สวัสดีค่ะ เรื่องราวที่จะมาเล่าประสบการณ์วันนี้เป็นรักวัยรุ่นบางคนอาจจะมองว่าไร้สาระ เริ่มเลยละกันนะค่ะ เรากับแฟนเราคบกันมา7ปีค่ะ คบกันตั้งแต่ฉันอยู่ม.2 จนตอนนี้จะขึ้นปี3ล่ะค่ะ เรากับแฟนห่างกัน2ปี เราคบกันโดยทีฐานะครอบครัวเราแตกต่างกัน. ครอบครัวเค้าดีมาก ส่วนเราเมื่อก่อนถือว่าพอมีพอกินค่ะ พ่อแม่เค้าเลยกีดกันไม่ให้เราคบกัน ด้วยนิสัยเราที่เป็นเด็กแรดตอนนั้นช่วงหัวเลี้ยวหัวตอไม่ค่อยฟังคำผู้ใหญ่ พอรู้ว่าเค้ากีดกัน เกียดแม่เค้า ก็คิดจะแก้เผ็ดโดยทำกับลูกชายเค้า แบบหลอกเค้าทุกอย่างโกหกสาระพัด ปลอกลอก ตอนนั้นไม่คิดจะจิงจังคิดแค่หลอกไปวันๆแต่ก็ต้องแพ้ความดีของเค้าค่ะ. นิสัยเขาดีถึงขั้นดีมากๆไม่ดื่มเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่มีผู้หญิงอื่น ตามใจเราทุกอย่าง (ถึงขั้นขนาดที่เขากำลังชนไก่อยู่ส่วนเราหิวก๋วยเตี๋ยวแต่ไม่อยากไปซื้อโทให้แฟนซื้อมาให้แล้วเน้นว่า10นาทีต้องได้กินไม่ถึง10ถึงหน้าบ้านละค่ะ นี่แค่เบสิกน่ะค่ะ) แฟนมาหาเราที่บ้านทุกวันหลังเลิกเรียนตอนเช้าไปส่งเราขึ้นรถไปโรงเรียนกินข้าวเย็นข้าวเช้าที่บ้านเราจะมันกลายเป็นกิจวัตรประจำตลอด5ปีที่เรียนมัธยม เราก็คบกันมาเรื่อยแบบที่เค้ายอมเรามาตลอด ตอนเราอยู่ม.3-ม.6 เทอมที่1 เรามีคนอื่นมาตลอด แฟนจับได้ก็เลิก แฟนจับได้กี่ทีๆเค้าก็ให้อภัยเราตลอดโดยไม่คิดถึงใจเค้าเลยคิดแค่สนุกๆ จากนั้นเริ่มเคยตัวก็ทำเรื่อยๆจนเค้าร้องไห้ขอร้องไม่ให้เราทำอีก จากนั้นเราก็ไม่ทำความรักนั้นมันมีความสุขมากๆทุกอย่งเป็นสีชมพู ธรรมดาความรักย่อมมีอุปสรรคจนเราจบม.6ก็ต้องหาที่เรียนกัน ตอนนั้นฐานะครอบครัวเราเริ่มดีขึ้นขั้นรวย เราได้มหาวิทยาลัยรังสิต ถึงเวลาที่ต้องห่างกับแฟน 20พฤษภา56 เราลงมา กทมเพื่อจะเรียนต่อละ วันที่มาแฟนเราร้องไห้ตลอดเวลา ร้องทุกวันกลัวเรามีคนอื่นอีก ยิ่งห่างยิ่งคิดถึงยิ่งรักมากขึ้น แรกๆยังไม่มีเพื่อนเพราะเราไปตัวคนเดียว ความรักยังโอเค 1เดือนผ่านไปเริ่มมีเพื่อน เริ่มเที่ยวกลางคืน เริ่มไม่สนใจแฟน และสันดานเดิมก็เริ่มกลับมา เรามีคนอื่น!!!