สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 14
แม่เราตั้งท้องตอนอายุ 14 ปี พวกพี่ๆบางคนของแม่ให้แม่กินยาขับ แต่เสียใจนะ เรามันมีบุญ คนเหนือดวง รอดมาได้ แม่ถูกจับแต่งงานใหม่ เราก็ตระเวณไปอยู่กับคนไม่ใช่ญาติบ้าง หรือญาติบ้าง ระหกระเหเร่ร่อนไปเรื่อย ตอน 7 ขวบถึงได้มาอยู่กับป้าซึ่งเป็นพี่สาวของพ่อ ชีวิตก็ลุ่มๆดอนๆโตขึ้นมา อย่างคนไม่มีพ่อมีแม่ ขาดไปหมด โชคดีที่ซึมซับความดีความมีเมตตาของป้า ทำให้เรามามืดไปสว่าง ตอนนี้ก็เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ซึ่งไม่เคยเลี้ยงเราเลย
สิ่งหนึ่งที่เรามีความกตัญญูต่อพ่อแม่ เพราะเราปฎิบัติธรรม และเห็นป้าเมตตากับคนรอบข้างเลยซึมซัมด้วย บุญกตัญญูเป็นบุญสูง และเป็นการตอบแทนให้ป้าที่เลี้ยงเรามาได้บุญมากๆด้วย เพราะท่านสร้างเรามากับมือให้เป็นคนที่มีประโยชน์ต่อสังคม
สิ่งหนึ่งที่เรามีความกตัญญูต่อพ่อแม่ เพราะเราปฎิบัติธรรม และเห็นป้าเมตตากับคนรอบข้างเลยซึมซัมด้วย บุญกตัญญูเป็นบุญสูง และเป็นการตอบแทนให้ป้าที่เลี้ยงเรามาได้บุญมากๆด้วย เพราะท่านสร้างเรามากับมือให้เป็นคนที่มีประโยชน์ต่อสังคม
เรือนกุหลาบ ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2002000 ซึ้ง, jaco gandy ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1095038 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1008529 ซึ้ง, ตาเขาเขียวใสเหมือนคางคกแช่อิ่ม ถูกใจ, นาโนจัง ซึ้ง, ปริ่ม หลงรัก, หัวใจข้างซ้าย พวงมาลัยข้างขวา ซึ้ง, NATTI นัทตี้ ถูกใจรวมถึงอีก 29 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 13
ขอบคุณทุกกำลังใจคะ 
โชคดีหน่อย ที่ว่าเค้าเป็นเลี้ยงง่าย ไม่งอแงเลย พอโตหน่อยก็ออกแนวกวนๆ ซน ทะเล้นมาก ชีวิตคู่เราก็ไม่ได้ดี เคยแอบร้องไห้น้ำตาไหล ตัวเล็กเห็นก็เอาชายเสื้อมาเช็ดน้ำตาให้เรา (คงจำเวลาเค้าร้องไห้ แล้วเราเช็ดน้ำตาให้เค้า) มันตื้นตันคะ
โชคดีหน่อย ที่ว่าเค้าเป็นเลี้ยงง่าย ไม่งอแงเลย พอโตหน่อยก็ออกแนวกวนๆ ซน ทะเล้นมาก ชีวิตคู่เราก็ไม่ได้ดี เคยแอบร้องไห้น้ำตาไหล ตัวเล็กเห็นก็เอาชายเสื้อมาเช็ดน้ำตาให้เรา (คงจำเวลาเค้าร้องไห้ แล้วเราเช็ดน้ำตาให้เค้า) มันตื้นตันคะ 
สมาชิกหมายเลข 2317539 ถูกใจ, Keep one step ahead of ___ ซึ้ง, ตาเขาเขียวใสเหมือนคางคกแช่อิ่ม ซึ้ง, ปริ่ม ถูกใจ, NATTI นัทตี้ ถูกใจ, ginjung ซึ้ง, ตามหาความฝัน สักวันคงเจอ ซึ้ง, Espresso1z ซึ้ง, hikawa ซึ้ง, ตกตะกอน ซึ้งรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
คนจะเกิด มารอย่างชั้นก็ขวางไม่ได้
ขอเล่าประสบการณ์ตัวเองบ้างนะคะ ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นคนเลว เกือบจะทำร้ายลูกในไส้ ถ้าวันนั้นเหตุการณ์ที่ไม่ดีที่เราจะทำมันสำเร็จ วันนี้คงไม่มีลูกน้อยที่แสนน่ารัก แสนซน แสนขี้อ้อนมาเป็นกำลังใจในชีวิตแน่ๆ อ่านไว้เป็นอุทาหรณ์ เครื่องเตือนใจ สำหรับคนที่กำลังประสบปัญหาท้องไม่พร้อม หรือคนที่จะทำแท้ง ทุกคนย่อมมีปัญหาในชีวิต เหตุผลของใครของมัน เราเคารพการตัดสินใจของทุกคนคะ
