สวัสดีทุกๆท่านน่ะครับคือมีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังครับกับการเป็นตัวประหลาดตัวซวยของบ้าน
ชื่อ แอร์ (นามสมมุติครับ) อายุ 15 ปี ในครอบครัวมีสมาชิกอยู่ 6 คนผมมีคู่แฝดผมเป็นแฝดพี่ และมีพี่สาวน้องสาว (ลูกน้า) อยู่อีกด้วยส่วนอีกสองคนคือแม่กับยายพ่อไม่ได้อยู่ด้วย
คือเรื่องมีอยู่ว่าผมเนี่ยตัวแต่ขึ้นชั้น ม.1มาผมก็สนใจกีตาร์และเครื่องดนตรีเป็นพิเศษทั้งๆที่คนทั้งบ้านผมไม่มีใครสนใจเลยแล้วพอผม ม.2 ผมก็เริ่มสนใจกีฬาก็อีกเช่นเคยครับคนที่บ้านผมไม่มีใครสนใจเรื่องที่ผมเป็นตัวซวยเริ่มตั้งแต่ตอน ม.2 ครับช่วงนั้นก่อนเปิดเทอมผมตกจากที่สูงเพราะเพื่อนพลักจนกระดูกนิ้วเท้าผิดรูปจึงได้ไปโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาแล้วก็มีค่าใช้จ่ายพอสมควรเพราะเข้าโรงพยาบาลเอกชนพอผ่านมาได้สักพักเปิดเทอมได้ไม่ถึง 2เดือนผมก็ประสบอุบัติเหตุที่หน้าห้องเรียนเพราะหน้าห้องเรียนมีขอบปูนที่แตกผมเตะเข้าไปอย่างจังทำให้เลือดไหลแผลฉีกได้เย็บ 4 เข็มทำให้ผมได้ไปโรงพยาบาลอีกครั้งแต่ไม่เสียตังแต่อย่างใดพอผ่านมากอีกไม่นานนักผมก็โดนพักเท้ารถเพื่อนดีดใส่จนเล็บแตกเลือดนองจนเช่วันรุ่งขึ้นผมก็ไปโรงเรียนแต่ก็ไม่ไหวเพราะเจอเพื่อนเหยียบจึงกลับมาที่บ้านแม่จึงพาผมไปโรงพยาบาลเอกชนเพื่อนทำการรักษารอบนี้ก็เสียตังเยอะอีกเช่นเคยคนในครอบครับผมเริ่มมองผมด้วยสายตาแปลกๆไม่ค่อยคุยกับผมสักเท่าไหร่เพราะผมเป็นตัวปัญหาอีกทั้งผมต้องเจอบ่นเจอกับสิ่งที่ผมไม่ได้ทำทำให้ชีวิตเด็กธรรมดาอย่างผมเปลี่ยนไปเรื่อยๆเรื่องต่อมาของผมคือเรื่องความผิดผมโดนด่าโดยที่ผมไม่ได้ทำผมไปกับน้องและพี่ชายเพื่อไปกดเงินและไปซื้อของผมไม่รู้ว่าแม่ให้กดตู้ไหนน้องก็บอกให้ผมกดตู้นี้เพราะน้องจะซื้อของผมก็ยอมพอผมลงไปกดผมก็ใส่บัตรไปแล้วพอจะกดรหัสไฟดันดูดผมแต่ไม่ได้เป็นอะไรผมจึงรีบกดบัตรออกแต่ผมเอาออกไม่ได้เพราะไฟดูดแล้วเครื่องก็กินบัตรผมก็โทรไปบอกแม่ตามตรงแต่แม่กับด่าผมด้วยถ้อยคำที่แสนจะบ่งบอกว่าผมคือตัวซวยผมเกือบร้องไห้น่ะที่ตรงนั้นแม่ไม่เคยเชื่อผมไม่เคยฟังเหตุผลของผมแม่จะฟังน้องเป็นส่วนใหญ่น้องอยากได้อะไรแม่ก็จะซื้อให้พอผมกลับมาบ้านแม่ก็ใช้ไปซื้อส้มตำแม่สั่งว่า ส้มตำไม่ใส่น้ำตาลเผ็ด (ไม่ได้สั่งว่าตำอะไรพอไปถึงร้านผมเลยสั่งเขาว่าส้มตำปูปลาร้า1 ครก เผ็ดไม่ใส่น้ำตาลเพราะปกติแม่จะกินอย่างนี้พอมาถึงบ้านผมเจอด่าเป็นชุดแม่บอกเผ็ดๆแม่บอกไม่ใส่ปลาร้า (ทั้งๆที่ไม่ได้สั่ง) ผมก็บอกแม่แม่ก็บอกอย่าเถียงผมก็ไม่เคยเถียงหรอกผผมก็แค่บอกแต่แม่ก็ไม่เคยฟัง
ตัวประหลาดคือ ผมชอบดนตรีผมชอบกีฬาผมตื่นสายผมชอบอยู่คนเดียว
