เราพึ่งเคยตั้งกระทู้ยาวๆแบบนี้ครั้งแรก ถ้าผิดตรงไหนยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ
*** คิดอยู่นานมาก ว่าจะเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาดีมั้ย คือตอนนี้เครียดและสับสนมากอยากจะมาแชร์ มาระบายและขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆค่ะ
ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนน่ะค่ะ ว่าทำไมถึงเป็นอีก 70 วันที่เหลือ
คือเรากับแฟนคบกันมาปีนี้เข้าปีที่ 7แล้วค่ะ ตอนที่เริ่มคบกันเราเรียนอยู่มหาลัยปี2ค่ะ เราอายุห่างจากแฟน 5ปี ก็รักกันอยู่ด้วยกันปกติเหมือนคู่อื่นๆ รู้สึกมาตลอดว่าคนนี้แหละใช่แล้ว ถ้าเรียนจบก็อยากจะแต่งงานกับคนนี้ ช่วง3ปีแรกก็ปกติมีทะเลาะกันบ้างเล็กๆน้อยๆแล้วก็ดีกัน พอเราขึ้นปี4มันมีช่วงที่ต้องไปฝึกงานค่ะ ต้องอยู่ห่างกันประมาณ 3เดือน ก็ตกลงกันว่าโอเคไม่เป็นไรมันเป็นหน้าที่ก็เข้าใจกันดีค่ะ จากนั้นเราก็ไปเริ่มฝึกงานอีกจังหวัดนึงค่ะ ช่วง 2อาทิตย์แรก ก็ยังเรากับแฟนก็ติดต่อกันปกติว่างก็คุยกันปกติ แล้วเรื่องไม่คิดว่าจะเกิดก็เกิดขึ้นค่ะ อยู่ดีๆแฟนเก่าเรา(สมมติชื่อ ซี ละกัน)ก็โทรมา คือซีกับเราเคยคบกันตอนที่เรียนอยู่ ม.ปลายคบกันประมาณ2ปีแล้วก็เลิกกันแต่ช่วงที่เลิกกันไปนี่เราก็ยังทำใจไม่ได้น่ะ ซีไปมีแฟนใหม่แต่ว่าเราก็ยังคุยกันอยู่ ไปกินข้าวด้วยกันบ้าง มารับ-ส่งเราไปเรียนบ้าง เราก็พยายามทำตัวให้ดีเพื่อให้ซีกลับมา ซีก็เหมือนจะกลับมาคบกับเราแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ เราเสียใจมากพอดีเป็นจังหวะที่กำลังจะจบม.ปลาย ต่างคนต่างแยกย้ายเราก็เลยใช้โอกาสนี้ค่อยๆห่างออกมา คือเรากับซีเรียนมหาลัยคนละจังหวัดกัน ช่วงไหนกลับบ้านก็จะติดต่อกันที ถ้าซีพาเพื่อนๆที่มหาลัยมาเที่ยวบ้านด้วยเค้าก็จะชวนเราไปเที่ยวด้วย
ต่อที่ซีโทรมาหาเราหลังจากที่ไม่ได้คุยกันหลายปี ตอนแรกก็แค่ถามสารทุกข์สุขดิบไม่มีอะไรมากเราก็เฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอซีรู้ว่าเรามาฝึกงานจังหวัดเดียวกับที่ซีเรียนอยู่ก็โทรมาหาเราทุกวันบ่อยขึ้นๆ มีวันนึงซีก็นัดเราไปกินข้าวกัน แต่ก็ไม่ได้ไปกัน2คนน่ะค่ะ มีพวกเพื่อนๆที่มหาลัยมาด้วยเป็นกลุ่มเลย (เพื่อนๆของซีเรารู้จักหมดเลย) ด้วยความที่ค่อนข้างสนิทกันอยู่แล้วก็คุยกันสนุกสนานไป พอกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ เราก็ไม่ได้บอกแฟนเราน่ะว่าไปไหนกับซีมา เรื่องมันเหมือนจะไม่มีอะไรค่ะแต่เปล่าค่ะ พอเจอกันครั้งแรกมันก็จะมีครั้ง 2-3ตามมา หลังจากวันที่ไปกินข้าวกันเราก็คุยกับซีบ่อยขึ้นเจอกันบ่อยขึ้นตัวติดกันมากค่ะ ตอนนั้นก็รู้สึกดีนิดๆเหมือนคุยกันถูกคอ ชอบอะไรคล้ายๆกันค่ะ เวลาเราอยู่กับซีแฟนโทรมาเราก็จะไม่รับเพราะกลัวว่าแฟนจะรู้ว่าเราอยู่ข้างนอก เราก็เลยไม่รับละถ้าถึงห้องก็จะโกหกว่าหลับบ้าง ปิดเสียงไว้บ้าง พอเจอซีบ่อยขึ้นก็คุยกับแฟนน้อยลง วันๆนี่แถบไม่ได้คุยกันเลยค่ะ ก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนวันนึงซีก็มาบอกเราค่ะว่าซีเลิกกับแฟนแล้วน่ะ ที่บอกเลิกแฟนก็เพราะว่าอยากอยู่กับเราอยากคบกับเรา ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลย แต่ก็แอบดีใจน่ะเพราะซีไม่เคยทำแบบนี้กับเราเลยตั้งแต่เลิกกันมา
เราก็สับสนมากค่ะไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี สงสารทั้งแฟนแล้วก็ซี เราก็เลยปล่อยให้เรื่องมันคาราคาซังแบบนี้แหละ ก็ไม่เลิกกับแฟนแล้วก็คุยกับซีอยู่ หลังๆมาแฟนเราก็สงสัยแล้วค่ะว่าทำไมเป็นแบบนี้ แล้วแฟนก็จับได้ว่าเราคุยอยู่กับซี(เป็นช่วงที่เราฝึกงานเสดพอดี) แฟนเราร้องไห้เยอะมากๆเราไม่เคยเห็นมาก่อนเลย เราเสียใจมากค่ะที่ทำให้เค้าเป็นแบบนี้ เราเลยตัดสินใจบอกแฟนไปว่าห่างๆกันไปซักพักเถอะเราผิดเอง เรามันเลว ตอนแรกก็เหมือนว่าจะไม่ยอมแต่ก็ยอมค่ะ จากนั้นเราก็คุยกับซีเรื่อยๆแต่ยังว่าไม่ได้คบกันนะ เรารู้สึกไม่มีความสุขเหมือนก่อนหน้านี้ เราไปไหนซีจะจู้จี้เราทุกอย่างหึงแบบไร้สาระมากจนเราทนไม่ไหวก็เลยทะเลาะกัน เราคิดถึงแฟนเรามากเลยค่ะ เราตัดสินใจเลิกคุยกับซีแล้วไปง้อแฟนเราค่ะ แฟนเราก็ให้อภัยให้โอกาสเรา
ก็เริ่มต้นกันใหม่ก็ใช้ชีวิตปกติ เป็นช่วงที่เราเริ่มทำงานแล้วพอดี ก็อยู่ด้วยกันปกติ นานๆทีก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเรื่องที่เราไปคุยกับซี แต่สุดท้ายก็ดีกันค่ะ เราก็รู้สึกรักแฟนเราเหมือนเดิมถึงแม้ว่าจะไม่แสดงออกเหมือนตอนจีบกันใหม่ๆ แต่ก็เป็นปกติของคนที่อยู่ด้วยกันมานานแล้ว ก็ช่วยกันทำงานพากันไปเที่ยว มีความสุขเป็นปกติเหมือนคนอื่นๆ มีช่วงนึงครอบครัวเราอยากให้ย้ายกลับมาทำงานใกล้บ้าน แฟนเราก็โอเคย้ายก็ย้ายเลยตัดสินใจย้ายมาด้วยกันทั้งคู่ค่ะ ย้ายมาช่วงแรกๆเรายังไม่มีงานทำแต่แฟนเรามีแล้วทำงานหนักไม่ค่อยมีเวลา