เริ่มแรกเลย ที่รุ้ว่าท้องตอนนั้นก็มีปัญหาระหองระแหงกะแฟน พอบอกแฟนไปแฟนก้บอกว่าให้ไปเอาออก ตอนนั้นเองก็คิดเหมือนกันว่าเอาออกแน่ๆ เพราะยังเรียนอยู่ พ่อแม่รับไม่ได้ๆ แต่ใจลึกๆแล้วก็อยากจะบอกแม่มากกก อยากเก็บเอาไว้แต่พอคิดถึงอนาคตตัวเอง ก็ตัดสินใจไปสถานที่แรก ซึ่งเสิร์ทหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ต ไปคนเดียวเลย พอไปถึงตรวจอัตราซาวน์ คุยกะหมอเสร็จ หมอบอกว่าท้องอ่อนเกินไป ยังทำไม่ได้ ตอนนั้นน่าจะประมาณ 1เดือน อีกสองอาทิตย์ค่อยมาใหม่ พร้อมกับนัดวันมาเราก็กลับบ้าน เรียนหนังสือหนักมากช่วงนั้น เราก้ไม่ได้ไปตามหมอนัด เพราะใกล้สอบลาไม่ได้ ต้องเก็บงานที่ค้าง ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย ใจนึงตอนนั้นก็ไม่อยากเอาออก อีกใจก็อยากเพราะกลัวปัญหาที่จะตามมา เลยชะล่าไป ผ่านไป 2-3 เดือน พอตัดสินใจไปที่เดิม หมออัตราซาวน์ดู ตอนนั้นเหมือนมีหมออีกคนอยุ่ด้วย เค้าคุยกันว่า "ดูสิเนี่ย ดิ้นหนีใหญ่เลย" เรานี่แบบ..สมองตื้อมาก เหมือนใจมันสับสนไปหมด หมอก็เรียกไปคุยว่าทำไมมาเอาตอนนี้ 4เดือนแลเว เอาออกให้ไม่ได้ ให้เราไปอีกที่นึง พร้อมให้เบอร์มา ตอนกลับบ้านนัานร้องไห้บน BTS เลย นึดถึงคำพูดของหมอ แต่เราก็ยังเลวไม่ลดละ ติดต่อจะไปอีกที่นึง ช่วงนั้นจะเข้ามหาลัยสมัคร สอบผ่านอะไรเรียบร้อย เงินในบัญชีก็พอมีหลักพัน เกือนหมื่น ก็เบิกมาเก็บไว้(พ่อเราโอนมาให้เก็บไว้ใช้) ก่อนวันที่เราจะไป (คือตอนกลางคืน พุ่งนี้เช้าจะไป) เราต้องเตรียมเอกสาร เราก็รอให้แม่ขึ้นบ้าน เพื่อจะได้ไม่ต้องสงสัย พอแม่ขึ้นไปปุ้ป เราก็จัดแจงเอกสาร ดูทีวี คิดเรื่องวันพุ่งนี้ พักใหญ่แม่เราลงมา เห็นกระเป๋าตัง เค้าขอดู แต่เราไม่ให้กลัวเห็นเงิน เค้าถามว่ามีอะไรถึงไม่ให้ดู เราก็เลย เค้าเรามีปัญหาอะไร เราก็เงียบ เค้าถามท้องหรอ เราปล่อยโฮเลย ตอนแรกเค้าก็ด่าว่าเราว่าทำไมทำตัวแบบนี้ พอซักพักเค้าก็บอกว่าทำไมไม่บอกตั่งแต่แรก เผื่อมีอะไร เป็นอะไรจะรู้ได้ไง มาบำรุงกันตอน4เดือน ตอนนั่นโล่งมาก แอบดีใจที่แม่รู้ซักที เพราะลึกๆแล้วก็อยากเก็บไว้ เพียงแต่กลัวหมดอนาคต กลังพ่อแม่ด่า กลัวไม่ได้เรียนแค่นั้น หลังจากวันนั้นของบำรุงก็เต็มตุ้เย็นเลย
ตอนนี้น้อง 2 ขวบกว่าแล้ว จ่ำม้ำ ซน ขี้อ้อน ยายเค้าก็หลงหัวปักหัวป้ำ เราเลี้ยงลูกเองค่ะ ไม่รุ้ว่าตอนนั้นถ้าแม่เราไม่ลงมา แล้วเราไปทำ อนาคตเราอาจได้เรียนหนังสือ แต่บาปในใจก็คงติดตัวเราไปตลอดชีวิต ทุกวันนี้มีความสุขดีค่ะ เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง เพราะเลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ความสุขที่เรามองเค้าเติบโตขึ้นเรื่อยๆ มันสุขแบบบอกไม่ถูกเลยคะ
อาจเป็นเรื่องบังเอิญนะคะ ที่อะไรหลายๆทำอะไรเค้าไม่ได้ เค้าคงตั้งใจเกิดมาเป็นลูกเราจริงๆ