ปลอมเป็นคนอื่น คนได้รักเขาจริงๆ เคยกลัวเรื่องแบบนี้ไหมคะ?

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ กระทู้แรกเลยนะคะ ผิดพลาดอะไรขออภัยล่วงหน้า คือเรากลัว กลัวที่วันนึงแฟนที่เรารักเขามาก
จะบอกเราว่า หาคนที่ดีกว่าเขาเถอะ หรือ เราดีไม่พอให้หาใหม่เถอะ กลัวจริงๆค่ะบอกตรงๆ
การที่เรารักใครคนนึงมากๆ พร้อมที่จะให้เขาได้ทุกอย่าง หรือทำทุกอย่างให้ได้ ถ้าไม่เกินความสามารถของเรา
(มีทั้งเนื้อทั้งน้ำ ขอระบายหน่อยนะคะ อย่าเพิ่งเบื่ออ่านกัน ถือซะว่าอ่านนิยายชีวิตเน่าๆ)

EP.1     คือเราอยู่บ้านที่พ่อแม่ซื้อทิ้งไว้ให้ค่ะ มีพี่ชาย เขามาบ้างไม่มาบ้าง มีคอมฯเป็นเพื่อน
ยังไงล่ะคะ ติดเกมส์สิคะ เลยใช้ชีวิตแบบไม่มีขอบเพราะไกลพ่อแม่ เวลากิน เวลานอน กลับกันไปหมด
คนอื่นนอนเราตื่น คนอื่นตื่นเรานอน เวลานอนของเราก็มีเสียงของเกมส์ที่เปิดทิ้งไว้ เวลาที่มีคนซิบมามันจะดัง
เราก็จะลุกขึ้นมาเล่นต่อ วันพุธ เสาร์ ไม่เคยจะขากกิลด์วอร์ เล่นมันจนได้เป็นรองหัวหน้ากิลด์ แต่ก็นั่นแหละค่ะ
สังคมจริงๆไม่มีเลย มีแต่ในเกส์ ก็มีความสุขไปอีกแบบนะคะ เจอเพื่อนในเกมส์ ตีมอนฯเก็บเวล กิลด์วอร์
(คนเคยเล่นเกมส์นี้ต้องเดาถูกแน่ๆว่าเกมส์อะไร) เป็นแบบนั้นเลยค่ะ มีปัญหาอะไรก็ไม่มีคนคุยด้วย
เลยมีเพื่อนเป็นคอมฯค่ะ ก็ตามธรรมดาของคนติดเกมส์นะคะ เล่นเกมส์ออนไลน์ ก็ต้องเข้าเวปหาข้อมูล
เลยเป็นที่มาของการได้เจอผู้ชายคนนึง ที่เรารักมากที่สุดค่ะ (ก็ไม่คิดจะรักได้ขนาดนี้) ได้เห็นเขาพิมพ์ครั้งแรกในเวปนั้น
ตอนเขาแชทกับคนอื่น ไม่ได้สะดุดตาอะไรค่ะ แค่มองว่าเอ๊ะคนนี้ตอบคนอื่นเยอะจัง วิธีการพิมพ์ตอบผิดไปจากคนอื่นๆ
อ้อลืมบอก เขาเป็นadmin ของเวปนั้นค่ะ ละเรามันมือใหม่ค่ะไม่กล้าคุย นั่งมองไปก่อน พอไปๆมาๆเริ่มคุย เริ่มถาม
ก็มีคนอื่นมาตอบนะคะ คนๆนี้ก็มาตอบคำถามเรา แล้วก็คุยเป็นกันเองมาก เขาตอบเราแบบไม่ได้รู้สึกว่าโง่ว่ะ
(เหมือนคนส่วนใหญ่ทำกัน เวลาคนที่ไม่รู้จริงๆไปถาม) ก็เลยรู้สึกดี แล้วก็เลยรอ รอทักทายเขา
ในตอนเช้าๆของทุกวัน ได้ระบายความรู้สึกเหงาๆ เซงๆ ทุกอย่างเลยค่ะเล่าหมด ผ่านตัวหนังสือนี่แหละค่ะ
