สวัสดีครับ หลังจากตั้งกระทู้เรื่องเรียนไปแล้ว วันนี้ จขกท. จะมาพูดเรื่องความรักบ้างนะครับ
(ขอเล่าแบบไม่มาม่ามากนะครับเดี๋ยว จขกท.หิว เอ้ย น้ำตาแตก 5555)
เรื่องมันเริ่มมาจาก
ช่วงเดือนมีนาคม ของปีก่อน เราเจอเรื่องวุ่นวายในชีวิตต่างๆนาๆ มากซะจนทำให้เราคิดที่จะดรอปเรียน แล้วเราก็ทำจริงๆ เราหนีออกจากบ้านบ้าง ไปสอบที่เรียนใหม่ ผลประกาศ ก็ติดครับเป็นร.ร.ชื่อดังในจ.ขอนแก่นอยู่แถวสถานีรถไฟ แต่หว่างวันที่จะไปรายงานตัว เราก็ได้เพิ่มเพื่อนผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนน่ารักมากถึงมากที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ (ในสายตาเรานะ 555) ช่วงนั้นเธอมาม่าครับ เราก็เลยทักไป คุยกันถูกคอครับ มุ้งมิ้ง กุ้งกิ้งดี จนวันสุดท้ายเราต้องรายงานตัวร.ร.ใหม่ เราคุยกับเธอเรื่องไปต่อมหาลัยครับ เธอเปลี่ยนความคิดเราไปเลย ทำให้เราอยากจบไปพร้อมเธอ ดูแลเธอ เรารักเธอไปแล้วอ่าาาา ถึงจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆก็เหอะ เราเลยเปลี่ยนแผน สงกรานต์เราเลยว่าจะไปเล่นด้วยกัน เธอบอกใส่เสื้อคู่เล่นสงกรานต์กัน(เราอยู่คนละจ.กันนะครับ เธออยู่ชัยภูมิ แต่เราอยู่นครราชสีมา) แต่พอถึงวันสงกรานต์เรากับเธอต่างก็ยุ่งๆทั้งคู่เลยไม่ได้คุยกัน เย็นวันที่13 เธอเฟสมาบอกว่าทะเลาะกับพ่อ พ่อยึดโทรศัพท์ ลบไลน์ลบเฟสในเครื่องออกหมดเลย จะหนีออกจากบ้านไม่กลับจนกว่าวันที่16 เราก็ทำไรไม่ถูก เราเลยถามอยากให้ไปหามั้ย เธอบอกว่าอยาก เช้าวันที่14 เรารีบไปบขส.เลยครับ เราไปถึงชัยภูมิประมาณบ่ายๆ เราเฟสไปก็ไม่ตอบ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ จะโทรไปก็กลัวพ่อรับ เลยไปพักโรงแรมผีสิงในเมืองครับ เราก็เดินเล่นคนเดียวเศร้าเลย สัก2-3ทุ่มเราออกมาหาเดินเล่นในเมือง(อื้อ หือ เงียบมาก ป่าช้าเรียกทวด 555) เดินไปเรื่อยๆ หาร้านนั่งชิวที่เธอชอบเช็คอิน ระหว่างเดิน เธอทักมา "เห้ย ... อยู่ไหน ทำไมไม่โทรหา มากับใคร โอ้ย ... ทำไมไม่โทร" เอ้า .. จะรู้มั้ยว่าพ่อยึดโทรศัพท์อยู่หรือป่าว 5555 เธอให้เราไปรอหน้าร้านนั่งชิวอ่ะครับ เราก็แบบ คนเดียวเนี้ยนะ 55 สักพักก็มีคนขับรถซูมเมอร์เอ็กสีเหลืองมา แล้วเดินมาหาเรา "... ป้ะ" คำแรกที่ทักกับยิ้มน่ารักๆ เธอครับ (งื้อ ทำเราหลงอีกแล้ว) เราว่าจะไปซื้อของที่เซเว่น เธอก็ขับพาเราไปแล้วก็พูดว่า "เมา" (โอ้ย เราขับให้มั้ย นอนไปลูกนอนนน เมาแล้วจะออกมาทำไม 5555) ขับมาถึงเซเว่นแล้วไม่เท่าไหร่ เธอบอกยังไม่กินข้าว (เอ้า งานงอก..