สวัสดีค่ะ เราเห็นกระทู้หนึ่งให้พันทิป พี่เค้าก็เล่าเรื่องผช.ผญ. เป็นเพื่อนสนิทกันไม่ได้ เราเลยขอเล่าให้ฟังบ้าง
ขอแทนชื่อเพื่อนว่ากันนะคะ เรื่องเกิดขึ้นด้วยเหตุการณ์ที่ว่าเราเลิกกับแฟน เราเสียใจมาก กันค่อนข้างสนิทกับแฟนเก่าเราในตอนนั้น
เราไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง บรรดาเพื่อนผญ.ก็เล่าให้ฟังจนมันแบบพอเถอะไรงี้ เราก็ไม่รู้จะทำไง
ด้วยความที่มันเป็นคนน่ารัก นิสัยดี เลยคุยกัน เราระบายทุกอย่างให้ฟัง ทั้งเสียใจ ทั้งโกรธ ด่าให้ฟังก็มี หลังจากนั้นเราเลยสนิทกันมาก
แรกๆ ก็คุยแค่ในแชท แต่พอหลังๆ ก็โทรคุยกัน สนิทกันมาก ช่วงนั้นปิดเทอมเลยไม่ได้เจอกัน คุยกันทุกอย่าง เล่าให้ฟังทุกเรื่อง
วันนี้ไปทำอะไรที่ไหนยังไงกับใครบอกหมด ยิ่งกว่าแฟนนะจริงๆ เราเลิกกับแฟนก็มีคนเค้ามาคุยบ้าง เราก็คุยจนกันมันถามว่า "นี่จะคุยสองคนแบบนี้ไปอีกนานปะ" ตอนนั้นเราโคตรจะแคร์มันเลยจริงๆ เลยเลิกคุยกับผช.คนนั้นไป มันน่าจะเพื่อนผช.คนแรกที่เราแคร์มันขนาดนั้น
ตอนนั้นคุยโทรศัพท์กันพอมันพูดแบบนี้เลยถามว่า "ชอบกูหรอ" กันเลยตอบว่า "เออ กูชอบ" เราตกใจมากอะ ไม่คิดว่ามันจะชอบเรา
แต่ด้วยความสนิทกันมากด้วยแหละ แล้วมีอะไรเล่าให้ฟังกันหมด เราเลยมีอาการแบบนี้ขึ้นมา กันเลยถามเราว่าเรารู้สึกอะไรกับมันบ้างหรือป่าว
เราเลยตอบไปว่า "เรารู้สึกดีที่มันเป็นเพื่อน ความรู้สึกมันอาจจะเกินเพื่อน แต่ยังไม่ถึงขั้นเป็นแฟนอะไรขนาดนั้น" หลังจากนั้นเราเริ่มคุยกันมากขึ้น
มีหยอดมุขใส่กัน ลื่นไหลดีทั้งคู่ ต่อมุขกันเก่ง เราทำให้เราคุยกันสนุก มีความสุขที่คุยกันตลอด
โรงเรียนเปิด เราก็ยังคุยกันปกติ นั่งเรียนด้วยกัน ไปไหนด้วยกัน หยอกกันตลอด เพื่อนเลยถามมีซัมทิงใช่มั้ย
เราก็บอกไม่มีหรอก เป็นเพื่อนกัน ตอนนั้นเป็นเพื่อนกันจริงๆ ยังไม่มีการตกลงอะไร
เวลาเรียนเราชอบหยอกกัน จนครูแกแซวตลอด เพื่อนในห้องเริ่มจะจับตามองละ เพื่อนก็ถามตลอดว่าอะไรยังไง เราไม่ตอบให้ดูกันไปเอง
เพื่อนสนิทก็จะแบบพวกน่ารักจังเลยนะ กูอิจฉาไรประมาณนี้ เราก็ขำๆ กันเองก็ขำๆ
กันเป็นคนที่ช้ามาก เชืองช้า ทำอะไรก็เรื่อยๆ เรานี่เป็นคนรวดเร็ว เราจะแบบคอยบอกให้ทำงาน จดงานไรแบบนี้ เพื่อนก็แบบนี่มากกว่าเพื่อนและ
ทำงานกลุ่มด้วยกัน เลยตกลงทำที่บ้านเรา เราชอบทำขนมเลยทำขนมให้กินด้วย วันนั้นเพื่อนมาที่บ้านเรา
กันจะชอบแบบเดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะหมอแก้ม อะไรแบบนี้ คือเราชอบคุยกันหยอกกันแนวนี้อะนะ เราก็จะแบบไม่กล้าหรอก กูมั่นใจ
พอวันที่มันมาบ้าน เพื่อนๆ อยู่ในห้องนอนเรากันหมด เรายืนอยู่หน้าประตู กันก็มายืนข้างเรา แอบหอมแก้มเราไปทีนึง
เราไปไม่ถูกเลย เลยเดินไปหาเพื่อน แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก จริงๆ เราก็ชอบกันนะ มันเป็นคนน่ารักดี นิสัยดี ยอมเราหมด ตามใจเราด้วย
เรายังเหมือนเดิมกันทุกอย่าง ทีนี้สนิทกันมากกว่าเดิมอีกมั้ง ตอนเย็นๆ เราซ้อมกีฬาเสร็จมันจะมารับไปกินข้าว แล้วก็พาไปส่ง
เรามีรหัสเฟสกันด้วยนะ เพื่อนกันแต่มีรหัสเราก็ไม่เข้าใจทำไมเราต้องให้มันด้วย ทั้งๆ ที่เราไม่ชอบให้ใครยุ่งพื้นที่ส่วนตัว
แต่แล้ววันหนึ่งเราเองแหละที่เป็นคนมันพังลง ทุกอย่างที่เคยทำด้วยกันมา เราพังมันทิ้งเอง
เรากลับไปคุยผช.คนนั้น ช่วงเราไปแข่งกีฬา เขาก็ตามไปดู เราไปนั่งคุยกับเขา วันนั้นเราแทบจะไม่ได้คุยกับกันเลย
เรารู้สึกผิดนะ ที่ทำกับกันแบบนั้นอะ แต่เราก็ทำไปแล้ว กันคงเสียใจมากอะ ตอนเย็นกันก็พาเราไปกินนะ คุยกันปกติ
แต่พอจะพาไปส่งบ้าน มันก็ถามให้เคลียร์ว่าจะเอายังไง เราบอกว่าเรา "ขอโทษ" มันเลยบอกว่า "คงเสียใจอะไรมากกว่านี้แล้วแหละ"
หลังจากนั้นเราเลยห่างๆ กันไปเลย เราขอโทษมันไปหลายครั้งมาก คุยกันเราก็ร้องไห้ เราไม่อยากเสียมันไป
แต่กันกับเราก็จบกัน ไม่คุยกันอีก เพราะต่างฝ่ายต่างทำใจ กันอาจจะคิดนะว่าเราคงไม่เสียใจ จริงๆ แล้วเราเสียใจมากอะ
ไม่คุยกันเลยเป็นเทอมๆ เราเลิกคุยกันเทอมแรก เทอมสองต่างคนต่างอยู่มาก ตัวใครตัวมัน แต่เรายังเป็นห่วงมันนะ กลัวว่าจะไม่สนใจเรียน
วันเกิดเราก็แฮปปี้เบิร์ธเดย์มัน เราก็พูดไปเยอะว่าเรารู้สึกยังไง ขอโทษที่ทำตัวไม่ดีอะไรก็ว่ากันไป
ตอนนี้ต่างคนต่างก็มีแฟนแล้ว แต่ก็ไม่ได้คุยกันอยู่ดี
เราเคยขอให้กลับมาคุยกันเหมือนเดิม สนิทกันเหมือนเดิมนะ แต่กันบอกว่า "ไม่ได้รักกูก็พูดได้ แต่กูทำไม่ได้"
มันเป็นกฎจริงๆ ที่เพื่อนผู้หญิงกับเพื่อนผู้ชายจะสนิทกัน สนิทกันมันก็จะมีที่คิดไปไกล มากกว่าเพื่อน มันต้องเกิดจริงๆ
...จบแล้ว หวังว่าจะมีคำแนะนำบ้างนะคะ เรายังอยากเป็นเพื่อนกับมันอยู่ จริงๆ จากใจเลย
