วันที่ 2 พ.ค. ผมได้ไปซื้อหมาปอม เพศผู้ อายุ 3 เดือน มาจากจตุจักร (ผมไม่ทราบมาก่อนว่าไม่ควรซื้อน้องหมาจากที่นี่มาเลี้ยง เพราะน้องหมาที่นี่ไม่แข็งแรง เสี่ยงกับการติดโรค)

วันที่ 2 กับวันที่ 3 น้องยังมีอาการร่าเริง สดใส วิ่งเล่น กินอาหารได้ปกติอยู่ครับ

วันที่ 4 ตอนเช้า สังเกตุเห็นว่าน้องถ่ายเหลว 2 กอง เลยพาน้องไปหาหมอที่คลีนิคแห่งหนึ่ง หมอก็ได้ทำการฉีดยาฆ่าเชื้อให้ และขอตรวจเลือด แล้วจะแจ้งผลให้ทราบคือประมาณบ่ายๆ วันที่ 6 จึงพาน้องกลับบ้าน

วันที่ 5 เห็นว่าของน้องไม่ดีขึ้นเลย ซึม นอนทั้งวัน ถ่ายเหลวตลอด(ยังไม่ปนเลือด) มีอาการอาเจียนด้วย น้ำลายฟูมปาก พอถึงตอนบ่าย หมอที่คลีนิคได้โทรมาแจ้งผลการตรวจเลือดน้องว่า น้องป่วยเป็นพยาธิในเลือด ติดเชื้อในกระแสเลือด ค่าตับสูง และลำไส้อักเสบ ผมนี้อึ้งเลย หนูตัวนิดเดียว ทำไมป่วยหลายโรคจัง สงสารแต่ไม่รู้จะช่วยยังไง จึงเปลี่ยนที่รักษาใหม่ไปโรงพยาบาลสัตว์แห่งหนึ่งแถวบ้าน พอไปถึงหมอก็ทำการตรวจ Test Kit แล้วให้เราดูว่า ถ้าข้างบนขึ้น 2 ขีดแสดงว่าน้องท้อง (ไม่ตลกนะ เครียดอยู่) สรุปคือน้องติดเชื้อพาโวไวรัส คือ ลำไส้อักเสบชนิดรุนแรง ยิ่งหมอบอกว่าไม่มียารักษา เราจะรักษาตามอาการไปค่ะ ผมนี่เศร้าเลย แต่รักษาที่โรงพยาบาลดีหน่อย หมอฉีดยาฆ่าเชื้อ ยาเคลือบกระเพาะ ให้น้ำเกลือ และฉีดยากระตุ้นภูมิคุ้มกันเข็มที่ 1 ให้ หมอให้งดน้ำกับอาหาร เพราะไม่อยากให้ลำไส้เค้าทำงานหนัก พอกลับมาถึงบ้านน้องก็วิ่งเล่นได้ปกติ อาจจะเพราะฤทธิ์ยากับน้ำเกลือมั้งเลยมีแรงเล่นได้ จากนั้นพาหมดฤทธิ์ยาก็ซึมเหมือนเดิม