ส่วนเราว่างๆก็เวิ่นเว้อไปเรื่อยค่ะ แล้วซีค่ะซีก็ติดต่อมาอีกหลังจากเลิกคุยกันไปแล้วประมาณ 2ปีคะ เราช็อคมาก แต่ก็คุยคะ แรกๆก็คุยหยอดกันไปมาจนมันเริ่มรู้สึกดีแล้วก็กลับไปแบบเดิมเหมือนครั้งที่ผ่านมาคะ แต่ครั้งนี้ซีดูจริงจังกว่าเดิม บอกว่าจะรอจะไม่งอแงแล้วโตแล้ว เราก็ใจอ่อนอีกแล้วค่ะ เรื่องก็เหมือนเดิมคะ คุยกัน เจอกัน ไปเที่ยวด้วยกันเหมือนเดิม แต่รอบนี้แฟนเราจับได้แบบคาหนังคาเขามีหลักฐานทุกอย่างว่าคุยกันตอนไหน เจอกันเมื่อไหร่ เราช็อคมากค่ะ สุดท้ายแล้วเราก็ไม่เลือกซีเหมือนเดิมค่ะ เรามาง้อแฟนเหมือนเดิม แฟนก็ให้อภัยแต่เหมือนครั้งนี้เค้ากลับมาแบบไม่เต็มตัว เหมือนก็รักแล้วก็เกลียดด้วย ทะเลากันบ่อยมากๆ แต่เวลาที่ดีกันก็มีน่ะค่ะ เราก็รู้สึกได้ค่ะว่าเค้าก็ยังเสียใจ เรารู้สิ่งที่เราทำมันเลวร้ายมากแต่เค้าก็ยังทน เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ากับเรื่องซีทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ตลอดคือซีกลับมาเราก็รู้สึก พอถึงเวลาให้เลือกเราก็ไม่เคยคิดจะเลือกซีเลยค่ะ
----------------------------->>> ยั ง มี ต่ อ ค่ ะ (เขียนจบแล้วน่ะค่ะ อยู่ใน comment ที่ 3 ค่ะ)
[ 7 ปี ที่ รัก กัน ] กับ อีก 70 วัน ที่ เหลือ
*** คิดอยู่นานมาก ว่าจะเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาดีมั้ย คือตอนนี้เครียดและสับสนมากอยากจะมาแชร์ มาระบายและขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆค่ะ
ก่อนอื่นขอเท้าความก่อนน่ะค่ะ ว่าทำไมถึงเป็นอีก 70 วันที่เหลือ
คือเรากับแฟนคบกันมาปีนี้เข้าปีที่ 7แล้วค่ะ ตอนที่เริ่มคบกันเราเรียนอยู่มหาลัยปี2ค่ะ เราอายุห่างจากแฟน 5ปี ก็รักกันอยู่ด้วยกันปกติเหมือนคู่อื่นๆ รู้สึกมาตลอดว่าคนนี้แหละใช่แล้ว ถ้าเรียนจบก็อยากจะแต่งงานกับคนนี้ ช่วง3ปีแรกก็ปกติมีทะเลาะกันบ้างเล็กๆน้อยๆแล้วก็ดีกัน พอเราขึ้นปี4มันมีช่วงที่ต้องไปฝึกงานค่ะ ต้องอยู่ห่างกันประมาณ 3เดือน ก็ตกลงกันว่าโอเคไม่เป็นไรมันเป็นหน้าที่ก็เข้าใจกันดีค่ะ จากนั้นเราก็ไปเริ่มฝึกงานอีกจังหวัดนึงค่ะ ช่วง 2อาทิตย์แรก ก็ยังเรากับแฟนก็ติดต่อกันปกติว่างก็คุยกันปกติ แล้วเรื่องไม่คิดว่าจะเกิดก็เกิดขึ้นค่ะ อยู่ดีๆแฟนเก่าเรา(สมมติชื่อ ซี ละกัน)ก็โทรมา คือซีกับเราเคยคบกันตอนที่เรียนอยู่ ม.