นิราศรักขอนแก่นแดนแม่หญิง จึ่งครวญคร่ำร่ำกลอนมาวอนวิง หวังแม่หญิงชื่นชมภิรมย์ควร .. เจ้าข้าเอ๋ย แรกยลป้ามลจ๋า สิเนหานงรามทรามสงวน อารีย์พักตร์ประไพให้รัญจวน ครุ่นคร่ำครวญคนึงถึงงามงอน .. แม้นยอดหญิงมิ

ขวัญชีวีพี่เอย....... โถเจ้าจงอย่าเลยจากไป นอนเนื้อละมุนหนุนกลางหว่างใจ ค่อยประคองในอ้อมกอดไว้....... ....ท่อนแรกของเพลงหนึ่งของสุนทราภรณ์ .............................................. ขวัญชีวีของพ

๏ ค่ำน่านอน หมอนน้อย รอคอยหนุน ขอแค่คุณ ขึ้นเตียง เข้าเคียงหมอน คอยพะนอ คลอเคลีย นัวเนียนอน ที่เหนื่อยอ่อน จะหาย ทั้งกายใจ ค่ำไม่นอน หมอนหงอย คงคอยเก้อ รู้ไหมเธอ ว่าหมอน มันอ่อนไหว เดี๋ยวหมอนเศร้า เข้

๏ อันว่า แบกรัก ไม่หนักไหล่ แต่หนักใจ เจียนบ้า เจ้าข้าเอ๋ย มิได้ ชื่นใจ กระไรเลย แต่มันเฉย ไม่ไหว เพราะใจรัก คิดจะปล่อย จะวาง บ้างมิได้ กลัวเสีย รักไป ยอมหนัก อยากจะปลด แอกใจ ไม่รัก เกินห้ามหัก หัวใจ

นำเสนอโดย คุณ Soul Master 04/01/2568    ค ค ล ค ค ... ล ค ค ล ค ค ค ค ล ค ค ... ล ค ค 

เพราะไม่กล้า รับฟัง คำเธอตอบ จึงไม่บอก เอ่ยคำ ซึ่งคำถาม ยอมตกบ่วง ห้วงสงสัย ให้เลยตาม เพียงยืดยาม ชื่นใจ ในภวังค์ เพียงไออุ่น จากอ้อมเเขน ยามเหน็บหนาว ยามดูดาว ได้นอนหนุน เเนบชิดใกล้ ยามเเดส่อง ขอเส