ผม กับ บี(สมมุติ) ...เราสนิทกันมาก คุยกันทุกวัน ตลอด24ชม. เรารู้เรื่องของกันทุกเรื่องเหมือนเป็นคนๆเดียวกัน คอยเป็นห่วงกันตลอด เป็นแบบนี้มา 4-5 ปี แต่สถานะผมก็คือเพื่อนสนิท เพราะบีมีแฟน(สมมุติชื่อ เอ) กล้าพูดได้เลยว่าระหว่างเอกับผม ผมแคร์ผมคอยดูแลบีมากกว่าเอ ที่ไม่ใส่ใจบีเลย ซึ่งบีเค้าร้องไห้บ่อยมากที่เอไม่ค่อยใส่ใจ แต่บีก็ทน แค่เอบอกว่ารักหรือขอโทษในสิ่งที่ทำผิด บีจะให้อภัยเสมอ ด้วยเหตุนี้เอกับบีก็ยังรักกันเรื้อยมา ...ผมยอมรับว่าผมรักบีจริงๆ(บีก็รู้) แต่เมื่อบีมีเอที่บอกว่ารักมากมายอยู่แล้ว มันสุดแสนทรมาน555 ผมจะตัดใจจากบี แต่ทุกๆวันที่ผมคิดจะตัดใจ ก็เป็นทุกๆวันที่ผมคอยดูแลบี(ห่วงมากๆ) มันก็ไม่ทำให้ผมตัดใจได้สักที เคยลองจีบผญ.คนอื่น แต่สุดท้ายถึงผมจะมีแฟน ผมยังให้ความสำคัญแฟนไม่เท่าบีเลย ละผมก็เลิกกับแฟนเพราะผมไม่สามารถให้อะไรๆแฟนได้มากกว่าบี ...(มีคนมาบอกผมบ่อยๆว่า"เดียวก็ลืม เดียวก็ตัดใจได้" เป้นแบบนั้นก็ดี ) ความจริงผมไม่ได้ต้องการตัดใจเลย แค่ทุกวันเวลาคิดถึงเรื่องนี้ มันเจ็บชีวิตหมดหมองไปหมด
เคยคิดจะตัดใจจากคนๆเดียว ทุกวันๆ และก็ทำไม่ได้ไหม?