อยากตาย ปฎิหารย์ มีจริงไหม...

สำหรับความคิดอยากตาย ไม่ได้เกิดเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
แต่มันสะสมมานานจนเรารู้สึกว่ามันเริ่มทนไม่ไหว
ถ้าเราตายมันจะได้จบ ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาณ

เราสู้กับทุกๆเรื่องตัวคนเดียว คิดและแก้ปัญหาคนเดียว
ไม่ได้กำลังใจจากใคร ครอบครัวพ่อแม่ก็ไม่ได้รับ

ปัญหาที่หนักที่สุดสำหรับเราคือเรื่องสุขภาพ

เราเคยคิดนะว่าคนที่ฆ่าตัวตายนี่โง่ สิ้นคิดมากๆ แต่พอเจอปัญหากับตัวเองก็เข้าใจ
ใครกันที่เป็นคิดขึ้นมาว่า ฆ่าตัวตายเป็นบาป มันจะบาปยังไง สุดท้ายทุกคนก็ตาย
ก็กลัวบาปนะคะ เราไม่ได้อยากตายหรอกจริงๆ แต่เราคิดว่าวิธีนี้มันจะหยุดทุกอย่าง หยุดความทรมาณ
เราก็คงต้องเลือกทางนี้

ถ้ายังมีความหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น มันจะดีขึ้นไหม
ถ้าปฎิหารย์มีจริงก็คงดี
แต่ตอนนี้เราเริ่มจะหมดหวังแล้ว

ได้แต่ร้องไห้ทุกวัน พยายามหาอะไรทำ แต่พอตื่นมามันก็ลบความคิดเรื่องแย่ๆที่เจอออกไปไม่ได้จนถึงตอนหลับ
ช่วงที่หลับเป็นช่วงที่ดีที่สุด...

ทำไมเราโชคร้ายจัง ทำไมต้องเป็นเรา
ที่รู้ๆชาตินี้เราไม่เคยไปทำกรรมกับใครที่มันจะส่งผลได้ขนาดนี้

ถ้ามันเป็นกรรมจากชาติที่แล้ว โลกนี้ช่างไม่มีความยุติธรรมเลย
ต้องทำบุญ ต้องศรัทธา มีความเชื่อ เท่าไหร่ถึงจะพอ

ตอนนี้เรามองอะไรติดลบไปหมดเลย เรารู้สึกว่าที่นี่มีแต่คนเห็นแก่ตัว
ไม่มีใครที่จะช่วยเหลือ ไม่มีใครเห็นแก่ชีวิตคนอื่น.....
ทุกคนเห็นแก่ตัว

พระเจ้าก็ไม่มีจริง
ถ้ามีจริงคงช่วยเราไปนานแล้ว
ทั้งๆที่อ้อนวอนขอตลอด

พ่อแม่ที่ไม่รักลูกมีอยู่จริงๆ แน่นอนและมั่นใจ
โลกไม่ได้สวยงามอย่างที่เห็นจนกว่าคุณจะได้เจอเอง

ถ้าจะบอกว่าธรรมดาของชีวิต
ใจร้ายมากเลยอะ ทำไมต้องให้เรื่องร้ายๆมาเป็นความธรรมดาของชีวิต
แล้วเราก็พยายามทำใจ ให้นิ่ง แล้วก็ปลง มันเหมือนหลอกตัวเองให้ยอมรับความทุกข์
แล้วก็รับมันไป...

จริงๆปัญหาของเรามันมีคนที่ช่วยได้ แต่หาคนที่ช่วยได้มันยิ่งกว่างมหาเศษฝุ่นในมหาสมุทร


คำถามท้ายกระทู้
1.เป็นคุณจะทำอย่างไร
2.ยานอนหลับอะไรที่กินแล้วตายสบายที่สุด
3.ปาฎิหารย์มีจริงไหม
4.เราควรจะมีความหวังต่อไปไหม
5.ถ้าคุณจะต้องช่วยชีวิตใครสักคนด้วยความลำบาก คุณจะยอมช่วยเขาไหม
6.ถ้าคุณไม่ช่วย อยากรู้ว่าทำไมไม่ช่วย ทำไมปล่อยให้เขาต้องเจอเรื่องเลวร้าย

..จบการระบายเพียงเท่านี้..
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
จะด่าก็ได้ ฟังจนชินแล้ว ชีวิตไม่เคยได้ยินอะไรดีๆสักเท่าไหร่