สวัสดีค่ะ
เราไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงดี เอาเป็นว่า เราจะเล่าเรื่องเลยเเล้วกัน
เรามีแฟนค่ะ แฟนเราก็ถือว่าเป็นคนที่ดีคนนึงเเหละ เขาก็ยังมารับเราไปทานข้าวบ้างแต่ไม่บ่อยเท่าเมื่อก่อน ก็มีช่วงสอบนะค่ะที่เราเเทบจะไม่ได้คุยกัน       ช่วงเเรกๆเลยเราก็มีน้อยใจที่เขาไม่ค่อยให้เวลากับเราเลย ทะเลาะกันไปช่วงนึงคะ สุดท้ายเราเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองงี่เง่าจริงๆ ก็สอบนี่จะให้เขามาดรอปเเล้วอยู่กับเราตลอดเวลาก็ไม่ใช่เรื่อง เมื่อก่อนเรางอน เขาง้อคะ เเต่เดี๋ยวนี้มันตรงกันข้ามเลย เรางอน เราง้อ ซึ่งเราก็ยอมมากไปจริงๆ เวลาเปลี่ยนไปคนมันก็เปลี่ยนไปจริงๆนะค่ะ เห็นได้ชัดเจนเลย มาเข้าถึงปัญหาเลยดีกว่า เราเป็นคนที่ค่อนข้างคิดเล็กคิดน้อย เขาก็รู้นะ บางทีก็งอนในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องในสายตาเขา เขาก็ดูเบื่อเรามากเลยคะ เราพยายามจะบอกปัญหาของเรา แต่เหมือนเขาจะรับรู้ไปส่งๆ เพราะสุดท้ายก็เหมือนเดิม เราก็พยายามจะปรับตัวให้เข้ากับเขาให้ได้คะ    แต่ดูเหมือนเราก็ยังปรับตัวเข้าหาเขาไม่ได้อยู่ดี แล้วเขาก็น่าจะปรับตัวเข้าหาเราไม่ได้  แต่ถ้าพูดในแง่เรา เราว่าทุกเรื่องที่งอนมันมักจะมีเหตุผลเสมอ ถึงว่ามันจะเล็กน้อย แต่สุดท้ายเราก็ต้องหายเองเพราะเขาไม่มาง้อเราหรอกคะ บางทีเรางอนเขา เขางอนเรากลับ แล้วก็กลายเป็นเราที่ต้องไปง้อ แต่เราไม่เหนื่อยเลยคะ เรายอมที่จะให้เรายังมีกันเหมือนเดิม เรารู้ว่าเขาเหนื่อยค่ะแล้วก็รู้สึกไม่ดีเอามากๆที่ทำให้เกิดเรื่องทุกเรื่อง ที่เขาเป็นเเบบนี้เป็นสัญญาณอยากเลิกหรือเปล่าคะ