หัวข้อกระทู้อาจไม่ค่อยเกี่ยวกับเนื่องหาเท่าไหร่นะครับ เพราะคนที่ผมปลื้มทำงานเป็นออดิท ผมคิดไม่ออกจะตั้งกระทู้ชื่ออะไรดีจึงตั้งกระทู้เป็น "แอบปลื้มออดิท" ><" และช่วงนี้งานไม่เยอะเลยใช้เวลาว่างเอาเรื่องมาเล่าครับ
มาเริ่มเรื่องกันดีกว่า คือผมได้มีโอกาสรู้จักผู้ชายคนนึง อ่านไม่ผิดหลอกครับ เน้นอีกครั้งว่าผู้ชาย .... ผู้ชายคนนี้ผมเคยเห็นเมื่อ2เดือนก่อนแถวห้างที่ติดกับบีทีเอสเอกมัย เห็นแบบเดินผ่านๆ ภาพของเค้าตราตรึงผมมาก เหมือนโลกหยุดอยู่ตรงนั้นเลย ฮ่าๆ (ดูเวอร์) คนอะไรน่ารักเกิน พอนึกแล้วเขิน 555+ ผมก็ไม่ได้หวังว่าจะได้รู้จักกันนะครับ เพราะแค่เดินผ่าน ไม่เข้าไปคุย กลัวโดนต่อย .....พอเวลาผ่านไปฟ้าก็เป็นใจ ผมกับเค้ามีโอกาสรู้จักกัน ขอไม่กล่าวถึงว่ารู้จักกันได้ยังไงนะครับ ตอนผมเห็นรูปเค้า ...เค้าให้ไลน์ ผมนี่แทบกรี๊ด กระโดดวิ่งรอบบ้าน (เวอร์อีกล่ะ) คนนี้แหละคนนั้นที่เราเจอ ผู้ชายคนนั้นที่ชั้นแอบหลงรัก เฮ่ย ปลื้ม ฮ่าๆ ผมคุยกับเค้าไม่กี่วัน ก็มีโอกาสเจอ ทานข้าวกัน บ้านเค้าอยู่ไม่ไกลจากผม เค้าพึ่งย้ายมาอยู่แถวนั้น ช่วงที่คุยไลน์ผมไม่ค่อยได้ตอบไลน์เค้า ตอบช้ามากๆ ผมออกแนวติสๆ ปลื้มไม่บอก จีบไม่เป็น (เน้นชอบแล้วฉุดอย่างเดียว) และไม่รู้จะคุยอะไรเวลาเจอคนที่ปลื้ม ตอนที่เรานัทเจอกัน นัทกันแบบ งง เพระผมพึ่งกลับมาจากต่างจังหวัด แต่ผมก็แอบดีใจทำเป็นเหมือนลังเลว่าจะไปดีไหม แต่ใจนี่อย่าไปมาก ตอนเจอผมว่าเค้าเป็นคนแปลกๆ อธิบายไม่ถูกเท่าไหร่ แต่ผมก็อยากรู้จักเค้ามากๆ ผมยังจำความรู้สึกได้ ตื่นเต้นมากแต่ต้องเก็บอาการ แล้วผมก็ได้คุยเรื่องต่างๆกับเค้านะครับ เรื่องงาน ว่าออดิททำอะไร ผมก็ไม่ค่อยทราบว่าสายอาชีพนี้ทำอะไรบ้าง ผมก็มีหาข้อมูลมาบ้างว่าสายนี้ทำงานหนักแต่ผลตอบแทนสูง ต้องเก็บช่วงโมง มีสอบ บลาๆ เค้าก็เล่าให้ผมฟังว่างานของเค้าหนัก ทำไม่เป็นแวลา และมีคุยเรื่องแฟนเก่าของแต่ล่ะฝ่าย ตอนเค้าคุยเรื่องแฟนเก่ารอยยิ้มเค้าน่ารักมาก ผมนี่รีบจำใส่เมมในสมองเลยครับ คนบ้าอะไรน่ารักเกิ้น เคลิ้มเลย แต่ตอนเค้าเล่าเรื่องแฟนเก่าว่าทำไมถึงเลิกคุย เพราะเรื่องเวลาทำงานของเค้าที่เป็นออดิทกับแฟนที่ทำงานอีกสายอาชีพนึงที่ไม่ตรงกัน ต่างคนต่างทำงานหนัก ผมรู้สึกเศร้าแปลกๆ เพราะสายตาของเค้า และตอนนี้ผมกับเค้าก็ไม่ค่อยคุยกันเท่าไหร่ครับ เพราะ เค้าไม่ค่อยคุยกับผม และผมไม่รู้จะทักจะชวนคุยเรื่องอะไรดี อีกอย่างผมกับเค้าก็เป็นเพื่อนกันด้วย ไม่กล้าคิดไกล เพราะเธอเป็นดาวอยู่บนฟ้า เริ่มเพ้อ ง่ายๆคือ เค้าไม่เอา 555+