ตัวซวยคือ ผมทำอะไรก็ต้องเป็นผมที่ผิดพอผมผิดก็จะเจอมองแปลกๆผมมีเรื่องเยอะแยะทำให้คนในครอบครัวปวดหัว
#น้องชายฝาแฝดผม พี่สาวผม (ลูกน้า)
1.น้องมีโน้ตบุ๊คแต่ผมไม่มี แล้วเมื่อไม่กี่พ่อผมก็ซื้อให้ (มือสองและได้ทีหลังน้อง 3-4 ปีได้มั้ง)
2.น้องจะเป็นคนดีของครอบครัว(ผมทำให้มันทุกอย่างมันไม่เห็นผมเป็นพี่มันเลยและมันก็ไม่ชอบผมแถมทำเหมือนรังเกียจผมมาโดยตลอด)
3.น้องอยากได้อะไรก็จะได้ทันทีไม่ว่าแพงหรือถูก
ส่วนพี่สาวผม
1.ใช้เงินเยอะมากทำตัวเป็นคุณหนุสุดๆ(เงินแม่ผมทั้งนั้น)
2.ชอบให้ผมช่วยนั้นช่วยนี้ตลอดแต่ไม่เคยคิดที่จะมาช่วยผม(พี่คนนี้เห็นแก่ตัวมาก)
3.บอกแม่ผมทุกเรื่องที่ผมทำ(พี่ผมกับน้องผมเข้ากันได้ดีมาก)
ส่วนผมก็ต้องทนอย่างเดียว
1.ผมทำอะไรก็ผิดไม่มีดีเลย
2.ของเกือบทุกอย่างจะได้มือสอง
3.ของแพงเกิน 1000-2000 จะหมดสิทธิ์(น้องได้ทีล่ะ 1500 -10000 จนเกินนั้นก็มี)
4.ผมไมเคยขอตังแม่เลยตั้งแต่ ป.6 จะแค่ตังไปโรงเรียนเท่านั้น
#คุณพ่อผมนานๆจะมาครั้งพ่อจะถามว่าจะเอาอะไรไมพ่อจะซื้อให้ผมก็มีขอบ้างแต่ไม่ได้เกิน 1000 เพราะถ้าผมขอเกินคนในบ้านจะมองแปลกๆทำเหมือนผมเป็นส่วนเกินแล้วแม่กับน้องก็จะรุมด่าเวลาพอกลับไป
ผมจึงเก็บตังค์ค่อยๆซื้อเวลาผมทำอะไรก็ตามแม่จะไม่ชอบแต่พอน้องทำแม่จะบอกว่าน้องเก่งน้องทำดี
นี้แหละครับเรื่องตัวประหลาแหละตัวซวยอย่างผม
มันน่าน้อยใจไมที่โดนคนทั้งบ้านมองว่าเป็นตัวซวย ??
ชื่อ แอร์ (นามสมมุติครับ) อายุ 15 ปี ในครอบครัวมีสมาชิกอยู่ 6 คนผมมีคู่แฝดผมเป็นแฝดพี่ และมีพี่สาวน้องสาว (ลูกน้า) อยู่อีกด้วยส่วนอีกสองคนคือแม่กับยายพ่อไม่ได้อยู่ด้วย
คือเรื่องมีอยู่ว่าผมเนี่ยตัวแต่ขึ้นชั้น ม.1มาผมก็สนใจกีตาร์และเครื่องดนตรีเป็นพิเศษทั้งๆที่คนทั้งบ้านผมไม่มีใครสนใจเลยแล้วพอผม ม.2 ผมก็เริ่มสนใจกีฬาก็อีกเช่นเคยครับคนที่บ้านผมไม่มีใครสนใจเรื่องที่ผมเป็นตัวซวยเริ่มตั้งแต่ตอน ม.2 ครับช่วงนั้นก่อนเปิดเทอมผมตกจากที่สูงเพราะเพื่อนพลักจนกระดูกนิ้วเท้าผิดรูปจึงได้ไปโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาแล้วก็มีค่าใช้จ่ายพอสมควรเพราะเข้าโรงพยาบาลเอกชนพอผ่านมาได้สักพักเปิดเทอมได้ไม่ถึง 2เดือนผมก็ประสบอุบัติเหตุที่หน้าห้องเรียนเพราะหน้าห้องเรียนมีขอบปูนที่แตกผมเตะเข้าไปอย่างจังทำให้เลือดไหลแผลฉีกได้เย็บ 4 