไต่ผนังด้วยวิชาตัวเบาอันสูงส่ง ไปตะกายฝ้าปิด แควกๆๆๆ กระโดดเกาะโคมไฟ โคร้งเคร้ง ๆ ก่อนจะม้วนตัวทำลังกาเกลียวฟริกแฟรกกลางอากาศสามรอบลงบนโซฟาหนังของตรู และตะกุยพนักพิงโซฟาจนเหวอะไปอีกแถบ พร้อมวิ่งชน กรอบรูป แก้วน้ำ ปลั๊กไฟ พัดลม แจกัน ฯลฯ สาระพัดสิ่งจนระเนระนาดเกรียวกราวฟังเสียงเพล้งพล้างแทบไม่ทัน หึ ตัวเดียวก็ชิหายน่าดูแล้ว นี่สองตัววิ่งหนีสวนสนามกันครับพี่น้องครับ มันคงกลัวสุดขีด กูก็โมโหสุดขีด ไล่ตีแหลก แมววิ่งชนประตูกระจกปึงๆๆๆๆ อย่างไม่กลัวคอหักตาย เพลงกระบี่ไม้กวาดสะท้านเดียวดายผมไม่ได้แอ้มแม้แต่ขนแมวมันไวชะมัด สุดท้ายเห็นท่าว่าถ้าไล่ตีมันอยู่อย่างนี้ ความชิหายคงตามมาเหลือคณานับสุดจะประเมิณค่าได้ แจกันยุคสมัยราชวงศ์วินเซอร์ของเจ้าคุณแม่ก็อาจพลอยพินาศเพราะเหตุนี้ไป พอความบ้าพลังหมด ปัญญาก็เกิด ยอมเปิดประตู ทำเสียงชิ้วๆให้มันออกไปแต่โดยดี แมววิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว ส่วนผมนั่งลงอย่างหมดแรง
ค่าเสียหายทั้งหมดยังไม่ได้เช็คเลย บอกเลยไม่มีอารมณ์ รู้แต่นาทีนี้ ตอนนี้ ขณะที่พิมพ์อยู่นี้ ตรูโคตรเกลียดแมว ใครอย่าเอามาใกล้นะจะฆ่าให้ตายให้หมด
เล่าสู่กันฟังเป็นอุทธาหรณ์ให้คนที่อาจเจอแมวจรเข้าบานในซักวันหนึ่ง ก่อนจะไล่มันให้ใช้สติ ก่อนสตาร์ทซักนิด หาวิธีให้นุ่มนวลที่สุดให้ได้ละกัน จะได้ไม่ชิหายเหมือนผม แต่อย่าประมาทเด็ดขาดครับ ผมก็ไม่ได้กระโตกกระตากอะไร แค่เดินเข้ามาเฉยๆ แมวจรมันขี้กลัวคนอยู่แล้วมันวิ่งยังกะเห็นผี ทางที่ดีที่สุดคือแก้ปัญหาที่สาเหตุ อย่าเปิดประตูครังทั้งไว้ครับ T_T แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บทเรียนจาก แมวจร ใครอยู่หมู่บ้านจัดสรรค์ต้องอ่าน หากเจอแบบผมต้องตั้งสติให้ดีๆก่อนสตาร์ท
วันนี้เลย สดๆร้อนๆ ขณะที่ผมกำลังออกไปรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านตามปกติอยู่นั้น เดินเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะเข้าไปกินน้ำ ทันใดนั้นเงาดำสองเงาตวัดวาบผ่านหน้าประดูจภูตพราย วิ่งเข้าไปในห้องรับแขก แม้จะตะลึงไปชั่วเสี้ยววินาทีแต่สัญชาติญาณกองหน้าโกลด์รูหนู ก็บังคับตัวเองให้สาวเท้าตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว ผมยังไม่ทันปรากฏร่างครบ 32 ก็ได้ยินเสียงหง๊าวววว ดังสนั่นสวนมาจากข้างใน จากนั้นความชุลมุลสุดขีดเกินคาดถึงก็เกิดขึ้นในห้องรับแขกของผม ใช่แล้วครับ แมวจรตัวเบ้อเร้อสองตัวกำลังตะกาย ผนัง ผ้าม่าน ม่าน โปร่ง โซฟา ชนแจกัน กรอบรูปล้มตายระเนระนาด อย่างรวดเร็วจนเหมือนมี Quick Silver 2 คนมาวิ่งแข่งกันในห้องรับแขกบ้านผม แถมวิ่งด้วยความตระหนกตกใจสุดขีด แมวสองตัวนั้นวิ่งชนประตูกระจก หน้าต่างกระจกไม่เลือกด้าน เสียงดัง ตูม! ตูม!