วันนี้ตื่นมาด้วยใจที่มันแหลกไปหมดแล้ว ทุกอย่างมันพังหมดแล้วจะโทดใครล้ะก้อต้องโทด
ตัวเองที่ตลอดเวลาที่คบกันแฟนมา 1 ปีเค้าไม่เคยมีความสุขเลยเค้ามัวแต่มองจุดข้อเสียของ
เราจนเราทำดีให้ตายเค้าก้อไม่มีวันลบเรื่องไม่ดีของเราได้ใจเค้ามีแต่ความแค้นมากว่าความรักค่ะ
เวลาที่ได้ยินคำพูดที่ร้ายๆออกมาจากปากคนที่รักมากมันเจ็บปวดทุกครั้งแต่ก็อดทนเพราะคิดว่า
ทุกอย่างมันจะผ่านไปได้ดีแล้วอุปสรรค์จะทำให้เรารักกันมากขึ้นแต่มันไม่ใช่เลยค่ะมันกลับกัน
เค้ากับท้อกับอุปสรรค์เหล่านั้นและก้อมาลงที่เราคนเดียวเลยเราก้อทนมานานเก็บมานานแล้วเมื่อวาน
คำพูดนี่ก้อเกิดขึ้นกับคำพูดของคนที่รัก " ความรักเราถึงทางตันแล้ว " น้ำตาตกในเลยค่ะเราพยายาม
ทนกับคำพูดของเค้าที่พูดแรงๆมาตลอดท้อน้ะแต่ไม่ถ่อยแต่พอเจอคำพูดแบบเมื่อวานก้อทำให้ยอมแพ้
ท้อเหนื่อยแล้วก้อยอมปล่อยเลยค่ะ ถ้าความรักมันมีความทุกข์มากกว่าความสุขการยอมเจ็บตั้งแต่วันนี้
ก้อคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดของชีวิตของเราใช่ไหม ?