ผู้หญิงกับผู้ชายเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ได้จริงๆ (ขอเล่าเรื่องของเราบ้างนะคะ)
ขอแทนชื่อเพื่อนว่ากันนะคะ เรื่องเกิดขึ้นด้วยเหตุการณ์ที่ว่าเราเลิกกับแฟน เราเสียใจมาก กันค่อนข้างสนิทกับแฟนเก่าเราในตอนนั้น
เราไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง บรรดาเพื่อนผญ.ก็เล่าให้ฟังจนมันแบบพอเถอะไรงี้ เราก็ไม่รู้จะทำไง
ด้วยความที่มันเป็นคนน่ารัก นิสัยดี เลยคุยกัน เราระบายทุกอย่างให้ฟัง ทั้งเสียใจ ทั้งโกรธ ด่าให้ฟังก็มี หลังจากนั้นเราเลยสนิทกันมาก
แรกๆ ก็คุยแค่ในแชท แต่พอหลังๆ ก็โทรคุยกัน สนิทกันมาก ช่วงนั้นปิดเทอมเลยไม่ได้เจอกัน คุยกันทุกอย่าง เล่าให้ฟังทุกเรื่อง
วันนี้ไปทำอะไรที่ไหนยังไงกับใครบอกหมด ยิ่งกว่าแฟนนะจริงๆ เราเลิกกับแฟนก็มีคนเค้ามาคุยบ้าง เราก็คุยจนกันมันถามว่า "นี่จะคุยสองคนแบบนี้ไปอีกนานปะ" ตอนนั้นเราโคตรจะแคร์มันเลยจริงๆ เลยเลิกคุยกับผช.คนนั้นไป มันน่าจะเพื่อนผช.คนแรกที่เราแคร์มันขนาดนั้น
ตอนนั้นคุยโทรศัพท์กันพอมันพูดแบบนี้เลยถามว่า "ชอบกูหรอ" กันเลยตอบว่า "เออ กูชอบ" เราตกใจมากอะ ไม่คิดว่ามันจะชอบเรา
แต่ด้วยความสนิทกันมากด้วยแหละ แล้วมีอะไรเล่าให้ฟังกันหมด เราเลยมีอาการแบบนี้ขึ้นมา กันเลยถามเราว่าเรารู้สึกอะไรกับมันบ้างหรือป่าว
เราเลยตอบไปว่า "เรารู้สึกดีที่มันเป็นเพื่อน ความรู้สึกมันอาจจะเกินเพื่อน แต่ยังไม่ถึงขั้นเป็นแฟนอะไรขนาดนั้น" หลังจากนั้นเราเริ่มคุยกันมากขึ้น
มีหยอดมุขใส่กัน ลื่นไหลดีทั้งคู่ ต่อมุขกันเก่ง เราทำให้เราคุยกันสนุก มีความสุขที่คุยกันตลอด
โรงเรียนเปิด เราก็ยังคุยกันปกติ นั่งเรียนด้วยกัน ไปไหนด้วยกัน หยอกกันตลอด เพื่อนเลยถามมีซัมทิงใช่มั้ย
เราก็บอกไม่มีหรอก เป็นเพื่อนกัน ตอนนั้นเป็นเพื่อนกันจริงๆ ยังไม่มีการตกลงอะไร
เวลาเรียนเราชอบหยอกกัน จนครูแกแซวตลอด เพื่อนในห้องเริ่มจะจับตามองละ เพื่อนก็ถามตลอดว่าอะไรยังไง เราไม่ตอบให้ดูกันไปเอง
เพื่อนสนิทก็จะแบบพวกน่ารักจังเลยนะ กูอิจฉาไรประมาณนี้ เราก็ขำๆ กันเองก็ขำๆ
กันเป็นคนที่ช้ามาก เชืองช้า ทำอะไรก็เรื่อยๆ เรานี่เป็นคนรวดเร็ว เราจะแบบคอยบอกให้ทำงาน จดงานไรแบบนี้ เพื่อนก็แบบนี่มากกว่าเพื่อนและ
ทำงานกลุ่มด้วยกัน เลยตกลงทำที่บ้านเรา เราชอบทำขนมเลยทำขนมให้กินด้วย วันนั้นเพื่อนมาที่บ้านเรา
กันจะชอบแบบเดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะหมอแก้ม อะไรแบบนี้ คือเราชอบคุยกันหยอกกันแนวนี้อะนะ เราก็จะแบบไม่กล้าหรอก กูมั่นใจ
พอวันที่มันมาบ้าน เพื่อนๆ อยู่ในห้องนอนเรากันหมด เรายืนอยู่หน้าประตู กันก็มายืนข้างเรา แอบหอมแก้มเราไปทีนึง
เราไปไม่ถูกเลย เลยเดินไปหาเพื่อน แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก จริงๆ เราก็ชอบกันนะ มันเป็นคนน่ารักดี นิสัยดี ยอมเราหมด ตามใจเราด้วย
เรายังเหมือนเดิมกันทุกอย่าง ทีนี้สนิทกันมากกว่าเดิมอีกมั้ง ตอนเย็นๆ เราซ้อมกีฬาเสร็จมันจะมารับไปกินข้าว แล้วก็พาไปส่ง
เรามีรหัสเฟสกันด้วยนะ เพื่อนกันแต่มีรหัสเราก็ไม่เข้าใจทำไมเราต้องให้มันด้วย ทั้งๆ ที่เราไม่ชอบให้ใครยุ่งพื้นที่ส่วนตัว
แต่แล้ววันหนึ่งเราเองแหละที่เป็นคนมันพังลง ทุกอย่างที่เคยทำด้วยกันมา เราพังมันทิ้งเอง
เรากลับไปคุยผช.คนนั้น ช่วงเราไปแข่งกีฬา เขาก็ตามไปดู เราไปนั่งคุยกับเขา วันนั้นเราแทบจะไม่ได้คุยกับกันเลย
เรารู้สึกผิดนะ ที่ทำกับกันแบบนั้นอะ แต่เราก็ทำไปแล้ว กันคงเสียใจมากอะ ตอนเย็นกันก็พาเราไปกินนะ คุยกันปกติ
แต่พอจะพาไปส่งบ้าน มันก็ถามให้เคลียร์ว่าจะเอายังไง เราบอกว่าเรา "ขอโทษ" มันเลยบอกว่า "คงเสียใจอะไรมากกว่านี้แล้วแหละ"
หลังจากนั้นเราเลยห่างๆ กันไปเลย เราขอโทษมันไปหลายครั้งมาก คุยกันเราก็ร้องไห้ เราไม่อยากเสียมันไป
แต่กันกับเราก็จบกัน ไม่คุยกันอีก เพราะต่างฝ่ายต่างทำใจ กันอาจจะคิดนะว่าเราคงไม่เสียใจ จริงๆ แล้วเราเสียใจมากอะ
ไม่คุยกันเลยเป็นเทอมๆ เราเลิกคุยกันเทอมแรก เทอมสองต่างคนต่างอยู่มาก ตัวใครตัวมัน แต่เรายังเป็นห่วงมันนะ กลัวว่าจะไม่สนใจเรียน
วันเกิดเราก็แฮปปี้เบิร์ธเดย์มัน เราก็พูดไปเยอะว่าเรารู้สึกยังไง ขอโทษที่ทำตัวไม่ดีอะไรก็ว่ากันไป
ตอนนี้ต่างคนต่างก็มีแฟนแล้ว แต่ก็ไม่ได้คุยกันอยู่ดี
เราเคยขอให้กลับมาคุยกันเหมือนเดิม สนิทกันเหมือนเดิมนะ แต่กันบอกว่า "ไม่ได้รักกูก็พูดได้ แต่กูทำไม่ได้"
มันเป็นกฎจริงๆ ที่เพื่อนผู้หญิงกับเพื่อนผู้ชายจะสนิทกัน สนิทกันมันก็จะมีที่คิดไปไกล มากกว่าเพื่อน มันต้องเกิดจริงๆ
...จบแล้ว หวังว่าจะมีคำแนะนำบ้างนะคะ เรายังอยากเป็นเพื่อนกับมันอยู่ จริงๆ จากใจเลย