เจ้าของกระทู้เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยครับโดยเรียนอยู่ที่กทม. เนื่องจากเดิมทีเจ้าของกระทู้เป็นเด็กต่างจังหวัด การจะมาเรียนที่กทม.จึงต้องอาศัยการเช่าหออยู่หรือซื้อคอนโด โดยผู้ปกครองของจขกท.ได้ซื้อคอนโดให้ครับ โดยคอนโดห้องนี้จขกท.ต้องอาศัยอยู่กับพี่สาวที่ทำงานแล้ว(แยกห้องนอนและห้องน้ำใช้กัน เนื่องจากมีอย่างละสองห้อง) ปัญหาที่ทำให้จขกท.รู้สึกเครียดมากๆคือพฤติกรรมในการดูแลห้องของพี่สาวครับ
พี่สาวของจขกท.เป็นคนไม่ชอบทำงานบ้านแบบจริงจังมากครับ ซึ่งตรงกันข้ามกับจขกท.อย่างยิ่ง เพราะผมเป็นคนที่รักความสะอาดและความเป็นระเบียบมาก ด้วยเหตุนี้ งานบ้านทั้งหมดจึงเป็นหน้าที่ของผมทำแต่เพียงผู้เดียว นับจากวันที่มาอยู่อาศัยด้วยกันก็ประมาณ 2 ปีแล้วครับ ตลอดระยะเวลาดังกล่าวผมเคยเห็นพี่ผมจับไม้กวาดแค่ประมาณ 4-5 ครั้ง แต่ผมนั้นทำหมดทั้งกวาดพื้น ถูบ้าน จัดของ เช็ดกระจด โดยจพะทำประมาณอาทิตย์ละ 2 ครั้งครับ ตัวผมเองยินดีทำให้ห้องแต่ผมอยากให้พี่ผมช่วยรักษาความเป็นระเบียบ บางครั้งผมจัดของบนโต๊ะหน้าทีวีของห้องรับแขกไว้ ออกไปข้างนอกชั่วโมงเดียว ผมกลับมาห้องของนี่กระจัดกระจายยังกับโจรบุกเลยครับ ที่พื้นก็มีของระเกะระกะไปหมด คือมันรกมากๆครับ แล้วเค้าก็ไม่สนใจจะเก็บของพวกนั้นด้วย ผมต้องเป็นคนเก็บเอง หรือการล้างจานก็เป็นกรณีหนึ่งครับ พี่ผมแทบไม่เคยล้างจานเองเลย บางครั้งกองทิ้งไว้เป็นอาทิตย์จนเหม็นไปทั้งห้อง ผมเลยต้องไปล้าง(บางครั้งพี่ผมบอกว่าจะล้างเอง แต่ก็ไม่ล้างสักที สุดท้ายผมก็ต้องล้างเองอยู่ดี) แต่อย่างน้อยเคยมีครั้งนึงทีาผมทานเสร็จเค้าบอกเดี๋ยวเค้าล้างจานผมให้ครับ ครั้งนั้นผมดีใจมากจริงๆแต่ก็มีแค่ครั้งเดียว 555555 รอบล่าสุดที่ทำให้ท้อใจมากคือให้นิติมาแก้ไขห้องพี่สาวครับ เพราะห้องพี่ผมน้ำซึมผนังเลยบวม ช่างต้องมาขัดสีและทาสีให้ใหม่ ผมนัดวันให้แล้ว ทำไปแล้วรอบนึง ต้องคอยเก็บห้องให้เค้า(มันรกมาก)รวมถึงต้องคอยเก็บฝุ่นและเช็ดห้องด้วย ปรากฏว่าช่างทำวันเดียวไม่เสร็จครับ ต้องทำอีกวัน ผมเลยบอกให้พี่ผมนัดช่างมาทำ(ทำวันแรกวันศุกร์ เสาร์อาทิตย์พี่ผมไม่ไปทำงาน)เพราะตอนนั้นผมต้องไปต่างจังหวัดไม่ได้อยู่ห้อง กลับมาวันจันทร์ผมนึกว่าพี่ทำห้องจนเสร็จแล้ว ป่าวเลยครับ เค้าสั่งให้ผมนัดช่างมาขัดสีทำสีอีกรอบ ผมแทบร้องไห้เลยครับ โกรธมากด้วย เพราะเวลาขัดสีทาสีใหม่ฝุ่นมันคลุ้งไปทั่วห้อง