แปลกใจเหมือนกันทำไมเราเล่าหมด เรื่องชีวิตที่เกิดมาเรื่องความรักเก่าๆ เรื่องปัจจุบัน เรื่องเกมส์ที่กำลังบ้าอยู่ตอนนั้น
ส่วนเขาไม่เล่าอะไรให้เราฟังเลยค่ะ หรือเราไม่ได้เว้นช่องให้เขาพูดไม่รู้สิ เป็นแบบนี้ทุกวันค่ะ เข้าเวปไปปุ๊ปไปนั่งมอง
ดูเหมือนจะมีสาวๆติดเขาเยอะค่ะ เพราะการพิมพ์ของสาวๆพวกนั้นบ่งบอกมากว่า ฉันสนิท คนนี้ของฉัน เราก็ได้แค่ทักไปเฉยๆ ยังไงต่อ
ก็เลย ขอเฟสเขาค่ะ เรารู้ว่าเราไม่ใช่คนสวย เราเอารูปเพื่อนเราไปขึ้นPF หวังเหมือนกันค่ะให้เขาหันมอง ได้คุยกันมากขึ้น
เราไม่รู้หรอกว่าเขารู้ไหมว่าเรารู้สึกดี แต่ไม่ได้ชอบนะคะ หรือหลอกตัวเองไม่รู้สิ รู้แค่ว่า ได้คุยแล้วสบายใจ
วันไหนไม่ได้บอกสวัสดีตอนเช้ารู้สึกแปลก วันไหนเขาตื่นสายก็แปลกใจ รอจนเจอให้ได้ หลับคาคอมฯเพื่อรอก็มี
เออเนอะ รอทำไม? เราคิดว่าสาวๆที่อยู่ในเวปที่เขาคุยนั่นคนนึงคือแฟนเขาแน่ๆเพราะมีคนแชทประจำๆอยู่
เขาชอบแซวกันตลอด เราไปทีไรจะแอบอ่านก่อนพักนึงค่ะ แล้วค่อยทัก ยังไงก็ไม่รู้ วันนึง เขามาคุยเฟสกับเรา
ถามเราว่า "ทำไมถึงได้เล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟังเยอะแยะ ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้า" เรานิ่งค่ะ อึ้งแปปนึงเหมือนกัน
แล้วถามตัวเองว่าเออทำไมวะ ต้องไปเล่าให้เขาฟัง ขนาดเพื่อนในเกมส์ที่รู้จักมานาน ยังไม่เคยเล่าอะไรแบบนี้เลย
แล้วตอบไปว่า " ไม่รู้เหมือนกัน คุยด้วยแล้วรู้สึกดีเลยอยากเล่า แล้วคิดว่าน่าจะเล่าได้ อีกอย่างเวลาเล่าอะไรให้ฟังไป
คำปรึกษาที่ได้มา มันเอาไปใช้ได้ดี ไม่ก็เราชอบคนแก่ อิอิ" ป๊าดติโถ พิมพ์ไปได้ รู้มาก่อนแล้วค่ะว่าเขาอายุมากกว่า
จุดนี้ด้วยมั้ง เลยอยากคุย และแล้ว ก็วันนั้นแหละ เขาเริ่มพูดเรื่องเกี่ยวกับตัวเขา ตกใจค่ะตอนแรกได้อ่านแล้วมีอึ้ง
เพราะในสิ่งที่เขาพิมพ์มา มันบอกไว้ว่า เขาในตอนนี้ ร่างกายไม่ปกติเหมือนคนทั่วไป เอาล่ะสิ พอได้อ่านไปไม่กี่นาทีค่ะ
ตอบเขาทันทีเลยค่ะ "เราคุยได้นะ ทำไมล่ะไม่เห็นเป็นไรเลย แล้วอยากคุยกับเราไหม?" เขาตอบว่าคุยได้ "คุยได้หมดแหละ"
ดีใจค่ะพูดเลย ตั้งแต่นั้นก็คุยมาตลอด

EP.2     จนถึง ณ เวลานึง เอาล่ะสิคะ มันเริ่มมีความคิดถึงเข้ามา กลายเป็นชอบเขาเข้าเต็มๆ เราคุยกับเขาเรื่องสาวๆของเขา
