เมื่อข้าพเจ้าทำโทรศัพท์หาย
มันเป็นโทรศัพท์ยี่ห้อ NOKIA 3310 มันหายไปเมื่อข้าพเจ้าได้ไปทำงาน ณ โรงงานแห่งหนึ่งในอำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบฯ ข้าพเจ้าค่อนข้างแน่ใจว่าหายไปเพราะโดนขโมย เพราะจำได้ว่าวางไว้ในสำนักงาน ข้าพเจ้าจึงไปหาซื้อโทรศัพท์อันใหม่มาใช้ ในช่วงเวลานั้นเป็นขณะที่ข้าพเจ้าได้รับความเครียดจากการทำงาน เพราะมีการสร้างโรงงานแห่งใหม่ อันเป็นเหตุให้ต้องทำงานเร่งรีบและแข่งกับเวลา ข้าพเจ้ามักหาทางระบายด้วยการโทรศัพท์ไปยังเบอร์โทรศัพท์เดิมของข้าพเจ้าอันที่หายไป และบริภาษหยาบคายต่างๆ ซึ่งเป็นการระบายความเครียดที่นับว่าวิตถารไม่น้อย ด้วยข้าพเจ้าแน่ใจว่าปลายสายย่อมต้องเป็นมิจฉาชีพแน่นอน แต่เมื่อข้าพเจ้าเอ่ยปากถามปลายสายว่า “อยู่ที่ไหน” ยังความแปลกใจแก่ข้าพเจ้ายิ่งนัก เพราะมันผู้นั้นตอบกลับมาว่า “กูอยู่พุทธมณฑล”ข้าพเจ้าไม่ทราบสาเหตุว่าเพราะอะไรโทรศัพท์ถึงไปอยู่ไกลเพียงนั้น ต่อมาข้าพเจ้าก็ลืมเรื่องพวกนี้เพราะการงานได้เบาบางและผ่อนคลายลงกว่าก่อน และนั่นทำให้ข้าพเจ้าได้มีเวลาเดินทางเข้ามาทำธุระในกรุงเทพฯ เมื่อถึงวันเดินทางกลับข้าพเจ้าจองรถทัวร์สายกรุงเทพฯ-บางสะพาน เที่ยวเวลา 22:00 นาฬิกา ข้าพเจ้ามาถึงสถานีขนส่งสายใต้ ก่อนเวลาเล็กน้อยและได้ที่นั่งหลังพนักงานขับรถ ด้วยเป็นเวลาดึกและอ่อนเพลียจากการเดินทางในกรุงเทพฯ ข้าพเจ้าจึงหลับไปและตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อรถตกหลุมถนนที่กำลังซ่อมบริเวณพุทธมณฑลสาย 2 ข้าพเจ้าได้ยินพนักงานขับรถพูดกับพนักงานดูแลรถว่า “ปิดโทรศัพท์หรือยัง ไอ้บ้านั่นมันชอบโทรมาด่ากู” ข้าพเจ้านั่งตัวเกร็ง และทำเป็นแกล้งหลับด้วยใจเต้นตูมตาม
เมื่อข้าพเจ้าทำโทรศัพท์หาย
มันเป็นโทรศัพท์ยี่ห้อ NOKIA 3310 มันหายไปเมื่อข้าพเจ้าได้ไปทำงาน ณ โรงงานแห่งหนึ่งในอำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบฯ ข้าพเจ้าค่อนข้างแน่ใจว่าหายไปเพราะโดนขโมย เพราะจำได้ว่าวางไว้ในสำนักงาน ข้าพเจ้าจึงไปหาซื้อโทรศัพท์อันใหม่มาใช้ ในช่วงเวลานั้นเป็นขณะที่ข้าพเจ้าได้รับความเครียดจากการทำงาน เพราะมีการสร้างโรงงานแห่งใหม่ อันเป็นเหตุให้ต้องทำงานเร่งรีบและแข่งกับเวลา ข้าพเจ้ามักหาทางระบายด้วยการโทรศัพท์ไปยังเบอร์โทรศัพท์เดิมของข้าพเจ้าอันที่หายไป และบริภาษหยาบคายต่างๆ ซึ่งเป็นการระบายความเครียดที่นับว่าวิตถารไม่น้อย ด้วยข้าพเจ้าแน่ใจว่าปลายสายย่อมต้องเป็นมิจฉาชีพแน่นอน แต่เมื่อข้าพเจ้าเอ่ยปากถามปลายสายว่า “อยู่ที่ไหน” ยังความแปลกใจแก่ข้าพเจ้ายิ่งนัก เพราะมันผู้นั้นตอบกลับมาว่า “กูอยู่พุทธมณฑล”ข้าพเจ้าไม่ทราบสาเหตุว่าเพราะอะไรโทรศัพท์ถึงไปอยู่ไกลเพียงนั้น ต่อมาข้าพเจ้าก็ลืมเรื่องพวกนี้เพราะการงานได้เบาบางและผ่อนคลายลงกว่าก่อน และนั่นทำให้ข้าพเจ้าได้มีเวลาเดินทางเข้ามาทำธุระในกรุงเทพฯ เมื่อถึงวันเดินทางกลับข้าพเจ้าจองรถทัวร์สายกรุงเทพฯ-บางสะพาน เที่ยวเวลา 22:00 นาฬิกา ข้าพเจ้ามาถึงสถานีขนส่งสายใต้ ก่อนเวลาเล็กน้อยและได้ที่นั่งหลังพนักงานขับรถ ด้วยเป็นเวลาดึกและอ่อนเพลียจากการเดินทางในกรุงเทพฯ ข้าพเจ้าจึงหลับไปและตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อรถตกหลุมถนนที่กำลังซ่อมบริเวณพุทธมณฑลสาย 2 ข้าพเจ้าได้ยินพนักงานขับรถพูดกับพนักงานดูแลรถว่า “ปิดโทรศัพท์หรือยัง ไอ้บ้านั่นมันชอบโทรมาด่ากู” ข้าพเจ้านั่งตัวเกร็ง และทำเป็นแกล้งหลับด้วยใจเต้นตูมตาม