ปลายคบกันประมาณ2ปีแล้วก็เลิกกันแต่ช่วงที่เลิกกันไปนี่เราก็ยังทำใจไม่ได้น่ะ ซีไปมีแฟนใหม่แต่ว่าเราก็ยังคุยกันอยู่ ไปกินข้าวด้วยกันบ้าง มารับ-ส่งเราไปเรียนบ้าง เราก็พยายามทำตัวให้ดีเพื่อให้ซีกลับมา ซีก็เหมือนจะกลับมาคบกับเราแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่ เราเสียใจมากพอดีเป็นจังหวะที่กำลังจะจบม.ปลาย ต่างคนต่างแยกย้ายเราก็เลยใช้โอกาสนี้ค่อยๆห่างออกมา คือเรากับซีเรียนมหาลัยคนละจังหวัดกัน ช่วงไหนกลับบ้านก็จะติดต่อกันที ถ้าซีพาเพื่อนๆที่มหาลัยมาเที่ยวบ้านด้วยเค้าก็จะชวนเราไปเที่ยวด้วย
ต่อที่ซีโทรมาหาเราหลังจากที่ไม่ได้คุยกันหลายปี ตอนแรกก็แค่ถามสารทุกข์สุขดิบไม่มีอะไรมากเราก็เฉยๆไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอซีรู้ว่าเรามาฝึกงานจังหวัดเดียวกับที่ซีเรียนอยู่ก็โทรมาหาเราทุกวันบ่อยขึ้นๆ มีวันนึงซีก็นัดเราไปกินข้าวกัน แต่ก็ไม่ได้ไปกัน2คนน่ะค่ะ มีพวกเพื่อนๆที่มหาลัยมาด้วยเป็นกลุ่มเลย (เพื่อนๆของซีเรารู้จักหมดเลย) ด้วยความที่ค่อนข้างสนิทกันอยู่แล้วก็คุยกันสนุกสนานไป พอกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ เราก็ไม่ได้บอกแฟนเราน่ะว่าไปไหนกับซีมา เรื่องมันเหมือนจะไม่มีอะไรค่ะแต่เปล่าค่ะ พอเจอกันครั้งแรกมันก็จะมีครั้ง 2-3ตามมา หลังจากวันที่ไปกินข้าวกันเราก็คุยกับซีบ่อยขึ้นเจอกันบ่อยขึ้นตัวติดกันมากค่ะ ตอนนั้นก็รู้สึกดีนิดๆเหมือนคุยกันถูกคอ ชอบอะไรคล้ายๆกันค่ะ เวลาเราอยู่กับซีแฟนโทรมาเราก็จะไม่รับเพราะกลัวว่าแฟนจะรู้ว่าเราอยู่ข้างนอก เราก็เลยไม่รับละถ้าถึงห้องก็จะโกหกว่าหลับบ้าง ปิดเสียงไว้บ้าง พอเจอซีบ่อยขึ้นก็คุยกับแฟนน้อยลง วันๆนี่แถบไม่ได้คุยกันเลยค่ะ ก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนวันนึงซีก็มาบอกเราค่ะว่าซีเลิกกับแฟนแล้วน่ะ ที่บอกเลิกแฟนก็เพราะว่าอยากอยู่กับเราอยากคบกับเรา ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลย แต่ก็แอบดีใจน่ะเพราะซีไม่เคยทำแบบนี้กับเราเลยตั้งแต่เลิกกันมา