วันที่ 6 น้องยังคงมีอาการอาเจียน กับอาการท้องเสียอยู่ น้องเริ่มผอมลงเรื่อยๆ ด้วยที่ไม่ได้กินข้าว แต่ผมก็ให้จิบๆกลูโคสกับน้ำอยู่บ้าง น้องจะได้มีแรง แล้วก็พาน้องไปหาหมออีก หมอก็ฉีดยาฆ่าเชื้อ ให้น้ำเกลือ ยาเคลือบกระเพาะ และยากระตุ้นภูมิคุ้มกันเข็มที่ 2 พอได้ยาน้องก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาเลย เราก็คิดว่าน้องเค้าคงอาการดีขึนแล้วมั้ง แต่พอหมดฤทธิ์ยาน้องก็นอนซึมเหมือนเดิม ทีนี้ซึมหนักเลยทีเดียว ไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะลุกไปฉี่เอง นอนฉี่ราดสลับกับอาเจียนเป็นระยะๆ แต่ไม่มีถ่ายเหลวแล้ว ผมก็ดูแลน้องนั่งเฝ้าทั้งคืน จนถึงตี 3 คิดว่าน้องไม่น่าจะอาเจียนแล้วจึงไปนอน บอกตรงๆ ผมสงสารมาก เช็ดอ้วกไปร้องไห้ไป พร้อมกับลูบหัวน้องเบาๆ แล้วพูดกับน้องว่า หนูต้องสู้ๆ นะลูก เห็นมั้ยว่ารักหนูแค่ไหน หนูต้องกลับมาหายเป็นปกติไวไวนะ รักหนูนะ คืนวันที่ 6 ผมคิดน้องจะจากผมไปแล้ว เนื่องจากน้องผอมซูบ  ไม่มีแรง แค่ผงกหัวขึ้นยังทำไม่ได้เลย

วันที่ 7 ก็พาน้องไปหาหมอเหมือนเดิม หมอบอกที่น้องนอนซึมเพราะมีไข้ ผมนี่ค่อยโล่งใจ ก็ฉีดยาฆ่าเชื้อ ให้ยาเคลือบกระเพาะ ให้น้ำเกลือ และยากระตุ้นภูมิคุ้มกันเข็มที่ 3 ผมรู้สึกไม่ดีเลย สงสารเขามาก เวลาเขามองผม น้ำตาจะคลอเบ้าตาตลอด ผมนี่น้ำตาไหลเลย กลับมาถึงบ้านก็วิ่งป๋อเลย แต่พอตอนกลางคืนน้องก็นอนซมอีกเหมือนเดิม คืนนี้ผมเฝ้าน้องยันสว่างครับ น้องอาเจียนประมาณ 6-7 ครั้ง ผมนี่ร้องไห้หนักมาก เหมือนน้องเค้าจะจากไปยังไงไม่รู้

วันที่ 8 พ.ค. 58 ผมเลยลองให้อาหารเหลวสำหรับสุนัขป่วยป้อนน้องลองดูเผื่อจะได้มีแรงบ้าง ผมก็ป้อนใส่ไซลิ้งไป 1cc ผ่านไป 1 ชม. น้องไม่อาเจียน แล้วลุกขึ้นเดินได้ ลุกฉี่เองได้ เลียกินน้ำเองได้ ผมดีใจมาก เลยป้อนน้องทุกๆ 1 ชม. สลับกับการให้กลูโคส แต่เมื่อตอนมืดน้องอึเหลวไป 2 รอบ แต่ก็ยังพอมีก้อนบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเหลว กลิ่นคาว ไม่เหม็นมากเหมือนตอนป่วยใหม่ๆ สงสารน้องจับใจ ตอนนี้ก็ดูแลเขาเต็มที่แล้วกัน น้องทนทรมานมาได้หลายวัน น้องคงรู้ว่าเราก็ดูแลเต็มที่ น้องคงมีกำลังใจต่อสู้กับโรคร้ายอยู่ ผมก็ได้แต่ภาวนาให้น้องหายดี ผ่านคืนนี้ไปได้อีกวัน

ผมอยากวอนขอให้ร้านค้าที่ขายลุกสุนัข ควรให้ความใส่ใจ และดูแลเขาให้มากกว่านี้ ควรจะฉีดวัคซีนป้องกันโรคให้เค้าด้วย เค้าจะได้มีภูมิคุ้มกันตัวเค้าเอง ไม่ใช่เห็นแก่เงินจนลืมนึกถึงชีวิตหมาตัวน้อยๆ อีกหลายๆ ตัวที่นั่งตาแป๋วอยู่ในกรงให้ผู้คนเดินผ่านไปมามอง