หัวกะทู้มาเป็นชื่อซีรีย์เกาหลีเลยเนอะ555555
ไม่มีไรมากค่ะ อยากจะมารีวิวทริปอะโลนเล็กๆระยะทางยาวๆ ภูเก็ต-กทม.900กิโลเกือบเป๊ะ
กับแนะนำปสก.ตรงสำหรับไบค์เกอร์เกิร์ลที่จะออกทริปทั้งเดี่ยวทั้งกลุ่มค่ะ
ทริปนี้เกิดขึ้นเพราะเราจะมาสมัครแอร์ที่กทม.และอยู่เรียนคอร์สเตรียมแอร์ด้วยเลย
ทีนี้ถ้าจะมูฟมาใช้ชีวิตที่กทม. มอไซก็ไม่มีคนใช้ เลยต้องพากันมาด้วย จะส่งมาแล้วตัวเองนั่งเครื่องก็ยังไงอยู่
เลยเอาวะ!ซักครั้งในชีวิต คนอื่นไปกันเป็นพันๆโลยังได้ นี่800กว่าโลเอง(ดูกูเกิ้ลแมปตอนแรก)

-เราออกจากบ้านตี5ครึ่ง มาซื้อของรอใส่บาตรพระเอาฤกษ์เอาชัยหน่อย
นี่คือสารรูปรถใช้งานผิดประเภท(เตรียมของ+มัดไว้ก่อนนอน ไม่งั้นตื่นมามัดไม่ทันแน่)


แล้วไปเริ่มเซ็ทเข็มไมล์0ที่ปั๊มปตท.บ้านพอน(จุดรวมพลยอดฮิตของไบค์เกอร์แถวนี้)และเติมลมยาง


เริ่มออกเดินทางจริงราว6:20
ข้ามสะพานสารสินตอนแดดอ่อนๆพอดี
ไม่ได้จอดถ่ายเน้อออ ชะลอแล้วควักมือถือมาถ่าย
รูปกากหน่อยนะ กล้องมือถือ-_-


ถึงสุราษก็แวะเข้าเขื่อนเชี่ยวหลานซะหน่อย ถีงเขื่อนเกือบๆ9โมงเช้า


กำลังคึกเลยเซลฟี่ซักฮิด(ซักนิด)


-หลังจากนั้นยิงยาวไปประมาณชั่วโมง น้ำมันถังนึงจากภูเก็ตFกระพริบพอดี เลยแวะปั๊มก่อนถึงแยกท่าฉาง
จริงๆไปอีกนิดแวะเติมโคออปก็ได้ แต่ตอนนั้นมึนแดดละลืมว่าโคออปไปอีกเท่าไหร่

-แล้วก็ยิงยาวเข้าชุมพร ช่วงนี้เบื่อมากเพราะทางตรงดิ่งงงงงงงงงแล้วกว่าจะถึงละแมนี่ท้อเลย จังหวัดนี้จะใหญ่ไปไหน55555

-ช่วงก่อนอ.สวีเจอกลุ่มทัวริ่ง ป้ายลำปางมั่งกทม.มั่งตรังมั่ง เลยทำเนียนห้อยตามกลุ่มเค้ามาด้วย จากง่วงๆอยู่นี่หายเลย รู้สึกมีเพื่อนไง

เค้าขี่กัน120+ 130ก็พอจี้ได้อยู่ แต่ซักพักฝนลง พี่ๆเค้าเข้าข้างทางเหมือนจะปรึกษากันว่าเอาไง แต่เราไม่ได้จอดกับเค้า เลยตรงมาอีกหน่อยแล้วแวะกินน้ำตากแอร์ที่ปั๊ม พักนึงกลุ่มพี่เค้าก็ลั่นผ่านไป

-ตอนนี้ฝนครึ้มมากๆ เด็กปั๊มมาบอกว่าให้เราเอารถขึ้นไปใต้หลังคาข้างอเมซอนเลย(คงเห็นเรามัดของมา)เราตัดสินใจไปต่อ เผื่อหนีฝนทัน