เข็มทำให้ผมได้ไปโรงพยาบาลอีกครั้งแต่ไม่เสียตังแต่อย่างใดพอผ่านมากอีกไม่นานนักผมก็โดนพักเท้ารถเพื่อนดีดใส่จนเล็บแตกเลือดนองจนเช่วันรุ่งขึ้นผมก็ไปโรงเรียนแต่ก็ไม่ไหวเพราะเจอเพื่อนเหยียบจึงกลับมาที่บ้านแม่จึงพาผมไปโรงพยาบาลเอกชนเพื่อนทำการรักษารอบนี้ก็เสียตังเยอะอีกเช่นเคยคนในครอบครับผมเริ่มมองผมด้วยสายตาแปลกๆไม่ค่อยคุยกับผมสักเท่าไหร่เพราะผมเป็นตัวปัญหาอีกทั้งผมต้องเจอบ่นเจอกับสิ่งที่ผมไม่ได้ทำทำให้ชีวิตเด็กธรรมดาอย่างผมเปลี่ยนไปเรื่อยๆเรื่องต่อมาของผมคือเรื่องความผิดผมโดนด่าโดยที่ผมไม่ได้ทำผมไปกับน้องและพี่ชายเพื่อไปกดเงินและไปซื้อของผมไม่รู้ว่าแม่ให้กดตู้ไหนน้องก็บอกให้ผมกดตู้นี้เพราะน้องจะซื้อของผมก็ยอมพอผมลงไปกดผมก็ใส่บัตรไปแล้วพอจะกดรหัสไฟดันดูดผมแต่ไม่ได้เป็นอะไรผมจึงรีบกดบัตรออกแต่ผมเอาออกไม่ได้เพราะไฟดูดแล้วเครื่องก็กินบัตรผมก็โทรไปบอกแม่ตามตรงแต่แม่กับด่าผมด้วยถ้อยคำที่แสนจะบ่งบอกว่าผมคือตัวซวยผมเกือบร้องไห้น่ะที่ตรงนั้นแม่ไม่เคยเชื่อผมไม่เคยฟังเหตุผลของผมแม่จะฟังน้องเป็นส่วนใหญ่น้องอยากได้อะไรแม่ก็จะซื้อให้พอผมกลับมาบ้านแม่ก็ใช้ไปซื้อส้มตำแม่สั่งว่า ส้มตำไม่ใส่น้ำตาลเผ็ด (ไม่ได้สั่งว่าตำอะไรพอไปถึงร้านผมเลยสั่งเขาว่าส้มตำปูปลาร้า1 ครก เผ็ดไม่ใส่น้ำตาลเพราะปกติแม่จะกินอย่างนี้พอมาถึงบ้านผมเจอด่าเป็นชุดแม่บอกเผ็ดๆแม่บอกไม่ใส่ปลาร้า (ทั้งๆที่ไม่ได้สั่ง) ผมก็บอกแม่แม่ก็บอกอย่าเถียงผมก็ไม่เคยเถียงหรอกผผมก็แค่บอกแต่แม่ก็ไม่เคยฟัง
ตัวประหลาดคือ ผมชอบดนตรีผมชอบกีฬาผมตื่นสายผมชอบอยู่คนเดียว
ตัวซวยคือ ผมทำอะไรก็ต้องเป็นผมที่ผิดพอผมผิดก็จะเจอมองแปลกๆผมมีเรื่องเยอะแยะทำให้คนในครอบครัวปวดหัว
#น้องชายฝาแฝดผม พี่สาวผม (ลูกน้า)
1.น้องมีโน้ตบุ๊คแต่ผมไม่มี แล้วเมื่อไม่กี่พ่อผมก็ซื้อให้ (มือสองและได้ทีหลังน้อง 3-4 ปีได้มั้ง)
2.น้องจะเป็นคนดีของครอบครัว(ผมทำให้มันทุกอย่างมันไม่เห็นผมเป็นพี่มันเลยและมันก็ไม่ชอบผมแถมทำเหมือนรังเกียจผมมาโดยตลอด)
3.น้องอยากได้อะไรก็จะได้ทันทีไม่ว่าแพงหรือถูก
ส่วนพี่สาวผม
1.ใช้เงินเยอะมากทำตัวเป็นคุณหนุสุดๆ(เงินแม่ผมทั้งนั้น)
2.ชอบให้ผมช่วยนั้นช่วยนี้ตลอดแต่ไม่เคยคิดที่จะมาช่วยผม(พี่คนนี้เห็นแก่ตัวมาก)
3.บอกแม่ผมทุกเรื่องที่ผมทำ(พี่ผมกับน้องผมเข้ากันได้ดีมาก)
ส่วนผมก็ต้องทนอย่างเดียว
1.ผมทำอะไรก็ผิดไม่มีดีเลย
2.ของเกือบทุกอย่างจะได้มือสอง
3.ของแพงเกิน 1000-2000 จะหมดสิทธิ์(น้องได้ทีล่ะ 1500 -10000 จนเกินนั้นก็มี)
4.ผมไมเคยขอตังแม่เลยตั้งแต่ ป.6 จะแค่ตังไปโรงเรียนเท่านั้น
#คุณพ่อผมนานๆจะมาครั้งพ่อจะถามว่าจะเอาอะไรไมพ่อจะซื้อให้ผมก็มีขอบ้างแต่ไม่ได้เกิน 1000 เพราะถ้าผมขอเกินคนในบ้านจะมองแปลกๆทำเหมือนผมเป็นส่วนเกินแล้วแม่กับน้องก็จะรุมด่าเวลาพอกลับไป
ผมจึงเก็บตังค์ค่อยๆซื้อเวลาผมทำอะไรก็ตามแม่จะไม่ชอบแต่พอน้องทำแม่จะบอกว่าน้องเก่งน้องทำดี
นี้แหละครับเรื่องตัวประหลาแหละตัวซวยอย่างผม