ขออนุญาติแท็กห้องก้นครัว เพราะเค้าชอบเข้ามาดูค่ะ
ถ้าทั้งสองคนได้มาอ่าน มันจะดีมาก
จขกท ติดตามพันทิปมานาน ไม่ค่อยมีโอกาสได้ตั้งกระทู้
แต่วันนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ มีเรื่องอัดอั้นตันใจอยากจะขอระบายให้รู้สึกสบายใจขึ้นค่ะ
เริ่มแรกจาก จขกท ได้มีโอกาสรู้จักกับคนคนหนึ่งทางโปรแกรมแชทสุดฮิต และได้พัฒนาความสัมพันธ์เป็นแฟนกัน
รักออนไลน์ใครว่าไม่มีอยู่จริงคะ ขอเถียงเลย เราคุยกันทางโปรแกรมแชทเป็นเวลา 4 เดือนโดยที่ยังไม่เคยเจอตัวจริงกัน
โดยที่ จขกท ทำงานอยู่ต่างประเทศ และแฟนอาศัยอยู่ที่จังหวัดหนึ่งทางภาพตะวันออก แรกๆที่คบกันนั้นอะไรๆก็ดูหวานไปซะหมด
นิสัยใจคอก็เข้ากันได้ดีทุกอย่าง เราคุยกันแทบจะทั้งวันทั้งคืน คิดว่าคนนี้คือคนที่ใช่ จนถึงเวลาที่เหมาะสม จขกท ตัดสินใจกลับเพื่อที่จะมาเดทกับเค้าครั้งแรก มันช่างน่าตื่นเต้นจริงๆค่ะ
เราเจอกันครั้งแรกที่ห้างแห่งนึงค่ะ นัดกันไปดูหนัง จำได้ว่ามีความสุขมากเรามีเวลาอยู่ด้วยกัน แต่ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้นก็ต้องจากกัน จขกท ต้องเดินทางกลับไปทำงานที่ต่างประเทศ ความรู้สึกตอนนั้นยิ่งตอกย้ำว่าเค้าคือคนที่ใช่ เรายังติดต่อกันเหมือนเดิม
และยิ่งรู้สึกคิดถึงกัน เราตัดสินใจที่จะเดินทางกลับไทยมาหาเค้าทุกเดือน เดือนละ 3-4 วัน ด้วยความรักที่เปี่ยมล้นและความคิดถึงสุดหัวใจ
ผ่านไปประมาณปีกว่าๆ เรายังคงรักกัน มีทะเลาะกันบ้างแต่เราก็ปรับความเข้าใจกันได้ทุกครั้ง ไม่เคยโกรธกันข้ามคืน จนถึงเหตุการณ์ที่ จขกท ไม่สามารถเดินทางกลับมาไทยได้ทุกเดือนตามที่สัญญา เค้าเลยบอกว่า เราคบกันไม่ได้หรอก เราอยู่ไกลกันเกินไป
แต่ จขกท ก็พยายามประคับประคองความรักครั้งนี้ให้ผ่านพ้นไปให้ รักเค้ามากจริงๆ เราเคยตกลงกันเอาไว้ว่า ถ้าวันใดวันนึงที่ความรู้สึกเปลี่ยนไป เราจะไม่นอกใจกัน ( ก่อนที่เราจะได้เจอและคบกันจริงๆแล้วเราคบกันได้แบบไม่ถูกต้องนัก เพราะต่างฝ่ายต่างก็ระหองระแหงกับแฟน จนเราเริ่มคบกันเราถึงเลิกกับแฟนเก่าของตัวเอง )
ผ่านมาเกือบสองปี ที่ทำงานเก่าเริ่มมีปัญหา และด้วยความที่อยากกลับไทยไปอยู่ใกล้แฟนจะได้ไม่เป็นประเด็นทะเลาะถึงความห่างไกล เลยเริ่มสมัครงานใหม่ในไทย และได้งานใน จ.ฉะเชิงเทรา ใกล้เคียงกับ จ.ของเค้า ดีใจมากที่ได้งานใหม่ แต่ประเด็นปัญหาก็มาเกิดขึ้นเพราะเราแทบไม่มีเงินเก็บตั้งตัว ต้องขอยืมเงินเค้ามาก้อนหนึ่ง และอาศัยขยันทำโอจนไม่มีเวลา เพราะคิดว่าไม่อยากเป็นภาระใคร อยากมีเงิน เวลาไปหาเค้าจะได้ไม่เป็นภาระ นับจากวันนั้นที่กลับมาทำงานที่ไทยจนถึงวันนี้ 2 เดือน 15 วัน
