กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยค่ะ ปล.ยืมล็อคอิน เพื่อนมาเล่าค้ะ
เรื่องมีอยู่ว่า ย้อนกลับไปเมื่อ3ปีก่อนเราได้รู้จักกับน้องคนนึงเป็นลูกค้าของเรา(ตอนนั้นเราขายผลิตภัณฑ์ความสวยความงาม)ซึ่งน้องคนนี้เป็นแฟนของ..(ขอแทนว่าน้องอ.นะ) และน้องอ.ก็เคยมาซื้อของเราเลยทำให้รู้จักกัน และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ด้วยความที่น้องอ. และเราเป็นคนขี้เล่นเหมือนกันเราเลยได้คุยกับน้องอ. ประจำตอนนั้นเรื่องชอบนี่ไม่ได้เข้ามาในหัวเลย คิดว่าเป็นน้องคนนึงที่แม่งกวนตีนมากคุยฮาเลยถูกคอ และก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ ประมาณ2ปี ที่รู้จักแต่ไม่ค่อยสนิทแต่ก็คุยหายคุยหายแบบนี้มาตลอด เริ่มปีที่3 เริ่มกลับมาคุยกันอีกเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือสนิทกันมากขึ้น แต่ยังคุยเล่นหยอดกันเหมือนเดิม ตอนนั้นเราก็มีแฟนน้องอ. ก้ยังคบกับกับแฟนอยู่ ต่างคนต่างมีแฟน เลยไม่ได้คุยไรกันมากจนน้องอ. หายไปอีกรอบ
และกลับมาคุยอีกครั้งแต่ครั้งนี้ แปลกกว่าทุกครั้งและเป็นจุดเริ่มต้น ความคิดบ้าๆของเรา ตอนนี้น้องอ.ไม่มีแฟนแล้วซึ้งเราก็โสดพอดี(บังเอิญจัง555) เราก็คุยกับน้องอ.บ่อยขึ้นหยอดกันไปกันมาหนักขึ้น แรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร (แต่เราก็ไม่รู้นะว่าน้องอ. จะคิดหรือเปล่า><) คุยกันทุกวันน้องอ.เป็นเด็กขี้อ้อน ชอบอ้อนให้ร้องเพลงให้ฟังทุกคืน ชอบบอกว่าจะจีบพอเราบอกเขินมันก็บอกว่าไม่จีบละ (ตกลงใครเขินใครกันแน่555) เราคุยกันมาแบบนี้เรื่อยๆ แต่เราก็โสดบ้างไม่โสดบ้าง(ต้องบอกว่าเราเปลี่ยนแฟนบ่อยมาก) แต่ตลอดเวลาไม่ว่าเราจะโสดหรือไม่โสดน้องอ.ก็ไม่เคยหายไปไหนนะคุยกับเราตลอด วันแรกเป็นยังไงน้องอ. ก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่นิดเดียว จนมีวันนึงเราไปเที่ยวงานวัดกับเพื่อนแล้วเราปวดท้องมากอาการโรคกระเพาะกำเริบเราไม่รู้จะทำไงมืดแล้วด้วยกลับเองก็ไม่ไหวแน่ๆ เราเลยโทรไปหาพี่ที่เราคุยๆอยู่ตอนนั้น ให้พาไปส่งบ้านหน่อยปวดท้องมาก แต่คำตอบที่ได้คือ พี่อยู่กับเพื่อนไม่ว่าง ซึ้งเลยตอนนั้นเข่าอ่อนยืนจะไม่ไหวเพราะเสียใจด้วยปวดท้องด้วย แล้วเสียงแชทเฟสบุ๊คกดังขึ้นมา.....ใช่เลยแชทน้องอ. ถามว่าทำไรอยู่ เราเลยบอกว่าอยู่งานวัดเราปวดท้องมากกลับบ้านไม่ไหว และสิ่งที่เราคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น น้องอ.รีบออกตัวจะไปส่งเราเอง และไม่ถึง10นาทีน้องอ. ก็มาถึง และขับรถไปส่งเราที่บ้าน ระหว่างทางเราคิดในใจมาตลอดทาง .......เอ๊ะนี่ขนาดไม่ได้เป็นไรกับเรานะ แล้วนี่ก็มืดแล้ว ยังออกมาส่งเรา ตอนนั้นเริ่มรู้สึกแล้วว่ามันไม่ปกติแล้วนะ 555 แต่ยังแอบค้านในใจตัวเองว่าน้องเค้าคงแค่ว่างมั้ง หรือไม่ก็สงสารยัยบ๊องแบบเรา
เด๋วมาต่อนะอาบน้ำแปป
จะทำยังไงเมื่อเวลาผ่านไป3ปีแต่เพิ่งมารู้ความรู้สึกตัวเอง ....