-แล้วมันก้ไม่ทัน5555555 ออกมาได้2นาทีลงโครมใหญ่เลยต้องเข้าศาลาข้างทาง โชคดีว่าขี่รถเข้าไปในศาลาได้ด้วย เลยรอดทั้งคนทั้งรถ

-รออยู่ครึ่งชม.จนซาจริงๆเลยไปต่อ จังหวะนี้เสียเวลามาก เลยได้ปสก.ว่า
**ถ้าขี่อยู่แล้วฝนลงเปาะแปะ มองไปข้างหน้าดู ถ้าเห็นฟ้าดำๆขี่ต่อไปเลย ตรงที่ดำๆอ่ะยังไม่ตก แต่ถ้าฟ้าขาวๆหม่นๆนั่นล่ะตกแล้ว แต่ก็ขี่ฝ่าไปเถอะยอมโดนเปาะแปะไปเรื่อยๆดีกว่ารอมันหยุดแล้วเสียเวลานานๆ(นี่กรณีทำเวลาแบบเรานะ ถ้าสายชิลพี่ก็จอดอัพเฟสไปก่อนได้เลยจ้ะ)

รูปนี้ชื่อว่า "วิถีไบค์เกอร์"

แพลนเราจริงๆคือขี่แค่ครึ่งทาง กะว่าถึงชุมพรก่อนเที่ยงแล้วหาที่พัก เช้ามาค่อยไปต่อ เพราะไม่อยากฝ่าแดดเที่ยง
แต่นี่ผิดแผนเพราะฝนตก แดดไม่ร้อน ไม่ค่อยเหนื่อยทีด้วย เลยเอาวะ ซักประจวบค่อยหาที่พักดีกว่า
ก็ยิงตรงมาเรื่อยๆ เป็นเส้นทางที่ง่ายดายอะไรเยี่ยงนี้ ถือคติ ตรงอย่างเดียวเลี้ยวเยี่ยวเท่านั้น555555
แต่ขี่คนเดียวมันก็เหงา เลยจะเหนื่อยเร็วหน่อย ถ้ามีเพื่อน(เหมือนตอนมโนห้อยกลุ่มทัวริ่งมา)มันจะคึกๆดี

-ช่วงหลังจากนี้ไม่ได้ถ่ายรูปแล้ว เหนื่อย ยิ่งเจอทางตรงยาวๆๆๆๆมากกกคิดอย่างเดียวว่าพาชั้นออกไปจากตรงนี้ที555

-4โมงกว่าก็อยู่แถวชะอำแล้ว แต่ตอนนี้ตาเริ่มไม่ไหว เราใส่คอนแทก(สายตาสั้น)ตั้งแต่ตี5ครึ่ง รวมๆเกิน10ชม.แล้ว ขี่ๆอยู่น้ำตาไหลพรากๆๆๆเอง เลยต้องจอดพักถอดคอนแทกพักสายตา แล้วตาแห้งมาก คิดว่าใส่อีกไม่ไหวแน่ เลยต้องใส่แว่น!!!
เรื่องของเรื่องคือหมวกกันน็อคอ่ะ หลายคนก็รู้ว่าไซส์ที่พอดีคือบีบแก้มหน่อยๆ ไม่หลวมโยกแล้วหัวไม่โคลง การจะยัดขาแว่นเข้าไปข้างหูอีกนี่ลำบากมาก
แต่ไม่มีทางเลือกเลยต้องยัดแว่นเข้าหมวกกันน็อคมา มันก็รู้สึกเต็มๆนะ แต่ตอนถอดออกนี่สิจะเจ็บจี๊ดทั้งกกหูเลย

-เส้นประจวบนี่บางช่วงถนนแย่มาก แนะนำว่าอย่าขี่กลางคืนเด็ดขาด เราจะมองไม่เห็นหลุมบนผิวถนนเลย
เรามีของมัดท้ายมา พอกระแทกมันจะไหลมาชนหลัง อารมเหมือนโดนแย่งที่นั่ง ไม่จอดแล้วดึงมันกลับไปก็ต้องเอาตูดดันมันกลับขึ้นไปซึ่งจะเจ็บก้นกบมากเพราะของหนัก เราเลยเลี่ยงทางไม่เรียบให้มากที่สุด นั่นก็คือขี่ขวาสุดเลยจ้า ขี่ในเส้นเหลือง(ขวาสุดนี่เค้ายังเรียกไหล่ทางมั้ยอ่ะ) ตรงนั้นไม่มีใครยุ่งเราแต่ก็ต้องคอยมองหลังมองซ้ายให้ดี พอผ่านช่วงสนามโมโตครอสแล้วก็เข้าซ้ายปกติ

