สวัสดีค่ะ ชาวพันทิปทุกคน
วันนี้อยากมาระบายอะไรนิดหน่อยหวังว่าคงมีคนรับฟังและให้กำลังใจบ้างน่ะค่ะ
ขอแนะนำตัวก่อนน่ะค่ะ ดิฉันชื่อเอานามแฝงละกันเนาะ หน่อย ละกันค่ะ อายุ 25 ปี
คือเรื่องมีอยู่ว่า ไปสัมภาษณ์งาานมาค่ะเป็นบริษัทผลิตเสื้อผ้าส่งออกบริษัทค่อนข้างใหญ่ค่ะ
ลงประวัติใว้ในเวป แล้วฝ่ายบุคคลเรียกเราไปสัมภาษณ์ค่ะ พอไปถึงก็ให้กรอกประวัติ ทำแบบทดสอบ
ทั้งทดสอบ การใช้คอม การเข้าใจภาษา คือเขาจะให้เรามาเป็น ธุรการอ่ะค่ะ ต้องใช้เอกซ์เซลเยอะ
เราก็ทำได้หมด เว้นภาษาอังกฤษที่ได้บ้างเพราะมันค่อนข้างยากค่ะ คือต้องบอกก่อนว่าเรามีวุฒิไปแค่ ม.3 ค่ะ
ตอนนี้เรียนต่ออยู่ แล้วไม่ต้องถามน่ะว่าทำไมอายุ 25 เพิ่งจะมาเรียน จริงๆเราก็อยากเรียนน่ะ อยากเรียนสูงๆเหมือนเพื่อน
แต่บ้านยากจนค่ะ มีน้องอีกสามคนเลยต้องเสียสละให้น้องเรียน ตัวเองออกมาทำงาน มีครอบครัวตั้งแต่อายุ 18 ปี
มีลูกก็เลยต้องเลี้ยงลูกก่อน พอลูกโตเข้าเรียนได้แล้ว เราก็เลยตัดสินใจไปสมัครเรียนต่อ ปวช ค่ะ แต่เราก็ทำงานเป็นเสมียน
เป็นธุรการมาก่อนอยู่แล้ว เรื่องคอม เรื่องโปรแกรมเราก็ได้หมดค่ะ เลยกล้าที่จะไปสัมภาษณ์แล้วที่เรียกเราไปนึกว่าเรามีวุฒ ปวช ค่ะ
เข้าเรื่องต่อค่ะ พอเขียนใบสมัครเสร็จให้เราขึ้นไปสัมภาษกับผู้จัดการ ผู้จัดการก็ทดสอบเอ็กซ์เซลอีก
เราก็ทำได้ เขาก็โอเค เขาตกลงรับเราค่ะ คือเรานี่ดีใจมากเพราะไม่เคยทำงานบริษัทใหญ่ๆมาก่อน เพราะเขาจำกัดวุฒิ
อีกอย่างสวัสดิการดีมาก เงินเดือน 10,000 ค่าข้าว 900 ค่ารถ โบนัส เบี้ยขยัน เราดีใจสุดๆค่ะเที่ยวไปโม้กับใครต่อใคร
มีแต่คนอิจฉาเรา เราก็แบบนึกใว้เลยว่าเดือนๆนึงจะต้องจ่ายอะไรบ้างเหือเก็บเท่าไหร่ คือวางแผนในใจค่ะ
กลับมาบ้านคิดเรื่องจะลาออกจากที่เดิมยังไง แบบตื่นเต้นไปหมด แต่..............และแล้วความหวังของเราก็พังค่ะ
อีกสองวันต่อมา มีคนโทรมา สวัสดีค่ะคุณ..........คือทางฝ่ายบุคคลเห็นประวัติคุณ............วุฒิแค่ ม.3 ทางเราจึง
ไม่สามารถให้เป็นรายเดือนได้ จึงให้เป็นรายวันแทนค่ะ แต่ให้เป็นธุรการเหมือนเดิมแต่ต้องทำโอน่ะ(พูดเหมือนไม่อยากเอาแล้ว)
ยังสนใจอยู่ไหม? เราก็คิด แล้วก็ตอบ ค่ะยังอยากได้งานนี้อยู่ คิดว่าเดี๋ยวเขาเห็นความสามารถหรือเรียนจบเขาคงจะปรับให้เอง
แต่เขากลับพูดต่อท้ายมาอีกว่า งั้นต้องไปสัมภาษณ์ใหม่ แล้วจนถึงทุกวันนี้ยังไม่มีคนโทรมาให้ไปสัมภาษณ์เลยค่ะ
เรารู้สึกเสียใจมาก พูดกับตัวเองถ้าจบ ปวช จะเรียนต่อ ปวส ให้จบให้ได้ เป็นเหมือนแรงให้เราถีบตัวเองขึ้นให้สูงที่สุด
ที่ทำงานเราที่เราทำ ณ ปัจจุบัน รับคนเข้ามา จบ ป.ตรีค่ะ แต่เรียนสาขาอะไรมาสักอย่างจำไม่ได้ คือคอมไม่ได้เลยค่ะ
อันนี้พูดเรื่องจริง เรา ม.3 ต้องมาสอนเขาทำ เราเองก็แอบภูมิใจน่ะที่บางอย่างเราทำได้มากกว่าคนที่จบสูงๆมา
แต่ยังไงคนที่จบ ป.ตรี มันก็น่าเชื่อถือ น่ารับเข้าทำงานกว่ากันเยอะเลย เราเองก็จะเรียนให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ให้มันสมกับความสามารถของเราค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังค่ะ