เรากลัวโดนว่าค่ะ ว่าไปแย่งเขามา เราเลยบอกเขาไปตามนั้น เขาตอบกลับเรามาว่าสาวๆพวกนั้นไม่ใช่แฟนเขา แต่เราเองก็ยังไม่สบายใจค่ะ
เขาเลยทำให้เราสบายใจด้วยการไปคุยกับคนนั้น(เขาบอกแบบนั้น เราไม่เห็น) ก็คือเคลียร์ตัวเองน่ะค่ะ แล้วมันก็โอเค ทีนี้ล่ะ
ถึงคราวเราเองแล้ว เริ่มชอบเขาเข้าถึงขั้นมากถึงมากที่สุด มีโทรฯคุยกันจนหลับคาสาย ไม่สบายในอ้อน แล้วยังไงล่ะคะความรู้สึกเปลี่ยน
แล้วไอ้รูปที่เราปลอมโกหกเขาล่ะ ก็เลยตัดสินใจบอก ตามที่คิดค่ะ เขาโกรธเรามาก ที่บ้านเขาก็รู้เรื่องนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ได้แต่คุยกับแม่เขานิดหน่อย ส่วนตัวเขาเองคงผิดหวังกับเรามาก เขาเคยบอกเราก่อนจะหยุดคุยกันไป
"เขาไม่ได้รักคนที่หน้าตา ถ้าเขาจะคบกับใครสักคน คนๆนั้นแค่มีนิสัยดีก็พอ เขาไม่ชอบคนโกหก"
โอ้พระเจ้า เต็มเบ้าเลยค่ะ โกหกเขาไปแล้วรู้เลยตอนนั้นว่าทำร้ายจิตใจเขามาก แต่ที่เราตัดสินใจบอกไปนั้น ก็เพราะเราต้องการสานต่อ
ความรู้สึกของเราเอง เรารู้ตัวดีว่า เราชอบเขามาก พยายามโทรหาเขาก็ไม่รับสาย จนคิดว่า คงไม่ได้กลับมาอีกแล้ว ก็ยังพยายามค่ะ
ทั้งเฟส ทั้งโทร ทั้งsms จนวันนึงค่ะได้คุย เขาตอบแชทเฟสมาว่ามีอะไรกหกเขาอีกไหม บอกให้หมด ดีใจค่ะแต่ก็ทำใจไว้ส่วนนึง
ว่าเขาคงไม่ให้อภัย แล้สเราก็ผิดเองที่ทำแบบนั้น ก็ตอบไปค่ะว่าไม่มีแล้ว ที่ทำเพราะว่าเราอยากมีคนคุยกับเรา
เพราะคนส่วนใหญ่เห็นหน้าเราจริงๆก็เลิกคุย ธรรมดาเนอะคนไม่สวยผิดเสมอ วันนั้นที่ได้คุยกันเราก็เลยถามเขาว่าไปหาได้ไหม
เขาบอกถามแม่ก่อน สรุปคือแม่เขาอนุญาติค่ะ เราได้ไปบ้านเขาเห็นเขาครั้งแรก ดีใจน้ำตาจะไหล เห็นเขาตามที่เขาบอกเราทุกอย่าง
อยู่บนเตียงคนป่วย ไม่สามารถใช้ชีวิตได้แบบคนอื่นๆ ไม่ออกไปไหน ไม่เจอใคร แล้วเราได้เจอเขา ตอนนั้นบอกได้เลยค่ะ
"รัก" ก็เริ่มจากการเข้าไปขอโทษทุกคนในบ้านที่รู้เรื่อง ทุกคนใจดีมากค่ะ ไม่เคยได้รับอะไรแบบนี้มาก่อน แล้วก็เข้าไปคุยกับเขา
"ขอโทษนะ" เขาให้โอกาสค่ะ ใหม่ๆก็ยังมีเคืองไม่น้อยลยที่เราโกหก เขาคุยกับเราน้อยลงจนเห็นได้ชัด จนเราลบความคิดนึงไปไม่ได้
คือเขาคงไม่ชอบเราหรอก ไม่เป็นไร ทำให้ดีที่สุด อยู่ที่เขาเลือกแล้ว