ผมต้องเช็ดและทำความสะอาดให้ซึ่งเหนื่อยมากๆ คุยกับพี่สาวแล้วครับ ผมพยายามพูดดีๆแต่เค้ากลับไม่พอใจผมรุนแรงมาก พูดถึงขนาดที่ว่า "ก็ชั้นอยู่ของชั้นแบบนี้ได้ ถ้าเธออยู่ไม่ได้ก็ไปอยู่ที่อื่นสิ" ประโยคนี้จำขึ้นใจมากครับ มันจี๊ดมากจริงๆหลังจากที่เราช่วยทุกอย่างแล้ว ครั้งนี้ที่ทนไม่ไหวจนต้องมาตั้งกระทู้เพราะ ราวตากผ้าครับ ราวตากผ้าจะต้องใช้ร่วมกันครับ ปกติถ้ามีผ้าของเขาอยู่ผมจะเก็บและพับใส่เข้าไปในตู้เสื้อผ้าของเค้าครับ แต่วันนี้มีชุดชั้นในกับถุงเท้าของผมตากอยู่และเค้าไม่มีที่จะตากผ้าเช็ดตัว เค้าเลยเอาผ้าของเค้ามาตาก โดย"กองผ้าที่ผมตากอยู่ก่อนไว้ที่พื้น"ครับ โกรธและเสียใจมากจริงๆจนไม่รู้จะทำไงแล้ว พูดไปเค้าก็ไม่เคยรับฟังครับ นี่เป็นแค่กรณีตัวอย่างเล็กๆ ยังมีอีกเยอะเลยครับ
ผมเคยปรึกษาพ่อกับแม่ โดยท่านเน้นให้ผมอดทนครับ แม่เคยว่าพี่สาวแล้วแต่ไม่เป็นผลใดๆ ผมก็พยายามอดทนแล้วนะครับ แต่ต้องเจอเหตุการณ์แบบเดิมๆซ้ำๆแถมพี่สาวผมไม่เห็นค่าสิ่งที่ผมทำเลยแบบนี้ เชื่อไหมครับว่ามีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ที่ผมได้ยินคำว่าขอบคุณจากเค้า หลังจากนั้นไม่ว่าผมจะทำอะไรให้ห้องผมก็ไม่เคยได้รับคำขอบคุณอีกเลย(แม้แต่ตอนที่ผมจัดการเรื่องทาสีห้อง ซึ่งเป็นห้องของเค้าที่มีปัญหา ผมก็ไม่ได้รับคำขอบคุณแต่อย่างใด) ผมทนไม่ไหวครับ เครียดมาก และไม่รู้จะทำยังไง มีใครพอจะให้คำแนะนำผมได้ไหมครับ จะขอบคุณอย่างยิ่งครับ
อยู่กับพี่ของตนในคอนโดเดียวกัน รู้สึกเครียดมาก
พี่สาวของจขกท.เป็นคนไม่ชอบทำงานบ้านแบบจริงจังมากครับ ซึ่งตรงกันข้ามกับจขกท.อย่างยิ่ง เพราะผมเป็นคนที่รักความสะอาดและความเป็นระเบียบมาก ด้วยเหตุนี้ งานบ้านทั้งหมดจึงเป็นหน้าที่ของผมทำแต่เพียงผู้เดียว นับจากวันที่มาอยู่อาศัยด้วยกันก็ประมาณ 2 ปีแล้วครับ ตลอดระยะเวลาดังกล่าวผมเคยเห็นพี่ผมจับไม้กวาดแค่ประมาณ 4-5 ครั้ง แต่ผมนั้นทำหมดทั้งกวาดพื้น ถูบ้าน จัดของ เช็ดกระจด โดยจพะทำประมาณอาทิตย์ละ 2 ครั้งครับ ตัวผมเองยินดีทำให้ห้องแต่ผมอยากให้พี่ผมช่วยรักษาความเป็นระเบียบ บางครั้งผมจัดของบนโต๊ะหน้าทีวีของห้องรับแขกไว้ ออกไปข้างนอกชั่วโมงเดียว ผมกลับมาห้องของนี่กระจัดกระจายยังกับโจรบุกเลยครับ ที่พื้นก็มีของระเกะระกะไปหมด คือมันรกมากๆครับ แล้วเค้าก็ไม่สนใจจะเก็บของพวกนั้นด้วย ผมต้องเป็นคนเก็บเอง หรือการล้างจานก็เป็นกรณีหนึ่งครับ พี่ผมแทบไม่เคยล้างจานเองเลย