ฝรั่งคนนี้จริงใจหรือหลอก บอกที่

คือเรารู้จักกับฝรั่งคนนี้มาสักพักหนึ่งประมาณ6เดือน ตอนแรกไม่เคยเจอกันคุยกันผ่านไลน์ตลอด ตอนนั้นคือเราอยู่ในกรุงเทพ เค้าทำงานยุ่งตลอดไม่เคยมีโอกาสได้เจอเลยระหว่างนั้น เราคุยในฐานะเพื่อน หรือพี่ ไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษอะไร คุยผ่านไลน์ อาทิตย์ละครั้ง2ครั้ง เค้าทำงานเยอะมาก ทำงานทางวงการแต่อยู่เบื้องหลังรายการประมาณสาระคดี จนวันหนึ่งเราจะย้ายกลับบ้านเลยนัดเจอ ครั้งแรก เจอครั้งแรกก็ปกติ ตัวจริงไม่ต่างจากในรูปสูงดูดีมากๆ เค้าไม่ชอบเที่ยวผับไม่ดื่มเป็นฝรั่งที่ออกแนวติสๆลุยๆแต่สะอาดมากๆเจอกันเราก็สวัสดีปกติกินข้าวเดินเล่นไม่มีท่าทางเหมือนแฟนจะออกไปทางเพื่อนมากกว่าความชอบเราคล้ายๆกันการกินคล้ายๆกันอยู่กับเค้าเราไม่เบื่อเลย เราเจอกันแค่2ชั่วโมงเค้าก็ต้องกลับไปทำงาน เราก็กลับไปอยู่ที่บ้าน เราก็ยังติดต่อกันเหมือนเดิม ทุกอย่างปกติ คุยกันอาทิตย์ละครั้ง2ครั้งเป็นปกติงานเค้าก็ยุ่งเหมือนเดิม จนผ่านมาได้2เดือนเราต้องเข้ากรุงเทพ อีก ก็เลยบอกเค้า เค้าบอก ตอนนั้นเค้าทำงานอยู่มาเลเซีย จะมากี่วันถ้างานเสร็จจะรีบไปหา เราบอกไม่เป็นไรทำงานเถอะ เค้าก็เลยบอกว่าได้ได้จะรีบนะ เราเข้ากรุงเทพ 5วันเค้าเงียบไปจนตอนเย็นวันที่5เค้าทักมาบอกยังอยู่กรุงเทพหรือเปล่าตอนนี้กำลังจะขึ้นเครื่องกลับเมืองไทยแล้วคืนนี้จะไปไหน เราบอกจะพาเพื่อนไปถนนข้าวสารเค้าตอบกลับมาว่า เค้าไม่ชอบที่นั้นถ้ายังไงไม่เป็นอะไรครับมาใหม่เเล้วค่อยเจอกันก็ได้ เราก็ถามเครื่องลงกี่โมง เค้าบอกคงถึงประมาณเที่ยงคืน เราก็คิดว่าไหนๆก็มาแล้วแล้ววันรุ่งขึ้นก็จะกลับต่างจังหวัดแล้วเจอกันสักนิดก็ได้ ก็เลยถามเค้าว่าถ้าแบบนั้นเราไม่ไปข้าวสารจะรอ เค้าบอกว่าไม่อยากให้ผิดนัดกับเพื่อน พรุ่งนี้ตอนสายผมก็ต้องไปทำงานต่อที่ชลบุรี เอาไว้สะดวกก็ได้ครับ เราตัดสินใจแล้วว่าไหนๆก็มาเลยสุปตอบเค้าไป. ถึงเมืองไทยก็บอกไปได้เจอกันสักชั่วโมงก็ได้เค้าตอบตกลง จน5ทุ่มกว่าๆเค้าบอกเค้าจะกลับห้องแล้ว จะมาเจอผมไหมตอนนั้นเราคงไว้ใจอะไรในตัวเค้าก็เลยบอกได้งั้นกำลังจะออกไป เรานัดกันข้างนอก