รับหมาวัดมาเลี้ยงตัวนึงครับ ตั้งแต่มันยังเด็กๆ ประมาณ 5 เดือน ตอนนี้ประมาณขวบครึ่งแล้ว เพศเมียครับ ทำหมันแล้ว ส้วนตัวผมไม่เคยตีหมาเลยครับ แต่เหมือนก่อนมันจะหมาอยู่กับผม มันอาจจะโดนทำร้ายมาบ้าง มีรอยแผลเป็นบนหัวนิดนึง
ตอนมันอยู่ที่วัด มันอยู่รวมกับหมาอีกหลายตัวมากเลยครับ มีทั้งหมาเล็กหมาใหญ่ และป้าที่ดูแลหมาก็ดูใจดี หมาทุกตัวอยู่ในบริเวณจำกัด ออกไปเพ่นพ่านไม่ได้ ผมเลยเดาอาว่ารอยแผลเป็นที่หัวมัน อาจจะไม่ใช่โดนคนทำร้าย แต่อาจจะเกิดจากความซนของมันหรือโดนหมาตัวอื่นขบหัวมา
หมาของผมเป็นหมาที่ไม่ก้าวร้าวเลยครับ เห่านับครั้งได้ ขี้สงสัย ชอบดม ถ้าได้วิ่งในทุ่งหญ้าหรือในสถานที่ที่มีธรรมชาติเยอะๆ จะชอบมาก
อาหารการกินก็ให้เป็นอาหารเม็ดผสมเนื้อสัตว์สุกที่ปรุงจืดๆ เช่น ไก่ต้มเปล่าๆ บางทีก็มีเนื้อสัตว์กระป๋องสำหรับหมาบ้างครับ
ผมจะพาหมาเดินในหมู่บ้านทุกวันครับ อย่างน้อยๆ ก็วันละรอบ รอบละประมาณ 30 นาที ระยะทางประมาณกิโลนึง บางทีถ้ารถไม่เยอะก็จะปล่อยให้มันวิ่งเล่นเองโดยไม่มีสายจูงบ้าง
แรกๆ มันชอบมากครับ เวลาพาไปเดินมีรั้งสายจูงบ้าง ก็พยายามฝึกกันไป แต่หลังๆ มานี่พามันเดินในหมู่บ้านกลายเป็นเรื่องไม่สนุกไปแล้วครับ เพราะมีบ้านที่กำลัง renovate เพิ่มขึ้นหลายหลัง หมาผมกลัวเสียงดังเป็นพื้นฐานครับ นอกจากนั้นก็ยังกลัวสิ่งอื่นๆ อีกมากมาย เช่น
- ร่มที่กางเอาไว้ บางทีเดินผ่านคนที่กางร่มเดินสวนมา หรือผ่านร้านอาหารตามสั่งที่เขากางร่มแม่ค้าเอาไว้ หมาผมจะตะกายพื้นหนีพร้อมลากสายจูงอย่างเอาเป็นเอาตายเลยครับ
- สิ่งของที่กระพิอได้ เช่น ผ้าคลุมรถที่กระพือหรือพลิ้วไหวไปตามลม บางทีลมพัดแรงๆ กิ่งไม้ไหวแรงๆ มันก็กลัวแล้วครับ
- อะไรก็ตามที่ทำให้เกิดเสียงได้ แม้กระทั้งป้ายเหล็ก มันเดินไปชนเองเสียงดังเคร้ง มันยังวิ่งหนีหางจุกตูดเลยครับ
- นอกจากนี้ก็เป็นสถานการณ์ต่างๆ ในชีวิตประจำวัน เช่น เวลาผมทำอะไรที่ทำให้รูปร่างผมดูผิดจากเดิมออกไป อย่างเวลาผมยกเก้าอี้ หรือยกของชิ้นใหญ่ๆ
หลังๆ มามันกลายเป็นหมาที่ชอบอยู่บ้าน ชอบอยู่ในกรง พาออกไปเดินเล่นก็ไม่อยากออกแล้ว หรือถ้าออกก็ออกไปได้หน่อยเดียวแล้วก็ลากสายจูงจะกลับให้ได้ ถ้าปล่อยสายจูงปุ๊บมันจะวิ่งแน่บตรงกลับมาบ้านเลย เคยลองไม่พาออกไปเดิน 3 วันติดกันครับ มันก็ดูไม่เดือดร้อนเลย ประมาณว่าอยู่บ้านนี่แหละสบายดีจริงๆ
ผมมีข้อสงสัยดังนี้ครับ:
1. เคยลองทำตามที่ซีซาแนะนำครับ คือเวลาหมากลัวอย่าไปโอ๋มัน เดี๋ยวมันจะไม่หายขี้กลัว ก็เลยพยายามเดินผ่านจุดที่มันกลัวช้าๆ แต่ก็ไม่ช่วยเลยครับ หมาผมก็ยังเป็นหมาขี้กลัวเหมือนเดิม ดูเหมือนจะแย่กว่าเดิมอีกด้วย ผมอยากจะแก้นิสัยขี้กลัวนี้ครับ จะทำยังไงได้บ้าง? ใครมีประสบการณ์บ้าง มาแชร์กันครับ
2. หรือว่าจริงๆ ไม่ต้องแก้ครับ ไหนๆ มาผมก็ชอบอยู่ติดบ้านติดกรงแล้ว ก็ปล่อยมันไปตามนั้นเลย?
