สวัสดีค่ะ :')
กระทู้นี้เป็นเพียงการบอกเล่าเรื่องราว...บอกเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราค่ะ มันคล้ายๆ ว่าเรากำลังเรียงร้อยและถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของตัวเองลงบนพื้นที่เล็กๆ นี้ ถ้าไม่รู้จะเรียกเราว่าอะไร เรียกเราว่า "ฟ้า" ก็ได้ค่ะ สั้นๆ ง่ายๆ กระทัดรัดดี (ใครอยากรู้จักเธอกัน ไม่มี!) บอกไว้ก่อนเลยนะว่ากระทู้นี้เราไม่ได้มีเจตนาจะเขียนกระทบใคร เราแค่ต้องการ "ระบาย" ความรู้สึกที่มีออกไปเเค่นั้นเองค่ะ พูดง่ายๆ มันก็เหมือนกับการเขียนไดอารี่เเหละ
ช่วงเวลาที่ผ่านเข้ามา...นำพาผู้คนมากมายเข้ามาในชีวิต รวมถึงนำพาใครบางคนเข้ามาในหัวใจด้วย เราไม่เคยมีเเฟนนะ ไม่เคยคบ...แต่ก็มีคุยบ้าง (ซึ่งไม่ได้จริงจังเลย) เพื่อนๆ เเละคนรู้จักมักจะบอกว่าเราแปลก... (อ่า เราลืมบอกไป ปีนี้เราย่าง 24 เเล้ว) ใช่! เราอาจเเปลกในสายตาคนอื่น แต่ความจริงเราก็ผู้หญิงธรรมดาๆ ทั่วไปที่มีความรู้สึกเหมือนคนอื่นเขาเเหละ ตลอดชีวิตที่ผ่านมาทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบเรียบ เเละราบเรียบมาจนถึงตอนนี้...เฮาะๆ ไม่มีเเฟนก็มีเรื่องให้เครียดน้อยจริงป่ะล่ะ? ไม่หรอก...มันแล้วเเต่คนเนอะ
เราเคยแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งตอนเรียนอยู่ปี 4 (แอบชอบเขามาเกือบปีเลยนะ...) มันเหมือนรักแรกพบก็ว่าได้ค่ะ เราเจอเขาครั้งเเรกตอนจ่ายค่าห้อง... ตัวสูงๆ หน้าคมๆ ใส่ยูนิฟอร์มของร้าน PIZZA หัวใจของเราเต้นโครมคราม...ข้ามจังหวะ วินาทีที่เขาหันมามอง...คุณพระ! เราเหมือนถูกสตัฟฟ์ไปในบัดดล หลังจากนั้นเราก็เเอบมองเขามาตลอด เวลาเขาเดินอยู่ข้างหน้า เราก็ชอบมองเเผ่นหลังเขา...มองไปก็อมยิ้มไป มันเป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของหัวใจ วันหนึ่ง...เขาให้รุ่นน้องที่อยู่หอเดียวกันมาขอเบอร์เรา (หอเราเป็นหอรวมค่ะ) เราก็...ให้ไปสิคะ แหม...ก็ชอบเขานี่นะ เฮาะๆ (ตั้งเเต่เกิดมาเพิ่งจะเคยให้เบอร์โทรศัพท์ผู้ชาย บอกตามตรงว่าเขินมากค่ะ --ปกติใครขอเราไม่เคยให้-- >_<) คืนนั้นเรารอโทรศัพท์จากเขา...เเละในที่สุดเขาก็โทร.มา
เขา : ฟ้าใช่ไหมครับ?
