สวัสดีพ่อแม่พี่น้องชาวพันทิปด้วยนะครับ วันนี้ว่างไม่มีไรทำเลยจะมาเล่าเรื่องของผมกับผู้หญิงคนนึงให้ฟังครับ
เมื่อประมาณกลางปีที่แล้วผมรู้จักผู้หญิงคนนึงเป็นคนตัวเล็กน่ารัก เตี้ยกว่าผมประมาณ20ซม.(ผมสูง180)เรารู้จักและคุยกันด้วยซักพัก ผมว่าผมรู้สึกดีกับน้องเค้านะแล้วผมก็คิดว่าน้องเค้าก็คิดแบบผม เราสองคนเดินคู่กันแบบไม่มีสถานะนอกจากคำว่าพี่น้อง ไม่ว่าจะดูหนัง ไปเที่ยวทะเล เดินเล่นกัน ก็ไม่ได้เป็นไปมากกว่าพี่น้องแต่คนอื่นชอบเข้าใจว่าเราเป็นแฟนกัน บางคนนึกว่าเราเป็นพ่อลูกกัน-.-(หน้าผมแก่+ตัวผมสูงกว่าน้องเค้ามาก)เราทำแบบนี้มาประมาณ5-6เดือน ผมรู้สึกอึดอัดมากครับ อยากจะบอกความในใจทั้งหมด แต่ก็กลัวคำตอบกลัวการผิดหวัง เลยผ่านไปซักพักผมซื้อของขวัญวันเกิดให้น้องเค้าเป็นตุ๊กตาอะไรเนี่ยแหละลืมละ5555 พร้อมกับสารภาพบอกไปหมดเลยครับว่าผมรู้สึกกับเค้ายังไง คิดยังไงกับเค้า น้องเค้าก็แฮปปี้นะครับ แต่คำตอบที่ผมได้กลับมาคือ" เราเป็นพี่น้องกันแบบนี้ดีกว่า ถ้าเกิดเราคบกันแล้วเลิกคงจะเจ็บกว่านี้ เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว" ไอผมก็นั่งเงิบอยู่นานพอสมควร พร้อมกับน้ำตาคลอนึดๆ นั่งคิดว่าที่เราทำไปทั้งหมดเพื่ออะไรเค้าไม่ได้รู้สึกไรกับเราเลยหรอ แต่ก็นึกคนเราต้องยอมรับความจริง ก็ทำใจได้ซักพักก็ทำตัวใหเหมือนปกติทุกวัน คุยกันเหมือนเดิม แต่พอผมคิดดีดี"ตกลงเราจะต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดหรอวะ เราก็อยากมีแฟนนะเว้ย ใจนึงเราก็แคร์น้องเค้า ใจนึงก็อยากมีแฟน ตูควรทำไงดีว้าา-*-) นั้นแหละฮ่ะคือความคิดที่จุดประเด็นทำให้ผมแอบไปคุยกับผญ.คนอื่น รอบนี้เป็นรุ่นพี่ครับขาว สวย หมวยตรงสเปคผมเลยอิอิ เราคุยกันซักพักก็ตกลงที่จะคบกันครับ วันรุ่งขึ้นน้องเค้าทักมาว่า"ทำไมพี่ทำงี่ พี่ไม่แคร์หนูเลยหรอ หนูโครตรักพี่เลยน่ะ"นึกได้พอดีอ่าว
ละรู่ได้ไงวะ อ๋อ!มันมีรหัสเฟสตูนี่หว่า) ผมก็ตอบกลับไปว่า "พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆที่ต้องทำแบบนี้ แต่เราหน่ะไม่ได้เป็นอะไรกันนะ" น้องเค้าอ่านครับ แต่ไม่ตอบ ผมไปเช็คหน้าเฟสน้องเค้าเปลี่ยนรูปโปรไฟลเป็นสีดำ พร้อมกับโพสแบบสไตล์คนอกหักว่า"รักที่ ฉันให้ไปเชิญใช้ตามสบาย, กุทำไปทั้งหมดคืออะไร" คือไม่เข้าใจจะมาร้องห่มร้องไห้ทำไม แล้วน้องเค้าก็เงียบไปเลยครับ ตอนนี้ผมก็แฮปปี้ดีครับกับแฟนของผม ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะครับ
เป็นฝ่ายปฏิเสธผมเองพอผมไปมีคนอื่นจะมานั่งเสียใจทำไม??
เมื่อประมาณกลางปีที่แล้วผมรู้จักผู้หญิงคนนึงเป็นคนตัวเล็กน่ารัก เตี้ยกว่าผมประมาณ20ซม.(ผมสูง180)เรารู้จักและคุยกันด้วยซักพัก ผมว่าผมรู้สึกดีกับน้องเค้านะแล้วผมก็คิดว่าน้องเค้าก็คิดแบบผม เราสองคนเดินคู่กันแบบไม่มีสถานะนอกจากคำว่าพี่น้อง ไม่ว่าจะดูหนัง ไปเที่ยวทะเล เดินเล่นกัน ก็ไม่ได้เป็นไปมากกว่าพี่น้องแต่คนอื่นชอบเข้าใจว่าเราเป็นแฟนกัน บางคนนึกว่าเราเป็นพ่อลูกกัน-.-(หน้าผมแก่+ตัวผมสูงกว่าน้องเค้ามาก)เราทำแบบนี้มาประมาณ5-6เดือน ผมรู้สึกอึดอัดมากครับ อยากจะบอกความในใจทั้งหมด แต่ก็กลัวคำตอบกลัวการผิดหวัง เลยผ่านไปซักพักผมซื้อของขวัญวันเกิดให้น้องเค้าเป็นตุ๊กตาอะไรเนี่ยแหละลืมละ5555 พร้อมกับสารภาพบอกไปหมดเลยครับว่าผมรู้สึกกับเค้ายังไง คิดยังไงกับเค้า น้องเค้าก็แฮปปี้นะครับ แต่คำตอบที่ผมได้กลับมาคือ" เราเป็นพี่น้องกันแบบนี้ดีกว่า ถ้าเกิดเราคบกันแล้วเลิกคงจะเจ็บกว่านี้ เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว" ไอผมก็นั่งเงิบอยู่นานพอสมควร พร้อมกับน้ำตาคลอนึดๆ นั่งคิดว่าที่เราทำไปทั้งหมดเพื่ออะไรเค้าไม่ได้รู้สึกไรกับเราเลยหรอ แต่ก็นึกคนเราต้องยอมรับความจริง ก็ทำใจได้ซักพักก็ทำตัวใหเหมือนปกติทุกวัน คุยกันเหมือนเดิม แต่พอผมคิดดีดี"ตกลงเราจะต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดหรอวะ เราก็อยากมีแฟนนะเว้ย ใจนึงเราก็แคร์น้องเค้า ใจนึงก็อยากมีแฟน ตูควรทำไงดีว้าา-*-) นั้นแหละฮ่ะคือความคิดที่จุดประเด็นทำให้ผมแอบไปคุยกับผญ.คนอื่น รอบนี้เป็นรุ่นพี่ครับขาว สวย หมวยตรงสเปคผมเลยอิอิ เราคุยกันซักพักก็ตกลงที่จะคบกันครับ วันรุ่งขึ้นน้องเค้าทักมาว่า"ทำไมพี่ทำงี่ พี่ไม่แคร์หนูเลยหรอ หนูโครตรักพี่เลยน่ะ"นึกได้พอดีอ่าว