เราก็สับสนมากค่ะไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี สงสารทั้งแฟนแล้วก็ซี เราก็เลยปล่อยให้เรื่องมันคาราคาซังแบบนี้แหละ ก็ไม่เลิกกับแฟนแล้วก็คุยกับซีอยู่ หลังๆมาแฟนเราก็สงสัยแล้วค่ะว่าทำไมเป็นแบบนี้ แล้วแฟนก็จับได้ว่าเราคุยอยู่กับซี(เป็นช่วงที่เราฝึกงานเสดพอดี) แฟนเราร้องไห้เยอะมากๆเราไม่เคยเห็นมาก่อนเลย เราเสียใจมากค่ะที่ทำให้เค้าเป็นแบบนี้ เราเลยตัดสินใจบอกแฟนไปว่าห่างๆกันไปซักพักเถอะเราผิดเอง เรามันเลว ตอนแรกก็เหมือนว่าจะไม่ยอมแต่ก็ยอมค่ะ จากนั้นเราก็คุยกับซีเรื่อยๆแต่ยังว่าไม่ได้คบกันนะ เรารู้สึกไม่มีความสุขเหมือนก่อนหน้านี้ เราไปไหนซีจะจู้จี้เราทุกอย่างหึงแบบไร้สาระมากจนเราทนไม่ไหวก็เลยทะเลาะกัน เราคิดถึงแฟนเรามากเลยค่ะ เราตัดสินใจเลิกคุยกับซีแล้วไปง้อแฟนเราค่ะ แฟนเราก็ให้อภัยให้โอกาสเรา
ก็เริ่มต้นกันใหม่ก็ใช้ชีวิตปกติ เป็นช่วงที่เราเริ่มทำงานแล้วพอดี ก็อยู่ด้วยกันปกติ นานๆทีก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเรื่องที่เราไปคุยกับซี แต่สุดท้ายก็ดีกันค่ะ เราก็รู้สึกรักแฟนเราเหมือนเดิมถึงแม้ว่าจะไม่แสดงออกเหมือนตอนจีบกันใหม่ๆ แต่ก็เป็นปกติของคนที่อยู่ด้วยกันมานานแล้ว ก็ช่วยกันทำงานพากันไปเที่ยว มีความสุขเป็นปกติเหมือนคนอื่นๆ มีช่วงนึงครอบครัวเราอยากให้ย้ายกลับมาทำงานใกล้บ้าน แฟนเราก็โอเคย้ายก็ย้ายเลยตัดสินใจย้ายมาด้วยกันทั้งคู่ค่ะ ย้ายมาช่วงแรกๆเรายังไม่มีงานทำแต่แฟนเรามีแล้วทำงานหนักไม่ค่อยมีเวลา ส่วนเราว่างๆก็เวิ่นเว้อไปเรื่อยค่ะ แล้วซีค่ะซีก็ติดต่อมาอีกหลังจากเลิกคุยกันไปแล้วประมาณ 2ปีคะ เราช็อคมาก แต่ก็คุยคะ แรกๆก็คุยหยอดกันไปมาจนมันเริ่มรู้สึกดีแล้วก็กลับไปแบบเดิมเหมือนครั้งที่ผ่านมาคะ แต่ครั้งนี้ซีดูจริงจังกว่าเดิม บอกว่าจะรอจะไม่งอแงแล้วโตแล้ว เราก็ใจอ่อนอีกแล้วค่ะ เรื่องก็เหมือนเดิมคะ คุยกัน เจอกัน ไปเที่ยวด้วยกันเหมือนเดิม แต่รอบนี้แฟนเราจับได้แบบคาหนังคาเขามีหลักฐานทุกอย่างว่าคุยกันตอนไหน เจอกันเมื่อไหร่ เราช็อคมากค่ะ สุดท้ายแล้วเราก็ไม่เลือกซีเหมือนเดิมค่ะ เรามาง้อแฟนเหมือนเดิม แฟนก็ให้อภัยแต่เหมือนครั้งนี้เค้ากลับมาแบบไม่เต็มตัว เหมือนก็รักแล้วก็เกลียดด้วย ทะเลากันบ่อยมากๆ แต่เวลาที่ดีกันก็มีน่ะค่ะ เราก็รู้สึกได้ค่ะว่าเค้าก็ยังเสียใจ เรารู้สิ่งที่เราทำมันเลวร้ายมากแต่เค้าก็ยังทน เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ากับเรื่องซีทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ตลอดคือซีกลับมาเราก็รู้สึก พอถึงเวลาให้เลือกเราก็ไม่เคยคิดจะเลือกซีเลยค่ะ
----------------------------->>> ยั ง มี ต่ อ ค่ ะ (เขียนจบแล้วน่ะค่ะ อยู่ใน comment ที่ 3 ค่ะ)