เรา : ค่ะ
เขา : ทำไมให้เบอร์ง่ายจัง
เรา : ชอบมั้ง
การเป็นคนตรงๆ เเละไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาก่อนมันเป็นเเบบนี้นี่เอง เเค่ได้ยินเสียงเขาหัวใจก็เต้นรัวเเทบจะระเบิด แต่ว่าทุกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคาดหวังไว้เสมอ เรากับเขาคุยกันได้ไม่ถึงเดือน เขาก็บอกกับเราว่า... "เก็บไว้เป็นความทรงจำเถอะ..." มันเป็นคำพูดเรียบง่ายที่ออกมาจากปากเขาแต่ทว่ามันกลับทำให้คนฟังอย่างเราน้ำตาไหล เราก็ได้เเต่เก็บเอามาคิด...คิดเเล้วคิดอีกว่า ทำไม... เราเสียใจมากจริงๆ และไม่คิดว่ามันจะจบลงรวดเร็วได้ขนาดนี้ ทุกครั้งที่ฝนพรำ...เราก็มักจะนึกถึงช่วงเวลานั้น ช่วงเวลาที่เขากับเราเดินไปกินข้าวด้วยกัน
ผ่านมาสองปีกับความทรงจำ...ที่ไม่รู้ว่าจะบอกว่าเลวร้ายได้ไหม แต่ในความคิดเรามันก็กึ่งๆ ระหว่างความเจ็บปวดเเละความสุขนะ ช่วงเวลาสองปีที่ผ่านไป...หลายคนก็ได้เดินเข้ามา แต่เรายังไม่พร้อมจะคุยกับใครจริงๆ มันเหมือนกับว่าลึกๆ เเล้วเรายังคอยเขาอยู่ เหอะ แต่อย่าเลย! มันเป็นไปไม่ได้หรอก ถึงเราจะไม่สวยเหมือนนางเอกหนัง ไม่น่ารักเหมือนนางเอกการ์ตูน เราก็มีสิทธิ์เลือกเฟ้ย! ไม่อยากจะบอกว่าประสบการณ์ความรักในคร้ังนั้นทำให้เรามองอะไรๆ เปลี่ยนไป จากที่เคยมองโลกในเเง่ดีมากๆ ก็เปลี่ยนมามองเเบบกลางๆ จากสีขาว สีดำ ก็เปลี่ยนมาเป็นสีเทา...
เพราะโลกนี้ไม่มีอะไรเเน่นอน...และไม่มีอะไรเป็นได้ดังใจเราทุกอย่าง ถึงจะเจ็บกับรักข้างเดียว...แต่เราก็ยังไม่เข็ดค่ะ 555555 ตอนนี้ก็กำลังแอบรักใครคนหนึ่งอยู่ และเราเชื่อว่าเราจะรักเขาเป็น...เราไม่คาดหวังให้เขามามองเราหรอก ไม่คาดหวังให้เขามาสนใจ ไม่คาดหวังให้เขามารักตอบ แค่ได้รักมันก็สุขใจเเล้ว เเค่แอบมอง...โลกก็เบิกบาน 5555 สองปีผ่านไปเหมือนเกิดใหม่เเล้วสองชาติเนอะ ก็ถ้าไม่ใช่มันก็คงไม่ใช่เเหละ เราไม่อยากเอาชีวิตไปฝากไว้กับใคร...ไม่อยากเอาใจไปผูกติดจนแก้ไม่ออก อยู่อย่างเป็นตัวเราสบายสุดๆ เเล้ว มันก็คงเหงาบ้าง...เศร้าบ้างในบางอารมณ์ค่ะ แต่มันก็สุขใจดี...ความรักมันทีทั้งสุขเเละทุกข์ ถ้าไม่รัก ก็ไม่รู้ว่ารสชาติความรักมันเป็นยังไง? แต่เราก็จะเเอบรักข้างเดียวต่อไปนะ 55555 ถึงจะเบิกบานเเละห่อเหี่ยวในเวลาเดียวกัน แต่มันก็เป็นรสชาติที่เราพอใจ
ขอเก็บนะ..เก็บเธอมาฝันถึง
ขอเก็บ...รอยยิ้มเธอไว้คิดคำนึง
ขอเก็บ...เเววตาตราตรึงในจิตใจ
ขอแอบรักนะ...รักเธอน่ะเเหละ
ขอแอบมองนะ...อย่านอยด์ล่ะ
ขอแอบคิดถึงนะ...เเล้วจะส่งความคิดถึงไปให้
