ความรู้สึกน้อยใจ ที่มีอยู่ลึกๆ แต่มันพูดไม่ได้นี่อึดอัดนะครับ

เคยมั้ยครับที่คบกับคนๆนึงอยู่ คบกันมาก็ถือว่านานพอสมควร
แต่สิ่งที่เราทำให้เขากลับไม่มีค่า ไม่ถูกใจเขาเลยสักครั้ง ทำอะไรก็ไม่ดี ให้อะไรก็ไม่ชอบแต่ก็คบกันเรื่อยมา
จนกระทั่งพักหลังมานี้ แค่เราพูดหรือเราเงียบเราก็ยังผิดเลย
มันก็เลยไม่แน่ใจว่าจริงๆแล้ว เขาไม่ชอบ ไม่ถูกใจ ไม่พอใจในสิ่งที่เราทำ
หรือว่าจริงๆแล้ว เพราะเราเป็นคนทำให้เขาต่างหากเขาเลยไม่ชอบ
ก็รู้นะครับว่าไม่ควรเอาปัจจุบันไปเปรียบเทียบกับอดีต
แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ว่าบางสิ่งบางอย่างที่คนในอดีตเขาเคยทำให้เขากลับชอบกลับถูกใจ
แต่พอเราทำบ้างมันกลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่โอเค จนบางเรื่องบางครั้งทะเลาะกันใหญ่โต
ในบางทีก็อยากจะหยุดนะครับ อยากจะพอ ไม่ได้หมดรักหรอก แต่ไม่อยากทนแล้ว
แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ สุดท้ายก็วนกลับมาที่เดิม
ด้วยความที่เชื่อว่าสิ่งที่เราทำ สักวันเขาจะเห็นค่า เดี๋ยวสักวันเขาจะต้องพอใจ

เขาเป็นคนเอาแต่ใจนะครับ เราก็พยายามตามใจ พยายามทำตามที่เขาต้องการให้มากที่สุด
ทั้งความรัก ความใส่ใจ ความเป็นห่วง คอยถามเวลาเขาทำงานมาเหนื่อยๆ คอยดูแล
แต่พอถึงเวลาที่เราต้องการบ้าง เขากลับไม่เคยทำอะไรให้เลย
ไม่ต้องพูดถึงเวลาที่ทะเลาะจนจะเลิกกันกัน เรารั้งเขาไว้ทุกครั้ง เราทำทุกอย่างเพื่อยื้อไว้
แต่พอถึงจุดที่เราหมดแล้ว และเราจะไป เขากลับไม่ยื้อเราเลย ไม่มีทั้งคำพูดหรือข้อความ
แต่ก็น่าตลกนะครับ ที่สุดท้ายเราก็เป็นฝ่ายเดินกลับไปหาเขาเหมือนเดิม

เคยคิดนะครับว่ามันอาจเป็นเพราะว่าเราเป็นคนเดินเข้าไปหาเขาก่อน เป็นคนไปชอบก่อน
มันไม่เหมือนกับคนเก่าของเขา ที่เขาเป็นคนแอบชอบก่อน เขาเป็นคนรู้สึกดีด้วยก่อน และเข้าไปคุยด้วยก่อน
มันเลยทำให้อะไรๆระหว่างผมกับเขาเกิดติดขัดตลอด  
แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าระหว่างเราไม่มีความสุขนะครับ จุดที่มีความสุขก็มี
เราไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าว ถ่ายรูป ไปเดินเล่น หรือไปไหนมาไหนด้วยกัน
แต่ก็นั่นแหละ พอถึงจุดๆนึงที่มีเรื่องที่ไม่เข้าใจกัน ทุกอย่างที่ค้างคาอยู่ในใจ มันก็กลับมาทำให้คิดอีกครั้ง

อาจทำให้ทุกคนเสียเวลา  แต่ก็ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ ขอบคุณจริงๆ  
ใครมีอะไร ก็แชรืได้นะครับ พร้อมรับฟัง