เรายืมล๊อกอินเพื่อนมาตั้งกระทู้แชร์ประสบการณ์นะคะ กะว่าจะสมัครเองแต่ต้องมาถ่ายรูปตัวเองคู่กับบัตรประชาชนเรายังไม่พร้อมค่ะ ไหนต้องไปโฟโต้ชอปรูปอีก5555 ไม่ไหวจริง โปรดให้อภัย
ช่วงนี้เป็นช่วงอากาศแปรปรวน แต่คนก็ยังนิยมไปเที่ยวทะเลกันอยู่ เลยอยากจะเตือนไว้เพื่อให้ระวังค่ะ เรื่องของเราเกิดที่ทะเล
อยากให้ทุกท่านมาร่วมแชร์ประสบการเฉียดตายของแต่ละท่านกันด้วยนะคะ เผื่อจะได้เป็นประโยชน์กับคนอื่นๆบ้าง เอาประสบการณ์แบบที่ว่าคิดว่าตัวเองตายแน่ๆ และรอดมาด้วยการแก้ปัญหาของตัวเอง ไม่ใช่เพราะโชคช่วย ประเภทเดินๆริมถนนแล้วโดนรถเฉียดอีกนิดเดียวตายนี่ไม่เอานะ 5555
ขอแท็กหว้ากอ เพื่อแชร์เทคนิคการเอาตัวรอดต่างๆนะคะ เผื่อจะมีท่านที่สามารถอธิบายเหตุการณ์ หรือวิธีเอาตัวรอดที่ดีได้
แท็กบูลแพลนเน็ต เพราะเกิดขึ้นตอนไปเที่ยวนะคะ
แท็กชานเรือน อยากให้ช่วยเตือนลูกๆให้ระวัง
เรื่องของเราสั้นๆค่ะ เล่าอาจจะตกๆหล่นๆบ้างเพราะมันก็สองปีมาแล้ว
เหตุเกิดที่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนช่วงเดือนมิถุนาค่ะ อากาศยังถือว่าเย็นๆอยู่ วันนั้นตอนกลางวันแดดจัดแต่อุณภูมิยังอยู่ที่ 19 องศาเซลเซียส เราถือโอกาสว่ามาประเทศนี้แล้วก็ต้องขอลงทะเลสักหน่อยล่ะนะ เมดิเตอร์เรเนียนไม่ใช่ว่าจะได้มาทุกวัน ถึงหาดและน้ำทะลตอนนั้นจะไม่สวยก็เถอะ
เราไปเทียวคนเดียวค่ะ ลงทะเลคนเดียว ห่วงยางก็ไม่มีให้เช่าเหมือนบ้านเรา คลื่นลมก็ดูสงบ ป้ายเตือนอะไรก็ไม่มี ยกเว้นป้ายห้ามหมาวิ่ง
เราก็แบบนะ เป็นคนมั่นใจ ฉันมาคนเดียว ฉันดูแลตัวเองได้ไม่เห็นจะเป็นไรเลย นี่ก็เดินลงทะเลไปคนเดียวเลยค่ะ เดินลงทะเลลงไปจนน้ำลึกประมาณอกกะว่าจะแค่ตีน้ำต๋อมแต๋มตามประสาคนเล่นน้ำคนเดียว แต่ก็ไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเลยว่ามันจะอันตราย ไปทะเลคนเดียว เกิดเป็นอะไรไปไม่มีใครช่วยทันนะคะ ไม่มีคนเห็นหรอกค่ะ ไม่ใช่สระว่ายน้ำ