แอบปลื้มออดิท ><
มาเริ่มเรื่องกันดีกว่า คือผมได้มีโอกาสรู้จักผู้ชายคนนึง อ่านไม่ผิดหลอกครับ เน้นอีกครั้งว่าผู้ชาย .... ผู้ชายคนนี้ผมเคยเห็นเมื่อ2เดือนก่อนแถวห้างที่ติดกับบีทีเอสเอกมัย เห็นแบบเดินผ่านๆ ภาพของเค้าตราตรึงผมมาก เหมือนโลกหยุดอยู่ตรงนั้นเลย ฮ่าๆ (ดูเวอร์) คนอะไรน่ารักเกิน พอนึกแล้วเขิน 555+ ผมก็ไม่ได้หวังว่าจะได้รู้จักกันนะครับ เพราะแค่เดินผ่าน ไม่เข้าไปคุย กลัวโดนต่อย .....พอเวลาผ่านไปฟ้าก็เป็นใจ ผมกับเค้ามีโอกาสรู้จักกัน ขอไม่กล่าวถึงว่ารู้จักกันได้ยังไงนะครับ ตอนผมเห็นรูปเค้า ...เค้าให้ไลน์ ผมนี่แทบกรี๊ด กระโดดวิ่งรอบบ้าน (เวอร์อีกล่ะ) คนนี้แหละคนนั้นที่เราเจอ ผู้ชายคนนั้นที่ชั้นแอบหลงรัก เฮ่ย ปลื้ม ฮ่าๆ ผมคุยกับเค้าไม่กี่วัน ก็มีโอกาสเจอ ทานข้าวกัน บ้านเค้าอยู่ไม่ไกลจากผม เค้าพึ่งย้ายมาอยู่แถวนั้น ช่วงที่คุยไลน์ผมไม่ค่อยได้ตอบไลน์เค้า ตอบช้ามากๆ ผมออกแนวติสๆ ปลื้มไม่บอก จีบไม่เป็น (เน้นชอบแล้วฉุดอย่างเดียว) และไม่รู้จะคุยอะไรเวลาเจอคนที่ปลื้ม ตอนที่เรานัทเจอกัน นัทกันแบบ งง เพระผมพึ่งกลับมาจากต่างจังหวัด แต่ผมก็แอบดีใจทำเป็นเหมือนลังเลว่าจะไปดีไหม แต่ใจนี่อย่าไปมาก ตอนเจอผมว่าเค้าเป็นคนแปลกๆ อธิบายไม่ถูกเท่าไหร่ แต่ผมก็อยากรู้จักเค้ามากๆ ผมยังจำความรู้สึกได้ ตื่นเต้นมากแต่ต้องเก็บอาการ แล้วผมก็ได้คุยเรื่องต่างๆกับเค้านะครับ เรื่องงาน ว่าออดิททำอะไร ผมก็ไม่ค่อยทราบว่าสายอาชีพนี้ทำอะไรบ้าง ผมก็มีหาข้อมูลมาบ้างว่าสายนี้ทำงานหนักแต่ผลตอบแทนสูง ต้องเก็บช่วงโมง มีสอบ บลาๆ เค้าก็เล่าให้ผมฟังว่างานของเค้าหนัก ทำไม่เป็นแวลา และมีคุยเรื่องแฟนเก่าของแต่ล่ะฝ่าย ตอนเค้าคุยเรื่องแฟนเก่ารอยยิ้มเค้าน่ารักมาก ผมนี่รีบจำใส่เมมในสมองเลยครับ คนบ้าอะไรน่ารักเกิ้น เคลิ้มเลย แต่ตอนเค้าเล่าเรื่องแฟนเก่าว่าทำไมถึงเลิกคุย เพราะเรื่องเวลาทำงานของเค้าที่เป็นออดิทกับแฟนที่ทำงานอีกสายอาชีพนึงที่ไม่ตรงกัน ต่างคนต่างทำงานหนัก ผมรู้สึกเศร้าแปลกๆ เพราะสายตาของเค้า และตอนนี้ผมกับเค้าก็ไม่ค่อยคุยกันเท่าไหร่ครับ เพราะ เค้าไม่ค่อยคุยกับผม และผมไม่รู้จะทักจะชวนคุยเรื่องอะไรดี อีกอย่างผมกับเค้าก็เป็นเพื่อนกันด้วย ไม่กล้าคิดไกล เพราะเธอเป็นดาวอยู่บนฟ้า เริ่มเพ้อ ง่ายๆคือ เค้าไม่เอา 555+