เหมือนชีวิตไม่มีค่าอะไร ใครๆก็เกลียดฉันไปหมด อย่าด่านะ แค่ระบาย

รู้สึกเหมือนคนทั้งโลกเกลียดอ่ะค่ะ ไม่รู้เราทำอะไรให้ใครไม่พอใจรึป่าว แต่มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เวลาคบเพื่อน ตอนนี้อยู่ใหาลัยปีสองค่ะ ลองมองย้อนไปในอดีตตั้งแต่เด็กเลย มักโดนล้อและไม่มีเพื่อน ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน พอขึ้นประถมช่วงกลางๆ ก็มักจะโดนเพื่อนทิ้งอยู่เสมอ มัธยมเหมือนกัน เข้ารร.ใหม่ ช่วงแรกๆเพื่อนเยอะ เป็นแก๊งส์สี่คนเลยว่าได้ แล้วกะแตกกัน เพราะบางคนต้องย้ายห้อง อีกคนกะไลสไตล์ไม่เหมือนกัน แยกย้ายค่ะ ช่วงนั้นม.2ได้มั้งคะ  แล้วมีเพื่อนคนนึงที่ย้ายจาก รร.ประถมด้วยกัน อาจจะไม่ชอบหน้าเราอยู่แล้ว ไปพูดให้คนอื่นฟัง ไม่รู้เหมือนกันว่าพูดอะไรบ้าง แต่ที่รู้ๆคือ เพื่อนที่อยู่รอบข้างเพื่อนคนนี้ก็มองเราแปลกๆ พูดแปลกๆ จนเรารู้สึกได้ จากนั้นเราก็ไปอยู่กลุ่มนั้นทีนี้ที จนไปเจอะกับเพื่อนแก๊งเด็กเกเรก็ว่าได้ (มันหมดทางเลือกแล้ว) ปกติเราเป็นเด็กเรียน เกรดไม่ต่ำกว่า 3.50 แต่พอมากลุ่มนี้เหลือ 2.80 เศร้ามาก พอม.4 เรารู้ว่าตัวเองไม่ชอบแบบนี้ คือเพื่อนโดดเรียนเราก็จะไม่โดด ชอบแต่งตัวเราก็ไม่แต่ง มีถึงขั้นตบตีกัน เราไม่ได้ยุ่งเกี่ยวด้วยแต่กะโดนเรียกผู้ปกครอง คือกลับบ้านโดนหนักมาก เวรกรรมอะไรของเรา บอกไว้ก่อนเลยเราเป็นคนขี้กลัวมาก หวาดระเเวง คิดมาก เครียส เก็บกด ลังเลค่ะ แต่ถ้าแค้นจะฝังใจมาก ถึงขั้นไม่พูดไม่จาด้วยไปเลย พอม.4 กะมีเพื่อนค่ะ แต่ไม่ได้เป็นกลุ่มเป็นก้อน ไปได้ตลอด จนจบ++ ละพอมหาลัยเราคิดว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เปลี่ยนตัวเอง แล้วกะได้เพื่อนกลุ่ม 4 คนเหมือนเดิมค่ะ ขึ้นปี 2 กลุ่มก็เริ่มแตกกัน ต่างฝ่ายต่างได้พื่อนใหม่ ที่แตกกันเราไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร อีกคนที่เราสนิทด้วยกะไปอยู่กลุ่มอื่นเฉย วันเกิดเราซื้อของขวัญให้ แต่วันเกิดเราแม้แต่คำอวยพรไม่มี เดี๋ยวนี้เดินผ่านหน้าไม่พูดจา เรายิ้มให้ก็เฉย เสียใจมากค่ะ เพื่อนที่รักที่สุด พยายามทำดีด้วย แต่เพื่อนกลุ่มใหม่ดูเขาแคร์มากค่ะ นั่งข้างๆกันซื้อน้ำมาให้ครบกลุ่ม แต่เราไม่ได้เพราะไม่ใช่คนในกลุ่ม แต่เป็นเพื่อนเก่าที่เคยสนิทกันมาก ถึงขั้นเล่าเรื่องส่วนตัวได้เลย แล้วพอเราเข้ากลุ่มใหม่ ดันมีปัญหาตรงที่เพื่อนคนนึงกับเราอยู่กลุ่มงานเดียวกัน แต่ก่อนหน้านี้พฤติกรรมกะเเปลกๆกับเรา ละพอเราให้ช่วยงานดันมาด่าเรา คือไม่เข้าใจจริงๆ จากนั้นก็ทะเลาะค่ะ ละลามไปถึงเพื่อนอีกคนในกลุ่มเดียวกัน มันสนิทกันมาก่อนไง แล้วเรามาทีหลังกะแบนเราเลยค่ะ รู้สึกมันจะเเบนมานานละ ตั้งแต่มันพูดคำว่าๆ ด้วยกันบ่อยๆ จนรู้สึกว่ามันด่าเรารึป่าว เพราะดูแล้วมันเข้าใจความอย่างงั้นจริงๆ ตอนนี้จะจบปี 2 แล้ว คือเป็นคนไม่มีเพื่อนมาตั้งแต่เด็ก เราไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมเป็นแบบนั้น นิสัยเรารึป่าว เพราะเราพุดตรง แต่จริงใจนะ แต่บุคลิกเราเป็นคนหน้านิ่ง ไม่ยิ้ม เวลาพูดดูเหมือนจิก แต่เรากะพยายามปรับตัวแล้ว มันก็ฝืนตัวเองไม่ได้ ความคิดกะแบบเด็กๆ แฟนบอกว่าเราทำอะไรก็ไม่เป็น ความคิดไม่โต เราเคยพุดนะบางทีคำพูดของแฟนมันเหมือนการดูถูก เขาก็บอกว่าเอทำตัวให้คนอื่นดูถูกเอง พอมองย้อนกลับมาแล้วยิ่งทำให้เครียสค่ะ กลัวไม่มีคนรัก เราไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง พอพยายามปรับปรุงตัวก็ได้แค่ไม่นาน สุดท้ายกะกลับมาเป็นอีก อยากเป็นคนร่าเริงแต่กะทำไม่ได้ ดูเหมือนคนอมทุกข์ตลอดเวลา ไม่มีใครเข้าหา หลายครั้งคิดนะว่าอยู่ไปทำไม อยู่ไปก็ไม่มีใครรัก บางครั้งกะคิดว่าไปโรงบาลจิตเวชดีมั้ย คิดว่าตัวเองเป็นบ้าไปแล้ว กลัวไม่เหลือใคร กลัวจริงๆ ทุกช่วงชีวิต เหตุการณ์เดิมๆกะกลับมาซ้ำอีกครั้ง หลายครั้ง จนรู้สึกตัวเองไม่มีค่าอะไรเลย