ก่อนหน้านี้เราเคยคุยกันไว้ว่า ถ้า จขกท กลับมาอยู่ไทย เราจะอยู่ด้วยกัน เค้าดูกระตืดรือร้นที่จะหางานใกล้ๆ แต่ในช่วงที่ขยัน อดทน เก็บเงินตั้งตัว เค้าได้แอบไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นทางไลน์ อาศัยเวลาที่เราทำงาน โดยที่เราไม่รู้ และไม่เคยสังเกตุ และความไว้ใจที่เราให้เค้ามาก ซึ่งบางทีความไว้ใจ กับ โง่ มันก็มีเพียงเส้นบางๆกั้นอยู่
ความมาแตกตอนที่ จขกท โทรไลน์ไปแล้วขึ้นว่าาใช้สายอยู่ แต่นาทีนั้นก็ยังมองโลกในแง่ดีว่าเค้าอาจคุยกับเพื่อน แต่หลายครั้งๆเข้า เค้ามักจะโทรกลับมาบอกว่าไม่ได้คุยกับใครเลย ซึ่ง จขกท ก็ยังคงโง่ต่อเนื่องว่าโทรศัพท์มีปัญหา จนเค้าคงทนเห็นความโง่ของ จขกท ไม่ไหว เลยสารภาพว่าตอนนี้แอบคุยกับใครอีกคน
เหมือนจะดีทึ่เค้าสารภาพโดยที่เราไม่จับได้คาหนังคาเขา แต่มันไม่ใช่ค่ะ ความโลกสวยของเรายังบอกตัวเองว่า เค้าแค่ออกนอกลู่นอกทาง เด๋วเค้าจะขอโทษและง้อเรา แต่....มันไม่ใช่ค่ะ เค้าพร่ำบอกขอโทษๆๆๆ เป็นร้อยๆครั้ง และบอกว่าไม่ได้รู้สึกรัก จขกท เหมือนเดิมอีกแล้ว นาทีนั้นจุกจนร้องไห้ไม่ออกค่ะ เมื่อวานเรายังบอกรัก บอกคิดถึง บอกฝันดีกันอยู่เลย แถมพรุ่งนี้วันหยุดเราก็จะได้เจอกัน แต่มันจบแล้วค่ะ
เค้าเสียใจร้องไห้ แต่คนที่ไม่มีน้ำตาคือ จขกท มันเจ็บจนอธิบายไม่ถูก สิ่งที่เราเชื่อใจ ไว้ใจ มันเจ็บนะคะที่อนาคตของเรามีเค้าอยู่ในนั้นตลอด แต่อนาคตของเค้าไม่รู้ว่าเราหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เค้าขอให้ จขกท เป็นเพื่อนได้ไหม แต่ จขกท เป็นให้ไม่ได้หรอกค่ะ เมื่อวานเป็นแฟน วันนี้ถูกลดสถานะโดยไม่มีเหตุการณ์ทะเลาะ รึเตือนล่วงหน้า จขกท เลือกที่จะจบ แต่เค้าบอกว่าเป็นห่วง ยังรัก แต่ไม่เหมือนเดิม
จขกท ได้โทรหาผู้หญิงคนใหม่ของเค้า ซึ่งคุยกันได้ 2 เดือน โดยไม่เคยเจอกัน จขกท ยอมรับว่ารักแฟนมาก ถึงขนาดยอมให้โอกาสถ้าเค้าจะกลับมา แต่โลกนี้ไม่ได้มีพื้นที่ให้กับคนโลกสวยค่ะ นี่คือบทสนทนาคร่าวๆ
จขกท : หวัดดี ใช่....ป่ะคะ เราแฟน.....นะ
แฟนใหม่ : เราขอโทษ เราไม่รู้ว่า...มีแฟนแล้ว แต่เรารักเค้าไปแล้วอ่ะ
จขกท : เราขอแฟเราคืนได้มั้ย