ความสามารถดีแค่ไหนก็สู้วุติการศึกษาไม่ได้จริงๆ
วันนี้อยากมาระบายอะไรนิดหน่อยหวังว่าคงมีคนรับฟังและให้กำลังใจบ้างน่ะค่ะ
ขอแนะนำตัวก่อนน่ะค่ะ ดิฉันชื่อเอานามแฝงละกันเนาะ หน่อย ละกันค่ะ อายุ 25 ปี
คือเรื่องมีอยู่ว่า ไปสัมภาษณ์งาานมาค่ะเป็นบริษัทผลิตเสื้อผ้าส่งออกบริษัทค่อนข้างใหญ่ค่ะ
ลงประวัติใว้ในเวป แล้วฝ่ายบุคคลเรียกเราไปสัมภาษณ์ค่ะ พอไปถึงก็ให้กรอกประวัติ ทำแบบทดสอบ
ทั้งทดสอบ การใช้คอม การเข้าใจภาษา คือเขาจะให้เรามาเป็น ธุรการอ่ะค่ะ ต้องใช้เอกซ์เซลเยอะ
เราก็ทำได้หมด เว้นภาษาอังกฤษที่ได้บ้างเพราะมันค่อนข้างยากค่ะ คือต้องบอกก่อนว่าเรามีวุฒิไปแค่ ม.3 ค่ะ
ตอนนี้เรียนต่ออยู่ แล้วไม่ต้องถามน่ะว่าทำไมอายุ 25 เพิ่งจะมาเรียน จริงๆเราก็อยากเรียนน่ะ อยากเรียนสูงๆเหมือนเพื่อน
แต่บ้านยากจนค่ะ มีน้องอีกสามคนเลยต้องเสียสละให้น้องเรียน ตัวเองออกมาทำงาน มีครอบครัวตั้งแต่อายุ 18 ปี
มีลูกก็เลยต้องเลี้ยงลูกก่อน พอลูกโตเข้าเรียนได้แล้ว เราก็เลยตัดสินใจไปสมัครเรียนต่อ ปวช ค่ะ แต่เราก็ทำงานเป็นเสมียน
เป็นธุรการมาก่อนอยู่แล้ว เรื่องคอม เรื่องโปรแกรมเราก็ได้หมดค่ะ เลยกล้าที่จะไปสัมภาษณ์แล้วที่เรียกเราไปนึกว่าเรามีวุฒ ปวช ค่ะ
เข้าเรื่องต่อค่ะ พอเขียนใบสมัครเสร็จให้เราขึ้นไปสัมภาษกับผู้จัดการ ผู้จัดการก็ทดสอบเอ็กซ์เซลอีก
เราก็ทำได้ เขาก็โอเค เขาตกลงรับเราค่ะ คือเรานี่ดีใจมากเพราะไม่เคยทำงานบริษัทใหญ่ๆมาก่อน เพราะเขาจำกัดวุฒิ
อีกอย่างสวัสดิการดีมาก เงินเดือน 10,000 ค่าข้าว 900 ค่ารถ โบนัส เบี้ยขยัน เราดีใจสุดๆค่ะเที่ยวไปโม้กับใครต่อใคร
มีแต่คนอิจฉาเรา เราก็แบบนึกใว้เลยว่าเดือนๆนึงจะต้องจ่ายอะไรบ้างเหือเก็บเท่าไหร่ คือวางแผนในใจค่ะ
กลับมาบ้านคิดเรื่องจะลาออกจากที่เดิมยังไง แบบตื่นเต้นไปหมด แต่..............และแล้วความหวังของเราก็พังค่ะ
อีกสองวันต่อมา มีคนโทรมา สวัสดีค่ะคุณ..........คือทางฝ่ายบุคคลเห็นประวัติคุณ............วุฒิแค่ ม.3 ทางเราจึง
ไม่สามารถให้เป็นรายเดือนได้ จึงให้เป็นรายวันแทนค่ะ แต่ให้เป็นธุรการเหมือนเดิมแต่ต้องทำโอน่ะ(พูดเหมือนไม่อยากเอาแล้ว)
ยังสนใจอยู่ไหม? เราก็คิด แล้วก็ตอบ ค่ะยังอยากได้งานนี้อยู่ คิดว่าเดี๋ยวเขาเห็นความสามารถหรือเรียนจบเขาคงจะปรับให้เอง
แต่เขากลับพูดต่อท้ายมาอีกว่า งั้นต้องไปสัมภาษณ์ใหม่ แล้วจนถึงทุกวันนี้ยังไม่มีคนโทรมาให้ไปสัมภาษณ์เลยค่ะ
เรารู้สึกเสียใจมาก พูดกับตัวเองถ้าจบ ปวช จะเรียนต่อ ปวส ให้จบให้ได้ เป็นเหมือนแรงให้เราถีบตัวเองขึ้นให้สูงที่สุด
ที่ทำงานเราที่เราทำ ณ ปัจจุบัน รับคนเข้ามา จบ ป.ตรีค่ะ แต่เรียนสาขาอะไรมาสักอย่างจำไม่ได้ คือคอมไม่ได้เลยค่ะ
อันนี้พูดเรื่องจริง เรา ม.3 ต้องมาสอนเขาทำ เราเองก็แอบภูมิใจน่ะที่บางอย่างเราทำได้มากกว่าคนที่จบสูงๆมา
แต่ยังไงคนที่จบ ป.ตรี มันก็น่าเชื่อถือ น่ารับเข้าทำงานกว่ากันเยอะเลย เราเองก็จะเรียนให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ให้มันสมกับความสามารถของเราค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังค่ะ