เรื่องมีอยู่ว่า ย้อนกลับไปเมื่อ3ปีก่อนเราได้รู้จักกับน้องคนนึงเป็นลูกค้าของเรา(ตอนนั้นเราขายผลิตภัณฑ์ความสวยความงาม)ซึ่งน้องคนนี้เป็นแฟนของ..(ขอแทนว่าน้องอ.นะ) และน้องอ.ก็เคยมาซื้อของเราเลยทำให้รู้จักกัน และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ด้วยความที่น้องอ. และเราเป็นคนขี้เล่นเหมือนกันเราเลยได้คุยกับน้องอ. ประจำตอนนั้นเรื่องชอบนี่ไม่ได้เข้ามาในหัวเลย คิดว่าเป็นน้องคนนึงที่แม่งกวนตีนมากคุยฮาเลยถูกคอ และก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ ประมาณ2ปี ที่รู้จักแต่ไม่ค่อยสนิทแต่ก็คุยหายคุยหายแบบนี้มาตลอด เริ่มปีที่3 เริ่มกลับมาคุยกันอีกเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือสนิทกันมากขึ้น แต่ยังคุยเล่นหยอดกันเหมือนเดิม ตอนนั้นเราก็มีแฟนน้องอ. ก้ยังคบกับกับแฟนอยู่ ต่างคนต่างมีแฟน เลยไม่ได้คุยไรกันมากจนน้องอ. หายไปอีกรอบ
และกลับมาคุยอีกครั้งแต่ครั้งนี้ แปลกกว่าทุกครั้งและเป็นจุดเริ่มต้น ความคิดบ้าๆของเรา ตอนนี้น้องอ.ไม่มีแฟนแล้วซึ้งเราก็โสดพอดี(บังเอิญจัง555) เราก็คุยกับน้องอ.บ่อยขึ้นหยอดกันไปกันมาหนักขึ้น แรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร (แต่เราก็ไม่รู้นะว่าน้องอ. จะคิดหรือเปล่า><) คุยกันทุกวันน้องอ.เป็นเด็กขี้อ้อน ชอบอ้อนให้ร้องเพลงให้ฟังทุกคืน ชอบบอกว่าจะจีบพอเราบอกเขินมันก็บอกว่าไม่จีบละ (ตกลงใครเขินใครกันแน่555) เราคุยกันมาแบบนี้เรื่อยๆ แต่เราก็โสดบ้างไม่โสดบ้าง(ต้องบอกว่าเราเปลี่ยนแฟนบ่อยมาก) แต่ตลอดเวลาไม่ว่าเราจะโสดหรือไม่โสดน้องอ.ก็ไม่เคยหายไปไหนนะคุยกับเราตลอด วันแรกเป็นยังไงน้องอ. ก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปแม้แต่นิดเดียว จนมีวันนึงเราไปเที่ยวงานวัดกับเพื่อนแล้วเราปวดท้องมากอาการโรคกระเพาะกำเริบเราไม่รู้จะทำไงมืดแล้วด้วยกลับเองก็ไม่ไหวแน่ๆ เราเลยโทรไปหาพี่ที่เราคุยๆอยู่ตอนนั้น ให้พาไปส่งบ้านหน่อยปวดท้องมาก แต่คำตอบที่ได้คือ พี่อยู่กับเพื่อนไม่ว่าง ซึ้งเลยตอนนั้นเข่าอ่อนยืนจะไม่ไหวเพราะเสียใจด้วยปวดท้องด้วย แล้วเสียงแชทเฟสบุ๊คกดังขึ้นมา.....ใช่เลยแชทน้องอ. ถามว่าทำไรอยู่ เราเลยบอกว่าอยู่งานวัดเราปวดท้องมากกลับบ้านไม่ไหว และสิ่งที่เราคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น น้องอ.รีบออกตัวจะไปส่งเราเอง และไม่ถึง10นาทีน้องอ. ก็มาถึง และขับรถไปส่งเราที่บ้าน ระหว่างทางเราคิดในใจมาตลอดทาง .......เอ๊ะนี่ขนาดไม่ได้เป็นไรกับเรานะ แล้วนี่ก็มืดแล้ว ยังออกมาส่งเรา ตอนนั้นเริ่มรู้สึกแล้วว่ามันไม่ปกติแล้วนะ 555 แต่ยังแอบค้านในใจตัวเองว่าน้องเค้าคงแค่ว่างมั้ง หรือไม่ก็สงสารยัยบ๊องแบบเรา
เด๋วมาต่อนะอาบน้ำแปป