ตูม ! เพื่อพยามหนีออกไปให้ได้ เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วกมากจนผมตั้งตัวไม่ทันยืนมรึนไปชั่วขณะ เมื่อตั้งสติได้ก็แน่นอนตามสไตล์ชายบ้านๆทั่วไปนั้นเอง สมองสั่งการว่าไม้กวาดกูอยู่ไหน !! มือไวเท่าความคิดคว้าไม้กวาดได้ ก็ปรี่เข้าไปจะไล่แมว พระเจ้า แต่ทันใดนั้นก็ต้องตระหนกซ้ำตระหนกซาก พระเจ้า !!!! ซ่อยข่อยแน้ !!! น้องแมวโชว์กายกรรม วาดลวดลาย ตะกุยผ้าม่าน มุ้งลวดวิ่งลอยไต่ผนังด้วยวิชาตัวเบาอันสูงส่ง ไปตะกายฝ้าปิด แควกๆๆๆ กระโดดเกาะโคมไฟ โคร้งเคร้ง ๆ ก่อนจะม้วนตัวทำลังกาเกลียวฟริกแฟรกกลางอากาศสามรอบลงบนโซฟาหนังของตรู และตะกุยพนักพิงโซฟาจนเหวอะไปอีกแถบ พร้อมวิ่งชน กรอบรูป แก้วน้ำ ปลั๊กไฟ พัดลม แจกัน ฯลฯ สาระพัดสิ่งจนระเนระนาดเกรียวกราวฟังเสียงเพล้งพล้างแทบไม่ทัน หึ ตัวเดียวก็ชิหายน่าดูแล้ว นี่สองตัววิ่งหนีสวนสนามกันครับพี่น้องครับ มันคงกลัวสุดขีด กูก็โมโหสุดขีด ไล่ตีแหลก แมววิ่งชนประตูกระจกปึงๆๆๆๆ อย่างไม่กลัวคอหักตาย เพลงกระบี่ไม้กวาดสะท้านเดียวดายผมไม่ได้แอ้มแม้แต่ขนแมวมันไวชะมัด สุดท้ายเห็นท่าว่าถ้าไล่ตีมันอยู่อย่างนี้ ความชิหายคงตามมาเหลือคณานับสุดจะประเมิณค่าได้ แจกันยุคสมัยราชวงศ์วินเซอร์ของเจ้าคุณแม่ก็อาจพลอยพินาศเพราะเหตุนี้ไป พอความบ้าพลังหมด ปัญญาก็เกิด ยอมเปิดประตู ทำเสียงชิ้วๆให้มันออกไปแต่โดยดี แมววิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว ส่วนผมนั่งลงอย่างหมดแรง
ค่าเสียหายทั้งหมดยังไม่ได้เช็คเลย บอกเลยไม่มีอารมณ์ รู้แต่นาทีนี้ ตอนนี้ ขณะที่พิมพ์อยู่นี้ ตรูโคตรเกลียดแมว ใครอย่าเอามาใกล้นะจะฆ่าให้ตายให้หมด
เล่าสู่กันฟังเป็นอุทธาหรณ์ให้คนที่อาจเจอแมวจรเข้าบานในซักวันหนึ่ง ก่อนจะไล่มันให้ใช้สติ ก่อนสตาร์ทซักนิด หาวิธีให้นุ่มนวลที่สุดให้ได้ละกัน จะได้ไม่ชิหายเหมือนผม แต่อย่าประมาทเด็ดขาดครับ ผมก็ไม่ได้กระโตกกระตากอะไร แค่เดินเข้ามาเฉยๆ แมวจรมันขี้กลัวคนอยู่แล้วมันวิ่งยังกะเห็นผี ทางที่ดีที่สุดคือแก้ปัญหาที่สาเหตุ อย่าเปิดประตูครังทั้งไว้ครับ T_T แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