สวัสดีค่ะ
วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ของการไปเป็นเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนให้ฟัง
เราเป็นคนที่ชอบต่างประเทศมากและ บ้าฝรั่งมากด้วย(คนไหนหล่อบอก! จะฟาดให้เรียบเลยค่ะ -.,-555)
แต่..!!! " เราโคตรโง่อิ้งเลยยย!"
ขนาดคำว่า color ตอนนั้นยังสะกดไม่เป็นเลยค่ะ อายจัง555 (-///-)
เราไม่เคยบินไปต่างประเทศ ไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลยค่ะ แต่เรามีความฝันนะ ว่าจะไปต่างประเทศให้ได้!
แต่ถ้าจะขอแม่ไปเที่ยวต่างประเทศเค้าคงไม่มีทางให้เราไปแน่ๆ
เราเลยตัดสินใจที่จะไปสอบชิงทุน!
อย่างที่บอก เราโง่อิ้งมากกกก แต่ด้วยความทะเยอทะยานของเรา
เราพยายามไปสอบทุกโครงการเลยค่ะ
แต่...ไม่ติดซักที่ แงงงงงง ;__;
จากตอนแรกที่มีความหวังเหมือนค่อยๆท้อค่ะ แต่ก็ยังไม่ละความพยายามที่จะไปให้ถึงฝันนะ ถึงมันอาจจะเป็นฝันธรรมดาของใครหลายๆคน
แต่นี่คือฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราแล้ว
วันนึงเราลองไปสอบโครงการเล็กๆที่แม่เราให้ไปลองดูค่ะ
ก้าวแรกที่เดินเข้าไปนี่ โคตรเงียบเลยค่ะ
นี่จะหลอกตรูไปขายป่าวว้าาาา
แต่เอาวะ เป็นไงเป็นกัน สอบก่อน!
แล้วเราก็ต้องรอผลประมานอาทิตย์นึง
วันนึงแม่เรามาบอกว่า..
'เพื่อนแม่อ่ะ ทำงานอยู่ดีๆร่างทรงก็เข้าเฉยเลย แล้วมาบอกกับแม่เราว่า ลูกจะได้เดินทางไกล ' เราก็เฉยๆไม่ได้คิดไรลูกคนไหนอ่ะแม่ แปลกดีนะ555
และแล้วก็มีสายโทรเข้ามาหาแม่ค่ะ
เค้าบอกว่าเราสอบติดแล้ว!!(เห้ยยฟลุคหว่ะ)
เป็นตัวสำรองนะ แต่ได้ไปแน่ๆ
เพราะคนที่ไปมีอย ู่5 คนทั้งโครงการ 0__0? เงิบแปป
ตอนนั้นแม่ก็แอบเครียดค่ะ เหมือนไม่ค่อยอยากให้ไป กลัวว่าเราจะโดนจับไปขายมั้ง -..-
แม่คะ ลูกรู้ ลูกสวยค่ะ แต่หนูอยากไปแรด ณ.แดนไกลจีจีนะแม่ T__T
จะเอาผัวกลับมาให้ได้ค่ะ!555 ล้อเล่นนะ
เรามีแฟนแล้วว
ตอนนั้นทะเลาะกับแม่กันนิดหน่อยค่ะ
แฟนก็ไม่ขัดอะไรเพิ่งคบกันเดือนเดียว
สรุปก็ ตกลงไปค่ะ!!!! ตื่นเต้นจุง *0*
ทางโครงการเค้าให้เรากรอกเอกสารที่จะส่งไปให้โฮสค่ะ
แล้วเอกสารเยอะมว๊ากกกก
และ...ล้วนแต่เป็นภาษาอังกฤษ!!!
ฟัคคคคคค ตรูอ่านไม่ออกหน่ะะ \(0[]0)/
แต่โชคดีที่มีอากู๋เกิ้ลช่วยแปล555
พอส่งเอกสารเสร็จก็ต้องรอโฮสติดต่อมารับตัวเราไปค่ะ
แต่เราเพิ่งรู้จากทางโครงการว่า..