ใจจริงผมอยากแก้นะครับ เพราะยังอยากจะไปไหนมาไหนกับหมาอยู่ ไม่งั้นพาไปที่ไหนทีลำบากมาก เดี๋ยวก็กลัวนั่นนี่จนต้องจับเอาไปใส่รถรอไว้ทุกที (ยกเว้นเวลาไปชายหาดหรือตามทุ่ง มันจะชอบมากครับ)
ขอคำแนะนำด้วยครบั
หมาขี้กลัวมากๆ... แก้ปัญหายังไงดี?
ตอนมันอยู่ที่วัด มันอยู่รวมกับหมาอีกหลายตัวมากเลยครับ มีทั้งหมาเล็กหมาใหญ่ และป้าที่ดูแลหมาก็ดูใจดี หมาทุกตัวอยู่ในบริเวณจำกัด ออกไปเพ่นพ่านไม่ได้ ผมเลยเดาอาว่ารอยแผลเป็นที่หัวมัน อาจจะไม่ใช่โดนคนทำร้าย แต่อาจจะเกิดจากความซนของมันหรือโดนหมาตัวอื่นขบหัวมา
หมาของผมเป็นหมาที่ไม่ก้าวร้าวเลยครับ เห่านับครั้งได้ ขี้สงสัย ชอบดม ถ้าได้วิ่งในทุ่งหญ้าหรือในสถานที่ที่มีธรรมชาติเยอะๆ จะชอบมาก
อาหารการกินก็ให้เป็นอาหารเม็ดผสมเนื้อสัตว์สุกที่ปรุงจืดๆ เช่น ไก่ต้มเปล่าๆ บางทีก็มีเนื้อสัตว์กระป๋องสำหรับหมาบ้างครับ
ผมจะพาหมาเดินในหมู่บ้านทุกวันครับ อย่างน้อยๆ ก็วันละรอบ รอบละประมาณ 30 นาที ระยะทางประมาณกิโลนึง บางทีถ้ารถไม่เยอะก็จะปล่อยให้มันวิ่งเล่นเองโดยไม่มีสายจูงบ้าง
แรกๆ มันชอบมากครับ เวลาพาไปเดินมีรั้งสายจูงบ้าง ก็พยายามฝึกกันไป แต่หลังๆ มานี่พามันเดินในหมู่บ้านกลายเป็นเรื่องไม่สนุกไปแล้วครับ เพราะมีบ้านที่กำลัง renovate เพิ่มขึ้นหลายหลัง หมาผมกลัวเสียงดังเป็นพื้นฐานครับ นอกจากนั้นก็ยังกลัวสิ่งอื่นๆ อีกมากมาย เช่น
- ร่มที่กางเอาไว้ บางทีเดินผ่านคนที่กางร่มเดินสวนมา หรือผ่านร้านอาหารตามสั่งที่เขากางร่มแม่ค้าเอาไว้ หมาผมจะตะกายพื้นหนีพร้อมลากสายจูงอย่างเอาเป็นเอาตายเลยครับ
- สิ่งของที่กระพิอได้ เช่น ผ้าคลุมรถที่กระพือหรือพลิ้วไหวไปตามลม บางทีลมพัดแรงๆ กิ่งไม้ไหวแรงๆ มันก็กลัวแล้วครับ
- อะไรก็ตามที่ทำให้เกิดเสียงได้ แม้กระทั้งป้ายเหล็ก มันเดินไปชนเองเสียงดังเคร้ง มันยังวิ่งหนีหางจุกตูดเลยครับ
- นอกจากนี้ก็เป็นสถานการณ์ต่างๆ ในชีวิตประจำวัน เช่น เวลาผมทำอะไรที่ทำให้รูปร่างผมดูผิดจากเดิมออกไป อย่างเวลาผมยกเก้าอี้ หรือยกของชิ้นใหญ่ๆ
หลังๆ มามันกลายเป็นหมาที่ชอบอยู่บ้าน ชอบอยู่ในกรง พาออกไปเดินเล่นก็ไม่อยากออกแล้ว หรือถ้าออกก็ออกไปได้หน่อยเดียวแล้วก็ลากสายจูงจะกลับให้ได้ ถ้าปล่อยสายจูงปุ๊บมันจะวิ่งแน่บตรงกลับมาบ้านเลย เคยลองไม่พาออกไปเดิน 3 วันติดกันครับ มันก็ดูไม่เดือดร้อนเลย ประมาณว่าอยู่บ้านนี่แหละสบายดีจริงๆ
ผมมีข้อสงสัยดังนี้ครับ:
1. เคยลองทำตามที่ซีซาแนะนำครับ คือเวลาหมากลัวอย่าไปโอ๋มัน เดี๋ยวมันจะไม่หายขี้กลัว ก็เลยพยายามเดินผ่านจุดที่มันกลัวช้าๆ แต่ก็ไม่ช่วยเลยครับ หมาผมก็ยังเป็นหมาขี้กลัวเหมือนเดิม ดูเหมือนจะแย่กว่าเดิมอีกด้วย ผมอยากจะแก้นิสัยขี้กลัวนี้ครับ จะทำยังไงได้บ้าง? ใครมีประสบการณ์บ้าง มาแชร์กันครับ
2. หรือว่าจริงๆ ไม่ต้องแก้ครับ ไหนๆ มาผมก็ชอบอยู่ติดบ้านติดกรงแล้ว ก็ปล่อยมันไปตามนั้นเลย?
ใจจริงผมอยากแก้นะครับ เพราะยังอยากจะไปไหนมาไหนกับหมาอยู่ ไม่งั้นพาไปที่ไหนทีลำบากมาก เดี๋ยวก็กลัวนั่นนี่จนต้องจับเอาไปใส่รถรอไว้ทุกที (ยกเว้นเวลาไปชายหาดหรือตามทุ่ง มันจะชอบมากครับ)
ขอคำแนะนำด้วยครบั