ละแหละ) แล้วเธอก็ยังจะขับรถต่อ 55555 สุดท้ายก็กลับมาร้านนั่งชิวเป็นร้านชื่อดังในชัยภูมิเลยแหละ ข้างหลังเป็นร้านเนื้อย่าง เป็นที่แรกที่เราเจอกัน แต่ตอนนี้ปิดไปแล้ว แง้ ระหว่างเธอกินข้าว เราก็หาอะไรดื่ม เธอจะป้อนเรา เพราะเราเขินเราเลยไม่ได้กิน ระหว่างนั้นก็มีวงดนตรีขึ้น แต่งตัวเหมือนวง25ชั่วโมงแป๊ะๆเลย แต่ละเพลงที่เล่นก็ใช่ เราสองคนพากันแซวนักร้อง คืนนั้นเป็นคืนที่มีความสุขที่สุดเลย พอกินเสร็จรีบเช็คบิลทันที เพราะเธอบอกถ้ากลับช้าแม่จะมาตามถึงร้าน คืนนั้นก็แยกย้ายนอนครับ (ต่างคนต่างไม่ไหว 5555) มาวันที่15 เธอเดินมารับหน้าโรงแรมครับแล้วบอกที่เล่นประจำอยู่ถนนอีกฝั่ง(โรงแรมอยู่ในซอยเล็กๆระหว่างถนน) เราคิดในใจอีก ..น่าจะเดินไปฝั่งนู้นตั้งแต่เมื่อวานเนอะ เดินเหงาคนเดียวตั้งนาน วันนี้ก็เล่นด้วยกันปกติ หยอกกัน พอดีเรามีเพื่อนอยู่ที่นั้นด้วยเลยแยกไปเล่นบ้าง วันนี้ไม่มีอะไรมากครับ วันที่16 เราต้องกลับโคราช เธอพาเราไปกินข้าว เราเลยแอบถ่ายรูปไว้ น่ารักสุดๆเลย เราไม่อยากกลับเลยแต่ก็ต้องกลับเพราะความจำเป็น(ตังหมด 55555) หลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆ คุยกันยันพระอาทิตย์ขึ้นก็บ่อยมากๆ เราคุยเรื่องเรียนกัน เธอก็ชวนเราไปค่ายของมเกษตร สอบสมาทวันของธรรมศาสตร์ แต่เธอเป็นคนขี้ลืมครับ ชวนเรา เราสมัครแล้วเธอก็ลืมสมัคร (จนเราต้องบังคับเพื่อนไปสอบเป็นเพื่อนเรา 5555)
หลังจากเปิดเทอมไปสักพัก บริษัทของป๊าเรามีปัญหากับรีสอร์ทที่ต่างประเทศ เราเป็นคนทำบัญชีแทนแม่ประจำเราจึงรู้ทุกอย่างต้องบินไปกับป๊า เพราะแม่ต้องคุมงานที่นี่ เราต้องไปอยู่ทั้งหมด2สัปดาห์ ที่เกาะบิงตัน ประเทศมาเลเซีย ซึ่งที่นั้น ด้อนแฮพซิคแนล ไม่มีสัญญาณฮะ ซึ่งต้องหยุดเรียน แล้วก็ติดต่อใครไม่ได้เลย เราคิดถึงเธอมากๆ เราเลยไปหาทำของแฮนเมด เป็นสร้อยผนึกข้างในเป็นดอกไม้กะว่าจะให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่วันสุดท้ายเราอยู่ที่สนามบินชางกีประเทศสิงคโปร ไวไฟฟรีครับ เราเปิดดูเฟสของเธอคนแรกเลย ปรากฎว่า เธอตั้งสถานะคบกับคนๆนึงครับ เราเจ็บ เราทำอะไรไม่ถูกเลย ทุกอย่างมันเหมือนพังอ่ะครับพัง ล้อเลื่อนกระเป๋าก็หัก กลับมาถึงไทย ช่วงนั้นกฏอัยการศึก เคอร์ฟิวอีก มันเฟลไปทุกอย่างเลยครับ
ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้คุยกับเธออีกเลย เราลบเพื่อนในเฟส จนวันนึงวันนั้นมีค่ายศึกษาศาสตร์ มข.ครับ เราเข้าไปส่องเฟสเธอ ปรากฎว่า ไม่มีสถานะครับ เราก็ทักไปคุยเล่นๆ มาค่ายมามั้ย ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง แล้วช่วงนั้นต้องสอบทั้งแกทแพท โควต้ามข. สอบสมาทวัน เราต้องโทรไปขออนุญาติแม่เธอว่าไปสอบนะครับ มีครั้งนึงเราโทรไป แต่พ่อเธอรับ เราแบบอึ้ง ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ เป็นคนคอยปรึกษาให้กัน เราทั้งคู่อยากติดที่ศิลปากรครับ เราอยากเรียนถาปัตย์ เธออยากเรียนมัณฑนศิลป์ เข้ากรุงเทพไปติวเป็นว่าเล่นเลย แม่เธอก็ชวนเราไปเที่ยวมอหินขาว เราช่วยอะไรได้เราก็ช่วยทุกอย่าง แต่เราก็เหมือนกับทำผิดกับเธอ แม่เธออยากให้เรียนพยาบาลอ่ะครับ โควต้ามข.เราเป็นคนดูคณะให้เราลงพยาบาล แล้วก็ม.เครือค่ายเราดูเป็นคณะวิทย์ของมฟลทั้ง4อันดับที่เราดูคะแนนแล้วติดแน่ๆ ปรากฏว่า คะแนนคณะวิทย์ปีนี้พุ่งครับ ไม่ได้เลย แต่เราติดการจัดการมฟล เราเสียใจอ่ะครับแทนที่จะได้อยู่ด้วยกัน เราจะโทษใครก็ไม่ได้ ได้แต่โทษตัวเอง แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเรา
นี่วนกลับมาครบรอบปี ทุกคนคงรู้สิน๊าว่า 1เมษา วันอะไรเอ่ย ใช่แล้ว วันคนโง่เดือนเมษานะคร้าบ ซึ่งวันนี้เองเราได้หลอกถามเธอ(แต่เราก็ว่าเธอรู้ 5555) เราถามไปว่าคิดยังไงกับเรา เธอตอบเราว่า "รักนะ" เรายิงคำถามต่อเลย ว่า ลองคบกันดูนะ เธอตอบ "เอาดิ" (วินาทีสุดเสียวแสนระทึก 55555) ..ไม่เชื่อตัวเอง เลยถามว่าเมาป่ะ นี่ไม่ได้ล้อกันเล่นนะ เธอเลยบอกว่า "อยู่ที่เราอ่ะ สงกรานต์ไปชัยภูมิค่อยรู้" (ง่อววว วันแรกที่เจอ วันแรกที่คบว่างั้น 555) เราเลยกะจะหาของเซอร์ไพส์ เธอเล่นกาเกาท๊อคเราเลยสมัครไปใช้ชื่อปลอม กลัวไม่เนียน เธอเกือบจับได้ เราเลยใช้สกิลแยกร่างครับ(เล่นไลน์ในคอม กาเกาในโทรศัพท์ 5555) เธอบอกว่าอยากได้ลูกโป่งที่ลอยได้ อื้อ นี่ก็จะวันสงกรานต์ ร้านทุกร้านปิด