บันทึกชีวิต แง้มนิด ปิดหน่อยของคนชื่อต๋อง-ก็มันอยากเขียนนิ
บทออกแขกก่อนเปิดก๊อกความทรงจำ
เคย อ่านเจอหลายที่หลายแห่งว่า งานเขียนที่ง่ายที่สุดก็คืองานเขียนเรื่องของตัวเอง เพราะเราย่อมมีเรื่องราวของจริงที่จะถ่ายทอดอยู่แล้ว ไม่ต้องใช้จินตนาการอะไรมากมาย แค่เปิดก๊อกให้เรื่องราว ประสบการณ์ ความคิดอ่านและเกร็ดเล็กเกล็ดน้อยของเราไหลเรื่อยออกมาของมันเอง ที่เหลือก็แค่การเรียบเรียงแลลีลาสำบัดสำนวนและชั้นเชิงการนำเสนอ
หลังจากมาตีลังกาตรอง ๆดูแล้ว ก็เห็นว่าน่าจะจริงอย่างที่เค้าว่า ๆกันนั่นแหละ ประกอบกับ เราเองก็มีประสบการณ์หนุกหนานเร้าใจระคนแปลกป่วนยวนใจ รวมทั้งที่พิสดารพันลึกอยู่ไม่หยอกเหมือนกัน ถ้าไม่จดจารเอาไว้เสียแต่เพลานี้ เห็นท่าว่าจะโดนคุณอัลที่มีชื่อเต็ม ๆว่าอัล ไซเมอร์ฉกฉวยเอาไปรับประทานในมิช้านานนี้แน่ ๆ
ว่าแล้วจึงลุกขึ้นมาทำซะเลยดีฝ่า ส่วนใครจะได้อ่านหรือไม่ได้อ่านมากน้อยแค่ไหน ก็ขอยืมคำเก๋ ๆของคุณโน้สอุดมมาใช้ตรงนี้ก็แล้วกันว่า " โทษฐานที่รู้จักกัน" ก็อาจจะต้องเผลอไผลชแว้บเข้ามาอุดอวยกันบ้างล่ะ ส่วนจะชอบหรือไม่ชอบ อันนี้ก็คงขึ้นอยู่กับเกล้ากระผมล่ะครับว่านำเหนอได้หนุกหนานบานตะไทแค่ไหน
อ้อ อีกอย่างนั่นก็อาจจะขึ้นกับรสนิยมส่วนตัวของแต่ละคน รวมไปถึงน้ำมิตรไมตรีที่เราร่วมก่อร่างสร้างสมกันมาอีกดอกหนึ่ง ด้วย.............มั้ง
บันทึกชีวิต แง้มนิด ปิดหน่อยของคนชื่อต๋อง-00/49 บทออกแขกก่อนเปิดก๊อกความทรงจำ
บทออกแขกก่อนเปิดก๊อกความทรงจำ
เคย อ่านเจอหลายที่หลายแห่งว่า งานเขียนที่ง่ายที่สุดก็คืองานเขียนเรื่องของตัวเอง เพราะเราย่อมมีเรื่องราวของจริงที่จะถ่ายทอดอยู่แล้ว ไม่ต้องใช้จินตนาการอะไรมากมาย แค่เปิดก๊อกให้เรื่องราว ประสบการณ์ ความคิดอ่านและเกร็ดเล็กเกล็ดน้อยของเราไหลเรื่อยออกมาของมันเอง ที่เหลือก็แค่การเรียบเรียงแลลีลาสำบัดสำนวนและชั้นเชิงการนำเสนอ
หลังจากมาตีลังกาตรอง ๆดูแล้ว ก็เห็นว่าน่าจะจริงอย่างที่เค้าว่า ๆกันนั่นแหละ ประกอบกับ เราเองก็มีประสบการณ์หนุกหนานเร้าใจระคนแปลกป่วนยวนใจ รวมทั้งที่พิสดารพันลึกอยู่ไม่หยอกเหมือนกัน ถ้าไม่จดจารเอาไว้เสียแต่เพลานี้ เห็นท่าว่าจะโดนคุณอัลที่มีชื่อเต็ม ๆว่าอัล ไซเมอร์ฉกฉวยเอาไปรับประทานในมิช้านานนี้แน่ ๆ
ว่าแล้วจึงลุกขึ้นมาทำซะเลยดีฝ่า ส่วนใครจะได้อ่านหรือไม่ได้อ่านมากน้อยแค่ไหน ก็ขอยืมคำเก๋ ๆของคุณโน้สอุดมมาใช้ตรงนี้ก็แล้วกันว่า " โทษฐานที่รู้จักกัน" ก็อาจจะต้องเผลอไผลชแว้บเข้ามาอุดอวยกันบ้างล่ะ ส่วนจะชอบหรือไม่ชอบ อันนี้ก็คงขึ้นอยู่กับเกล้ากระผมล่ะครับว่านำเหนอได้หนุกหนานบานตะไทแค่ไหน
อ้อ อีกอย่างนั่นก็อาจจะขึ้นกับรสนิยมส่วนตัวของแต่ละคน รวมไปถึงน้ำมิตรไมตรีที่เราร่วมก่อร่างสร้างสมกันมาอีกดอกหนึ่ง ด้วย.............มั้ง