EP.3     จากนั้นมาเราก็เริ่มไปหาเขาบ่อยๆค่ะ ไปมาหาสู่ นั่งรถแท็กซี่ไป ค่าใช้จ่ายบานเลย บ้านเรากับเขาไกลกันมาก ค่าแท็กซี่ต่อถึง 900 บาท
ไปหาตั้งแต่แปดโมง จนถึงห้าทุ่มก็กลับบ้าน ทางเปลี่ยวที่สุดในช่วงกลางคืน แต่ความกลัวหายหมดแค่คิดึงเขา สักพักก็ได้ออกรถค่ะ
พัฒนาไปเรื่อยๆจนกลายเป็น แฟนกันจริงๆพูดได้เต็มปาก สักพักเริ่มมีความไว้ใจเกิดขึ้น ก็นอนค้างที่บ้านเขาได้
ได้ดูแล ได้ใกล้ชิด ยิ่งรักคนๆนี้มากขึ้น เวลาผ่านไปสองปี เรากลายเป็นอยากดูแลในส่วนที่เราไม่เคยได้ทำ แล้ววันนึงก็ได้ทำ
อาบน้ำให้ ดูแลในส่วนที่เราทำได้ ชวนเขาไปเที่ยว แม่เขาก็บอกเรานะคะว่า ก่อนหน้าเราจะเข้ามา แฟนเราไม่ออกไปไหน
ไม่ให้ใครเจอ จนมามีเรานี่แหละ ไปเที่ยว ไปกินข้าว ในใจรู้สึกดีมากเลยค่ะที่แฟนเราไว้ใจให้เราดูแลให้เข้าใกล้ ไปไหนมาไหนด้วยกัน
เขาคือกำลังใจของเรา มีค่ะเหนื่อย ท้อ เจอปัญหา (ถ้ามีคนสนใจเอาไว้จะมาเล่าให้ฟังเรื่องชีวิตคล้ายแบบดาวพระศุกร์เลยค่ะแค่ไม่สวยเท่าเขา)
บางทีก็มีนะคะที่ เขาโมโหใส่ พูดน้ำเสียงดุๆ เราน้อยใจค่ะ เพราะเราคิดว่าเราดูแลเขาด้วยใจไม่เคยดูแลใครมากขนาดนี้ เขาทำไมมีบางที
พูดแรงๆก็ทนค่ะ รักกันมีมั่งของธรรมดา เขาเองก็คนตรงๆ ตอนนี้ปัจจุบัน คิดนะคะ อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกับเขาไปนานๆ
อยากบอกว่าอยู่ด้วยกันนานๆนะ อยากอยู่เป็นคู่ชีวิตที่มีเขา เขามีเรา อยากมีลูกสักคน อนันนี้พูดทีไรก็ร้องไห้ทุกครั้ง ไมได้เสียใจน้อยใจ
ที่เขาเป็นแบบนี้นะคะ แต่มันเป็นไปไม่ได้ เนื่องจากร่างกายเขาตั้งแต่ใต้ราวนมลงไป ไร้ความรู้สึก ไม่สามารถทำหรือบังคับร่างกายท่อนล่างได้
ยากเลยค่ะเรื่องมีลูก เราอยากมีสักคน กับเขา มีไว้ให้รัก เราคิดเยอะค่ะ ถ้าแก่ไปเราจะมีลูกไหม เราเด็กกำพร้าค่ะ ที่บอกว่ามีพี่ชาย
ก็คนละพ่อล่ะแม่ แม่เรารับเลี้ยงมาเหมือนกัน เราก็ได้แต่คิดว่า หมดรุ่นเรา เราจะไม่เหลือใครไว้ให้รักแล้วเหรอ เสียใจมากค่ะเรื่องนี้
อยากมีลูกจริงๆ อยากมีกับเขา แล้วอีกอย่างที่เรากลัวคือ กลัววันนึง เขาจะไล่ให้เราไปจากเขา เพราะเขาเป็นแบบนี้
เรากลัวไม่เหลือใคร เพราะชีวิตเรา มีเขาเข้ามาเป็นส่วนนึงของใจเข้าไปแล้วเต็มๆ พูดถึงเรื่องลูกทีไร ร้องไห้ทุกที