แต่เราบังเอิญไปได้ไลน์เจ้าของร้านลูกโป่งตรงข้ามโฮมการ์เด้นสุรนารายณ์ เลยได้นุ้งหมี ผูกลูกโป่งใส่กล่องสีชมพูใบใหญ่ฟุ้งฟิ้ง ขอบคุณนะคร้าบ พอถึงวันสงกรานต์เรากะว่าวันแรกเล่นกับเพื่อนที่นี่ แล้วโผล่ไป เซอร์ไพส์วันที่14 เหมือนปีที่แล้ว แต่เรารถล้มครับ โทรศัพท์ก็เปิดไม่ได้ ไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อเธอเลย ถ้าเราไปในวันสงกรานต์เราว่าเราตายแน่ๆ แผลที่แขนกับที่เข่า เราเลยไปวันที่16 กะว่าจะไปเซอร์ไพส์หน้าบ้าน มีบ้านเลขที่แต่ไม่รู้ว่าหลังไหนครับ 555 เราไปถึงตอนเที่ยง เราติดต่อเพื่อนเธอก็ไม่ได้ ด้วยความที่แบตจะหมดเราเลยโทรหาเธอ เธอโกรธเรามากๆ เรากะว่าเดินหาเอาก็ได้ นั่งรถสามล้อไปแถวที่คิดว่าน่าจะใช่ เราเดินหาจนประมาณบ่ายสองแบตเราเหลือ5% พร้อมกับกล่องสีชมพูใบใหญ่ๆ คือมันฟุ้งฟิ้งอ่ะ มากอ่ะมาก เราอายด้วย 555 เราเลยโทรหาเธออีกรอบ เธอบอกว่าจะออกมาหาเย็นๆ ถ้ารอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็กลับ เราได้ยินแค่นี่เราขึ้นเลยครับ รีบไปเลย ไปหาร้านกาแฟนั่งรออ่ะ 555555 ร้านอยู่หน้าไนท์พลาซ่าชัยภูมิชื่อร้านหวาน เรารบกวนเจ้าของร้านม๊ากมาก แต่ของอร่อย เจ้าของร้านใจดี บอกต่อด้วย ขอบคุณนะคร้าบ เจ้าของร้านเปิดให้เราอยู่จน 5โมงกว่า เธอมา เธอเริ่มอารมณ์ดีแล้ว เย้ นี่ก็ค่ำแล้ว เราเลยตัดสินใจนอนที่นี่ เธอมาส่งที่พักแล้วก็ไปตีแบทกับเพื่อน เราเหนื่อยเลยของีบก่อน คืนนี้ก็อีกแล้ว ชวนกันไปร้านนั่งชิว ด้วยความที่ว่าเราเอาของมาให้เราเลยเป็นคนขับ มีเธอซ้อนเราลืมเรื่องแผลไปเลย 5555 มาถึงร้านอ่ะหืมปกติเราก็กินกับเพื่อนโปร3ขวด แล้วเธอก็บอกว่าต้องกลับ3ทุ่ม งืม เละครับเละ สักพัก3ทุ่มแล้วก็ยังไม่หมด 3ทุ่มครึ่งมีรถมาจอดหน้าร้านมีผู้ชายมีอายุหน่อยคนนึงลงมา เดินมาทางโต๊ะ เธอบอกว่า "นี่ พ่อ" (ห้ะ พ่องงงงงง) 55555555 เรานี่ทำไรไม่ถูกเลย ก้มกราบงามๆไปหนึ่งที แล้วรีบแยกย้ายกันไปนอน เรายังไม่ได้คำตอบที่เคยถามไว้เลย วันถัดมาด้วยที่เมื่อวานเธอออกเกินเวลาเลยไม่ได้มาส่งเรา
เราเลยถามในไลน์ไปว่า
เรา "ยังไม่ได้คำตอบของคำถามเลย"
เธอ "เป็นเพื่อนกันนี่แหละ ชีวิตอ่ะอีกนาน เดี๋ยว...ก็รู้หัวใจตัวเองนะ"
คือ? อะไร? ที่เราทำมาตลอดปีกว่าๆ มันไม่มีความหมายเลยหรอ? หรือเธอไม่เข้าใจการกระทำของเรา?