เราเล่นน้ำหันหน้าเข้าหาฝั่งอยู่ๆก็มีคลื่นสูงท่วมหัวซัดเข้ามา จังหวะนั้นเราหันหลังไปดูคลื่นพอดีเพราะน้ำจากระดับอกมันลดลงไปอยู่ใต้อก พอเราเห็นคลื่นสูงทั่วหัวแค่นั้นแหละ รีบหันกลับเลย จะก้าวขาไปข้างหน้าก็ไม่ทันแล้วค่ะ คลื่นซัดหลังหัวตู้ม หูดับ หัวสะบัดเสียหลักล้ม แล้วคลื่นก็ลากเราลงทะเลไปค่ะ รู้ตัวอีกทีเท้าก็จิกไม่ถึงพื้นแล้ว เราพยายามตะกายข้นผิวน้ำ พอโผล่หัวขึ้นมายังไม่ทันได้ฮุบอากาศ
ก็โดนคลื่นอีกลูกซัดกลับลงไปใต้น้ำอีก ครั้งสุดท้ายที่ได้สูดหายใจคือตอนเห็นคลื่นค่ะ
เราไม่รู้ว่าเราพยายามอยู่แบบนั้นกี่นาที รู้แต่ว่าโดนซัดอยู่แบบนั้น 5-6 ครั้ง เราเริ่มไม่ไหวแล้ว อึดอัดมากไม่ได้หายใจ เราก็คิดแต่ว่าตายแน่ๆ จะจมน้ำตายมันรู้สึกแบบนี้เองเหรอ นี่เราจะมาตายแบบนี้เหรอ ใส่บิกินีตายเนี้ยนะ? ในต่างประเทศด้วย
เรารู้สึกสงสารตัวเองขึ้นมาแว๊บนึง
แต่อยู่ๆในหัวเราก็นิ่งขึ้นมา แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าทำไมไม่ดำน้ำขึ้นฝั่ง ไหนๆก็โผล่หัวขึ้นผิวน้ำไม่ได้แล้ว เราไม่แน่ใจว่าตอนนนั้นเราจะมีแรงเหลือพอที่จะส่งตัวเองไปถึงที่ตื้นพอที่จะยืนมั้ย เราเริ่มมึนแล้วจริงๆ ในใจก็ว่า ถ้าไม่ไหวก็ตายเลยแล้วกัน ไม่เป็นไร..
แบบว่า โถ๋ ตัดใจตายแล้วค่ะ 555555555
ในตอนนั้นทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากค่ะ ความคิดมันวิ่งปรู้ดปร๊าดไปมาสาระพัดเรื่องเหมือนฟ้าแล๊บ คิดเยอะมากแต่คงใช้เวลาจริงๆอาจจะไม่ถึงนาที เหมือนตอนนั้นหลุดไปอยู่อีกโลกนึงที่เวลาช้ากว่าแล้วอ่ะค่ะ 5555
เราตะกายอยู่ใต้น้ำส่งตัวเองขึ้นที่ตื่นอยู่สักพักจนเราไม่ไหวแล่ว ไม่มีแรงตีขาแล้ว เรายอมลืมตาใต้ทะเลลทั้งๆที่รู้ว่าจะแสบตาโคตรๆเพื่อจะดูว่าตัวเองอยู่ไหน สรุปว่าดูไม่รู้เรื่องค่ะ เพราะน้ำขุ่นมาก เห็นแต่น้ำเหลืองๆ เราเลยเลิกตีขาแล้วปล่อยเท้าลงตามแรงโน้มถ่วง ปรากฎว่าถึงพื้นแล้วค่ะ! เราดีใจมากรีบดีดตัวขึ้นยืนทันที น้ำอยู่ที่ระดับใต้อก
เรายังยืนโง่อยู่ครึ่งนาทีไม่รีบเดินขึ้นฝั่ง(ถ้าซัดมาอีกก็ตายจริงละคราวนี้) เราเห็นว่ามีผู้ชายคนนึงมองมาที่เราแบบอึ้งๆ
บิกินีหลุดไปข้างหนึ่งค่ะคุณขา!
ขอบคุณคุณผู้ชายท่านนั้นมากที่มองเพราะมันช่วยเรียกสติเราได้มาก เรารีบเก็บนมน้อยๆเข้าที่แล้วจ้ำขึ้นฝั่งเลยค่ะ
ลาก่อนเมดิเตอร์เรเนี่ยนซี บั๊ย!!!
