สวัสดีจ้า วันนี้ไม่รู้จะตั้งกระทู้อะไรดีเบื่อๆ เลยมาตั้งกระทู้สนทนาเล่นๆ แชร์ประสบการณ์ชีวิตดี๊ดี เราคบกับแฟนมา 4 ปีกว่าละ รักกันดี มีเลิกกันบ้าง แต่ก็กลับมาคบกันอีก เพราะว่าไม่ว่าจะยังไง คุยกับใครคนใหม่ยังไง ก็ไม่ดี๊ดีเท่าคนนี้ แฟนเราคนนี้เค้าน่ารักมาก คือเริ่มจากการเป็นเพื่อนกันก่อนปีกว่าๆ แล้วเค้าก็เริ่มจีบเราคุยกันประมาน 2เดือนเราถึงจะตกลงเป็นแฟน อยู่ห้องเดียวกันด้วย ตอน ม ต้น แต่พอ ม ปลาย ก็อยู่คนละ รร เราเรียนสายสามัญ เค้าเรียนสายอาชีพ แต่ถึงจะต่าง รร เราก็ไม่ได้ห่างไกลกันเลยนะ เราเป็นคนพูดน้อย เค้าเป็นคนพูดมาก เราชอบแบบนู้น เค้าชอบแบบนี้ เราชอบอิสระ เค้าชอบสั่ง แต่ถ้าเรื่องขี้บ่น ขี้วีน อารมเสีย ก็ทั้งคู่นะ แต่เรามากกว่า 555 เค้าก็ต้องผ่อน เค้าบอกว่าต้องมีคนนึงที่อ่อน ไม่งั้นก็ไปไม่รอด เราได้ยินงี้ก็วีนให้น้อยลง อยากคบนานๆ ตอนนี้ ม6แล้ว จะขึ้นมหาลัย การเรียนคนละสายแบบนี้ยากมากที่จะอยู่ มหาลัยเดียวกัน เค้าก็บอกว่าจะตามเราไป กทม เพราะว่ากลัวห่างเหิน และกลัวเรานอกใจ จุดจุดจุด วันนึงเราทะเลาะกับเพื่อนเค้าก็ช่วยปลอบสารพัดสารเพเพราะเราเป็นคนขี้เครียดเรื่องจุกจิก แล้วเค้าจะทำให้เรายิ้มตลอดเวลา อยากกินอะไรก็ซื้อให้ บ่นตอนเที่ยงคืนได้กินตอนเที่ยงคืนครึ่ง ชวนไปไหนเป็นเพื่อนไปหมด ไม่ชวนก็ไป 555 เรามาโพสแบบนี้คือจะบอกว่าคนที่เป็นแฟนกันก็ต้องนึกถึงอนาคต เออมันก็ใช่นะ แต่ถ้ามันคิดถึงเรื่องแต่งงานเลยอันนี้ก็น่ากลัว 555 สรุปง่ายๆเลย เป็นแฟนกันต้องคิดถึงอนาคตที่ตั้งไว้กับอดีตที่สดใสมากๆ รักกันขนาดไหนก่อนหน้านี้ อนาคตต้องรักกันให้มากขึ้น ถามตัวเองตอนทะเลาะกันอ่ะ ว่ามันช่วยอะไร ทะเลาะกันไปมันดีแล้วเหรอ ยอมกันมั่ง ผ่อนกันมั่ง ให้เวลากันมั่ง ใส่ใจอีกฝ่ายกันมั่ง คิดเยอะๆตอนทะเลาะกันอ่ะ อย่าหยื่งศักศรีนักหนา เพราะอนาคตจะดีกว่านี้ถ้ามองข้ามจุดๆนึงไปได้แค่ไม่กี่อึดใจ การมองข้ามความแย่ มองแต่สิ่งดีๆ มันก็ดีกับชีวิตเราเองเนอะ วันนี้พอก่อน ค่อยมาต่อ