แฟนเราเริ่มระแวงเวลาเราไปเที่ยวแฟนเราไม่ยอมวางโทสับไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนทำอะไรแฟนก็ไม่วางโทสับจนทำให้เราเริ่มรำคาญ ก็ทะเลาะกันมาตลอด เราชอบหาเรื่องทะเลาะเพื่อจะได้ไปเที่ยวแฟนเราตามง้อตลอดแต่ตอนนั้นก็ยังคิดไม่ได้ จนแฟนจับได้ว่าเรามีคนอื่นมีอะไรกับคนอื่น ทั้งที่เราเองที่ผิดแต่แฟนเรายอมทุกอย่างเพื่อไม่ให้เราไปจากเขา จน29สิงหา56 วันบอกเลิกตอนนั้นคิดแค่อยากจะเลิกเขาพยายามรั้งเราทุกทางขอยื้อเราไว้แต่เราก็ใจดำเกินมนุษย์ตัดความสัมพันธ์เพียงแค่อารมณ์ไร้คิด จำได้ตอนนั้นเพื่อนมัธยมแอนตี้ที่เราเลิกกับเขา เราก็โทไปด่าเขาว่าจะไปฟ้องเพื่อนทำไม? บล็อกการติดต่อเขาทุกอย่างหลงแฟนใหม่จนลืมความทรงจำที่ดีกับแฟนเรา พอผ่านไป4เดือนที่เลิกกันเราก็เลิกกับแฟนใหม่เราก็กลับไปง้อเค้า ตอนนั้นภาวนาให้เขาอภัยเขาก็ยอมที่จะคืนดีกับเรา เค้าดูเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ความเลวสันดานเดิมตัดยังไงก็ไม่หมด เราก็ไปมีคนอื่นอีก เค้าก็จับได้อีกครั้ง เขาพูดกับเรา1ประโยคที่ทำให้เราคิดได้และรู้สึกผิดมาก เจ็บมากจนไม่อยากเสียเค้าไป"ความรักกูมันไม่ดีหรอ กูมันไม่ใช่คนหรอทำไมถึงทำร้ายความรู้สึกกูได้ กูยอมมาตลอดทำไมไม่สำนึก 6ปีของเรามันเป็นเพียงตัวเลขหรอวะ พอเถอะวะอย่ามายุ่งกะกูอีก กูเหนื่อยกูท้อไม่ได้รักกูจิงหลอก อย่าเกี่ยวข้องกันอีกเลย" ความรู้สึกตอนนั้นเจ็บแทบตายเ เจ็บปวดอธิบายไม่ถูก เข้าใจความรู้สึกเราได้แต่พูดแค่ขอโทษๆๆ ตอนนี้นิสัยเค้าเปลี่ยนไปจากคนเดิมทั้งเรื่องผู้หญิง เรื่องเหล้าเรื่องเที่ยว จนเรารู้สึกผิดมากๆที่ทำใหเขาเป็นแบบนี้ ถึงตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันขอแค่ได้ติดต่อกันก็ดีมากๆแล้ว พยายามง้อเค้าสาบานกับตัวเองเลยว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกต่อไป อยากกลับไปรักกันเหมือนเดิมแต่%น้อย ตอนนี้เค้าก็มีแฟนใหม่เราเห็นโครตเจ็บๆๆเจ็บจี๊ดแต่ทำได้แค่ยืนมอง...แต่ก็ขอบคุณเค้าที่ยังมีเยื่อใยคุยกับเราทุกวันได้ แค่ได้ยินเสียงได้รับรู้ชีวิตก็มีความสุขแล้ว   (เจอผู้ชายดีๆแต่ไม่มีปัญญารักษาไว้ เรามันโง่)
เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต ทุกวันนี้ขอแค่โอกาศอีกครั้งจะไม่ทำอย่างที่ผ่านมาอีก ยอมรับผิดแล้วจิงๆ ทุกวันนี้รอแค่เค้าคนเดียวจนถึงปัจจุบัน


ขอบคุณที่อ่านจนจบนะค่ะ 🙏🏻🙏🏻
หลายคนคงสมน้ำน่าแต่ก็ยอมรับค่ะ