บางครั้งกองทิ้งไว้เป็นอาทิตย์จนเหม็นไปทั้งห้อง ผมเลยต้องไปล้าง(บางครั้งพี่ผมบอกว่าจะล้างเอง แต่ก็ไม่ล้างสักที สุดท้ายผมก็ต้องล้างเองอยู่ดี) แต่อย่างน้อยเคยมีครั้งนึงทีาผมทานเสร็จเค้าบอกเดี๋ยวเค้าล้างจานผมให้ครับ ครั้งนั้นผมดีใจมากจริงๆแต่ก็มีแค่ครั้งเดียว 555555 รอบล่าสุดที่ทำให้ท้อใจมากคือให้นิติมาแก้ไขห้องพี่สาวครับ เพราะห้องพี่ผมน้ำซึมผนังเลยบวม ช่างต้องมาขัดสีและทาสีให้ใหม่ ผมนัดวันให้แล้ว ทำไปแล้วรอบนึง ต้องคอยเก็บห้องให้เค้า(มันรกมาก)รวมถึงต้องคอยเก็บฝุ่นและเช็ดห้องด้วย ปรากฏว่าช่างทำวันเดียวไม่เสร็จครับ ต้องทำอีกวัน ผมเลยบอกให้พี่ผมนัดช่างมาทำ(ทำวันแรกวันศุกร์ เสาร์อาทิตย์พี่ผมไม่ไปทำงาน)เพราะตอนนั้นผมต้องไปต่างจังหวัดไม่ได้อยู่ห้อง กลับมาวันจันทร์ผมนึกว่าพี่ทำห้องจนเสร็จแล้ว ป่าวเลยครับ เค้าสั่งให้ผมนัดช่างมาขัดสีทำสีอีกรอบ ผมแทบร้องไห้เลยครับ โกรธมากด้วย เพราะเวลาขัดสีทาสีใหม่ฝุ่นมันคลุ้งไปทั่วห้อง ผมต้องเช็ดและทำความสะอาดให้ซึ่งเหนื่อยมากๆ คุยกับพี่สาวแล้วครับ ผมพยายามพูดดีๆแต่เค้ากลับไม่พอใจผมรุนแรงมาก พูดถึงขนาดที่ว่า "ก็ชั้นอยู่ของชั้นแบบนี้ได้ ถ้าเธออยู่ไม่ได้ก็ไปอยู่ที่อื่นสิ" ประโยคนี้จำขึ้นใจมากครับ มันจี๊ดมากจริงๆหลังจากที่เราช่วยทุกอย่างแล้ว ครั้งนี้ที่ทนไม่ไหวจนต้องมาตั้งกระทู้เพราะ ราวตากผ้าครับ ราวตากผ้าจะต้องใช้ร่วมกันครับ ปกติถ้ามีผ้าของเขาอยู่ผมจะเก็บและพับใส่เข้าไปในตู้เสื้อผ้าของเค้าครับ แต่วันนี้มีชุดชั้นในกับถุงเท้าของผมตากอยู่และเค้าไม่มีที่จะตากผ้าเช็ดตัว เค้าเลยเอาผ้าของเค้ามาตาก โดย"กองผ้าที่ผมตากอยู่ก่อนไว้ที่พื้น"ครับ โกรธและเสียใจมากจริงๆจนไม่รู้จะทำไงแล้ว พูดไปเค้าก็ไม่เคยรับฟังครับ นี่เป็นแค่กรณีตัวอย่างเล็กๆ ยังมีอีกเยอะเลยครับ
ผมเคยปรึกษาพ่อกับแม่ โดยท่านเน้นให้ผมอดทนครับ แม่เคยว่าพี่สาวแล้วแต่ไม่เป็นผลใดๆ ผมก็พยายามอดทนแล้วนะครับ แต่ต้องเจอเหตุการณ์แบบเดิมๆซ้ำๆแถมพี่สาวผมไม่เห็นค่าสิ่งที่ผมทำเลยแบบนี้ เชื่อไหมครับว่ามีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ที่ผมได้ยินคำว่าขอบคุณจากเค้า หลังจากนั้นไม่ว่าผมจะทำอะไรให้ห้องผมก็ไม่เคยได้รับคำขอบคุณอีกเลย(แม้แต่ตอนที่ผมจัดการเรื่องทาสีห้อง ซึ่งเป็นห้องของเค้าที่มีปัญหา ผมก็ไม่ได้รับคำขอบคุณแต่อย่างใด) ผมทนไม่ไหวครับ เครียดมาก และไม่รู้จะทำยังไง มีใครพอจะให้คำแนะนำผมได้ไหมครับ จะขอบคุณอย่างยิ่งครับ