สวัสดีค่ะเพื่อนๆคือเราเองกลุ้มใจมากๆคะ เราคบกับแฟนมา8ปีแล้วแต่งงานแล้วคะ3ปีแรกเรามีความสุขมากๆจนเข้าปีที่4แฟนมาปรึกษาเราว่าเขาอยากเอาลูกมาเลี้ยงอยู่ด้วย คือลูกเขาอยู่ ตจว.มาตลอดตอนนี้เขาพร้อมหมดทุกอย่างแล้วเลยคิดถึงลูกอยากเอาลูกมาเรียนที่ กทม.เขากับลูกจะได้อยู่ด้วยกัน เราก็โอเค ตกลง เพราะเรารักแฟนมากเราไม่ได้คิดว่าจะมีปัญหาอะไร แฟนมีลูกสาวนะคะตอนมาครั้งแรกลูกสาวแฟนอายุ11ขวบคะ มาต่อ ป.4ที่ กทม. ตอนแรกๆเรากับลูกสาวแฟนก็ไปด้วยกันได้ระดับ1นะคะ เพราะเคยเจอกันตอนลูกสาวแฟนอยู่อนุบาลเห็นเขาตั้งแต่เด็กๆคะเจอเขาเวลากลับไปเยี่ยมเขาที่ ตจว.ซื้อขนมไปฝากซื้อตุ๊กตาซื้อเสื้อผ้าให้ตลอดคะ เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร พอเริ่มมาอยู่ด้วยกันจริงๆมันไม่เป็นแบบนั้นคะเรากับเขาจะมีปัญหากันมาตลอดเลยปัญหาที่ว่านี้คือ เราสอนเขาไม่ได้คะ เช่นกินข้าวอย่าเสียงดังนะเราเป็น ผญ.ค่อยๆกินค่อยๆเคี้ยว ;นั่งดีๆหน่อยนะเป็น ผญ.ต้องรู้จักระมัดระวังตัวเอง :เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าปิดม่านด้วยนะเดี๋ยวข้างบ้านเห็น: สอนทำงานบ้านช่วยงานบ้าน ประมานนี้ตามฉบับแม่สอนลูกอ่ะคะคือลูกสาวแฟนจะต่อต้านเรามากๆดื้อกับเรามาก เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ ป.4 ถึง ป.6. ไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย เรากับแฟนก็เลยมีปัญหากันมาโดยตลอดชีวิตคู่เราก็เริ่มเปลี่ยนไปมาก เขาเข้าข้างลูกสาวเขามากๆทั้งๆที่เขาก็รู้อยู่ลึกๆว่าลูกสาวเขาผิด เรามีปัญหากันอย่างต่อเนื่อง ก็มีบ้างที่เรากับลูกสาวเขากลับมาเข้าใจกันใหม่เขาก็ฟังเราบ้างไม่ฟังเราบ้างดีกันบ้างโกรธกันบ้าง จนเราเริ่มปลงเริ่มปล่อยวางไม่คิดไรมากคือเขาจะเป็นยังไงก็เรื่องของเขาไม่ต้องไปใส่ใจ เวลาเขาอยากได้อะไรเขาก็จะมาอ้อนเรามาทำดีกับเรายอมทำงานบ้านยอมทำทุกอย่างขอให้สั่ง พอเราให้ของที่เขาอยากได้แล้วเขาก็กลับมาต่อต้านเราเหมือนเดิม ณ.ปัจจุบันนี้ลูกสาวแฟนอายุก็14ปีแล้วนิสัยก็แย่ลงกว่าเดิม ร้ายขึ้นกว่าเดิมคะ เป็นเด็ก ผญ.ที่ไม่รักตัวเองเลยสักนิด ขี้ประจบประแจงกับพ่อเขานู้นนี่นั้นสารพัดไปหมด เอาเป็นว่าตอนนี้เรากับลูกสาวแฟนเข้ากันไม่ติดแล้วคะเราเลยตัดสินใจขอแยกทางกับแฟนคือตอนนี้ขอแยกกันอยู่คะแฟนก็ตกลงคะ คือเราเสียใจมากร้องไห้ทุกวัน แอบๆร้องนะ เราคิดว่าที่ผ่านมาเราทำดีที่สุดแล้วเราตื่นตี5ทุกวันตื่นมาทำกับข้าวให้ลูกสาวเขากินก่อนไป รร. แล้วต้องไปส่งที่ รร.ตลอดส่งตั้งแต่ ป.4 จนถึงม.1บางวันเราทะเลาะกับลูกสาวเขาเราก็ไม่ไปส่งให้พ่อเขาไปส่งแทน แต่ถ้าเรากับลูกสาวเขาดีกันแล้วเราก็ทำหน้าที่แม่เลี้ยงต่อไปคือตื่นมาทำกับข้าวให้กินและไปส่งที่ รร. เรากับแฟนก็ไม่มีลูกด้วยกันเราคิดว่าคงเป็นโชคดีของเราแล้วแหละไม่งั้นปัญหาอาจจะบานปลายยิ่งกว่านี้ ตอนนี้เราทุกข์ใจมากๆคะที่เรากับแฟนต้องแยกกันอยู่สถานนะของเรากับแฟนก็เปลี่ยนไปมากแล้วทั้งๆที่เรา2คนรักกันมากๆแต่ต้องมาจบด้วยเรื่องแบบนี้ ตอนนี้เรากำลังจะย้ายไปอยู่คอนโดพรุ่งนี้แล้วคะใจหายเหมือนกันคะ เราดูแลเขามา8ปีแล้วจริงๆอยากดูแลเขาไปจนแก่เฒ่าแต่ก็คงเป็นได้แค่ฝัน ใครมีคำแนะนำดีๆให้เราสบายใจบ้างคะ หรือที่เราแยกกันอยู่แบบนี้ดีแล้ว เดี๋ยวก็คงเลิกๆกันไปเอง สัญญาเลยถ้ามีโอกาสเจอรักใหม่จะไม่เอาพ่อหม้ายเด็ดขาด ขอความคิดเห็นเพื่อนๆด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆคะ
คบกับแฟนมา8ปีแต่ต้องมาแยกกันอยู่เพราะลูกติด