แฟนใหม่ : เรารับปากเธอไม่ได้หรอก เรารักเค้า...ถ้าเค้าทักมาเราก็คงคุยต่อ
จขกท : เธอรู้มั้ยว่าเมื่อวานเรายังบอกรักกันอยู่เลย แต่วันนี้เค้ามาบอกให้เราเป็นเพื่อน แต่เค้ายังรักเรา เป็นห่วงเรา ถ้าเธอเป็นเรายอมรับได้หรอ
แฟนใหม่ : เราขอโทษ เรารักเค้า
จขกท : ระวังไว้ ซักวันเธอจะโดนทิ้งแบบเรา
ค่ะ เหมาะสมกันค่ะ กิ่งทองใบหยก
ณ ตอนนี้จบแล้วค่ะ ความรักของเรา 2 ปีกว่า แพ้ควมมรัก 2 เดือนที่ยังไม่เคยแม้แต่เห็นหน้า รู้สึกเหมือนเวรกรรมตามสนองค่ะที่ไปเป็นมือที่สามตอนที่เค้าระหองระแหงกับแฟนเก่า ไม่ต้องรอชาติหน้าค่ะ ชาตินี้ก็เห็นผล
ปล. ถึงเค้าคนนั้น ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าอย่ารักใคร ทุ่มเททำอะไรเพือใคร มากกว่าตัวเอง ความจริงใจ ไม่มีค่ากับคนแบบนี้
ถึงเธอนะเ_ย ถ้าได้เข้ามาอ่าน เธอจงรักษาเค้าไว้ให้ดี จงตามใจ ดูแลเอาใจใส่ มีเวลาให้ ห้ามเถียง ห้ามขัด ห้ามงี่เง่า ห้ามน้อยใจ แรกๆเธออาจจะทำสิ่งเหล่านี้ได้ แต่ถ้าเค้าหมดโปรให้เธอเมื่อไหร่ เค้าพร้อมจะเฉดหัวเธอแบบไม่ใยดี เหมือนที่ฉันเคยเป็นวันนี้ เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เค้าทำ ก่อนที่เค้าจะมาคบกับชั้น เค้าก็ทำแบบนี้มา
เมื่อครั้งหนึ่งฉันเคยเป็น"ควาย"
ถ้าทั้งสองคนได้มาอ่าน มันจะดีมาก
จขกท ติดตามพันทิปมานาน ไม่ค่อยมีโอกาสได้ตั้งกระทู้
แต่วันนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ มีเรื่องอัดอั้นตันใจอยากจะขอระบายให้รู้สึกสบายใจขึ้นค่ะ
เริ่มแรกจาก จขกท ได้มีโอกาสรู้จักกับคนคนหนึ่งทางโปรแกรมแชทสุดฮิต และได้พัฒนาความสัมพันธ์เป็นแฟนกัน
รักออนไลน์ใครว่าไม่มีอยู่จริงคะ ขอเถียงเลย เราคุยกันทางโปรแกรมแชทเป็นเวลา 4 เดือนโดยที่ยังไม่เคยเจอตัวจริงกัน
โดยที่ จขกท ทำงานอยู่ต่างประเทศ และแฟนอาศัยอยู่ที่จังหวัดหนึ่งทางภาพตะวันออก แรกๆที่คบกันนั้นอะไรๆก็ดูหวานไปซะหมด
นิสัยใจคอก็เข้ากันได้ดีทุกอย่าง เราคุยกันแทบจะทั้งวันทั้งคืน คิดว่าคนนี้คือคนที่ใช่ จนถึงเวลาที่เหมาะสม จขกท ตัดสินใจกลับเพื่อที่จะมาเดทกับเค้าครั้งแรก มันช่างน่าตื่นเต้นจริงๆค่ะ
เราเจอกันครั้งแรกที่ห้างแห่งนึงค่ะ นัดกันไปดูหนัง จำได้ว่ามีความสุขมากเรามีเวลาอยู่ด้วยกัน แต่ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้นก็ต้องจากกัน จขกท ต้องเดินทางกลับไปทำงานที่ต่างประเทศ ความรู้สึกตอนนั้นยิ่งตอกย้ำว่าเค้าคือคนที่ใช่ เรายังติดต่อกันเหมือนเดิม