แต่พอดีแท็กซี่จอดฝั่งตรงข้ามเค้าเลยโบกมือให้ว่าถึงแล้วเราก็รีบเดินขึ้นสะพานลอยจะไปฝั่งโน้นเค้าก็ข้ามจะมาฝั่งนี้ไปเจอกันพอดีกลางสะพานลอย เค้าบอกดึกแล้วนะจะไปไหนงั้นหาอะไรกินแล้วค่อยคิด สรุปหาอะไรกินเสร็จเค้าบอกเดินไปคอนโดผมไหมหรือจะกลับเลยพรุ่งนี้กลับบ้านนี้ ไอเราเพราะไว้ใจก็เลยตัดสินใจไปห้องเค้าก็ได้เค้าบอกเดินนะ. ระยะทาง3กิโลเราเดินไปด้วยกันเค้าเล่าเรื่องการทำงานโดยที่เดินห่างเป็นวาจนถึงห้องเค้าก็คุยปกติห้องเค้าไม่มีแอร์ไม่ตู้เย็นเค้าบอกว่าไม่ค่อยได้อยู่เลยไม่รู้จะมีทำไมเรานั้งคุยกันบนพื้นเกือบ4ชั่วโมฃดูเค้าจะง่วงมากๆก็เลยจะกลับ บอกว่างั้นกลับแล้วนะ เดินมาที่ประตูพอดีใส่รองเท้าอีกข้างไม่ได้เค้าก็เลยนั้งคุกเข่าใส่รองเท้าเราถึงกับงง ทำถึงขนาดนี้เลยหรอ เค้าลุกขึ้นแล้วถามว่ามีอะไรจะบอกอย่าหาว่าผมบ้านะแต่คุณสวยมากพูดจบเค้าจูบเราเรางง ใจเต้นแบบไม่เคยเป็นแล้วคงเป็นเพราะแอบชอบเค้าก็เลยปล่อยให้อะไรมันเกินเลย หลังจากเรามีอะไรกันเราบอกขอกลับบ้านนะเค้าบอกจะไปส่ง ไม่เป็นไรเดี๋ยวเดินไปเรียกแทกซี่เค้าบอกว่างั้นไปส่งขึ้นแทกซี่ระหว่างทางเราคิดเยอะมากๆทำไมเราถึงยอมเราเอามือใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อคุมเค้าเอามือล้วงเข้าไปแล้วจับมือเรา เราเดินจับมือกันเงียบๆไม่มีใครพูดอะไรเค้าปล่อยมือเราแล้วเดินตามหลังเราสงสัยเค้าเป็นอะไรพอจะถึงทางออกเค้าเดินมาโอบไหล่เรารู้สึกได้ว่าเค้าแอบมอง เราเลยถามมองอะไร เค้าตอบว่า ป่าว มองไม่ได้หรอ เค้าส่งเราขึ้นแทกซี่เราไม่ได้หันกลับไปมอง เค้าส่งข้อความมาบอกฝันดีนะ เราได้แต่สับสน จนเรากลับบ้านสถานะเราก็เป็นแบบเดิมคือเค้ายังคงคุยกับเราแต่ก็คุยอาทิตย์ละครั้ง2ครั้ง เราอยากถามเค้าว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้แต่ไม่กล้าเลยไม่กล้าบอกว่าเรารู้สึกดีเค้ามาบอกที่หลังว่าที่เดินตามหลัง เค้าแอบถ่ายรูปเรา แต่เรายังคงคุยกันนานๆครั้งเหมือนเดิม เค้าบอกงานเยอะมากๆดูแลตัวเองด้วยนะเดือนหน้าจะต้องเดินทางไกลอีกแล้วเค้าบอกแบบนี้ประจำก็เลยสงสัยอย่างจะรู้ว่า เค้าไม่มีเวลาจริงๆหรือไม่อยากจะคุยกันแน่ เราง่ายไปใช่ไหม