ค่ำวันนี้ เวลาเกือบ 2 ทุ่ม จขกท.จะกลับบ้านโดยนั่งรถไฟฟ้ามาลงที่หมอชิตและคิดจะเรียกรถแท็กซี่
เพื่อนั่งต่อตรงกลับบ้าน สังเกตว่า คนส่วนใหญ่ เดินออกไปเรียกกลางถนน มากกว่าจะเรียกรถที่จอดเรียงแถวกันอยู่ เลยลองเดินเลี่ยงไปเรื่อย จนเกือบถึงป้ายรถเมล์ที่สอง ก็ เห็นแท็กซี่จอดอยู่ ประปราย ก็คิดจะขึ้นแถวนี้แทน แต่สังเกตว่าป้ายไฟ ไม่มีคันไหนเปิดไฟว่าง และได้ยินเสียง คนขับพูด......ฟิวเจอร์ รังสิต เมืองเอก ไปได้น๊า ก็เลยแอบงงว่า ทำไม ระบุพิกัด หรือ เค้าจะให้คิดแบบเหมาหรือเปล่า
จขกท.เริ่มคิดเยอะ 555 อ่ะ เดินเลยไปอีกหน่อยดีกว่า ทีนี้ไปป้ายรถเมล์ เห็นมีคนนั่งรอรถอยู่
สักพัก เห็นมี วินมอไซด์ 2 คัน ขี่มาจอดใกล้ๆ คันนึง จอดด้านซ้าย อีกคันจอดด้านขวา
ดูเป็นการจอดประกบกันเลยทีเดียว
คันด้านขวาตะโกนถามคนที่ป้ายว่ารอรถอะไร ถ้าแท็กซี่ ไม่ต้องขึ้นที่จอดอยู่นี้นะ
เอ้า มันก็เรื่องของเค้าป่ะพี่ขา จขกท.ก็ยังไม่ได้คิดว่า พี่วินอยากจะมาสนทนาอะไรด้วยก็ชะเง้อมองรถที่ถนนต่อ
หลังจากนั้น พี่วิน 2 รายนี้ก็ลงจากรถ คันทางซ้าย มีอายุแระ เดินมาประชิดตัวพี่สาว แล้วถามว่า จะไปรถเมล์หรือแท็กซี่ ก็ตอบไป ว่าแท็กซี่ แต่อยู่ๆก็หันมาถาม หลานที่ยืนอยู่ข้างพี่สาวว่าชื่ออะไร จะไปไหน...เผอิญเด็กไม่ตอบ สักพัก พี่แกไปยืนโบกรถให้เฉยเลย เอ่อ...คือ มาโบกให้ทำไม ส่วนคนทางขวา ยังหนุ่ม แต่หน้าตาท่าทางน่ากลัว เดินมาประชิดตัว จขกท.กับหลานอีกคน
ดึงแขนหลานไป แล้วลูบแขนตั้งแต่ศอกจนถึงมือ แล้วถามเด็กว่าชื่ออะไร จะนั่งรถอะไร จขกท. รีบดึงแขนหลานออกมา
หลาน จขกท.ก็เป็นมิตรค่ะ ยิ้มแย้มใส่ หันมาถาม จขกท.ว่า แล้วเราไปรถอะไรครับ....อืมมม
เงียบๆไว้ลูกเอ้ยยยย และพยายามจูงหลานเดินหนี ไปให้ห่าง พี่สาวก็งงๆ ว่า คนพวกนี้มาทำอะไร ทำนองนี้ทำไม
จังหวะว่าตอนนั้นมีกลุ่มเด็กวัยรุ่นผู้ชาย 5-6 คนเดินมาแล้วเข้ามาถามวินมอไซด์ 2 คนนี้ว่ารถตู้ที่เค้าต้องการไปจอดตรงไหน จขกท.เลยอาศัยชิ่งให้ไว
สุดท้าย จขกท. เดินไปเรียกรถแท็กซี่กลางถนนแทน รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยมากจากสถานการณ์ตรงนั้น
ความรู้สึกที่แปลกใจ วินมอไซด์ 2 คนนี้ เน้นถามแต่ เรื่องรถที่ ผดส.จะขึ้น และทำตัวเป็นคนมีน้ำใจด้วยการโบกรถให้
สิ่งที่ จขกท.คิด การที่มาโบกรถให้ กะจะเรียกเก็บเงินค่าโบกกับ คนที่รอรถหรือเปล่า
ทำไม ต้องห้าม คนที่นั่งรอรถแถวนั้น ไม่ให้ขึ้นแท็กซี่ที่จอดเลียบฟุตบาธตรงนั้น
และดูจะให้ความสนใจในการคุยกับเด็กมากเกิน