และยิ่งรู้สึกคิดถึงกัน เราตัดสินใจที่จะเดินทางกลับไทยมาหาเค้าทุกเดือน เดือนละ 3-4 วัน ด้วยความรักที่เปี่ยมล้นและความคิดถึงสุดหัวใจ
ผ่านไปประมาณปีกว่าๆ เรายังคงรักกัน มีทะเลาะกันบ้างแต่เราก็ปรับความเข้าใจกันได้ทุกครั้ง ไม่เคยโกรธกันข้ามคืน จนถึงเหตุการณ์ที่ จขกท ไม่สามารถเดินทางกลับมาไทยได้ทุกเดือนตามที่สัญญา เค้าเลยบอกว่า เราคบกันไม่ได้หรอก เราอยู่ไกลกันเกินไป
แต่ จขกท ก็พยายามประคับประคองความรักครั้งนี้ให้ผ่านพ้นไปให้ รักเค้ามากจริงๆ เราเคยตกลงกันเอาไว้ว่า ถ้าวันใดวันนึงที่ความรู้สึกเปลี่ยนไป เราจะไม่นอกใจกัน ( ก่อนที่เราจะได้เจอและคบกันจริงๆแล้วเราคบกันได้แบบไม่ถูกต้องนัก เพราะต่างฝ่ายต่างก็ระหองระแหงกับแฟน จนเราเริ่มคบกันเราถึงเลิกกับแฟนเก่าของตัวเอง )
ผ่านมาเกือบสองปี ที่ทำงานเก่าเริ่มมีปัญหา และด้วยความที่อยากกลับไทยไปอยู่ใกล้แฟนจะได้ไม่เป็นประเด็นทะเลาะถึงความห่างไกล เลยเริ่มสมัครงานใหม่ในไทย และได้งานใน จ.ฉะเชิงเทรา ใกล้เคียงกับ จ.ของเค้า ดีใจมากที่ได้งานใหม่ แต่ประเด็นปัญหาก็มาเกิดขึ้นเพราะเราแทบไม่มีเงินเก็บตั้งตัว ต้องขอยืมเงินเค้ามาก้อนหนึ่ง และอาศัยขยันทำโอจนไม่มีเวลา เพราะคิดว่าไม่อยากเป็นภาระใคร อยากมีเงิน เวลาไปหาเค้าจะได้ไม่เป็นภาระ นับจากวันนั้นที่กลับมาทำงานที่ไทยจนถึงวันนี้ 2 เดือน 15 วัน
ก่อนหน้านี้เราเคยคุยกันไว้ว่า ถ้า จขกท กลับมาอยู่ไทย เราจะอยู่ด้วยกัน เค้าดูกระตืดรือร้นที่จะหางานใกล้ๆ แต่ในช่วงที่ขยัน อดทน เก็บเงินตั้งตัว เค้าได้แอบไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นทางไลน์ อาศัยเวลาที่เราทำงาน โดยที่เราไม่รู้ และไม่เคยสังเกตุ และความไว้ใจที่เราให้เค้ามาก ซึ่งบางทีความไว้ใจ กับ โง่ มันก็มีเพียงเส้นบางๆกั้นอยู่
ความมาแตกตอนที่ จขกท โทรไลน์ไปแล้วขึ้นว่าาใช้สายอยู่ แต่นาทีนั้นก็ยังมองโลกในแง่ดีว่าเค้าอาจคุยกับเพื่อน แต่หลายครั้งๆเข้า เค้ามักจะโทรกลับมาบอกว่าไม่ได้คุยกับใครเลย ซึ่ง จขกท ก็ยังคงโง่ต่อเนื่องว่าโทรศัพท์มีปัญหา จนเค้าคงทนเห็นความโง่ของ จขกท ไม่ไหว เลยสารภาพว่าตอนนี้แอบคุยกับใครอีกคน