ไม่มีใครรู้อนาคต แต่ถ้าอยากรู้จริงๆ ก็จงมองปัจจุบันที่เป็นอยู่เพราะปัจจุบันสะท้อนให้เห็นทุกสิ่ง :') แค่เราพอใจ...เราก็อิ่มอ่ะ แต่ก็ไม่เเน่ อนาคตเราอาจเป็นคนสติหลุดเพราะรักข้างเดียวก็ได้ 55555 ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะคะ
ปล.โอกาสหน้าเจอกันใหม่ค่ะ ^^
ความรักของฉัน "สีเทา"
กระทู้นี้เป็นเพียงการบอกเล่าเรื่องราว...บอกเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราค่ะ มันคล้ายๆ ว่าเรากำลังเรียงร้อยและถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของตัวเองลงบนพื้นที่เล็กๆ นี้ ถ้าไม่รู้จะเรียกเราว่าอะไร เรียกเราว่า "ฟ้า" ก็ได้ค่ะ สั้นๆ ง่ายๆ กระทัดรัดดี (ใครอยากรู้จักเธอกัน ไม่มี!) บอกไว้ก่อนเลยนะว่ากระทู้นี้เราไม่ได้มีเจตนาจะเขียนกระทบใคร เราแค่ต้องการ "ระบาย" ความรู้สึกที่มีออกไปเเค่นั้นเองค่ะ พูดง่ายๆ มันก็เหมือนกับการเขียนไดอารี่เเหละ
ช่วงเวลาที่ผ่านเข้ามา...นำพาผู้คนมากมายเข้ามาในชีวิต รวมถึงนำพาใครบางคนเข้ามาในหัวใจด้วย เราไม่เคยมีเเฟนนะ ไม่เคยคบ...แต่ก็มีคุยบ้าง (ซึ่งไม่ได้จริงจังเลย) เพื่อนๆ เเละคนรู้จักมักจะบอกว่าเราแปลก... (อ่า เราลืมบอกไป ปีนี้เราย่าง 24 เเล้ว) ใช่! เราอาจเเปลกในสายตาคนอื่น แต่ความจริงเราก็ผู้หญิงธรรมดาๆ ทั่วไปที่มีความรู้สึกเหมือนคนอื่นเขาเเหละ ตลอดชีวิตที่ผ่านมาทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบเรียบ เเละราบเรียบมาจนถึงตอนนี้...เฮาะๆ ไม่มีเเฟนก็มีเรื่องให้เครียดน้อยจริงป่ะล่ะ? ไม่หรอก...มันแล้วเเต่คนเนอะ
เราเคยแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งตอนเรียนอยู่ปี 4 (แอบชอบเขามาเกือบปีเลยนะ...) มันเหมือนรักแรกพบก็ว่าได้ค่ะ เราเจอเขาครั้งเเรกตอนจ่ายค่าห้อง... ตัวสูงๆ หน้าคมๆ ใส่ยูนิฟอร์มของร้าน PIZZA หัวใจของเราเต้นโครมคราม...ข้ามจังหวะ วินาทีที่เขาหันมามอง...คุณพระ! เราเหมือนถูกสตัฟฟ์ไปในบัดดล หลังจากนั้นเราก็เเอบมองเขามาตลอด เวลาเขาเดินอยู่ข้างหน้า เราก็ชอบมองเเผ่นหลังเขา...มองไปก็อมยิ้มไป มันเป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของหัวใจ วันหนึ่ง...เขาให้รุ่นน้องที่อยู่หอเดียวกันมาขอเบอร์เรา (หอเราเป็นหอรวมค่ะ) เราก็...ให้ไปสิคะ แหม...ก็ชอบเขานี่นะ เฮาะๆ (ตั้งเเต่เกิดมาเพิ่งจะเคยให้เบอร์โทรศัพท์ผู้ชาย บอกตามตรงว่าเขินมากค่ะ --ปกติใครขอเราไม่เคยให้-- >_<) คืนนั้นเรารอโทรศัพท์จากเขา...เเละในที่สุดเขาก็โทร.มา
เขา : ฟ้าใช่ไหมครับ?