พี่ๆวินมอไซด์ ต้องการอะไรกันแน่ รู้สึกไม่ปลอดภัย หากใครเจอเรื่องประมาณนี้ แชร์กันนะคะ
เพื่อนั่งต่อตรงกลับบ้าน สังเกตว่า คนส่วนใหญ่ เดินออกไปเรียกกลางถนน มากกว่าจะเรียกรถที่จอดเรียงแถวกันอยู่ เลยลองเดินเลี่ยงไปเรื่อย จนเกือบถึงป้ายรถเมล์ที่สอง ก็ เห็นแท็กซี่จอดอยู่ ประปราย ก็คิดจะขึ้นแถวนี้แทน แต่สังเกตว่าป้ายไฟ ไม่มีคันไหนเปิดไฟว่าง และได้ยินเสียง คนขับพูด......ฟิวเจอร์ รังสิต เมืองเอก ไปได้น๊า ก็เลยแอบงงว่า ทำไม ระบุพิกัด หรือ เค้าจะให้คิดแบบเหมาหรือเปล่า
จขกท.เริ่มคิดเยอะ 555 อ่ะ เดินเลยไปอีกหน่อยดีกว่า ทีนี้ไปป้ายรถเมล์ เห็นมีคนนั่งรอรถอยู่
สักพัก เห็นมี วินมอไซด์ 2 คัน ขี่มาจอดใกล้ๆ คันนึง จอดด้านซ้าย อีกคันจอดด้านขวา
ดูเป็นการจอดประกบกันเลยทีเดียว
คันด้านขวาตะโกนถามคนที่ป้ายว่ารอรถอะไร ถ้าแท็กซี่ ไม่ต้องขึ้นที่จอดอยู่นี้นะ
เอ้า มันก็เรื่องของเค้าป่ะพี่ขา จขกท.ก็ยังไม่ได้คิดว่า พี่วินอยากจะมาสนทนาอะไรด้วยก็ชะเง้อมองรถที่ถนนต่อ
หลังจากนั้น พี่วิน 2 รายนี้ก็ลงจากรถ คันทางซ้าย มีอายุแระ เดินมาประชิดตัวพี่สาว แล้วถามว่า จะไปรถเมล์หรือแท็กซี่ ก็ตอบไป ว่าแท็กซี่ แต่อยู่ๆก็หันมาถาม หลานที่ยืนอยู่ข้างพี่สาวว่าชื่ออะไร จะไปไหน...เผอิญเด็กไม่ตอบ สักพัก พี่แกไปยืนโบกรถให้เฉยเลย เอ่อ...คือ มาโบกให้ทำไม ส่วนคนทางขวา ยังหนุ่ม แต่หน้าตาท่าทางน่ากลัว เดินมาประชิดตัว จขกท.กับหลานอีกคน
ดึงแขนหลานไป แล้วลูบแขนตั้งแต่ศอกจนถึงมือ แล้วถามเด็กว่าชื่ออะไร จะนั่งรถอะไร จขกท. รีบดึงแขนหลานออกมา
หลาน จขกท.ก็เป็นมิตรค่ะ ยิ้มแย้มใส่ หันมาถาม จขกท.ว่า แล้วเราไปรถอะไรครับ....อืมมม
เงียบๆไว้ลูกเอ้ยยยย และพยายามจูงหลานเดินหนี ไปให้ห่าง พี่สาวก็งงๆ ว่า คนพวกนี้มาทำอะไร ทำนองนี้ทำไม
จังหวะว่าตอนนั้นมีกลุ่มเด็กวัยรุ่นผู้ชาย 5-6 คนเดินมาแล้วเข้ามาถามวินมอไซด์ 2 คนนี้ว่ารถตู้ที่เค้าต้องการไปจอดตรงไหน จขกท.เลยอาศัยชิ่งให้ไว
สุดท้าย จขกท. เดินไปเรียกรถแท็กซี่กลางถนนแทน รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยมากจากสถานการณ์ตรงนั้น
ความรู้สึกที่แปลกใจ วินมอไซด์ 2 คนนี้ เน้นถามแต่ เรื่องรถที่ ผดส.จะขึ้น และทำตัวเป็นคนมีน้ำใจด้วยการโบกรถให้
สิ่งที่ จขกท.คิด การที่มาโบกรถให้ กะจะเรียกเก็บเงินค่าโบกกับ คนที่รอรถหรือเปล่า
ทำไม ต้องห้าม คนที่นั่งรอรถแถวนั้น ไม่ให้ขึ้นแท็กซี่ที่จอดเลียบฟุตบาธตรงนั้น
และดูจะให้ความสนใจในการคุยกับเด็กมากเกิน