นั้นเป็นประโยคสุดท้ายที่เราคุยกันครับ
เราไม่รู้นะว่าในชีวิตนี้จะมีใครทำเพื่อเธอขนาดนี้อีกมั๊ย แต่ถึงยังไงเราก็รักเธอที่สุดนะ
จบแล้วครับ
อยากให้เธอได้อ่าน ชัยภูมิใครรู้จักเด็กโรงเรียนสตรี ขี่ซูมเมอร์เอ็กสีเหลือง ขึ้นมหาลัยปีนี้ ช่วยเอาให้อ่านทีนะ ขอบคุณครับ
คุณผู้หญิงครับ รู้ไหมว่าผู้ชายแบบนี้ก็มีอยู่บนโลก
(ขอเล่าแบบไม่มาม่ามากนะครับเดี๋ยว จขกท.หิว เอ้ย น้ำตาแตก 5555)
เรื่องมันเริ่มมาจาก
ช่วงเดือนมีนาคม ของปีก่อน เราเจอเรื่องวุ่นวายในชีวิตต่างๆนาๆ มากซะจนทำให้เราคิดที่จะดรอปเรียน แล้วเราก็ทำจริงๆ เราหนีออกจากบ้านบ้าง ไปสอบที่เรียนใหม่ ผลประกาศ ก็ติดครับเป็นร.ร.ชื่อดังในจ.ขอนแก่นอยู่แถวสถานีรถไฟ แต่หว่างวันที่จะไปรายงานตัว เราก็ได้เพิ่มเพื่อนผู้หญิงคนนึง เธอเป็นคนน่ารักมากถึงมากที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ (ในสายตาเรานะ 555) ช่วงนั้นเธอมาม่าครับ เราก็เลยทักไป คุยกันถูกคอครับ มุ้งมิ้ง กุ้งกิ้งดี จนวันสุดท้ายเราต้องรายงานตัวร.ร.ใหม่ เราคุยกับเธอเรื่องไปต่อมหาลัยครับ เธอเปลี่ยนความคิดเราไปเลย ทำให้เราอยากจบไปพร้อมเธอ ดูแลเธอ เรารักเธอไปแล้วอ่าาาา ถึงจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆก็เหอะ เราเลยเปลี่ยนแผน สงกรานต์เราเลยว่าจะไปเล่นด้วยกัน เธอบอกใส่เสื้อคู่เล่นสงกรานต์กัน(เราอยู่คนละจ.กันนะครับ เธออยู่ชัยภูมิ แต่เราอยู่นครราชสีมา) แต่พอถึงวันสงกรานต์เรากับเธอต่างก็ยุ่งๆทั้งคู่เลยไม่ได้คุยกัน เย็นวันที่13 เธอเฟสมาบอกว่าทะเลาะกับพ่อ พ่อยึดโทรศัพท์ ลบไลน์ลบเฟสในเครื่องออกหมดเลย จะหนีออกจากบ้านไม่กลับจนกว่าวันที่16 เราก็ทำไรไม่ถูก เราเลยถามอยากให้ไปหามั้ย เธอบอกว่าอยาก เช้าวันที่14 เรารีบไปบขส.เลยครับ เราไปถึงชัยภูมิประมาณบ่ายๆ เราเฟสไปก็ไม่ตอบ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ จะโทรไปก็กลัวพ่อรับ เลยไปพักโรงแรมผีสิงในเมืองครับ เราก็เดินเล่นคนเดียวเศร้าเลย สัก2-3ทุ่มเราออกมาหาเดินเล่นในเมือง(อื้อ หือ เงียบมาก ป่าช้าเรียกทวด 555) เดินไปเรื่อยๆ หาร้านนั่งชิวที่เธอชอบเช็คอิน ระหว่างเดิน เธอทักมา "เห้ย ... อยู่ไหน ทำไมไม่โทรหา มากับใคร โอ้ย ... ทำไมไม่โทร" เอ้า .. จะรู้มั้ยว่าพ่อยึดโทรศัพท์อยู่หรือป่าว 5555 เธอให้เราไปรอหน้าร้านนั่งชิวอ่ะครับ เราก็แบบ คนเดียวเนี้ยนะ 55 สักพักก็มีคนขับรถซูมเมอร์เอ็กสีเหลืองมา แล้วเดินมาหาเรา "... ป้ะ" คำแรกที่ทักกับยิ้มน่ารักๆ เธอครับ (งื้อ ทำเราหลงอีกแล้ว) เราว่าจะไปซื้อของที่เซเว่น เธอก็ขับพาเราไปแล้วก็พูดว่า "เมา" (โอ้ย เราขับให้มั้ย นอนไปลูกนอนนน เมาแล้วจะออกมาทำไม 5555) ขับมาถึงเซเว่นแล้วไม่เท่าไหร่ เธอบอกยังไม่กินข้าว (เอ้า งานงอก..