อย่าลืมเล่าเรื่องของตัวเองกันบ้างนะคะ
มาร่วมแชร์ประสบการณ์เฉียดตายกันค่ะ
ช่วงนี้เป็นช่วงอากาศแปรปรวน แต่คนก็ยังนิยมไปเที่ยวทะเลกันอยู่ เลยอยากจะเตือนไว้เพื่อให้ระวังค่ะ เรื่องของเราเกิดที่ทะเล
อยากให้ทุกท่านมาร่วมแชร์ประสบการเฉียดตายของแต่ละท่านกันด้วยนะคะ เผื่อจะได้เป็นประโยชน์กับคนอื่นๆบ้าง เอาประสบการณ์แบบที่ว่าคิดว่าตัวเองตายแน่ๆ และรอดมาด้วยการแก้ปัญหาของตัวเอง ไม่ใช่เพราะโชคช่วย ประเภทเดินๆริมถนนแล้วโดนรถเฉียดอีกนิดเดียวตายนี่ไม่เอานะ 5555
ขอแท็กหว้ากอ เพื่อแชร์เทคนิคการเอาตัวรอดต่างๆนะคะ เผื่อจะมีท่านที่สามารถอธิบายเหตุการณ์ หรือวิธีเอาตัวรอดที่ดีได้
แท็กบูลแพลนเน็ต เพราะเกิดขึ้นตอนไปเที่ยวนะคะ
แท็กชานเรือน อยากให้ช่วยเตือนลูกๆให้ระวัง
เรื่องของเราสั้นๆค่ะ เล่าอาจจะตกๆหล่นๆบ้างเพราะมันก็สองปีมาแล้ว
เหตุเกิดที่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนช่วงเดือนมิถุนาค่ะ อากาศยังถือว่าเย็นๆอยู่ วันนั้นตอนกลางวันแดดจัดแต่อุณภูมิยังอยู่ที่ 19 องศาเซลเซียส เราถือโอกาสว่ามาประเทศนี้แล้วก็ต้องขอลงทะเลสักหน่อยล่ะนะ เมดิเตอร์เรเนียนไม่ใช่ว่าจะได้มาทุกวัน ถึงหาดและน้ำทะลตอนนั้นจะไม่สวยก็เถอะ
เราไปเทียวคนเดียวค่ะ ลงทะเลคนเดียว ห่วงยางก็ไม่มีให้เช่าเหมือนบ้านเรา คลื่นลมก็ดูสงบ ป้ายเตือนอะไรก็ไม่มี ยกเว้นป้ายห้ามหมาวิ่ง
เราก็แบบนะ เป็นคนมั่นใจ ฉันมาคนเดียว ฉันดูแลตัวเองได้ไม่เห็นจะเป็นไรเลย นี่ก็เดินลงทะเลไปคนเดียวเลยค่ะ เดินลงทะเลลงไปจนน้ำลึกประมาณอกกะว่าจะแค่ตีน้ำต๋อมแต๋มตามประสาคนเล่นน้ำคนเดียว แต่ก็ไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเลยว่ามันจะอันตราย ไปทะเลคนเดียว เกิดเป็นอะไรไปไม่มีใครช่วยทันนะคะ ไม่มีคนเห็นหรอกค่ะ ไม่ใช่สระว่ายน้ำ
เราเล่นน้ำหันหน้าเข้าหาฝั่งอยู่ๆก็มีคลื่นสูงท่วมหัวซัดเข้ามา จังหวะนั้นเราหันหลังไปดูคลื่นพอดีเพราะน้ำจากระดับอกมันลดลงไปอยู่ใต้อก พอเราเห็นคลื่นสูงทั่วหัวแค่นั้นแหละ รีบหันกลับเลย จะก้าวขาไปข้างหน้าก็ไม่ทันแล้วค่ะ คลื่นซัดหลังหัวตู้ม หูดับ หัวสะบัดเสียหลักล้ม แล้วคลื่นก็ลากเราลงทะเลไปค่ะ รู้ตัวอีกทีเท้าก็จิกไม่ถึงพื้นแล้ว เราพยายามตะกายข้นผิวน้ำ พอโผล่หัวขึ้นมายังไม่ทันได้ฮุบอากาศ