ถ้าเดือนสิงหาแล้วยังไม่มีโฮสก็จะไม่ได้ไปค่ะ
ฮืออออออแล้วตรูจะรอดมั๊ยย เอกสารที่พรีเซนต์ตัวเองนี่ง่อยมากค่ะ #ร้องไห้หนักมาก
พอต้นเดือนสิงหา.. เพื่อนได้โฮสแล้วว
แล้วตรูล่ะะะ ? รอต่อไปไอน้อง! ;__;
พอกลางเดือนสิงหา...เพื่อนได้โฮส ได้อยู่รัฐดีๆและได้บินไปบ้างแล้ว
แล้วตรูล่ะะะะ?? หึหึ รอต่อไปป!
พอเกือบๆจะปลายสิงหา เราเริ่มท้อล่ะ
คงไม่มีคนอยากได้คนโง่ๆแบบเราหรอก
#นั่งปาดน้ำตาแบบสวยๆ
และแล้วเหมือนสวรรค์ทรงโปรด
เราได้โฮสแล้ว!!
อยู่ 'รัฐเนบราสก้า' (รัฐไรแว้ไม่รู้จักก)
และต้องเข้าโรงเรียนเอกชน 0__0 ซึ่งเค้าจะมีเครื่องแบบนักเรียนให้ (คือขนาดไปเรียนนอกแล้วยังต้องมาใส่ยูนิฟอมอีกข่าา หนีไม่พ้นจริงๆ)
*เค้าบอกว่ารัฐเราเค้าไม่รับเด็นนักเรียนแลกเปลี่ยนให้เข้าโรงเรียนรัฐบาลค่ะ
เราเลยต้องไปอยู่ร.ร.เอกชนและจ่ายเพิ่มอีกหน่อยค่ะ *
แล้วเราก็ต้องบินภายในอาทิตย์นี้
อ่าว..ซวยแล้วไงตั๋วยังไม่จอง กระเป๋ายังไม่จัดเพราะคิดว่าคงไม่ได้ไป
เลยต้องรีบไปจัดการเลยข่าา
แต่แม่ก็จัดการขอเลื่อนวันบินไปอีกหน่อยค่ะ เลยมีเวลาเพิ่ม
และแล้วก็ถึงวันที่เราจะต้องบิน
ความรู้สึกตอนนั้นเฉยๆมาก หรือเป็นเพราะเราแอบกลัวอยู่ในใจไม่รู้
เพราะนี่คือครั้งแรกในชีวิตจริงๆ
พ่อ แม่ กับยายเรานี่น้ำหู น้ำตาไหล
เราก็ร่ำลากันไป แล้วก็ขึ้นเครื่องค่ะ
*อ่ออ ตอนนั้นเราจ้างคนให้พาไปด้วยค่ะ เพราะเราไม่รู้ทางสนามบินเลย*
เราขึ้นเครื่องจากสนามบินแล้วต้องไปต่อเครื่องอีกที่ญี่ปุ่นค่ะ
แล้วระหว่างนั้นก็มีชายแก่เป็นฝรั่งนั่งข้างๆเรา
ในใจภาวนาอย่างเดียวคือออ
อย่ามาทักตรูก็พอ..และแล้วก็..
ฝรั่ง : Hey, Where you going ?
ตรู: *คิดในใจ..ตรูบอกว่าอย่ามาทักตรูงายยยยย ฟัคคค* //ยิ้ม I'm going to Nebraska. I am a student exchange. Where you from? <<ถามกลับเป็นมารยาท
ฝรั่ง : I'm from New York. Where is Nebraska??
ตรู: อ่าว..สึด ถามตรูแล้วจะถามใคร เนบราสก้าก็อยู่ในประเทศคุณงายย #ร้อง
หนักมาก
เราเลยคิดว่า..หรือเราออกสำเนียงผิดไปว้าาาาา เราเลยหยิบตั๋วเราให้เค้าดูว่าเราลงที่ไหน แต่พ่อคุณบอกว่า I don't know there.
ชิบ.. นี่ตรูไปเมกา หรือตรูไปอะเมซอน
ทำไมคนเมกาไม่รู้จักรัฐนี้ฟร่ะะะ =_=
เหมือนเค้าจะอยากพูดกับเราต่อ
แต่เราไม่อยากพูดกะเค้าแล่วค่ะ
วิธีเอาตัวรอดคนไทยคือ...หลับซะ!!