ละแหละ) แล้วเธอก็ยังจะขับรถต่อ 55555 สุดท้ายก็กลับมาร้านนั่งชิวเป็นร้านชื่อดังในชัยภูมิเลยแหละ ข้างหลังเป็นร้านเนื้อย่าง เป็นที่แรกที่เราเจอกัน แต่ตอนนี้ปิดไปแล้ว แง้ ระหว่างเธอกินข้าว เราก็หาอะไรดื่ม เธอจะป้อนเรา เพราะเราเขินเราเลยไม่ได้กิน ระหว่างนั้นก็มีวงดนตรีขึ้น แต่งตัวเหมือนวง25ชั่วโมงแป๊ะๆเลย แต่ละเพลงที่เล่นก็ใช่ เราสองคนพากันแซวนักร้อง คืนนั้นเป็นคืนที่มีความสุขที่สุดเลย พอกินเสร็จรีบเช็คบิลทันที เพราะเธอบอกถ้ากลับช้าแม่จะมาตามถึงร้าน คืนนั้นก็แยกย้ายนอนครับ (ต่างคนต่างไม่ไหว 5555) มาวันที่15 เธอเดินมารับหน้าโรงแรมครับแล้วบอกที่เล่นประจำอยู่ถนนอีกฝั่ง(โรงแรมอยู่ในซอยเล็กๆระหว่างถนน) เราคิดในใจอีก ..น่าจะเดินไปฝั่งนู้นตั้งแต่เมื่อวานเนอะ เดินเหงาคนเดียวตั้งนาน วันนี้ก็เล่นด้วยกันปกติ หยอกกัน พอดีเรามีเพื่อนอยู่ที่นั้นด้วยเลยแยกไปเล่นบ้าง วันนี้ไม่มีอะไรมากครับ วันที่16 เราต้องกลับโคราช เธอพาเราไปกินข้าว เราเลยแอบถ่ายรูปไว้ น่ารักสุดๆเลย เราไม่อยากกลับเลยแต่ก็ต้องกลับเพราะความจำเป็น(ตังหมด 55555) หลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆ คุยกันยันพระอาทิตย์ขึ้นก็บ่อยมากๆ เราคุยเรื่องเรียนกัน เธอก็ชวนเราไปค่ายของมเกษตร สอบสมาทวันของธรรมศาสตร์ แต่เธอเป็นคนขี้ลืมครับ ชวนเรา เราสมัครแล้วเธอก็ลืมสมัคร (จนเราต้องบังคับเพื่อนไปสอบเป็นเพื่อนเรา 5555)
หลังจากเปิดเทอมไปสักพัก บริษัทของป๊าเรามีปัญหากับรีสอร์ทที่ต่างประเทศ เราเป็นคนทำบัญชีแทนแม่ประจำเราจึงรู้ทุกอย่างต้องบินไปกับป๊า เพราะแม่ต้องคุมงานที่นี่ เราต้องไปอยู่ทั้งหมด2สัปดาห์ ที่เกาะบิงตัน ประเทศมาเลเซีย ซึ่งที่นั้น ด้อนแฮพซิคแนล ไม่มีสัญญาณฮะ ซึ่งต้องหยุดเรียน แล้วก็ติดต่อใครไม่ได้เลย เราคิดถึงเธอมากๆ เราเลยไปหาทำของแฮนเมด เป็นสร้อยผนึกข้างในเป็นดอกไม้กะว่าจะให้เป็นของขวัญวันเกิด แต่วันสุดท้ายเราอยู่ที่สนามบินชางกีประเทศสิงคโปร ไวไฟฟรีครับ เราเปิดดูเฟสของเธอคนแรกเลย ปรากฎว่า เธอตั้งสถานะคบกับคนๆนึงครับ เราเจ็บ เราทำอะไรไม่ถูกเลย ทุกอย่างมันเหมือนพังอ่ะครับพัง ล้อเลื่อนกระเป๋าก็หัก กลับมาถึงไทย ช่วงนั้นกฏอัยการศึก เคอร์ฟิวอีก มันเฟลไปทุกอย่างเลยครับ
ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้คุยกับเธออีกเลย เราลบเพื่อนในเฟส จนวันนึงวันนั้นมีค่ายศึกษาศาสตร์ มข.ครับ เราเข้าไปส่องเฟสเธอ ปรากฎว่า ไม่มีสถานะครับ เราก็ทักไปคุยเล่นๆ มาค่ายมามั้ย ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง แล้วช่วงนั้นต้องสอบทั้งแกทแพท โควต้ามข. สอบสมาทวัน เราต้องโทรไปขออนุญาติแม่เธอว่าไปสอบนะครับ มีครั้งนึงเราโทรไป แต่พ่อเธอรับ เราแบบอึ้ง ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ เป็นคนคอยปรึกษาให้กัน เราทั้งคู่อยากติดที่ศิลปากรครับ เราอยากเรียนถาปัตย์ เธออยากเรียนมัณฑนศิลป์ เข้ากรุงเทพไปติวเป็นว่าเล่นเลย แม่เธอก็ชวนเราไปเที่ยวมอหินขาว เราช่วยอะไรได้เราก็ช่วยทุกอย่าง แต่เราก็เหมือนกับทำผิดกับเธอ แม่เธออยากให้เรียนพยาบาลอ่ะครับ โควต้ามข.เราเป็นคนดูคณะให้เราลงพยาบาล แล้วก็ม.เครือค่ายเราดูเป็นคณะวิทย์ของมฟลทั้ง4อันดับที่เราดูคะแนนแล้วติดแน่ๆ ปรากฏว่า คะแนนคณะวิทย์ปีนี้พุ่งครับ ไม่ได้เลย แต่เราติดการจัดการมฟล เราเสียใจอ่ะครับแทนที่จะได้อยู่ด้วยกัน เราจะโทษใครก็ไม่ได้ ได้แต่โทษตัวเอง แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเรา
นี่วนกลับมาครบรอบปี ทุกคนคงรู้สิน๊าว่า 1เมษา วันอะไรเอ่ย ใช่แล้ว วันคนโง่เดือนเมษานะคร้าบ ซึ่งวันนี้เองเราได้หลอกถามเธอ(แต่เราก็ว่าเธอรู้ 5555) เราถามไปว่าคิดยังไงกับเรา เธอตอบเราว่า "รักนะ" เรายิงคำถามต่อเลย ว่า ลองคบกันดูนะ เธอตอบ "เอาดิ" (วินาทีสุดเสียวแสนระทึก 55555) ..ไม่เชื่อตัวเอง เลยถามว่าเมาป่ะ นี่ไม่ได้ล้อกันเล่นนะ เธอเลยบอกว่า "อยู่ที่เราอ่ะ สงกรานต์ไปชัยภูมิค่อยรู้" (ง่อววว วันแรกที่เจอ วันแรกที่คบว่างั้น 555) เราเลยกะจะหาของเซอร์ไพส์ เธอเล่นกาเกาท๊อคเราเลยสมัครไปใช้ชื่อปลอม กลัวไม่เนียน เธอเกือบจับได้ เราเลยใช้สกิลแยกร่างครับ(เล่นไลน์ในคอม กาเกาในโทรศัพท์ 5555) เธอบอกว่าอยากได้ลูกโป่งที่ลอยได้ อื้อ นี่ก็จะวันสงกรานต์ ร้านทุกร้านปิด แต่เราบังเอิญไปได้ไลน์เจ้าของร้านลูกโป่งตรงข้ามโฮมการ์เด้นสุรนารายณ์ เลยได้นุ้งหมี ผูกลูกโป่งใส่กล่องสีชมพูใบใหญ่ฟุ้งฟิ้ง ขอบคุณนะคร้าบ พอถึงวันสงกรานต์เรากะว่าวันแรกเล่นกับเพื่อนที่นี่ แล้วโผล่ไป เซอร์ไพส์วันที่14 เหมือนปีที่แล้ว แต่เรารถล้มครับ โทรศัพท์ก็เปิดไม่ได้ ไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อเธอเลย ถ้าเราไปในวันสงกรานต์เราว่าเราตายแน่ๆ แผลที่แขนกับที่เข่า เราเลยไปวันที่16 กะว่าจะไปเซอร์ไพส์หน้าบ้าน มีบ้านเลขที่แต่ไม่รู้ว่าหลังไหนครับ 555 เราไปถึงตอนเที่ยง เราติดต่อเพื่อนเธอก็ไม่ได้ ด้วยความที่แบตจะหมดเราเลยโทรหาเธอ เธอโกรธเรามากๆ เรากะว่าเดินหาเอาก็ได้ นั่งรถสามล้อไปแถวที่คิดว่าน่าจะใช่ เราเดินหาจนประมาณบ่ายสองแบตเราเหลือ5% พร้อมกับกล่องสีชมพูใบใหญ่ๆ คือมันฟุ้งฟิ้งอ่ะ มากอ่ะมาก เราอายด้วย 555 เราเลยโทรหาเธออีกรอบ เธอบอกว่าจะออกมาหาเย็นๆ ถ้ารอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็กลับ เราได้ยินแค่นี่เราขึ้นเลยครับ รีบไปเลย ไปหาร้านกาแฟนั่งรออ่ะ 555555 ร้านอยู่หน้าไนท์พลาซ่าชัยภูมิชื่อร้านหวาน เรารบกวนเจ้าของร้านม๊ากมาก แต่ของอร่อย เจ้าของร้านใจดี บอกต่อด้วย ขอบคุณนะคร้าบ เจ้าของร้านเปิดให้เราอยู่จน 5โมงกว่า เธอมา เธอเริ่มอารมณ์ดีแล้ว เย้ นี่ก็ค่ำแล้ว เราเลยตัดสินใจนอนที่นี่ เธอมาส่งที่พักแล้วก็ไปตีแบทกับเพื่อน เราเหนื่อยเลยของีบก่อน คืนนี้ก็อีกแล้ว ชวนกันไปร้านนั่งชิว ด้วยความที่ว่าเราเอาของมาให้เราเลยเป็นคนขับ มีเธอซ้อนเราลืมเรื่องแผลไปเลย 5555 มาถึงร้านอ่ะหืมปกติเราก็กินกับเพื่อนโปร3ขวด แล้วเธอก็บอกว่าต้องกลับ3ทุ่ม งืม เละครับเละ สักพัก3ทุ่มแล้วก็ยังไม่หมด 3ทุ่มครึ่งมีรถมาจอดหน้าร้านมีผู้ชายมีอายุหน่อยคนนึงลงมา เดินมาทางโต๊ะ เธอบอกว่า "นี่ พ่อ" (ห้ะ พ่องงงงงง) 55555555 เรานี่ทำไรไม่ถูกเลย ก้มกราบงามๆไปหนึ่งที แล้วรีบแยกย้ายกันไปนอน เรายังไม่ได้คำตอบที่เคยถามไว้เลย วันถัดมาด้วยที่เมื่อวานเธอออกเกินเวลาเลยไม่ได้มาส่งเรา
เราเลยถามในไลน์ไปว่า
เรา "ยังไม่ได้คำตอบของคำถามเลย"
เธอ "เป็นเพื่อนกันนี่แหละ ชีวิตอ่ะอีกนาน เดี๋ยว...ก็รู้หัวใจตัวเองนะ"
คือ? อะไร? ที่เราทำมาตลอดปีกว่าๆ มันไม่มีความหมายเลยหรอ? หรือเธอไม่เข้าใจการกระทำของเรา?
นั้นเป็นประโยคสุดท้ายที่เราคุยกันครับ
เราไม่รู้นะว่าในชีวิตนี้จะมีใครทำเพื่อเธอขนาดนี้อีกมั๊ย แต่ถึงยังไงเราก็รักเธอที่สุดนะ
จบแล้วครับ
อยากให้เธอได้อ่าน ชัยภูมิใครรู้จักเด็กโรงเรียนสตรี ขี่ซูมเมอร์เอ็กสีเหลือง ขึ้นมหาลัยปีนี้ ช่วยเอาให้อ่านทีนะ ขอบคุณครับ