ก็โดนคลื่นอีกลูกซัดกลับลงไปใต้น้ำอีก ครั้งสุดท้ายที่ได้สูดหายใจคือตอนเห็นคลื่นค่ะ
เราไม่รู้ว่าเราพยายามอยู่แบบนั้นกี่นาที รู้แต่ว่าโดนซัดอยู่แบบนั้น 5-6 ครั้ง เราเริ่มไม่ไหวแล้ว อึดอัดมากไม่ได้หายใจ เราก็คิดแต่ว่าตายแน่ๆ จะจมน้ำตายมันรู้สึกแบบนี้เองเหรอ นี่เราจะมาตายแบบนี้เหรอ ใส่บิกินีตายเนี้ยนะ? ในต่างประเทศด้วย
เรารู้สึกสงสารตัวเองขึ้นมาแว๊บนึง
แต่อยู่ๆในหัวเราก็นิ่งขึ้นมา แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าทำไมไม่ดำน้ำขึ้นฝั่ง ไหนๆก็โผล่หัวขึ้นผิวน้ำไม่ได้แล้ว เราไม่แน่ใจว่าตอนนนั้นเราจะมีแรงเหลือพอที่จะส่งตัวเองไปถึงที่ตื้นพอที่จะยืนมั้ย เราเริ่มมึนแล้วจริงๆ ในใจก็ว่า ถ้าไม่ไหวก็ตายเลยแล้วกัน ไม่เป็นไร..
แบบว่า โถ๋ ตัดใจตายแล้วค่ะ 555555555
ในตอนนั้นทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากค่ะ ความคิดมันวิ่งปรู้ดปร๊าดไปมาสาระพัดเรื่องเหมือนฟ้าแล๊บ คิดเยอะมากแต่คงใช้เวลาจริงๆอาจจะไม่ถึงนาที เหมือนตอนนั้นหลุดไปอยู่อีกโลกนึงที่เวลาช้ากว่าแล้วอ่ะค่ะ 5555
เราตะกายอยู่ใต้น้ำส่งตัวเองขึ้นที่ตื่นอยู่สักพักจนเราไม่ไหวแล่ว ไม่มีแรงตีขาแล้ว เรายอมลืมตาใต้ทะเลลทั้งๆที่รู้ว่าจะแสบตาโคตรๆเพื่อจะดูว่าตัวเองอยู่ไหน สรุปว่าดูไม่รู้เรื่องค่ะ เพราะน้ำขุ่นมาก เห็นแต่น้ำเหลืองๆ เราเลยเลิกตีขาแล้วปล่อยเท้าลงตามแรงโน้มถ่วง ปรากฎว่าถึงพื้นแล้วค่ะ! เราดีใจมากรีบดีดตัวขึ้นยืนทันที น้ำอยู่ที่ระดับใต้อก
เรายังยืนโง่อยู่ครึ่งนาทีไม่รีบเดินขึ้นฝั่ง(ถ้าซัดมาอีกก็ตายจริงละคราวนี้) เราเห็นว่ามีผู้ชายคนนึงมองมาที่เราแบบอึ้งๆ
บิกินีหลุดไปข้างหนึ่งค่ะคุณขา!
ขอบคุณคุณผู้ชายท่านนั้นมากที่มองเพราะมันช่วยเรียกสติเราได้มาก เรารีบเก็บนมน้อยๆเข้าที่แล้วจ้ำขึ้นฝั่งเลยค่ะ
ลาก่อนเมดิเตอร์เรเนี่ยนซี บั๊ย!!!
อย่าลืมเล่าเรื่องของตัวเองกันบ้างนะคะ