รักร่วง (ฉบับเต็ม)

O เมื่อคลื่นฝน .. พรมพร่างไม่ว่างเว้น ค่อยโรยเส้นล้อมห่มสายลมร่ำ จึง-ผืนฟ้ารอบด้านคลี่ม่านดำ ของคืนค่ำให้สยาย .. ลงคลายตัว O เพียงจะให้หม่นหมอง .. ที่มองว่า เหมือนรูปรอยเหว่ว้า .. ยามฟ้าหลัว บังดวงวัน

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

0 เมื่อคืนคำ .. ใจชายมาป่ายปัด ย่อมแจ่มชัด .. เกินเปรียบ .. ถูกเหยียบย่ำ หลงรูปเยาว์สุดแก้เปลี่ยนแปร .. กรรม ใจเอยจำเถิดว่า .. จักลาร้าง 0 เป็นหญิงที่มีรัก .. มีศักดิ์ศรี จึงแต่นี้ใจหนอ .. จักขอห่าง ข

เพลงอำลา..... อินทนิลสีม่วงร่วงตรงหน้า เมื่อเจ้ามาลาร้างและห่างหาย เจ้าทิ้งเมียทิ้งแม่และทิ้งยาย ทิ้งผองเพื่อนเร้นกายจากไปพลัน เจ้ามาลาลับไปคิดไม่ถึง ทุกทุกคนตกตะลึงจึงเสียขวัญ มันรวดเร็วเกินกว่าใจรั

รักเอย...เคยสุขสมภิรมย์ชิด รักเอย...เคยสนิทสเน่หา รักเอย...เคยเปี่ยมล้นด้วยมนตรา รักเอย...เคยโหยหายิ่งชีวัน รักเอย...เหลือเพียงสำเนียงเศร้า รักเอย...เหลือเพียงเราอย่างร้าวขวัญ รักเอย...เหลือรำพึงจึงรำ

O อัสนีครวญคร่ำ .. แสงรำร่าย เมื่อแววตาเหลือบชายฝ่าสายฝน- บอกถึงความอ่อนไหวของใจคน- กลางเสียงครื้นคำรณ .. ที่บนฟ้า O หยาดน้ำหล่นร่วง .. กลางห้วงหน- ก่อนลิ่วหล่นพรากแถนทั้งแสนห่า- เยี่ยงอาวรณ์หล่นแล้วใ

ลูกรัก... พ่อเหนื่อยหนักอยากพักผ่อนตอนใกล้ฝั่ง ทุกวันนี้ที่เป็นอยู่ดูจริงจัง เหนื่อยจากงานมาล้านครั้งพ่อยังทน เมื่อมีเจ้าเฝ้าถนอมพร้อมทนสู้ พร้อมเป็นครูผู้ให้ใฝ่ฝึกฝน หวังให้เจ้าก้าวข้ามความยากจน บนทา