เหมือนจะดีทึ่เค้าสารภาพโดยที่เราไม่จับได้คาหนังคาเขา แต่มันไม่ใช่ค่ะ ความโลกสวยของเรายังบอกตัวเองว่า เค้าแค่ออกนอกลู่นอกทาง เด๋วเค้าจะขอโทษและง้อเรา แต่....มันไม่ใช่ค่ะ เค้าพร่ำบอกขอโทษๆๆๆ เป็นร้อยๆครั้ง และบอกว่าไม่ได้รู้สึกรัก จขกท เหมือนเดิมอีกแล้ว นาทีนั้นจุกจนร้องไห้ไม่ออกค่ะ เมื่อวานเรายังบอกรัก บอกคิดถึง บอกฝันดีกันอยู่เลย แถมพรุ่งนี้วันหยุดเราก็จะได้เจอกัน แต่มันจบแล้วค่ะ
เค้าเสียใจร้องไห้ แต่คนที่ไม่มีน้ำตาคือ จขกท มันเจ็บจนอธิบายไม่ถูก สิ่งที่เราเชื่อใจ ไว้ใจ มันเจ็บนะคะที่อนาคตของเรามีเค้าอยู่ในนั้นตลอด แต่อนาคตของเค้าไม่รู้ว่าเราหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เค้าขอให้ จขกท เป็นเพื่อนได้ไหม แต่ จขกท เป็นให้ไม่ได้หรอกค่ะ เมื่อวานเป็นแฟน วันนี้ถูกลดสถานะโดยไม่มีเหตุการณ์ทะเลาะ รึเตือนล่วงหน้า จขกท เลือกที่จะจบ แต่เค้าบอกว่าเป็นห่วง ยังรัก แต่ไม่เหมือนเดิม
จขกท ได้โทรหาผู้หญิงคนใหม่ของเค้า ซึ่งคุยกันได้ 2 เดือน โดยไม่เคยเจอกัน จขกท ยอมรับว่ารักแฟนมาก ถึงขนาดยอมให้โอกาสถ้าเค้าจะกลับมา แต่โลกนี้ไม่ได้มีพื้นที่ให้กับคนโลกสวยค่ะ นี่คือบทสนทนาคร่าวๆ
จขกท : หวัดดี ใช่....ป่ะคะ เราแฟน.....นะ
แฟนใหม่ : เราขอโทษ เราไม่รู้ว่า...มีแฟนแล้ว แต่เรารักเค้าไปแล้วอ่ะ
จขกท : เราขอแฟเราคืนได้มั้ย
แฟนใหม่ : เรารับปากเธอไม่ได้หรอก เรารักเค้า...ถ้าเค้าทักมาเราก็คงคุยต่อ
จขกท : เธอรู้มั้ยว่าเมื่อวานเรายังบอกรักกันอยู่เลย แต่วันนี้เค้ามาบอกให้เราเป็นเพื่อน แต่เค้ายังรักเรา เป็นห่วงเรา ถ้าเธอเป็นเรายอมรับได้หรอ
แฟนใหม่ : เราขอโทษ เรารักเค้า
จขกท : ระวังไว้ ซักวันเธอจะโดนทิ้งแบบเรา
ค่ะ เหมาะสมกันค่ะ กิ่งทองใบหยก
ณ ตอนนี้จบแล้วค่ะ ความรักของเรา 2 ปีกว่า แพ้ควมมรัก 2 เดือนที่ยังไม่เคยแม้แต่เห็นหน้า รู้สึกเหมือนเวรกรรมตามสนองค่ะที่ไปเป็นมือที่สามตอนที่เค้าระหองระแหงกับแฟนเก่า ไม่ต้องรอชาติหน้าค่ะ ชาตินี้ก็เห็นผล
ปล. ถึงเค้าคนนั้น ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าอย่ารักใคร ทุ่มเททำอะไรเพือใคร มากกว่าตัวเอง ความจริงใจ ไม่มีค่ากับคนแบบนี้
ถึงเธอนะเ_ย ถ้าได้เข้ามาอ่าน เธอจงรักษาเค้าไว้ให้ดี จงตามใจ ดูแลเอาใจใส่ มีเวลาให้ ห้ามเถียง ห้ามขัด ห้ามงี่เง่า ห้ามน้อยใจ แรกๆเธออาจจะทำสิ่งเหล่านี้ได้ แต่ถ้าเค้าหมดโปรให้เธอเมื่อไหร่ เค้าพร้อมจะเฉดหัวเธอแบบไม่ใยดี เหมือนที่ฉันเคยเป็นวันนี้ เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เค้าทำ ก่อนที่เค้าจะมาคบกับชั้น เค้าก็ทำแบบนี้มา