เรา : ค่ะ
เขา : ทำไมให้เบอร์ง่ายจัง
เรา : ชอบมั้ง
การเป็นคนตรงๆ เเละไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาก่อนมันเป็นเเบบนี้นี่เอง เเค่ได้ยินเสียงเขาหัวใจก็เต้นรัวเเทบจะระเบิด แต่ว่าทุกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคาดหวังไว้เสมอ เรากับเขาคุยกันได้ไม่ถึงเดือน เขาก็บอกกับเราว่า... "เก็บไว้เป็นความทรงจำเถอะ..." มันเป็นคำพูดเรียบง่ายที่ออกมาจากปากเขาแต่ทว่ามันกลับทำให้คนฟังอย่างเราน้ำตาไหล เราก็ได้เเต่เก็บเอามาคิด...คิดเเล้วคิดอีกว่า ทำไม... เราเสียใจมากจริงๆ และไม่คิดว่ามันจะจบลงรวดเร็วได้ขนาดนี้ ทุกครั้งที่ฝนพรำ...เราก็มักจะนึกถึงช่วงเวลานั้น ช่วงเวลาที่เขากับเราเดินไปกินข้าวด้วยกัน
ผ่านมาสองปีกับความทรงจำ...ที่ไม่รู้ว่าจะบอกว่าเลวร้ายได้ไหม แต่ในความคิดเรามันก็กึ่งๆ ระหว่างความเจ็บปวดเเละความสุขนะ ช่วงเวลาสองปีที่ผ่านไป...หลายคนก็ได้เดินเข้ามา แต่เรายังไม่พร้อมจะคุยกับใครจริงๆ มันเหมือนกับว่าลึกๆ เเล้วเรายังคอยเขาอยู่ เหอะ แต่อย่าเลย! มันเป็นไปไม่ได้หรอก ถึงเราจะไม่สวยเหมือนนางเอกหนัง ไม่น่ารักเหมือนนางเอกการ์ตูน เราก็มีสิทธิ์เลือกเฟ้ย! ไม่อยากจะบอกว่าประสบการณ์ความรักในคร้ังนั้นทำให้เรามองอะไรๆ เปลี่ยนไป จากที่เคยมองโลกในเเง่ดีมากๆ ก็เปลี่ยนมามองเเบบกลางๆ จากสีขาว สีดำ ก็เปลี่ยนมาเป็นสีเทา...
เพราะโลกนี้ไม่มีอะไรเเน่นอน...และไม่มีอะไรเป็นได้ดังใจเราทุกอย่าง ถึงจะเจ็บกับรักข้างเดียว...แต่เราก็ยังไม่เข็ดค่ะ 555555 ตอนนี้ก็กำลังแอบรักใครคนหนึ่งอยู่ และเราเชื่อว่าเราจะรักเขาเป็น...เราไม่คาดหวังให้เขามามองเราหรอก ไม่คาดหวังให้เขามาสนใจ ไม่คาดหวังให้เขามารักตอบ แค่ได้รักมันก็สุขใจเเล้ว เเค่แอบมอง...โลกก็เบิกบาน 5555 สองปีผ่านไปเหมือนเกิดใหม่เเล้วสองชาติเนอะ ก็ถ้าไม่ใช่มันก็คงไม่ใช่เเหละ เราไม่อยากเอาชีวิตไปฝากไว้กับใคร...ไม่อยากเอาใจไปผูกติดจนแก้ไม่ออก อยู่อย่างเป็นตัวเราสบายสุดๆ เเล้ว มันก็คงเหงาบ้าง...เศร้าบ้างในบางอารมณ์ค่ะ แต่มันก็สุขใจดี...ความรักมันทีทั้งสุขเเละทุกข์ ถ้าไม่รัก ก็ไม่รู้ว่ารสชาติความรักมันเป็นยังไง? แต่เราก็จะเเอบรักข้างเดียวต่อไปนะ 55555 ถึงจะเบิกบานเเละห่อเหี่ยวในเวลาเดียวกัน แต่มันก็เป็นรสชาติที่เราพอใจ
ขอเก็บนะ..เก็บเธอมาฝันถึง
ขอเก็บ...รอยยิ้มเธอไว้คิดคำนึง
ขอเก็บ...เเววตาตราตรึงในจิตใจ
ขอแอบรักนะ...รักเธอน่ะเเหละ
ขอแอบมองนะ...อย่านอยด์ล่ะ
ขอแอบคิดถึงนะ...เเล้วจะส่งความคิดถึงไปให้
ไม่มีใครรู้อนาคต แต่ถ้าอยากรู้จริงๆ ก็จงมองปัจจุบันที่เป็นอยู่เพราะปัจจุบันสะท้อนให้เห็นทุกสิ่ง :') แค่เราพอใจ...เราก็อิ่มอ่ะ แต่ก็ไม่เเน่ อนาคตเราอาจเป็นคนสติหลุดเพราะรักข้างเดียวก็ได้ 55555 ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะคะ
ปล.โอกาสหน้าเจอกันใหม่ค่ะ ^^