**เดี๋ยวมาต่อนะ**
ป.ล.จะมีเรื่องของความรักมาเกี่ยวข้องด้วยค่ะ
ถ้าแท็กผิดห้องก็ขอโทษด้วยนะคะ
เมื่อแม่..ส่งควายไปเมกา [18+]
วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ของการไปเป็นเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนให้ฟัง
เราเป็นคนที่ชอบต่างประเทศมากและ บ้าฝรั่งมากด้วย(คนไหนหล่อบอก! จะฟาดให้เรียบเลยค่ะ -.,-555)
แต่..!!! " เราโคตรโง่อิ้งเลยยย!"
ขนาดคำว่า color ตอนนั้นยังสะกดไม่เป็นเลยค่ะ อายจัง555 (-///-)
เราไม่เคยบินไปต่างประเทศ ไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลยค่ะ แต่เรามีความฝันนะ ว่าจะไปต่างประเทศให้ได้!
แต่ถ้าจะขอแม่ไปเที่ยวต่างประเทศเค้าคงไม่มีทางให้เราไปแน่ๆ
เราเลยตัดสินใจที่จะไปสอบชิงทุน!
อย่างที่บอก เราโง่อิ้งมากกกก แต่ด้วยความทะเยอทะยานของเรา
เราพยายามไปสอบทุกโครงการเลยค่ะ
แต่...ไม่ติดซักที่ แงงงงงง ;__;
จากตอนแรกที่มีความหวังเหมือนค่อยๆท้อค่ะ แต่ก็ยังไม่ละความพยายามที่จะไปให้ถึงฝันนะ ถึงมันอาจจะเป็นฝันธรรมดาของใครหลายๆคน
แต่นี่คือฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราแล้ว
วันนึงเราลองไปสอบโครงการเล็กๆที่แม่เราให้ไปลองดูค่ะ
ก้าวแรกที่เดินเข้าไปนี่ โคตรเงียบเลยค่ะ
นี่จะหลอกตรูไปขายป่าวว้าาาา
แต่เอาวะ เป็นไงเป็นกัน สอบก่อน!
แล้วเราก็ต้องรอผลประมานอาทิตย์นึง
วันนึงแม่เรามาบอกว่า..
'เพื่อนแม่อ่ะ ทำงานอยู่ดีๆร่างทรงก็เข้าเฉยเลย แล้วมาบอกกับแม่เราว่า ลูกจะได้เดินทางไกล ' เราก็เฉยๆไม่ได้คิดไรลูกคนไหนอ่ะแม่ แปลกดีนะ555
และแล้วก็มีสายโทรเข้ามาหาแม่ค่ะ
เค้าบอกว่าเราสอบติดแล้ว!!(เห้ยยฟลุคหว่ะ)
เป็นตัวสำรองนะ แต่ได้ไปแน่ๆ
เพราะคนที่ไปมีอย ู่5 คนทั้งโครงการ 0__0? เงิบแปป
ตอนนั้นแม่ก็แอบเครียดค่ะ เหมือนไม่ค่อยอยากให้ไป กลัวว่าเราจะโดนจับไปขายมั้ง -..-
แม่คะ ลูกรู้ ลูกสวยค่ะ แต่หนูอยากไปแรด ณ.แดนไกลจีจีนะแม่ T__T
จะเอาผัวกลับมาให้ได้ค่ะ!555 ล้อเล่นนะ
เรามีแฟนแล้วว
ตอนนั้นทะเลาะกับแม่กันนิดหน่อยค่ะ
แฟนก็ไม่ขัดอะไรเพิ่งคบกันเดือนเดียว
สรุปก็ ตกลงไปค่ะ!!!! ตื่นเต้นจุง *0*
ทางโครงการเค้าให้เรากรอกเอกสารที่จะส่งไปให้โฮสค่ะ
แล้วเอกสารเยอะมว๊ากกกก
และ...ล้วนแต่เป็นภาษาอังกฤษ!!!
ฟัคคคคคค ตรูอ่านไม่ออกหน่ะะ \(0[]0)/
แต่โชคดีที่มีอากู๋เกิ้ลช่วยแปล555
พอส่งเอกสารเสร็จก็ต้องรอโฮสติดต่อมารับตัวเราไปค่ะ
แต่เราเพิ่งรู้จากทางโครงการว่า..