***เราว่ามอไซขี่ขวาปลอดภัยที่สุด ตราบใดที่เราไม่ขวางทางเพื่อน หรือทำให้ใครเดือนร้อน มองกระจกข้างบ่อยๆ(เราว่ามันก็เป็นนิสัยของคนขี่มอไซเกือบทุกคนอยู่แล้วล่)เช็คซ้ายเช็คขวา จะเปลี่ยนเลนก็เปิดไฟเลี้ยว แค่นี้เอง เพราะช่วสี่แยกใหญ่ๆตรงปราณ เราขี่ซ้ายสุดเลนมอไซมา เจอรถยนต์จอดนิ่งไม่เปิดไฟฉุกเฉิน รีบเปลี่ยนเลนเข้าขวาเกือบไม่ทัน)***

-พอพระอาทิตย์ตกดินแล้วเริ่มเหนื่อยจริงๆละ ใจนึงอยากหาที่พักแถวนั้น ใจนึงอยากยิงยาวเข้ากทม.เลย สุดท้ายก็เอาวะ!(อีกแล้ว) อีกสองสามชม.เองเลยขี่ต่อเข้ากทม.มา

-ช่วงสมุทรสงคราม-สาครนี่เริ่มมึนรถมึนทาง ได้ฟีลว่าใกล้จุดหมายแล้วน้าาาา

-แต่ของจริงมันเริ่มจากนี้ล่ะค่ะ พอเข้าพระราม2ยังมึนกับทางตรงอยู่เลยยังตรงมาเรื่อยๆ555555คือโง่มาก คิดได้อีกทีเลยเปิดจีพีเอส หาแยกสุทธิสาร
นาทีนั้นคือจะร้องละ จะสองทุ่มแล้ว เหนื่อยมาก ร้อนมาก เหงื่อเริ่มชุ่มในหมวก จีพีเอสบ้านี่ชี้แต่ทางรถยนต์

-สรุปว่าเราขึ้นลงสะพานภูมิพล2รอบ ขี่ขึ้นทางด่วนตำรวจรีบมาดักไล่ลงไป5555555555
รู้สึกว่าตัวเองบ้านนอกจริงๆก็คราวนี้แหละ

-สุดท้ายคือดูจีพีเอส แต่ไม่ไปตามมันเพราะเห็นจุดหมายอยู่ว่าตรงไปก็ได้
-ตอนจอดติดไฟแดงแถว....ไม่รู้อ่ะ บีทีเอสอโศกมั้งเห็นแว่บๆ5555ถามย้ำพี่คนข้างๆ(ขี่ไทรอัมรึเปล่าไม่แน่ใจ)ว่าไปแยกสุทธิสารตรงไปอย่างเดียวใช่มั้ย พี่เค้าดีมากถามว่าจะไปตรงไหนของแยกสุทธิสาร เราว่าเอาแค่ผ่านเซนทรัลพระราม9ก็ได้เพราะแถวนั้นจำได้ พี่เค้าก็บอกตรงไปอย่างเดียว ไม่ต้องเลี้ยวเข้าอโศก(หรืออะไรนี่แหละ5555)

-ขี่มาเจอเอสพลานาดนี่น้ำตาจะไหลเลย จะถึงบ้านแล้ววววว

-ถึงบ้าน4ทุ่ม รวมๆแล้วหลงอยู่เกือบ3ชม.

เติมน้ำมันไป4ถัง จากภูเก็ต1ถัง+250+200+200 เหลือถึงบ้านเกินครึ่งถังด้วย

สรุปรวมระยะทาง 900.4กิโล