ถ้าเดือนสิงหาแล้วยังไม่มีโฮสก็จะไม่ได้ไปค่ะ
ฮืออออออแล้วตรูจะรอดมั๊ยย เอกสารที่พรีเซนต์ตัวเองนี่ง่อยมากค่ะ #ร้องไห้หนักมาก
พอต้นเดือนสิงหา.. เพื่อนได้โฮสแล้วว
แล้วตรูล่ะะะ ? รอต่อไปไอน้อง! ;__;
พอกลางเดือนสิงหา...เพื่อนได้โฮส ได้อยู่รัฐดีๆและได้บินไปบ้างแล้ว
แล้วตรูล่ะะะะ?? หึหึ รอต่อไปป!
พอเกือบๆจะปลายสิงหา เราเริ่มท้อล่ะ
คงไม่มีคนอยากได้คนโง่ๆแบบเราหรอก
#นั่งปาดน้ำตาแบบสวยๆ
และแล้วเหมือนสวรรค์ทรงโปรด
เราได้โฮสแล้ว!!
อยู่ 'รัฐเนบราสก้า' (รัฐไรแว้ไม่รู้จักก)
และต้องเข้าโรงเรียนเอกชน 0__0 ซึ่งเค้าจะมีเครื่องแบบนักเรียนให้ (คือขนาดไปเรียนนอกแล้วยังต้องมาใส่ยูนิฟอมอีกข่าา หนีไม่พ้นจริงๆ)
*เค้าบอกว่ารัฐเราเค้าไม่รับเด็นนักเรียนแลกเปลี่ยนให้เข้าโรงเรียนรัฐบาลค่ะ
เราเลยต้องไปอยู่ร.ร.เอกชนและจ่ายเพิ่มอีกหน่อยค่ะ *
แล้วเราก็ต้องบินภายในอาทิตย์นี้
อ่าว..ซวยแล้วไงตั๋วยังไม่จอง กระเป๋ายังไม่จัดเพราะคิดว่าคงไม่ได้ไป
เลยต้องรีบไปจัดการเลยข่าา
แต่แม่ก็จัดการขอเลื่อนวันบินไปอีกหน่อยค่ะ เลยมีเวลาเพิ่ม
และแล้วก็ถึงวันที่เราจะต้องบิน
ความรู้สึกตอนนั้นเฉยๆมาก หรือเป็นเพราะเราแอบกลัวอยู่ในใจไม่รู้
เพราะนี่คือครั้งแรกในชีวิตจริงๆ
พ่อ แม่ กับยายเรานี่น้ำหู น้ำตาไหล
เราก็ร่ำลากันไป แล้วก็ขึ้นเครื่องค่ะ
*อ่ออ ตอนนั้นเราจ้างคนให้พาไปด้วยค่ะ เพราะเราไม่รู้ทางสนามบินเลย*
เราขึ้นเครื่องจากสนามบินแล้วต้องไปต่อเครื่องอีกที่ญี่ปุ่นค่ะ
แล้วระหว่างนั้นก็มีชายแก่เป็นฝรั่งนั่งข้างๆเรา
ในใจภาวนาอย่างเดียวคือออ
อย่ามาทักตรูก็พอ..และแล้วก็..
ฝรั่ง : Hey, Where you going ?
ตรู: *คิดในใจ..ตรูบอกว่าอย่ามาทักตรูงายยยยย ฟัคคค* //ยิ้ม I'm going to Nebraska. I am a student exchange. Where you from? <<ถามกลับเป็นมารยาท
ฝรั่ง : I'm from New York. Where is Nebraska??
ตรู: อ่าว..สึด ถามตรูแล้วจะถามใคร เนบราสก้าก็อยู่ในประเทศคุณงายย #ร้อง
เราเลยคิดว่า..หรือเราออกสำเนียงผิดไปว้าาาาา เราเลยหยิบตั๋วเราให้เค้าดูว่าเราลงที่ไหน แต่พ่อคุณบอกว่า I don't know there.
ชิบ.. นี่ตรูไปเมกา หรือตรูไปอะเมซอน
ทำไมคนเมกาไม่รู้จักรัฐนี้ฟร่ะะะ =_=
เหมือนเค้าจะอยากพูดกับเราต่อ
แต่เราไม่อยากพูดกะเค้าแล่วค่ะ
วิธีเอาตัวรอดคนไทยคือ...หลับซะ!!
**เดี๋ยวมาต่อนะ**
ป.ล.จะมีเรื่องของความรักมาเกี่ยวข้องด้วยค่ะ
ถ้าแท็กผิดห้องก็ขอโทษด้วยนะคะ